zondag 29 juli 2007

Verkiezingen in Sierra Leone

Zoals aangekondigd zal ik in mijn weblog aandacht geven aan de verkiezingen in Sierra Leone. Mijn vrienden daar sturen mij hun bevindingen per email. De politieke verschillen zijn mij nog niet erg duidelijk. Hoewel de spanningen oplopen en sommigen het land verlaten, is er volgens mij van paniek of systematisch geweld geen sprake.

Partijen
Op 11 augustus vinden verkiezingen plaats voor president en parlement. De president wordt rechtstreeks, via een evenredig stelsel, gekozen voor vijf jaar. Het parlement telt 112 zetels en wordt via een gemengd districtenstelsel gekozen, twaalf zetels zijn bestemd voor stamhoofden die in aparte verkiezingen worden aangewezen. Er doen zeven partijen mee, waaronder de Sierra Leone People’s Party (SLPP, Solomon Berewa), All People’s Congress (APC, Ernst Koroma), People’s Movement for Democratic Change (PMDC, Charles Margai) en de National Democratic Alliance (NDA, Amadu Jalloh).

SLPP is de zittende regeringspartij. De partij had de meerderheid in het koloniale bestuur en de eerste jaren na de onafhankelijkheid in 1961. De APC regeerde het land van 1968 tot 1992 en was vanaf 1978 de enige toegestane partij in het land. In het huidige parlement heeft de partij eenvijfde van de zetels. De PMDC is pas vorig jaar opgericht.

Daphne: Vertrouwen
Daphne is net 18 geworden en mag nog niet meedoen aan de verkiezingen, omdat ze te jong was tijdens de registratie. Ze speelt trombone in haar schoolband. Ze heeft examen gedaan, maar krijgt pas in oktober de uitslag. Daphne: “De verkiezingscampagnes gaan goed. De verkiezingen zullen succesvol zijn, omdat de mensen er elke dag via de media gevoelig voor worden gemaakt om af te zien van geweld. Sommige mensen zijn bang en verlaten het land tot de verkiezingen voorbij zijn. Mijn eigen familie vertrouwt er als christen op dat het rustig blijft.” Op mijn vraag of zij gesteund worden vanuit het buitenland, zegt ze: “De enige steun van buiten die ik heb, is mijn vader, die in Engeland is, en die ik meer lief heb en waardeer dan wat dan ook in de wereld.”

Patrick: Even thuis
Patrick (27) werkt bij een oliemaatschappij in Koeweit. De omstandigheden zijn zwaar. Van een karig loon probeert hij geld bij elkaar te sparen om in Europa te gaan studeren. Hij vliegt eind juli voor twee weken terug naar Sierra Leone om zijn familie te zien en de verkiezingen te volgen. Daarna moet hij weer terug naar Koeweit, anders raakt hij zijn contract en verblijfsvergunning kwijt.

Alpha: Regering bracht goeds
Alpha Jalloh is accountant bij KPMG in Freetown. “Als ik de kans heb om naar Europa of de VS te gaan, dan vertrek ik. Mijn salaris is niet genoeg om voor mijn ouders en jongere broers en zussen te zorgen. Maar laat ik benadrukken dat ik na een tijdje terug zou komen om mijn land te helpen ontwikkelen. Alle landgenoten in het buitenland zouden zodra ze financieel stabiel zijn terug moeten komen om het land te helpen. De overgrote meerderheid van de mensen hier leeft voor minder dan een dollar per dag. Natuurlijk ga ik stemmen: het is mijn recht en ik betaal belasting. Ik stem voor de regerende Sierra Leone Volkspartij (SLPP). Ze hebben ons vrede en veel goeds gebracht, zoals een nationaal pensioensysteem (Nassit), dat we nooit eerder hadden. Het zijn geen engelen, maar ze zijn minder gewelddadig dan de andere partijen. De zittende regering heeft grote vooruitgang geboekt met het onderwijs. Er is bijna geen stad of dorp meer zonder school. De regering kwam met het onderwijsproject ‘Sababu’: basisonderwijs is gratis en 80% van de studenten aan de universiteiten krijgt studiefinanciering van de overheid. Er is haast geen dokter of advocaat die er niet van heeft geprofiteerd. Wie er ook wint, de nieuwe regering moet eerst de economie aanpakken, wegen aanleggen en zorgen voor stroom. Op dit moment geven ze ons weer licht, maar dat is denk ik vanwege de verkiezingen.”

Usif: Nieuwe regering nodig
Usif (28) schrijft me: “Goedendag Ytzen, ik moet zeggen dat ik erg blij ben met je belangstelling voor onze verkiezingen. Moge God, Allah je zegenen. Ja, ik ga stemmen en ik heb mijn keuze al bepaald. We hebben een verandering van regering nodig, omdat de huidige regering niet heeft kunnen leveren wat de mensen nodig hebben. Mijn verwachtingen van de nieuwe regering zijn hoog gespannen. Eerst hebben we basisvoorzieningen nodig, zoals 24 uur per dag licht, een goed wegennetwerk, huisvesting en medicijnen. We moeten af van corruptie. Over de veiligheid in ons land heb ik gemengde gevoelens, vooral na het nieuws dat een populaire oppositieleider met de dood bedreigd is. De economie is slecht en afhankelijk van donoren. Ik geloof persoonlijk dat wij alleen onszelf kunnen ontwikkelen. Laat onze landgenoten alsjeblieft weten dat ze terug moeten keren en bijdragen aan de sociaal-economische ontwikkeling van ons land.”

Voor meer informatie zie de Sierra Leone links

Diamant-stop opgeheven

Liberia heeft een moratorium opgeheven dat het zes jaar geleden instelde op het delven en de verkoop en export van diamanten. Dat heeft de regering zaterdag bekendgemaakt. Liberia stelde het moratorium in om zijn goede wil te tonen tegenover de Verenigde Naties. Die troffen in 2001 sancties tegen de Liberiaanse diamantindustrie, omdat president Charles Taylor de opbrengsten daaruit zou gebruiken om de rebellen in het buurland Sierra Leone te steunen. De VN hieven de sancties eind april van dit jaar op, na te hebben geoordeeld dat de huidige Liberiaanse regering voldoende maatregelen heeft genomen om de diamantindustrie te reguleren.

De in 2003 na enkele jaren burgeroorlog verdreven Taylor wordt momenteel berecht door het Speciale Tribunaal voor Sierra Leone in Den Haag.

Bron: AP, Novum, Trouw 28.07.07

vrijdag 27 juli 2007

Kraambedsterfte

Elke minuut sterft ergens ter wereld een vrouw terwijl ze bevalt; 99 procent van hen woont in ontwikkelingslanden. Sierra Leone is er het slechtst aan toe: de kans dat een vrouw daar gedurende haar vruchtbare leven overlijdt in het kraambed is één op zes; in Noord-Europa bedraagt die kans één op 30.000. Traditionele vroedvrouwen in afgelegen gebieden missen vaak de nodige kennis. Zo worden de handen soms gewassen met zand. Soms is er geen geld voor de bus naar het ziekenhuis of geeft de man geen toestemming om naar een arts te gaan. Het terugdringen van de kraambedsterfte is een van de acht milleniumdoelstellingen die de Verenigde Naties in 2015 wil bereiken.

Bron: Knack.be; Volkskrant.

donderdag 26 juli 2007

Randstad familiebureau

Uitzendgroep Randstad heeft de band met oprichter Frits Goldschmeding (73) en diens familie in een overeenkomst vastgelegd. De familie heeft ongeveer 40% van de aandelen. De familie en erfgenamen houden altijd een commissariaat en mogen de aandelen niet zomaar verkopen. Het bedrijf is zo beschermd tegen vijandige overnames.

Bron: Familie dekt Randstad, Financieele Dagblad, 26.07.07

woensdag 25 juli 2007

Nekoefening in bibliotheek

Wie een internationale collectie in de boekenkast heeft staan, moet nekoefeningen doen. Op Duitse boeken staat de titel op de rug van beneden naar boven. Frankrijk en de landen van Zuid- en Oost-Europa volgen deze traditie van boekdrukker Gutenberg. Angelsaksische landen, Scandinavië en Nederland schrijven de titel van boven naar beneden. Een kwestie van traditie.

Bron: NRC 24.06.07; discussielijst NEDBIB-L 25.07.07.

Aanvulling 26.07.07
Arno Reuser komt in dezelfde discussielijst met een simpele oplossing. Hij zet een deel van de boeken (namelijk die met de titel van beneden naar boven) op de kop, zodat alle rugtitels normaal leesbaar zijn. Hij vraagt zich af waarom de openbare bibliotheken dat niet doen, zodat de lezer niet steeds "met het hoofd van links naar rechts moet klapperen" om de rugtitels te kunnen lezen.

maandag 23 juli 2007

Lights are back

De 24-jarige Mariama uit Freetown drukt afgelopen winter op internet de hoop van Sierra Leone uit:

"Hey! we're trying to do fine. i've got new news for u, the street lights are back (but only along the main high way), n guess what? kids come out late at night to enjoy it. they even play soccer at midnight!"

Spanning in Sierra Leone

Op 11 augustus a.s. zijn er algemene verkiezingen in Sierra Leone. Via internet heb ik met verschillende mensen in Sierra Leone contact en ik heb hen gevraagd hoe zij over de verkiezingen denken. De komende weken wil ik daar in dit weblog aandacht aan besteden.

Na een gruwelijke burgeroorlog is er sinds een paar jaar weer vrede in Sierra Leone, maar het leven is er nog erg moeilijk. Een jonge medewerker van KPMG in de hoofdstad Freetown noemt het leven daar een "open gevangenis". Hoewel hij als accountant een goede baan heeft, kan hij nauwelijks zijn familie onderhouden. Het geld in Sierra Leone is weinig waard. De regering is zwak en de publieke voorzieningen komen nauwelijks op gang. Het allereerste waar behoefte aan is, is 24 uur per dag stroom, schrijft één van mijn vrienden daar. Als het licht het niet doet, komen er ook geen investeerders.

Een jonge vrouw met wie ik regelmatig contact heb, probeert zoveel mogelijk geld bij elkaar te schrapen om nog voor de verkiezingen samen met haar oude moeder naar Gambia te vluchten en pas weer terug te komen als de spanning is geluwd. "Het land is in paniek", schrijft ze me.

Een 28-jarige man uit Freetown die heel positief is over de verkiezingen heeft gemengde gevoelens over de veiligheid in het land. "Vooral door het recente nieuws dat één van de meest populaire oppositieleiders vanmorgen om 4.00 uur met moord is bedreigd." Ik heb dit nieuws opgezocht in de Sierra Leoonse media.

De in de hoofdstad Freetown gevestigde krant Standard Times Press meldt dat maandagochtend in de zuidelijke provinciehoofdstad Bo een vroegere minister van deze provincie, de ex-luitenant-kolonel Tom Nyuma en twee anderen zijn gearresteerd. Zij worden beschuldigd van een moordpoging op Ernest Koroma. Koroma is presidentskandidaat van de oppositiepartij All Peoples Congress en op campagne. Volgens onbevestigde berichten probeerde Nyuma tot de tanden toe bewapend Koroma’s hotel binnen te komen. De krant herinnert er aan dat Nyuma berucht is om zijn gewelddadigheid en onlangs uit de VS is gezet vanwege huiselijk geweld.

"Assasination Attempt on APC Presidential Candidate Ernest Koroma... Tom Nyuma and Two Others Detained in Bo District", in: Standard Times Press, 23.07.07

Op mijn vraag of ik uit de persoonlijke contacten met naam en toenaam in mijn weblog mag citeren heb ik nog geen helder antwoord gekregen. Vanwege de spanningen heb ik besloten geen namen te noemen, met name om onderlinge herkenning van de in Sierra Leone wonende mensen te voorkomen. Ik doe hen ook weer verslag van wat ik schrijf en eventuele reacties.

Tisha Ba'av

Maandagavond begint het Joodse Tisha B’av, de Verwoesting van de Tempel, met vasten en het lezen van het boek Klaagliederen. Herdacht wordt hoe de tempel in Jeruzalem werd verwoest, omdat het volk de Tora vergat en geen aandacht schonk aan de arme en de vreemdeling. Rabbi Michael Lerner van de linkse Tikkun-organisatie (tikkun.org) in Amerika schrijft in zijn emailnieuwsbrief van 22 juli dat de belofte van het beloofde land voor Israel niet verbonden is met macht en kracht en een strategie van overheersing, maar met het gebod de vreemdeling lief te hebben. In zijn visie is deze belofte vandaag de dag verbonden aan verzoening met de Palestijnen.

Ramp

Het Israelische ministerie van Onderwijs heeft zondag een schoolboek goedgekeurd, waarin de Israelische onafhankelijkheidsoorlog een “ramp” voor de Arabische bevolking wordt genoemd. Het schoolboek ‘Samen leven in Israel’ is bestemd voor Arabische kinderen van rond de acht jaar. Ramp of catastrofe is de gebruikelijke Arabische aanduiding voor de Israelische onafhankelijkheid in 1948. In het schoolboek wordt gesteld dat “sommige Arabische inwoners werden gedwongen hun huis te verlaten” en “sommigen werden vluchteling in de naburige Arabische landen”.

Onderwijsminister Yuli Tamir, oprichtster van de Vrede Nu beweging, vindt dat het boek een evenwichtig beeld geeft. De rechtse politicus Zevulun Orlev daarentegen noemt het een anti-zionistisch boek, dat ontkent dat Israel een Joodse staat is. Hij wil dat de minister aftreedt. De vroegere Likoed-minister van Onderwijs Livnat meent dat als je scholieren leert dat Joden Arabieren hebben verbannen en dat de stichting van Israel voor hen een ramp was, zij worden aangezet tot gewapende strijd tegen de staat. Hij vreest dat Israel met genereuze steun van het onderwijssysteem eigenhandig een vijfde colonne laat ontstaan.

Het verhaal van de Arabische vluchtelingenstroom in de tijd tussen het VN-verdelingsplan in 1947 en de wapenstilstand in 1949 heeft twee kanten. Een deel van de Arabische bevolking werd met geweld door de Joodse milities verdreven en eigendommen werden in beslag genomen. Tegelijk riepen de Arabische landen de Arabieren in Palestina op hun huizen te verlaten om een snelle Arabische overwinning mogelijk te maken. Nadat de Arabieren werden verslagen, bleven de vluchtelingen wonen in door de VN beheerde vluchtelingensteden.

Ruim een miljoen Arabieren zijn Israelisch staatsburger. Doordat het een snel groeiende bevolkings­groep is, neemt in Israel de vrees voor een Arabische overheersing en vijfde colonne toe. Juist daardoor groeit echter ook bij rechts de steun voor een eigen Arabisch-Palestijnse staat naast Israel.

Bron: 'In Arabic Textbook, Israel Calls '48 War Catastrophe for Arabs', New York Times, 23.01.07

zondag 22 juli 2007

Kans op aardbeving

Onderzoekers van de Ben Goerion Universiteit in Tel Aviv voorspellen dat Israel de komende jaren kan worden getroffen door een zware aardbeving. De laatste aardbeving was tachtig jaar geleden op 11 juli 1927 (Dode Zee, 300 doden). Eerdere aardbevingen waren in 1837 (Safed, 5000 doden) en 1759. De regering heeft een commissie ingesteld die de bevolking moet informeren hoe men zich op een aardbeving kan voorbereiden.

donderdag 19 juli 2007

Burgermilitair

Minister van Defensie Eimert van Middelkoop onderzoekt of burgerpersoneel kan worden ingezet in oorlogsgebieden. Het zou gaan om functies als koks, chauffeurs en beveiligers.

Ik ben daar huiverig voor. Natuurlijk mag het leger gebruik maken van civiele diensten. Maar bij militaire inzet (en dat betreft nooit alleen maar gevechtsfuncties) is de Nederlandse overheid verantwoordelijkheid voor lijf en leven van de mensen die worden uitgezonden. Het uitgezonden personeel is onderworpen aan tucht en discipline en moet genoeg geschoold en getraind zijn in geweldsinstructies, oorlogsrecht, krijgsgevangenschap, gijzelingssituaties en noem maar op. Dit gaat des te meer op voor semi-militaire of politionele functies als bewaking en persoonsbeveiliging.

We willen geen 'Amerikaanse toestanden' zoals in Irak, waar particuliere paramilitairen feitelijk oorlogshandelingen uitvoeren, terwijl ze zich onttrekken aan wet en recht en soms zelfs bewust worden ingezet om het vuile werk voor het leger op te knappen. Van de verhalen uit Irak krijgen we de indruk dat er naast een militair industrieel complex ook een militair dientencomplex is ontstaan, van avonturiers en handige zakenlieden die financieel belang hebben bij oorlogvoeren.

Dat zal onze minister van Defensie niet willen, maar dan moet hij er ook niet de deur voor open zetten.

Plexat

Sander en zijn klas namen afscheid van de basisschool met de musical Plexat.

Zaterdagmorgen zit het gezin verveeld aan de ontbijttafel. Dan gaat moeder naar opa, die eenzaam in het bejaardenhuis achter z'n geranium zit te mopperen, maar nieuwe vrienden vindt in z'n vieve buren. Vader gaat vissen met de jongens van z'n oude band. Dochter gaat naar de dansschool en krijgt een metamorfose voor de regio-TV. Zoonlief gaat voetballen.

Zaterdagavond houdt het gezin een barbecue in de tuin. Ze dachten met z'n vieren, maar "vieren doet je met z'n allen". Tenslotte zijn alle buur-, vis-, dans- en voetbalvrienden welkom, want er is toch "plek zat!".

De moraal van het verhaal dat er voor iedereen plaats is.

De kinderen van basisschool het Beurthonk in Odijk lieten zich van hun beste kant zien. Iedereen deed volop mee en toonde enthousiast zijn talenten aan de verrukte ouders.

Ik heb veel kinderen - in mijn familie- en kennissenkring - en heb al aardig wat van deze musicals meegemaakt. Het verwondert mij wel hoe de musical ergens in de loop der tijd tot het 'verplichte eindexamen' van de lagere school is gaan horen. Wat een werk, wat een voorbereiding!

Nou, liever een musical dan een cito-toets. Maar ook, wat een prachtige gezamenlijke muzikale emotionele ontlading van zo'n belangrijke periode in een mensenleven.


Cito-toets, zie mijn blogs:
Cito niet eind ex amen, 11.02.06
Het Citorecht, 15.02.06

Eerste keer

Weer zo'n historisch moment in m'n leven. De eerste keer dat ik m'n OV-chipkaart heb opgeladen en gebruikt. Op het Amstelstation een hele tijd de oplaadautomaat bestudeerd. Pas na een tijdje lukte het me een saldo op m'n kaart te pinnen. Dan inchecken en rijden maar.

Op het Bijlmerstation stapte ik uit. Maar dat station wordt verbouwd en nergens was een werkende 'uitcheckpaal' te vinden. Ook geen bemand loket om hulp te vragen.

Mijn OV-chipkaart is dus virtueel nog steeds onderweg en ik vraag me af waar deze reis eindigt. Per saldo.

Doe de klant de deur uit

Gisteren schreef ik cynisch dat de NS liever geen kaartjes verkoopt (verboden in de trein, boete aan het loket, storing in de automaat) en klanten maar lastige wezens vindt. Dezelfde dag lees ik in de emailnieuwsbrief van Telecommerce, dat NS Commercie de klantencontacten per telefoon en email voortaan uitbesteedt aan SNT, het oudste contactcenter van Nederland. “NS hoopt met de uitbreiding van zijn klantenservice klanten binnen de gestelde tijd te kunnen helpen en dat er ruimte ontstaat om klanten te benaderen met voor hen aantrekkelijke aanbiedingen”.

Nog even cynisch: NS wil geen klanten in de trein en al helemaal niet aan de lijn.

In dezelfde Telecommerce: "De drastisch aangepaste dienstregeling die NS eind vorig jaar invoerde, heeft niet geleid tot een stijging van de punctualiteit, menen onder meer reizigersvereniging Rover, ANWB, Consumentenbond en Landelijke Studentenvakbond."

Bron: Telecommerce 18.07.07

woensdag 18 juli 2007

Woningen op kazerneterrein

De gemeente Utrecht heeft een overeenkomst afgesloten met het ministerie van Defensie over het terrein van de Utrechtse Kromhoutkazerne. Dit ligt tegenover het stadion van FC Utrecht. Defensie vestigt hier het hoofdkantoor van de Koninklijke Landmacht. Mogelijk heeft Defensie niet het hele terrein nodig. Op de ruimte die overblijft, wil de gemeente 400 woningen bouwen. Eerder werd een ander deel van het terrein al in gebruik genomen door het Utrecht College van de Universiteit Utrecht.

Bron: ANP; Architectenweb 16.07.07

Betalende klanten

De NS verwacht dat vandaag voor de derde achtereenvolgende dag de pinverbinding van de kaartjesautomaten uitvalt. Gratis reizen is er echter niet bij, wordt gewaarschuwd: iedereen moet een kaartje kopen.

Een technische storing kan iedereen overkomen. Het is alleen ongelukkig dat het een bedrijf overkomt, dat het kaartjes kopen in de trein heeft verboden en het kaartjes kopen bij het loket beboet. Kortom, liever helemaal geen kaartjes verkoopt, omdat klanten maar lastige wezens zijn. De NS moet weer leren om klanten die best willen betalen te verwelkomen. Dat is geen technisch probleem, maar een keuze.

zondag 8 juli 2007

Directe verkoop

Als je de reisinformatie van de website www.9292ov.nl wilt printen, wordt er altijd een advertentie meegedrukt. Deze advertentie heeft een gekleurde achtergrond, die veel inkt van m'n inktjetprinter vraagt. En wat verkoopt de advertentie? Inktcartridges per twee, nu nóg voordeliger.

donderdag 5 juli 2007

Uit! Goed voor u

Vandaag een nieuwe laserprinter gekocht.
Wat mij vooral aansprak was het stroomverbruik van 0 Watt.

Als ie uit staat.

Eerst moest ik er om lachen dat dit bij de specificaties vermeld staat. Maar dezelfde dag las ik een artikel in de Automatiseringsgids onder de titel "Gebruik de uitknop!". Daarin staat dat het energieverbruik door de nieuwe elektronica enorm toeneemt. Boosdoeners zijn onder andere het gebruik van de standby-modus en adapters. Steeds meer mensen laten hun apparaten continu standby staan en ook apparaten met adapters vreten nog steeds stroom als je de stekker in het stopcontact laat. Het komt zelfs voor dat apparaten helemaal geen uitknop meer hebben. Dan is het pas echt uit als je de stekker er uit haalt.

Bron: Gebruik die uitknop! - Wilberd Gijzel in Automatiseringsgids 05.07.07

The Ampere strikes back - Brits rapport over toenemend energieverbruik door elektronica.

HP laserprinter specificaties

woensdag 4 juli 2007

Journalist vrijgelaten

De Britse journalist Alan Johnston is na bijna vier maanden in Gaza door zijn ontvoerders vrijgelaten. Op CNN was te zien hoe de Britse reporter met een Hamas-escorte in een auto wegreed bij het kantoor van ex-premier Haniyeh. Dit meldt NOS Teletekst.

maandag 2 juli 2007

Onvermijdelijk immoreel

De Japanse minister van Defensie Kyumo heeft gezegd dat de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki onvermijdelijk waren om de oorlog te bekorten. De oppositie eist zijn aftreden en hij heeft inmiddels zijn excuses aangeboden. Dit meldde het NOS Journaal zondag 1 juli.

Het is een gevoelige uitspraak van de defensieminister, waarvan ik de context niet goed begrijp. Is dit een persoonlijke opvatting of een proefballon op weg naar een steviger defensiepolitiek? Japan heeft onder druk van de overwinnaars een 'pacifistische' grondwet, mag slechts een beperkte defensie en geen kernwapen hebben en valt onder de bescherming van de Amerikaanse 'atoomparaplu'. Maar inmiddels eist het Westen dat Japan steviger bijdraagt aan zijn defensie en de internationale veiligheid.

De minister verwoordt de morele verdediging van het Westen. De atoombommen op Japan waren nodig, omdat anders duizenden Amerikaanse soldaten zouden sneuvelen bij het veroveren van eiland na eiland. Een morele verdediging die niet opgaat. Hoezeer het ook wenselijk was om de oorlog te bekorten en het leven van militairen als ook van de velen die zuchtten in de 'jappenkampen' te sparen. Het vermijden van militaire verliezen kan nooit het platbranden van steden en het uitroeien van de burgerbevolking rechtvaardigen. Dit is een oorlogsmisdaad, of het nu met brandende fakkels en kapmessen of met atoombommen gebeurt.

Daarbij is het nog maar de vraag of de atoombommen voor het bekorten van de oorlog noodzakelijk waren of zelfs maar daarvoor bedoeld waren. Begin augustus zouden de Russen Japan de oorlog verklaren en de Japanse hoofdeilanden aanvallen. De instorting van het Japanse rijk was nabij, al stonden daarbij zeker nog gruwelen te wachten.

Er zijn ook stemmen die zeggen dat de oorlog al eerder beëindigd had kunnen worden, omdat Japan al in juli 1945 via diplomatieke kanalen had laten doorschemeren bereid te zijn tot overgave, op voorwaarde dat de keizer zou mogen blijven. Precies die voorwaarde is na de overgave in augustus door de Amerikanen ingewilligd of werd zelfs nodig geacht om een vreedzame omwenteling van de Japanse maatschappij mogelijk te maken. In deze theorie was de atoombom niet nodig om Japan op de knieën te dwingen, maar om een communistisch Japan te voorkomen en om Rusland te tonen waartoe het Vrije Westen in staat was. Een heet begin van de Koude Oorlog. De inval van de Russen en het einde van de oorlog dreigde de makers van de bom zelfs bijna te snel af te zijn.

Het is heel goed mogelijk dat wij in het Westen en onze landgenoten in de jappenkampen veel aan het atoomwapen te danken hebben. Ik ben daar ook niet ondankbaar voor. Maar het platbranden en uitroeien van steden en bevolking is en blijft een oorlogsmisdaad, die niet mag worden goedgepraat. Toen niet en nu niet.

Zie ook Miklós Rácz: De atoombom als politiek wapen, Haarlem, 1986. (p93/94) "In de vroege zomer van 1945 was het zowel aan de regering van Japan als aan de regering der Verenigde Staten duidelijk dat Japan de oorlog had verloren. Vanuit dit besef ondernam de Japanse regering vanaf op z'n laatst begin juli 1945 verwoede pogingen om de oorlog door bemiddeling van de Sovjet-Unie te kunnen beëindigen. Zeker vanaf de tweede helft van juli in 1945 beharde Japan alleen nog maar op twee voorwaarden voor zijn capitulatie: het behoud van Japan als natie en het behoud van de keizerlijke dynastie". (...) "Samenvattend moet men concluderen dat de regering van de Verenigde Staten bewust en opzettelijk (...) de oorlog tegen Japan had verlengd teneinde hun nieuwe wapen aan de gehele wereld, maar in het bijzonder aan de Sovjet-Unie, te kunnen demonstreren (...)".