Oorlog is oorlog

Drie jaar geleden gaf president Barack Obama opdracht tot cyberaanvallen op de Noord-Koreaanse nucleaire raketsystemen. Dit meldt de New York Times. Het was de bedoeling raketlanceringen op het laatste moment te saboteren. Nadien raakten verschillende testraketten uit de koers of ontploften. Sommige experts zeggen dat de nucleaire dreiging van Noord-Korea hierdoor jaren is vertraagd, anderen denken dat de raketten alleen door onkunde onklaar raakten. De laatste maanden heeft Noord-Korea toch met succes een aantal raketten gelanceerd. De VS zou nog steeds geen goed antwoord hebben op het Noord-Koreaanse raketprogramma.

Ook ik behoor tot de schare van bewonderaars van president Obama, maar ik heb altijd grote moeite gehad met zijn beleid van targeted killings. Het inzetten van bewapende drones, vaak buiten oorlogsgebied, om doelgericht bepaalde mensen onverhoeds vanuit de lucht te doden. Los van de grote risico's van vergissingen en van onschuldige slachtoffers. Mag je dit doen? Mag de 'executive power' dit doen? Mag je dit ongecontroleerd doen? Is dit 'rechtvaardige oorlog'?

Zo schrik ik nu ook weer van dit bericht in de New York Times. De simpele basisregel is nog steeds: oorlog is sinds 1945 verboden. Elk land en elke persoon heeft het recht zich te verdedigen, maar als een land wordt aangevallen en zich verdedigt, dan moet dit land direct contact opnemen met de VN Veiligheidsraad en dáár wordt beslist wat er vervolgens moet en mag. Natuurlijk is dat een mooi ideaal dat nooit goed heeft gefunctioneerd. Maar de basisgedachte mag niet worden losgelaten.

Het nucleaire programma van Noord-Korea is een groot gevaar voor de wereldvrede en 'de wereld' moet zich daartegen verdedigen. Ons eigen land heeft het schaamrood op de kaken, of zou dit moeten hebben, omdat de nucleaire kennis van Noord-Korea vermoedelijk gedeeltelijk is vergaard via de Pakistaanse atoomspion Kahn, die dit in dienst van Stork bij Urenco in Almelo heeft gejat. In Almelo is altijd wat te doen.

Is de VS heimelijk een cyberoorlog begonnen tegen Noord-Korea? Met edele motieven, dat begrijp ik wel, maar een aanvalsoorlog? In cyberspace is het verschil tussen spionage en oorlogsvoering misschien moeilijk te trekken. Ik lees over cyberaanvallen op westerse systemen, vermoedelijk vanuit Rusland. Onze verdedigingslinie is daarom van groot belang. Maar ik lees ook dat we deze aanvallen zouden moeten vergelden. Zelf tot de aanval overgaan!?

Bij Irak werd gezegd dat 'we de oorlog zijn binnengerommeld'. Ik ben het daar niet mee eens, want de illegale Irak-oorlog van George W. Bush was de meest openlijk voorbereide oorlog die ik ken. Maar we moeten uitkijken dat 'we', het Westen, de VS, Europa, Nederland, de wereld, niet heimelijk hackend digitaal een oorlog worden binnengerommeld. Oorlog is oorlog. En het mag niet.


Bron: New York Times, 4.3.17, Trump Inherits a Secret Cyberwar Against North Korean Missiles