maandag 20 maart 2023

Uilenpaar en ecoloog kijkt toe op sloop

Het Houtens Nieuws 6/3/23 meldde dat de gemeente tien Oekraïners gaan huisvesten aan het Hofspoor in Houten. Dit terrein staat bekend als plan Loerik VI. In 2021 wilde de gemeente Houten de gebouwen op dit terrein slopen om hier woningen te kunnen bouwen. Op het terrein staan een bungalow, een lege loods van een carrosseriebouwer en een woning met bedrijfsgebouwen van de inmiddels verhuisde leverancier van landbouwvoertuigen Van Dijk. De provincie Utrecht weigerde in 2021 echter de voor de sloop- en bouwwerkzaamheden benodigde natuurvergunning vanwege de aanwezigheid van steenuilen in het gebied. De plannen zouden pas uitgevoerd kunnen worden als de steenuilen uit zichzelf verdwijnen of als de soort beschermd kan worden door een soortenmanagementplan (SMP).

Begin maart meldde de gemeente dat twee loodsen - de carrosserieloods en de loods van Van Dijk - gesloopt zullen worden of in elk geval zorgvuldig gedemonteerd. Grond en opstallen zijn eigendom van de gemeente. 

Heeft de provincie alsnog vergunning verleend en wat is de stand van zaken van de sloop- en bouwplannen en plannen om de steenuil te beschermen? Ik vroeg dit na bij de gemeente. 

De woordvoerder van de gemeente laat weten dat de opvang van de Oekraïeners plaatsvindt in de bungalow. Ik weet dat deze woning tijdelijk anti-kraak werd bewoond met een per direct opzegbaar huurcontract. In 2021 heb ik de toenmalige tijdelijke bewoner hierover gesproken. 

De woordvoerder laat verder weten dat voor de nieuwbouwplannen Loerik VI een startnotitie wordt voorbereid. Hierin wordt het te doorlopen proces in samenwerking met belanghebbenden eerst geschetst. In deze fase van het project is een vergunningaanvraag of de voorbereiding daarvan nog niet nodig. 

Wat betreft de sloop of demontage van de twee loodsen (rood gearceerd op de kaart) laat de woordvoerder weten dat hier geen vergunning van de provincie voor nodig is. De werkzaamheden leiden niet tot een overtreding van een verbodsbepaling uit de Wet Natuurbescherming, mits aan een aantal voorwaarde is voldaan. Zo mag aan de noordelijke loods, die wordt gedemonteerd, worden gewerkt bij daglicht en na goedkeuring van een ecoloog met beperkt gebruik van kunstlicht. Aan de zuidelijke loods, die het dichtst staat bij het gebouw waar het uilenpaar huist (zie rood kruis op de kaart) mag alleen bij daglicht worden gewerkt. Ook gelden daar beperkingen voor de opslag van materieel. Dat mag de steenuilen niet hinderen bij het in- en uitvliegen. Van het groen dat rondom de loods wordt weggehaald, wordt een deel benut om een tijdelijke takkenril te maken ter versterking van de aanwezige houtwal. De werkzaamheden zijn afgestemd met een ecoloog. Die zal tussentijds een controle uitvoeren. Ook is er contact geweest met Marc van Leeuwen van de steenuilenwerkgroep Houten. 

Bronnen:

Houtens Nieuws 6/2/23:
Gemeente Houten realiseert extra opvangplekken voor opvang Oekraïners aan Hofspoor

Gemeente Houten 3/3/23:
Sloopwerkzaamheden bij Hofspoor vanaf 6 maart

Mijn eerdere blogs over dit onderwerp (dossier):

25-11-21 Steenuil verhuist niet voor starterswoning
13-01-22 Hoe kan plan Loerik én de steenuil gered worden?

Turkijedeal

Amnesty International, vredesorganisatie PAX, Defence for Children en Stichting Bootvluchteling stellen dat de Nederlandse regering aansprakelijk is voor de mensenrechtenschendingen van vluchtelingen die volgden na de zogeheten EU-Turkijedeal. "Tienduizenden kwamen onder erbarmelijke en mensonterende omstandigheden vast te zitten op de Griekse eilanden", zeggen de organisaties. Als de regering haar aansprakelijkheid niet erkent, volgt "een tweede stap" en wordt een rechtszaak aangespannen, zo is aangekondigd. Volgens de organisaties had Nederland als voorzitter van de Raad van de Europese Unie een belangrijke rol in de totstandkoming en uitvoering van de deal. Nederland had "kunnen voorzien" dat het mis zou gaan (ANP, Europa Nu, NOS en andere media). 

Onder deze deal werden vluchtelingen die in bootjes de oversteek waagden van Turkije naar Griekenland teruggestuurd naar Turkije. Veel vluchtelingen kwamen om op zee, bleven onder erbamelijke omstandigheden steken op één van de Griekse eilanden of in Turkije.

Door de berichtgeving van vandaag ontstaat er bij mij verwarring over wat de Turkijedeal nou eigenlijk inhield. Ik denk bij de Turkijedeal aan de 'Samsomdeal', een initiatief van toenmalig PvdA-leider Diederik Samsom, dat aan hem of ook wel aan bondskanselier Angela Merkel wordt toegeschreven.

Essentie van zijn plan was nou juist, dacht ik, om mensenlevens te redden, de riskante en illegale oversteek te voorkomen en vluchtelingen langs reguliere weg toe te laten tot Europa. In de plannen zou sprake zijn van een reguliere toelating van zo'n 200.000 - meest Syrische - vluchtelingen vanuit Turkije naar Europa. In mijn herinnering was de oorspronkelijke opzet van het plan om voor elke teruggestuurde vluchteling een vluchteling op te nemen. Dit zou de gevaarlijke oversteek voorkomen, althans verminderen. Mensenlevens redden moet altijd bovenaan staan. 

Dat het plan zo niet uitwerkte, heb ik ook wel gezien. Dat kwam denk ik onder andere door gebrek aan eenheid in Europa, het op elkaar afschuiven van de verantwoordelijkheid en door een verslechterde relatie met Turkije, dat de deal vervolgens als stok kon gebruiken door te dreigen vluchtelingen massaal door te laten, zoals ook Belarus verschillende keren heeft gedaan. Vluchtelingen als aanvalswapen of politiek machtinstrument. 

Ik weet nu dus niet of een 'goed plan' (voor zover zoiets bestaat) verkeerd afliep of dat het plan van aanvang aan alleen maar gericht was op het tegenhouden van vluchtelingen en Turkije hier mee op te zadelen, beloond met een flinke zak geld. Vormt het plan een schending van de mensenrechten of juist het niet uitvoeren ervan? 

Ik weet ook niet of Nederland aansprakelijk kan worden gesteld. Het argument is dat Nederland indertijd voorzitter was van de Raad van de Europese Unie. Dat in zichzelf lijkt mij een zwak argument. Een sterker instrument is dat Nederland mede-iniatiefnemer was van het plan en de gevolgen had kunnen voorzien. Een rechter zal zowel willen kijken naar de intenties als naar de te voorziene kans van slagen. 

Een bredere overweging. Hulporganisaties die bootvluchtelingen oppikken uit de Middellandse Zee kregen vaak kritiek. Ze zouden onderdeel zijn van mensensmokkel en daarmee moeten stoppen. Zoals ik al zei: mensenlevens redden moet altijd bovenaan staan. Mensen laten verdrinken is moreel onacceptabel. In die zin sta ik dus vierkant achter dergelijke reddingsoperaties. Tegelijkertijd moet je er ook als hulporganisatie en als politiek in het grotere geheel altijd van bewust zijn dat je daarmee inderdaad onderdeel wordt van en gebruikt wordt door een keten van mensensmokkelaars. Hoe groter de kans om de oversteek te overleven, hoe groter de kans dat meer mensen de oversteek wagen. Hoewel ik persoonlijk ook wel iemand heb horen zeggen: liever verdrinken in zee dan blijven waar ik ben. 

De deur voor iedereen open zetten is geen optie. Democratie en rechtstaat - zonder welke alleen nog het recht van de sterkste geld - vraagt jurisdictie, afbakening, grenzen en bij grenzen zijn er altijd afvallers. Tegelijk moet mensen redden en helpen altijd bovenaan staan. Elk mensenleven, ongeacht burgerschap. Het Samsom-plan - een combinatie van tegenhouden en gereguleerd doorlaten, zonder mensen te kort te doen - sprak mij daarom wel aan. Aangesproken, aansprakelijk...? Het geeft me te denken. Dat plan is nooit van de grond gekomen. 

Bronnen, lees verder: 

Europa Nu 20-03-2023: Organisaties: Nederland aansprakelijk voor lijden na EU-Turkijedeal

Europa Nu 28-01-2016: Rutte, Samsom: vluchtelingen terugsturen naar Turkije

Rumeli Observer 30-03-2016How the Merkel plan became the Samsom Plan
(Esiweb.org European Stability Initiative web)

RTL Nieuws 18-05-2018: Ex-baas Amnesty biedt Samsm excuses aan voor kritiek op Turkije-deal


zaterdag 18 maart 2023

Avondwandeling dichtbij huis

 

Avondwandeling. Het 'tienereiland' in de Rietplas, Houten, vlakbij huis (Ytzen Lont 18-3-23)

Het been

Tijdens het laatste jaar van zijn leven zijn mijn broer Johan (1959-2010) en ik (1955-....) nauw met elkaar opgetrokken. Ruim een half jaar woonde hij bij mij, met een ziekenhuisbed in de woonkamer, totdat hij niet meer zelfstandig uit bed kon komen en een periode van ziekenhuisopnames, kliniek, zorghotel en hospice volgde. Het been met het gezwel was geamputeerd (véél te laat vond ik, de artsen verkeerden lang in de ontkenningsfase) en door de uitzaaiingen raakte hij later ook aan zijn andere been verlamd. De enige keer dat ik hem na veel oefenen een paar dagen alleen had gelaten, werd hij door een ambulance opgehaald en met 170 km per uur (Johan lette op dit soort specifieke details) van Houten naar het Radboud in Nijmegen gereden.

Ondanks de donkere wolken hadden we vaak veel lol samen. Zoals toen we bij mij in de woonkamer de glossy brochures doorbladerden voor een nieuw been dat Johan uit mocht zoeken. Een viertal dure merkbenen streden om de aandacht, het ene met nog meer opties en specificaties dan de andere. Zoals bluetooth.

Johan was afgestudeerd als chemisch technoloog, hoogbegaafd en heel erg geïnteresseerd in technische mogelijkheden. Qua medische zorg was het Radboud een ramp, het calamiteitenhospitaal noemde ik het, maar met de techniek, logistiek, het ondergrondse gangenstelsel en het project van de ingrijpende verbouwing van het complex verveelden we ons daar nooit. Als Johan weer eens door een scanner was gehaald, dan kreeg ik op de terugweg van Nijmegen naar Houten - wat heb ik veel kilometers gemaakt als chauffeur dat jaar - van Johan met stralende ogen een gedetailleerd exposé over de verschillen in techniek en straling van Röntgen, CT, catscan, MRI of wat er verder maar te stralen valt. Over de uitslag (dat Johan dood zou gaan, was mij al heel snel duidelijk) sprak hij niet, dat vond hij in het geheel van de belevenis een minder interessant detail.
 
Ik zie ons nog zitten in mijn woonkamer met die glanzende brochures, ronkend wervende teksten, indrukwekkende lijsten van specs. Het ene been na het andere. Bluetooth. Om het elektronische kniegewricht af te stellen. Wie wil dat niet? We lachten.
 
Het nieuwe been is er nooit gekomen. Hij heeft dat niet gehaald. Misschien... denk ik... als hij dat oude, te korte been, waar hij al jaren vóór de kanker leunend op een stok uit het bos pijnlijk mee strompelde, eerder had kunnen inruilen.
 
Maar wat hebben we een voorpret gehad met dat veelbelovend been. Het liep anders. Facebook herinnert mij er vandaag aan. Maar ik was het niet vergeten.

Twitter/Facebook 18 maart 2010

@ytzen Wow, can you download dance music? RT @jclont: The Rheo Knee® has plug-and-play design and bluetooth. How cool is that!

donderdag 16 maart 2023

Dweil

Op mijn boodschappenlijstje staat dat ik een nieuwe dweil nodig heb. Ik sta in de schoonmaakhoek van de Hema. Ze hebben alles. Moppers, wipers, swipers, dipers, knipers. Maar geen dweilen.Ik vraag een medewerkster. Rond de veertig schat ik haar. Ze weet alles. Ze loopt met mij terug naar de schoonmaakhoek en wijst mij op alles. Moppers, wipers, swipers, dipers, knipers. Ik mag kiezen. Alles. Maar geen dweil. Ik wil een dweil.

Ze kijkt me niet begrijpend aan. Een dweil? Ze heeft geen idee wat dat is.

En zo zie ik mijzelf staan in de schoonmaakhoek van de Hema, druk bezig met woord en gebaar aan een medewerkster uit te leggen wat een dweil is. Met mijn handen gebaar ik een vierkant, zo groot ongeveer, 50 bij 50 misschien, een gestikte doek, grijzig wit.

Ze haalt haar schouders op. Ze heeft geen idee. Ze kijkt nog een keer hoopvol naar de hoek met moppers, wipers, swipers, dipers, knipers. Niets van dat alles? Nee, ik wil een dweil.

"Ik ben van een andere generatie, zie ik wel", zeg ik, terwijl ik haar bedank voor de service. Ik voel me een oude dweil.