dinsdag 17 juni 2025

Zo terug


Koerier aan de deur. Zoals zo vaak en zo velen. Ik ben een beetje boos, omdat hij - zoals vaker - niet alleen aanbelt, maar meteen ook ongeduldig op het raam bonst. Daar is mijn raam niet voor en daar ben ik niet van. Ik zeg het hem knorrig en zet dan mijn glimlach weer op. Het is mooi weer.

Heb je een pakje voor mij? Het pakje blijkt voor nummer 4, terwijl ik op 20 woon. Maar bij 4 zou een briefje hangen dat het pakje naar 20 moet. Ik geloof er niks van - ik ken daar niemand - maar neem het pakje aan en zeg hem dat ik het wel uit zal zoeken.
 
Ik ben altijd al het postkantoor voor de halve buurt, de meeste pakjes zijn voor mijn kamerbewoner en ik heb gisteren nog een pakje aangenomen voor Nieuwegein (nou ja, voor de vorige kamerbewoner). Ik vind dat niet erg en 'we zijn een goede buurt'.
 
Met het pakje in de hand loop ik naar nummer 4. Mijn vermoeden is dat op het briefje staat dat het pakje bij de buren van nummer 2 bezorgd moet worden en dat daarbij een punt tot nul is uitgedijd.
 
Maar de werkelijkheid is mooier en maakt deze zonnige wandeling door de straat de moeite waard. De koerier is geen letterkundige maar herkent Arabische cijfers. Op nummer 4 hangt een briefje:
 
"Leg pakket maar neer zo terug".



Geen opmerkingen:

Een reactie posten