Aansprakelijk

In het AD van 10 september 2019 staat een opmerkelijk bericht. Een Franse werkgever is aansprakelijk voor de dood van een werknemer die tijdens een zakenreis seks had met een vrouw die hij ontmoette in het hotel. Hij overleed tijdens of kort na de seksuele daad.

AD: "Het Franse spoorwegbouwbedrijf TSO moet een fikse schadevergoeding betalen aan de nabestaanden van een werknemer die in 2013 tijdens een zakentrip aan een hartaanval overleed nadat de getrouwde man in zijn hotel seks had gehad met een vrouwelijke date. Volgens een Franse rechter werd de man het slachtoffer van een bedrijfsongeval en is zijn baas verantwoordelijk voor de financiële schade die zijn gezin na zijn dood heeft geleden."

Op Facebook reageren mensen met "moet niet gekker worden", "belachelijk", "absurd". Deze reacties zijn begrijpelijk. Toch voeg ik hier ook een nuance ter overweging aan toe.

Het gaat te ver, ja. Maar veel mensen beseffen volgens mij niet of onvoldoende hoe aansprakelijkheid tijdens het werk verschilt van particuliere aansprakelijkheid. Wie is wanneer aansprakelijk in huis, op bezoek, op de weg, op de werkvloer, school, tijdens een bedrijfsuitje, schoolreisje, jeugdkamp.

Een vergelijking van een andere orde ter overweging. Als zzp'er moest ik jarenlang twee aansprakelijkheids-verzekeringen hebben, een AVP (Particulier) en AVB (Bedrijf). Als ik op bezoek bij de buren de spreekwoordelijke vaas omstoot, valt dit onder de AVP,  maar precies dezelfde gebeurtenis terwijl ik "aan het zzp'en" ben is niet gedekt. Ook al zat ik even gezellig aan de koffie. Daarvoor heb ik een AVB nodig. Het stoorde mij dat ik dezelfde risico's twee keer verzekeren moest.

In 1975 ging ik met drie vrienden naar Noorwegen. Ik was 19, bijna 20 jaar en volgens de wetgeving van toen nog minderjarig. Slechts één van ons had een rijbewijs. We gingen met de Mercedes van de band waarvoor hij gewoonlijk reed. Maar onderweg werd hij ziek. Zijn maat had nog geen rijbewijs maar hij kon prima een auto besturen - misschien wel beter dan degene met het rijbewijs; dat geloofde ik wel. De anderen vonden dat hij het stuur wel over kon nemen, maar daartegen heb ik me heftig verzet. De anderen konden mijn argument maar moeilijk begrijpen. Ik geloof best dat je goed kunt rijden, zei ik, maar als er iets gebeurt ben je zonder rijbewijs onverzekerd, ik ben minderjarig, dus mijn ouders zijn zonder dat ze weten wat hier aan de hand is mede aansprakelijk. Ik vond dat ik dat mijn ouders niet kon aandoen.

Het is misschien  wel aardig om ook een 'meevaller' te noemen. Iets wat onverwachts wél onder mijn AVP viel zonder bijverzekeren. Op verzoek van vrienden heb ik mij eens garant gesteld voor het bezoek van een oma en een kleindochter van 13 die vanuit Afrika twee maanden naar Nederland kwamen om voor het eerst hun uit elkaar gereten familie weer te zien na een burgeroorlog. Ik wilde dat alleen doen als voor beiden de ziektekostenverzekering en aansprakelijkheidsverzekering goed geregeld was. Stel oma steekt onvoorzichtig over, komt ongeschonden aan de overkant maar ze veroorzaakt een ernstig ongeval doordat auto's moeten uitwijken. Dan zou ik aansprakelijk zijn - of ik er nou bij was of niet. Ik liet het uitzoeken door mijn verzekeringsagent. Het goede nieuws was dat mijn bestaande AVP zonder bijbetaling dit extra risico dekte. Het was nou eenmaal particuliere aansprakelijkheid, waarvoor deze verzekering bedoeld was.

De voorbeelden zijn van een heel andere orde dan het verhaal in het krantenbericht, waarbij een Franse ondernemer aansprakelijk is voor de dood van een werknemer door een seksueel uitstapje tijdens een bedrijfsuitstapje. Maar de moraal van mijn verhaal is, dat wettelijke aansprakelijkheid een strikte logica volgt (want die is er wel degelijk) waarbij een werkgever in beginsel verantwoordelijk is voor wat er tijdens de door hem bestemde tijd (! het basisbeginsel van werkgeverschap) gebeurt.

---
Link naar het bericht in AD 10-09-19: Baas verantwoordelijk voor werknemer die stierf na overspelseks tijdens zakentrip