vrijdag 26 december 2014

Vrijheid

Op Eerste Kerstdag ontving ik weer de nieuwsbrief van Tikkun, een Amerikaanse, joodse, progressieve beweging. De nieuwsbrief bevatte dit keer een artikel van Peter Gabel, één van de redacteuren van Tikkun, die een wat andere kijk geeft op de discussie over de film The Interview. In deze film krijgen twee journalisten toegang tot de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un om hem te interviewen en vraagt de CIA hen om hem te vermoorden. De film zou door Sony worden uitgebracht op Eerste Kerstdag, werd vervolgens onder druk van bedreigingen door hackers en Noord-Korea ingetrokken en is nu via andere kanalen (o.a. filmhuizen en internet) door velen toch te zien. Ik geef hier een beknopte vertaling van enkele gedachten van Peter Gabel. Ik ben het niet in alle opzichten met hem eens, maar deel zeker zijn visie dat vrijheid gepaard gaat met verantwoordelijkheid en dat moord op een in werkelijkheid levende persoon (dus geen historisch verhaal) zich niet leent voor een uitgesponnen satire (ik gebruik het woord "uitgesponnen", omdat het voor mij niet betekent dat je er nooit eens een grapje over zou kunnen maken).

Peter Gabel:

Afgaand op de enthousiaste reacties op sociale media is Sony’s beslissing om de film The Interview uit te brengen met Kerst een overwinning van de Amerikaanse ‘way of life’. Maar daarin schuilt een tragische ironie. Want deze way of life is verslaafd aan een visie op vrijheid die zegt dat je alles mag doen en zeggen waar je zin in hebt, ongeacht wat er gezegd wordt. In naam van de vrijheid.

Een film over een moord op een werkelijk levende persoon vind ik zelf niet “grappig” of echt bij Kerst passen. De film provoceert het van angst doordrenkte en gevaarlijke regime van Noord-Korea. Producenten en acteurs van de film vinden zo’n provocatie kennelijk een progressieve politieke daad. Maar ik denk dat het thema van de film beledigend en schokkend is voor wie respect heeft voor het menselijk leven. Wat is er grappig aan de moord van een met name genoemde persoon, die op dit moment leeft? En hoe draagt dit verhaal bij aan de betekenis van Kerst door zo’n film uit te brengen op de dag dat christenen de geboorte van Christus vieren en veel niet-christenen het samenzijn van de familie en liefdevolle menselijke contact?

Voor meer informatie: 
Network of Spiritual Progressives 
Tikkun
Peter Gabel 
Kim Jong-un

zaterdag 13 december 2014

Simonis

Trouw en andere media, waaronder het NOS Journaal, berichtten vandaag over de biografie van voormalig Trouw-journalist Ton Crijnen over aartsbisschop Simonis. In de berichtgeving is iets vreemds aan de hand. Trouw schrijft: "In 2010 werd Simonis in het tv-programma 'Pauw en Witteman' bevraagd over het seksueel misbruik in de rooms-katholieke kerk. 'Wir haben es nicht gewusst', zei de kardinaal toen. In zijn biografie stelt hij nu het tegendeel."

Het vreemde dat ik opmerk, zit 'm in de beweerde tegenspraak die er zou zijn tussen Simonis' uitspraken in 2010 en de nu in alle media als 'onthulling' gepresenteerde uitspraak dat hij al veel eerder van het misbruik wist. Hij zou dus hebben gelogen. 

Mijn eigen herinnering aan de uitzending van Pauw en Witteman in 2010 en mijn interpretatie van Simonis' uitspraak indertijd is een andere, maar is intussen ook wel wat verschoven. Zijn beruchte uitspraak "Wir haben es nicht gewusst" vatte ik indertijd niet op als een verontschuldiging - sorry hoor, ik wist van niks - maar juist als een beschuldiging of kritiek, zij het op een abstract en collectief niveau. Je zou kunnen spreken van cultuurkritiek of een kritische benadering van de eigen groep. Immers, de Duitse uitspraak "Wir haben es nicht gewusst" is, net als Befehl ist Befehl, sinds 1945 veranderd van een verontschuldiging - we konden er niks aan doen, we wisten het niet, het lag niet aan ons, we móesten wel, we konden niet anders - in een beschuldiging: jij bent persoonlijk verantwoordelijk, je had het móeten weten, je kunt er altijd iets aan doen, het ligt op jóuw pad, je kunt zelf handelen.

Iemand die deze uitspraak doet, op Nederlandse televisie maar in het Duits en daarbij zelf al aangeeft dat het een beladen uitspraak is, kan toch niet anders bedoelen dan deze beladen betekenis: ik had het móeten weten, ik had móeten handelen. Ik kon Simonis' uitspraak toen ik naar de uitzending keek, niet anders dan zó, met die specifieke cultureel-historische betekenis, opvatten. Geen verontschuldiging, maar een beschuldiging. Mijn interpretatie was dus dat Simonis zich, zij het aarzelend, aansloot bij de terechte kritiek op de cultuur van verzwijgen, vergoeilijken en toedekken. Anders had hij toch wel gewoon in het Nederlands gezegd: "Ik wist het niet". Maar dat zei hij niet en in diezelfde uitzending zei hij dat hij persoonlijk van zo'n tien gevallen op de hoogte was. Dat er kritiek kwam op zijn uitspraak, verbaasde mij niks, maar ik was wel wat verbaasd dat de kritiek vaak uitging van de eendimensionele Nederlandse betekenis van "ik wist het niet". Een regelrechte ontkenning dus. 

Naar aanleiding van de kritiek op zijn beladen uitspraak bood Simonis enkele dagen na de uitzending van 23 maart 2010 zijn excuses aan. Na het onderzoek van de commissie-Deetman over seksueel misbruik in de rooms-katholieke kerk handhaafde hij deze excuses in een verklaring van 16 december 2011: "De lading van die Duitse zin had ik echt verkeerd ingeschat. Het ging om de vraag of de bisschoppen weet hadden van het relatief grote aantal misbruikgevallen in internaten. Ik heb toen geantwoord dat wij dat niet wisten", waarbij hij toelicht dat Deetman heeft aangetoond dat het onderwerp seksueel misbruik halverwege de jaren '50 van de agenda van de bisschoppen is verdwenen. "Als het om niet-weten gaat, dan geldt dat de generatie van bisschoppen waartoe ik behoor".

Verder stelt Simonis in zijn verklaring van 2011 dat hij tegenover Pauw en Witteman in 2010 vanuit zijn geheugen had gesproken over ongeveer tien gevallen waarvan hij persoonlijk wist, maar dat Deetman heeft aangetoond dat hij van iets meer dan tien heeft geweten. 

Na die verklaring ben ik over mijn interpretatie van Simonis' uitspraak "Wir haben es nicht gewusst" wel wat gaan twijfelen. Misschien bedoelde hij tóch te zeggen dat de bisschoppen het echt niet wisten, was het inderdaad een verontschuldiging en geen beschuldiging, maar probeerde hij met de verduitsing van zijn uitspraak de kritiek op deze verontschuldiging voor te zijn. Zo van: we wisten het niet, maar ik weet dat dit beladen is en dat mensen dit excuus niet zullen accepteren. Wel was mijn eerste interpretatie juist dat zijn uitspraak niet sloeg op het zelf persoonlijk wel of niet weet hebben van een aantal gevallen - hij gaf in hetzelfde gesprek kennis van tien gevallen toe - maar op de interne cultuur van een generatie bisschoppen, waartoe hij ook zelf behoorde. 

Daarom bevreemdt het mij hoe in de media vandaag - Trouw voorop - zijn uitspraken bij Pauw en Witteman in 2010 en de uitspraken in het boek van Ton Crijnen eendimensioneel tegenover elkaar worden gezet. De suggestie is: tóen zei hij dat hij het niet wist, maar hij loog, want nú wordt aangetoond dat hij het wél en al veel eerder wist. Ik denk dat dit niet te wijten is aan de auteur Ton Crijnen, die voor zover ik uit de recensie kan afleiden een aantal gevallen nauwgezet beschrijft waar Simonis daadwerkelijk had kunnen ingrijpen, maar aan de interpretatie door de media. Het nieuws van vandaag klinkt een beetje als het geval van een moordenaar die tien moorden heeft bekend, waarna een misdaadjournalist onthult dat hij liegt omdat het er minstens twee zijn geweest. De zaak zelf en de gevallen die Crijnen beschrijft zijn schrijnend genoeg zonder dit soort nep-onthullingen. 

Zie: Trouw 13.12.14 Kardinaal Simonis wist al veel eerder van misbruik. 
Zie de verklaring van Simonis op Katholiek.nl 16.12.11
-- Reactie Simonis: 'Oprechte excuses voor uitspraak 'Wir haben es nicht gewusst'
Uitzending Pauw en Witteman 23.03.10

Ton Crijnen: Kardinaal Ad Simonis, kerkleider in de branding, een biografie 
Valkhofpers, 2014; ISBN 978 90 5625 424 7; 592 blz. + 16 blz. ill.; € 39,50

woensdag 10 december 2014

Sociaal loket

Vanaf 1 januari 2015 zijn de gemeenten verantwoordelijk voor jeugdzorg, werk & inkomen en zorg aan ouderen en mensen met een beperking. Speciaal daarvoor is het sociaal loket in het gemeentehuis van op vrijdag 2 januari 2015 geopend van 09:00 tot 12:00 uur. De rest van het gemeentehuis is die dag dicht.

Inwoners die behoefte hebben aan informatie, advies of begeleiding rond voorzieningen van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO), werk en inkomen of jeugdhulp kunnen daarvoor terecht bij het sociaal loket.

Het sociaal loket is de lokale toegang tot de regionale sociale dienst Werk en Inkomen Lekstroom (WIL) en werkt ook nauw samen met andere partners, zoals MEE Utrecht, Gooi en Vechtstroom, Bureau Informatie en Advies Houten, de rechtswinkel en de voedselbank.

Het Sociaal Loket is te vinden aan het Onderdoor 25, ingang gemeentehuis. Tussen 9 en 12 uur kan men op werkdagen binnenlopen zonder afspraak of bellen (030) 63 92 611. Het e-mailadres is info@sociaallokethouten.nl.

maandag 8 december 2014

Houten zonder postbus

De postbussen in Houten verdwijnen. De postbussen op bedrijventerrein De Schaft werden tot nu toe beheerd door ZuidamUithof Drukkerijen, maar die stopt met dit Business Point. Zuidam was ooit de huisdrukkerij van de Universiteit Utrecht. PostNL kon geen nieuwe partner vinden. De postbussen verhuizen naar bedrijventerrein Laagraven in Nieuwegein. PostNL heeft een contract afgesloten met Staples Office Center, Ravenswade 3 in Nieuwegein. De Houtense ondernemers zijn minder dan een maand van tevoren geïnformeerd: een brief van 4 december kondigt de verhuizing aan op 30 december. Op Facebook wordt verontwaardigd gereageerd: "Ronduit belachelijk dat er in een dorp met stadse groei er geen Business Point van PostNL meer beschikbaar zal zijn." Ondernemers zien er tegen op om elke morgen in de file te moeten staan om hun post op te halen in het tegen de stad Utrecht aan gelegen bedrijventerrein langs de A12. Op de fiets, het vervoermiddel bij uitstek in fietsstad Houten, is het zeker een half uur door weer en wind en dan nog weer terug. Ook vrezen zij dat ze hun postadres en postcode moeten veranderen. Postbushouders betalen € 160 per jaar voor een postbus. Zij bezinnen zich nu op actie: het indienen van klachten bij PostNL of het zoeken naar alternatieven.

Bron: Facebookgroep Houten (aanmelding vereist).
Brief PostNL 4.12.14



Routes Groene Hart

Op de website groenehart.nl kan je sinds 1 december wandel-, fiets- en vaarroutes bekijken en downloaden. Ook kunnen gebruikers zelf routes aanmaken. De routes kunnen worden bekeken op een interactieve kaart en worden gedownload voor GPS-navigatiesystemen. Ook kan men hier restaurants en Bed & Breakfast vinden. De kaarten bevatten ook vaarroutes en knooppunten van het sloepennetwerk. Er staan ondertussen al 70 routes online, waaronder de Hollandse IJsselroute, de Krimpenroute en de Molenfietsroute Kinderdijk.

Zie: Groenehart.nl/routes

Bron: Persbericht Stichting Merk & Marketing / Programmabureau Groene Hart, 8.12.2014

donderdag 4 december 2014

Religieuze vlaggen

Een derde van de 196 landen in de wereld, ofwel 64 landen, hebben religieuze symbolen in hun nationale vlag. Dit zegt het Amerikaanse onderzoeksinstituut Pew Research. Van deze 64 landen hebben 48% een christelijk symbool en 33% een islamitisch symbool.

De 'Union Jack' van het Verenigd Koninkrijk bevat drie kruizen: naast het Andreaskruis, de kruizen van St. Joris en St. Patrick. Een aantal landen van het Britse Gemenebest, waaronder Australië en Nieuw Zeeland, hebben de Union Jack in hun vlag opgenomen. Ook de vlaggen van onder andere Spanje, Griekenland, Zwitserland, Zweden en Noorwegen bevatten christelijke symbolen.

Islamitische symbolen zijn te vinden op de vlaggen van 21 landen. De vlag van Bahrein symboliseert met vijf witte driehoeken de vijf zuilen van de Islam. Algerije, Turkije, Brunei, Oezbekistan en veel andere landen hebben de Islamitische halve maan en ster in hun vlag. Ook Singapore heeft een halve maan en sterren in zijn vlag, maar deze hebben volgens dat land geen religieuze betekenis: ze symboliseren een jonge natie in opkomst en de vijf idealen van democratie, vrede, vooruitgang, rechtvaardigheid en gelijkheid.

Vijf landen hebben hindoeïstische en boeddhistische tekens op hun vlag. Alleen Israël heeft een joods symbool: de Davidster. De blauwe strepen op witte achtergrond symboliseren de traditionele joodse gebedssjaal. Zes landen hebben vlaggen met symbolen van andere religies. De Japanse rijzende zon representeert de Shinto-wortels van het land. De gouden zon op de vlaggen van Argentinië en Uruguay verwijzen naar de zonnegod Inti van de Inca's. Op de Mexicaanse vlag is een adelaar te zien met een slang in zijn snavel, symbool van een Azteekse god. Ook Mongolië en Zuid-Korea hebben religieuze tekens op hun vlag.

Voor een overzicht van alle 'religieuze' nationale vlaggen, zie de website van Pew Research.