donderdag 19 maart 2015

Uitslagen Utrecht



Uitslag Provincie Utrecht
Zie: Provincie Utrecht

D66: 9 zetels
VVD: 9 zetels
CDA: 6 zetels
PvdA: 5 zetels
PVV: 4 zetels
GroenLinks: 4 zetels
SP: 4 zetels
ChristenUnie: 3 zetels
SGP: 2 zetels
Partij voor de Dieren: 2 zetels
50 plus: 1 zetels
Provincie@Inwonersbelangen: 0 zetels
Jezus Leeft: 0 zetels
Libertarische Partij: 0 zetels
Vrijzinnige Partij: 0 zetels


Uitslag waterschap
Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden (HDSR)
Zie: Stichtse Rijnlanden

De (voorlopige) zetelverdeling is als volgt (tussen haakjes het aantal zetels in 2008)

1. Water Natuurlijk: 6 (6)
2. CDA: 3 (4)
3. PvdA: 3 (3)
4. VVD: 4 (3)
5. Waterschap@inwonersbelangen: 1 (2)
6 Algemene Waterschapspartij: 1 (2)
7. Christen Unie: 1 (1)
8. SGP: 1 (1)
9. Partij voor de Dieren: 3 (1)
Definitieve uitslag

Aanstaande maandag 23 maart om 10.00 uur wordt de definitieve uitslag van het hoogheemraadschap bekend gemaakt tijdens een openbare zitting van het centraal stembureau. Dan wordt ook bekend welke kandidaten met voorkeurstemmen gekozen zijn.

maandag 16 maart 2015

Rattenvanger


dode muskusrat
De Partij voor de Dieren vraagt het waterschap Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden onmiddellijk te stoppen met het bestrijden van muskusratten. Uit recent onderzoek is gebleken dat muskusratten in klemmen vaak een doodstrijd van een half uur en tot soms wel drie uur leveren. Met zo'n lange dodingstijd wordt in strijd met Europese regelgeving gehandeld, aldus de Partij voor de Dieren. De partij wijst er bovendien op dat uit onderzoek de nut en noodzaak van bestrijding van muskusratten niet is gebleken.
Bron van dit bericht: Persbericht Partij voor de Dieren 16.03.15 

Het dierenleed van de muskusrat heeft mij nooit bezig gehouden. Maar toevallig zag ik net zondag een verkiezingsposter van een waterschap in Flevoland met centraal in beeld een gedode muskusrat in een klem. Ik maakte een foto van de poster (zie de foto hiernaast en de uitsnede boven) en zette deze op twitter met de tekst: "Het belang van rattenbestrijding snap ik maar of een foto van een dood beest veel stemmen trekt?"

Nu lijkt mij dat de veiligheid voorop moet staan en dat muskusratten bestreden moeten worden om te voorkomen dat de dijken worden ondergraven en bezwijken. Maar net vond ik een rapport uit 2011 van de dierenbescherming, waarin betoogt wordt dat het nut van het doden van muskusratten niet is aangetoond. Door het doden van deze dieren zou de populatie gelijk blijven of juist sterker worden. De natuurlijke sterfte van muskusratten ligt tussen de 55% en 90%. In situaties waar niet bestreden wordt, zoals in Zweden, daalde het aantal dieren vanzelf, na in eerste instantie een explosieve toename. Dit is te verklaren door een uitbreiding van natuurlijke doodsoorzaken als gevolg van ziekte, roofdieren en onderlinge concurrentie. Stoppen met bestrijden zou geen effect hebben op de populatie en de omvang van de schade. Het huidige doden van de muskusratten kost bovendien meer dan 34 miljoen euro per jaar. Het zou beter zijn om risicogebieden in kaart te brengen, "graafwerende maatregelen" te treffen en de rattenpopulatie met goedkope, betrouwbare middelen te volgen (zie ijkdijk.nl).

Het Flevolandse affiche zet dus wel aan het denken.

Zie Muskusrat (PDF 45p), februari 2011: 'Op alternatieve wijze schade voorkomen'.
Nederlandse Vereniging tot Bescherming van dieren, De Faunabescherming, Bont voor Dieren. 

Groeneveltlezing

Maarten van Rossem zal op donderdagavond 19 maart 2015 in de Opstandingskerk in Houten de Arie Groeneveltlezing houden. Titel van de lezing is: Op weg naar een nieuwe, blijvende klassenstructuur? Maarten van Rossem zal daarbij ook aandacht aan de toekomst van de Verzorgingsstaat besteden.

De PvdA afdeling Houten organiseert voor de vierde keer de Arie Groeneveltlezing. Eerdere lezingen zijn gehouden door Hans Spekman, Paul Tang en Agnes Jongerius. De lezing is een eerbetoon aan Arie Groenevelt (geb. 1927), prominent lid van de afdeling en voormalig FNV­vakbondsleider. In februari is zijn boek De lotgevallen van een crisiskind gepresenteerd.

Arie Groenevelt in vroeger jaren
Donderdag 19 maart 2015 20:00
Inloop vanaf 19:30 uur
Opstandingskerk, Het Kant 1 te Houten
De toegang is gratis. 

Werkzoekenden

De SP attendeert mij vanmorgen op hun persbericht over de werkgelegenheid in de provincie Utrecht. Daarin lees ik:
"De SP heeft bij het UWV cijfers opgevraagd over het aantal ingeschreven werkzoekenden. Tussen 1 januari 2014 en 1 januari 2015 is de werkloosheid in de Provincie Utrecht gestegen met 9,9%."
Uit het bijgeleverde staatje blijkt dat het aantal bij het UWV ingeschreven werkzoekenden met 9,9% is gestegen. Als het aantal werkzoekenden in een jaar met bijna 10% stijgt, dan zegt dat natuurlijk iets over de werkgelegenheid. Het is goed dat de SP dat aan de orde stelt. Maar in het persbericht maakt de SP zonder enige uitleg of nuancering direct de sprong naar de "werkloosheid". Sorry, maar daarover vind ik in de bijgeleverde cijfers niets.

Iedereen die werk zoekt, kan zich inschrijven bij het UWV. Ik sta er al jaren ingeschreven, ook in een tijd dat ik regelmatig (maar wel minder en korter dan 'vroeger') opdrachten had en zeker geen uitkering zocht. Het is één van mijn ongeveer dertig digitale bronnen om aan werk te komen.

Natuurlijk stelt de SP een belangrijk punt aan de orde, maar met dit persbericht kan ik niks. Degene die dit rondstuurt, geeft mij niet de indruk echt inzicht in de werkloosheid te hebben of te weten hoe deze moet worden aangepakt. Of dat zo is, weet ik niet. Misschien is het woord "werkloosheid" in dit persbericht gewoon een verschrijving.

Zie: Persbericht SP 16.03.15

Asielzaak Charles Taylor

De Raad van State houdt maandagmorgen 16 maart om 10.00 uur een zitting over het asielverzoek van Charles Taylor, voormalig president van Liberia. Taylor zit momenteel gevangen in Groot-Brittanië. Hij zal dan ook niet bij de zitting aanwezig zijn. Het Speciaal Hof voor Sierra Leone heeft Taylor in 2012 en vervolgens in hoger beroep in 2013 veroordeeld tot een gevangenisstraf van 50 jaar. Tijdens zijn overdracht aan de Britse autoriteiten op de luchthaven van Rotterdam heeft Taylor aan één van de aanwezige Nederlandse ambtenaren internationale bescherming gevraagd. Toch is hij direct met het vliegtuig naar Engeland gebracht. Hij is het er niet mee eens dat zijn asielverzoek door Nederland niet in behandeling is genomen. Taylor kwam hiertegen in beroep en de rechtbank in Den Haag oordeelde in november 2014 dat Nederland Taylor niet zonder onderzoek had mogen overdragen aan de Britse autoriteiten. Omdat hij naar het oordeel van de rechtbank echter geen reëel risico loopt op een onmenselijke behandeling, hoeft hij niet te worden teruggehaald naar Nederland.

Zowel de staatssecretaris van Justitie als Charles Taylor zijn tegen deze uitspraak in beroep gekomen bij de Raad van State. Taylor vindt dat hij wel een risico loopt op een onmenselijke behandeling. De staatssecretaris vindt dat de rechtbank het verzoek van Taylor om internationale bescherming niet als een asielverzoek had hoeven te beoordelen, omdat Taylor onder de rechtsmacht valt van het Speciaal Hof voor Sierra Leone.

Bron: Persagenda Raad van State voor 16 maart 2015

Rechtszaak tegen Charles Taylor
De jarenlange rechtszaak tegen Charles Taylor heb ik enigszins gevolgd en ik ben bij enkele zittingen, waaronder het uitspreken van het vonnis, aanwezig geweest. Voordat de zaak begon, heb ik enkele keren telefonisch en e-mailcontact gehad met de voorbereidende juridische staf. Het Speciale Hof voor Sierra Leone was gevestigd in de Sierra Leoonse hoofdstad Freetown, maar om veiligheidsredenen werd de zaak tegen Charles Taylor in Nederland gehouden. De rechters en openbare aanklager reisden van tijd tot tijd tussen Freetown en Den Haag heen en weer. Na afronding van het tribunaal is ook het archief van deze rechtbank naar Nederland verhuisd. Nederland wilde wel deze rechtszaak tijdelijk huisvesten, maar liet de uitvoering van de straf liever aan een ander land over. Al voor het uitspreken van het vonnis werd overeengekomen dat een eventuele gevangenisstraf door Groot-Brittanië zou worden uitgevoerd. In zijn hoger beroep bij het tribunaal voerde Charles Taylor (67) aan dat 50 jaar in feite levenslang is en dat gevangenschap zo ver van huis en familie onmenselijk is.

Johnny Paul Koroma
Eén van de eerste beschuldigingen van het tribunaal tegen Charles Taylor was dat hij een schuilplaats zou bieden aan de rebellenleider en oud-president van Sierra Leone Johnny Paul Koroma, die was gevlucht naar buurland Liberia. Juist in die tijd, meer dan tien jaar geleden, woonde diens 'zoon' bij mij in huis, waardoor mijn interesse in het tribunaal al snel werd gewekt. Mijn huis kreeg onverwachts de aandacht van zich voor Sierra Leoonse autoriteiten uitgevende maar zich nogal verdacht gedragende personen, waardoor een paar keer de politie in actie kwam in en rond mijn huis. Johnny Paul Koroma is al in 2003 doodverklaard. Volgens sommigen is hij geëxecuteerd in opdracht van Charles Taylor, volgens anderen is dit slechts een voorwendsel om hem verborgen te kunnen houden. Voor zover ik weet, zijn de aanklachten en het opsporingsbevel tegen Johnny Paul Koroma nooit formeel ingetrokken. Wat er werkelijk gebeurd is, is onduidelijk.

zondag 15 maart 2015

Schip steekt A12 over


PS. Mijn huisgenoot heeft als elektrotechnicus maanden op dit schip gewerkt aan de bedrading, elektronica en apparatuur. Ik kijk dus met enige 'trots' naar deze beelden. - Ytzen

maandag 9 maart 2015

Provide for the provider

Bijna een kwart van de wereldbevolking betaalt steekpenningen om toegang te krijgen tot publieke basisvoorzieningen. Dat is de conclusie van het boek ‘Paying Bribes For Public Services: A Global Guide To Grass Roots Corruption’ van de Britse wetenschappers Richard Rose en Caryn Peiffer. De auteurs deden onderzoek bij meer dan 250.000 mensen in zo'n 120 landen. Zo'n 10% moet zelfs steekpenningen betalen om toegang te krijgen tot noodzakelijke medische zorg.

Europa is het verst gevorderd in de strijd tegen corruptie. Toch moet ook in de EU  nog 1% (Groot-Brittannië) tot 29% (Litouwen) van de mensen steekpenningen betalen. In Europa gaat het vooral om het betalen van commissie door multinationals om grote projecten binnen te halen. In Afrika worden cijfers genoemd van 4% in Botswana tot 63% in Sierra Leone. Het onderzoek spreekt tegen dat corruptie als normaal aspect van het leven wordt beschouwd. In elk land blijkt dat de grote meerderheid van de bevolking omkoping afkeurt.

Bron: Express.be

Sierra Leone

Het hoogste percentage in bovenstaande bericht betreft Sierra Leone. Tijdens mijn bezoek aan Sierra Leone vorig jaar viel mij op dat vrijwel iedereen daar zich bewust is van corruptie. Het is 'normaal' dat je er aan meedoet, anders kom je nergens, maar mensen zien het als één van de grootste problemen van het land en in die zin dus helemaal niet 'normaal'. Zelfs op een terras bij een restaurant begon iemand aan het tafeltje naast mij er spontaan met mij over te praten.

Mijn Sierra Leoonse vriend met wie ik het land bezocht, waarschuwde mij meermalen om geen problemen te krijgen met de politie, want omdat ze weten dat ik Europeaan ben en hij een "JC", een justcome, ofwel net terug uit het buitenland, zou hij of zijn familie moeten dokken om mij vrij te krijgen. Om de politie naar een ongeluk te krijgen, moet je vaak betalen voor de benzine en ook om een rechtszaak beslist te krijgen, wil de rechter eerst geld zien.

Bijna dagelijks discussieerde ik met studenten van het Milton Margai College aan de overkant van de College Road waar ik logeerde en ze vertelden mij dat als je geen geld in je werkstuk stopte, je niet hoefde te rekenen op een voldoende. De docent controleert na inlevering de stapel en vraag soms zelfs nog "who didn't provide for the provider" om je nog een laatste kans te geven je portemonnee te trekken. Voor vrouwelijke studenten zijn er nog andere wegen, want zowel de leerlingen als de jonge, onderbetaalde docenten wonen op de campus.

Een vriendin van mij daar, nu in de dertig, kreeg op haar zeventiende van haar ouders te horen dat als ze haar diploma wilde halen ze maar een oudere boyfriend moest zoeken. En dat heeft ze gedaan, zoals zovele andere meisjes. Nu wordt ze onderhouden door een getrouwde politicus van 68, die als hij langs komt het bed met haar deelt. Zij onderhoudt daarmee het hele gezin en ook haar vader. Toen ze een tijdje geleden de relatie verbrak, kwamen er zelfs regeringsfunctionarissen langs om te praten en haar vader zette haar onder druk om het weer goed te maken. Het ging immers om zijn pensioen en zijn fatsoen. Haar boyfriend is goed voor haar en iedereen mag hem, maar ze zal nooit het gezin hebben waar ze naar verlangt.

Vorige week vroeg een jong stel mij om hulp. Ze noemen mij allebei Uncle Ytzen en vragen mij los van elkaar wel eens om advies. Ze zijn allebei een jaar of 20. Vorige week zondag stelde de moeder van het meisje haar dochter onverwachts voor aan een man van een jaar of zestig die wel met het meisje wilde trouwen. Officieel mag ze weigeren, maar voor de ogen van haar moeder durfde ze geen nee te zeggen. De beide geliefden waren in tranen en de jongen was boos omdat ze voor een ander had gekozen. In zijn verdriet begreep hij nauwelijks haar positie en ik bond hem op het hart nu vierkant achter zijn vriendin te blijven staan, omdat ze anders geen alternatief meer had. Het meisje had mij vertrouwelijk gevraagd een brief aan haar moeder te schrijven en met heel veel respect naar iedereen probeerde ik er voor te pleiten haar meer tijd en ruimte te geven voor deze beslissing. Een delicate vraag. In feite vraag je de moeder daarmee haar hele AOW in te leveren voor het onzekere geluk van haar dochter. De keuze voor vrijheid is geen gemakkelijke als je geen inkomen hebt. Uiteindelijk heeft het meisje, na een emotioneel gesprek met haar 'schoonmoeder', toch voor haar jonge vriend durven kiezen en dit ook met haar moeder kunnen bespreken.

Een Nederlandse vrouw in Sierra Leone vertelde mij dat ze de juf van de basisschool betaalde om haar kind niet te slaan. Dat hielp, maar bracht ook nieuwe problemen met zich mee, want het onderwijzend personeel ontdekte daarmee een nieuwe inkomensbron en ineens bleek het veel vaker 'nodig' om bepaalde kinderen in de klas te slaan.

Ook ik heb meegedaan aan de corruptie. Om op de Sierra Leoonse ambassade in Londen aan een visum te komen, heb ik een biljet van tien pond in mijn paspoort gestopt. De vlucht was al geboekt en ik had de gok dus genomen. De ambtenaar keek mij bij het openen van mijn paspoort vragend aan, ik zweeg, en hij legde het biljet aan mijn kant van de tafel. Ik zei geen woord, maar pakte het biljet ook niet op. Na wat vragen, moest ik terug naar de wachtkamer. Toen ik opstond en mij even omdraaide, was het biljet van de tafel verdwenen. Bij aankomst in Sierra Leone stond mijn vriend meteen te flirten met de schattige jonge douane-beambte. Lachend schreef ze haar mobiele nummer voor hem op - ik dacht dat hij een date had, maar hij beloofde haar bij zijn vertrek uit Sierra Leone te bellen zodat ze dan haar fooi kon ophalen. Dit was zo belangrijk voor haar, dat ze er desnoods voor naar de luchthaven zou komen als ze geen dienst had. Bij mijn vertrek vroeg de douane-beambte die mijn paspoort controleerde of ik geen geld voor hem had. Ik antwoordde dat ik mijn laatste leones had uitgegeven. Ik dacht: bekijk het maar - was nu niet meer afhankelijk van hem, hij kon mij niet tegenhouden en mijn vriend was al eerder teruggereisd naar Europa. Hij vroeg het nog een keer, maar liet mij toen mokkend gaan. Ik voelde me twee keer schuldig. Op de heenreis omdat ik een ambtenaar geld had gegeven en op de terugreis omdat ik het niet heb gedaan.

Google teruggefloten

Zelden is Google zo snel op zijn schreden teruggekeerd als deze week. Google wilde het blogprogramma Blogger op slot zetten voor seks en naakt. Maar daar kwam veel kritiek op. Wat als je dat nou net hetgene is waarover je blogt? Wat als je blog gaat over je seksuele identiteit? Of naturisme? Als je dat niet meer publiekelijk mag uiten, is dan dan niet discriminatie en strijdig met de vrijheid van meningsuiting?

Bij het openen van het programma Blogger verschijnt nu deze mededeling: 
Deze week hebben we een wijziging aangekondigd in het pornobeleid van Blogger om blogs die seksueel expliciete afbeeldingen of expliciete naaktheid distribueren, in te stellen als privé.
We hebben veel feedback ontvangen over deze beleidswijziging die effect heeft op blogs die al lang actief zijn, en over het negatieve effect dat dit kan hebben op mensen die seksueel expliciete inhoud posten als uiting van hun identiteit.
Jullie feedback is belangrijk voor ons. Daarom hebben we besloten het bestaande beleid te handhaven in plaats van deze wijziging door te voeren.

Bron: Google support
Google's bestaande beleid
Zie o.a. ook: nu.nl en Telegraaf

zondag 8 maart 2015

Verkiezingen voorrang op veiligheid

Groen Links heeft op verschillende plekken in de gemeente Houten richtingsborden opgehangen die aangeven dat de fiets voorrang heeft. Dat is in Houten vaak ook zo, dus daar voegen die borden weinig aan toe. Voorrang hebben en voorrang krijgen, zijn echter nog niet altijd hetzelfde.

Zondagmiddag fietste ik langs een verkeerssituatie die mij als nogal gevaarlijk voorkomt. In plaats van het ophangen van campagnemateriaal kan je deze situatie beter melden bij de politie. Dat besloot ik zondag dan ook te gaan doen.

In het dorpje 't Goy eindigt het fietspad dat langs de Beusichemseweg vanuit Houten loopt; het parallel aan de weg lopende fietspad buigt hier ineens af en eindigt op de hoofdweg. Fietsers moeten de hoofdweg op of ze kunnen oversteken naar de Tuurdijk, die hier aan de overzijde begint. Ze hebben voorrang en hoeven dus niet te stoppen. Precies op dat punt heeft de gemeente een groot verkiezingsbord neergezet, die fietsers en auto's het zicht op elkaar ontneemt. Ik maak me zorgen om de scholier die hier op weg naar huis ineens de weg op schiet en aan fietsers in het (schemer)donker.

Hier hebben de verkiezingen voorrang op veiligheid.

Dit is wat Groen Links enthousiast twittert: [laden duurt soms even]
Oversteekpunt 't Goy - Fietsers voorrang (foto: Ytzen Lont)


Maar dit is wat de fietsers zien:

zaterdag 7 maart 2015

Spijlbus

Volkswagenbusje met spijltje
Jan: "Zo mooi, zo mooi, maar oh zo duur!"


Jan zag een mooi volkswagenbusje te koop en zette de foto op Facebook. Zijn vrouw Dinie, een oud-collega van mij, herinnerde hem meteen subtiel aan zijn eerste liefde en zette bij de reacties de onderstaande foto zonder er iets bij te zeggen.


Jan en Dinie zijn echte eendenliefhebbers.

Ik moest glimlachen en schreef als reactie:

"Zo subtiel als vrouwen hun man kunnen herinneren aan hun first love en zich niet te laten verblinden door andere verleidingen".





Citroën HY

Zelf heb ik twee keer in m'n leven een auto gehad. In de jaren '70 een Citroën AK400 besteleend en in de jaren '90 een Citroën HY camper. Zo'n 'patatwagen'. 

Ottifant Bruno met beertje Honk
Mijn camper heette Honk. Dat zat zo. Ik reed er mee naar m'n Duitse vriendin Maria en daar stond de wagen vaak geparkeerd op de 'Wendehammer', de keerlus van de doodlopende straat waar ze woonde. Maria was dol op een bekende Duitse stripfiguur, Honk, een beertje met een stomp neusje en die herkende ze in mijn wagen. Ik vond het een geniale naam. In het Duits was het een lief beertje met een plat neusje, in het Nederlands was 'honk' mijn huis, mijn thuisbasis, en ik kon inderdaad wonen in deze prachtige oude kampeerwagen, met keuken, toilet, bed en eettafel, en in het Engels betekent 'honk' toeteren, dit was mijn 'toet toet', mijn eigen wagen waarmee ik als een kind zo blij was. 

Terug naar het Volkswagenbusje. In diezelfde Duitse periode halverwege de jaren '90, toen ik part time in Bonn woonde, bezocht ik een tentoonstelling over de verhouding tussen Nederland en Duitsland door de jaren heen in het Haus der Geschichte aan de Bonner Museumsmeile. De expositie heette 'Heiter bis wolkig' ofwel 'helder tot bewolkt' of 'wisselend bewolkt', waarmee de wisselende relatie tussen Duitsers en Hollanders werd aangeduid. In die tentoonstelling zag ik een op een grote wand geprojecteerde bladzijde uit de zakagenda van Ben Pon uit Amersfoort. Jaren later zag ik de originele agendapagina (of misschien een fascimilé) in het Volkswagenmuseum bij de VW-fabrieken in Wolfsburg.
De agenda van Ben Pon

Ben Pon wordt gezien als de bedenker van het volkswagenbusje. Hij was de eerste verkoper van Volkswagen buiten Duitsland. Hij sloot voor de oorlog al een contract met Volkswagen om de kever te importeren in Nederland. Toen hij kort na de oorlog op werkbezoek was in Wolfsburg zag hij op het fabrieksterrein open VW-kevers met een laadbak rondrijden voor het intern transport. Het bracht hem op een idee en in zijn agenda schetste hij voor zijn gesprekspartners een transportbusje, op basis waarvan het VW-busje, de Volkswagen Transporter, is ontwikkeld.

Ook het VW-busje was, net als mijn Honk, geliefd vanwege z'n snoezige smoeltje. Het kenmerkende VW-logo tussen de V-vormige naar beneden taps toelopende lijnen en daarboven de door een spijltje gesplitste voorruit. Dit model werd gemaakt tot 1967. Toen kwam VW met een ingrijpend nieuw ontwerp, een verbeterde uitvoering, maar tot op de dag van vandaag hebben we nog niet allemaal het verlies van het spijltje kunnen verwerken. 


Het Facebook-bericht van Jan en Dinie bracht een herinnering bij mij boven aan toen ik in 1980 een jaar met mijn vriendin door Amerika reisde. Na mijn eerste reactie - "Zo subtiel als vrouwen hun man kunnen herinneren aan hun first love en zich niet te laten verblinden door andere verleidingen" - noteerde ik deze herinnering als reactie onder Jan's bericht: 

Toch. Ook vrouwen kunnen de verleiding soms niet weerstaan. 1980. Mijn vriendin en ik liftend op Highway 1 van Toronto naar Vancouver. De avond valt. Weinig verkeer. Moeilijk een lift te krijgen. Dan. Een volkswagenbusje! Komt langzaam dichterbij. Mijn vriendin ziet het als eerste en gilt het uit: "Met spijltje!" Het busje stopt. Natuurlijk. Want het is een spijlbus. Bruce kweekt alfalfa. Zijn gezicht kleurt oranje in de ondergaande zon. Mijn vriendin verlekkert zich onbeschaamd aan Bruce met z'n spijltje. Ik heb haar nog nooit zo verliefd gezien. Ik geniet. We mogen blijven slapen bij Bruce. En zijn man. En zijn moeder wekt ons de volgende morgen. Ze brengt ons in één ongevraagde lift van vier dagen van Ontario naar de westkust. In een luxe Amerikaanse slee met air conditioning. Maar zonder spijltje.

_______________________
Kijk ook eens op: 
spijlbussen.nl




donderdag 5 maart 2015

Vuurwerkvrij Houten

Het Houtense raadslid David Jimmink van GroenLinks wil dat de gemeente in elk deel van Houten gebieden aanwijst waarin vuurwerk mag worden afgestoken. Op alle andere plaatsen wordt vuurwerk dan volledig verboden. GroenLinks wil dat de gemeente eerst een referendum over dit onderwerp organiseert. Omdat een referendum geld kost, wil de partij dit pas doen als er weer verkiezingen of een ander referendum zijn. Dit staat in een motie die David Jimmink tijdens de raadsvergadering van 10 maart wil indienen.

GroenLinks voert aan dat er afgelopen jaarwisseling in Houten 25 meldingen van overlast zijn geweest en er 22.000 euro schade is geleden. Veel mensen en dieren hebben last van het vuurwerk en er vallen ook gewonden. Daarnaast veroorzaakt vuurwerk schade aan het milieu en goederen. Het afgelopen jaar zijn al in 33 gemeentes met succes vuurwerkvrij zones ingesteld. Uit peilingen blijkt dat inmiddels een meerderheid van de Nederlandse bevolking tegenstander is van het vrij kunnen afsteken van vuurwerk en voorstander is van professionele vuurwerkshows.

Het plan is om in elke kwadrant van de kern Houten en in elke kleine kern één afgebakend gebied aan te wijzen waar vuurwerk mag worden afgestoken, op plaatsen waar dit het minste kwaad kan. De overige plekken, zoals winkelcentra, verzorgingshuizen, scholen en het buitengebied, wordt vuurwerk dan volledig verboden. In de aangewezen gebieden kunnen rond het vrij afsteken van vuurwerk sfeerverhogende activiteiten worden georganiseerd, zoals een oliebollentent, muziek of een professionele vuurwerkshow.

David Jimmink van GroenLinks is zich er terdege van bewust dat de meningen over vuurwerk sterk verdeeld zijn. Daarom wil hij dat de gemeente eerst uitgebreid een dialoog aangaat met de burgers door middel van een debatavond en een referendum. Vanwege de kosten van een referendum wil de partij dit combineren met andere verkiezingen.

De motie verwijst naar de referendumverordening uit 2006. Deze verordening is onder vuur komen te liggen doordat de gemeenteraad op 10 februari een referendum over de winkelopeningstijden heeft afgewezen, omdat het te duur was en dit onderwerp al bij de verkiezingen een rol had gespeeld. Dat ging om een door burgers ingediend verzoek; nu gaat het om een voorstel van de gemeenteraad zelf, als de motie van GroenLinks wordt aangenomen.

Bron: Motie GroenLinks

De motie van GroenLinks verwijst naar diverse andere bronnen: 
http://www.vovz.nlZindex.phpZ145-stop-met-vuurwerk
http://horizon.science.uva.nl/fireworks/
http://www.natuurbericht.nl/?id=9946
http://bodemnieuws.nl/cms/index.php/bodemnieuws/16319-column-vuurwerk.html
http://nos.nl/artikel/591550-meerderheid-voor-vuurwerkverbod.html
http://actiefmedia.nl/vuurwerkbeleid-ter-discussie/
http://www.rotterdam-nieuws.nl/nieuws/uit-rotterdam/vuurwerkvrije-zones-rotterdam-succes/
http://www.gooieneemlander.nl/regionaal/gooivechtstreek/article27272548.ece