vrijdag 31 maart 2023

Thuisgevers geven thuis aan statushouders

De Thuisgevers gaan nog zeker een jaar door met het succesvol begeleiden en huisvesten van statushouders in leegstaande gebouwen via maatschappelijke initiatieven. De initiatiefnemers van de Thuisgevers – de gemeente Kampen en de Protestantse Kerk in Nederland – ondertekenden daarvoor donderdag 30 maart een overeenkomst. Het ministerie van Justitie en Veiligheid financiert de Thuisgevers in ieder geval nog een jaar, tot 3 april 2024.

De Thuisgevers hebben sinds de start in oktober door mensen te huisvesten, in totaal meer dan 3.000 nachten vrijgespeeld in asielzoekerscentra. Dat doen de Thuisgevers tegen kosten die aanzienlijk lager liggen dan bijvoorbeeld die van crisisnoodopvang. Op dit moment zijn er zo’n 150 maatschappelijke initiatieven actief. In oktober 2022 begon de Thuisgevers als oplossing voor de vastgelopen asielopvang. Statushouders – dat zijn vluchtelingen met een verblijfsvergunning – verblijven onnodig lang in asielzoekerscentra, in afwachting van een woning die er vaak nog niet is.

De Thuisgevers vinden bijzondere huisvestingsplekken
“Als Thuisgevers vinden we bijzondere plekken, zoals schoolgebouwen, sportkantines en pastorieën waar we mensen een tijdelijk thuis kunnen geven. Mooi dat we van het Rijk het vertrouwen hebben gekregen om daarmee in ieder geval nog een jaar door te gaan“ zegt Laura Prat Bertrams, projectmanager van de landelijke Thuisgevers. “Onze pioniers en kwartiermakers zitten klaar om nog veel meer gemeenten en maatschappelijke organisaties kosteloos te helpen. Het is bijzonder om te zien hoe honderden vrijwilligers, van klusser tot buddy, zich inzetten om hun nieuwe buren een warm welkom te bieden.”

Thuisgevers onverminderd nodig
Burgemeester Sander de Rouwe van gemeente Kampen: “De beelden van mensen die vanwege overvolle asielopvang buiten sliepen in Ter Apel, hebben we misschien niet meer vers in het geheugen. Vast staat dat de Thuisgevers onverminderd nodig zijn. Ik doe dan ook een oproep aan mijn collega’s in het land om ook met de Thuisgevers in zee te gaan. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat er ongelofelijk veel energie en saamhorigheid ontstaat binnen een Thuisgeef-initiatief in de gemeente.”

Jurjen de Groot, directeur van het dienstencentrum van de Protestantse Kerk in Nederland: “Als kerken voelen we ons onverminderd betrokken bij de opvang van vluchtelingen. Ik wil ook andere kerken en niet-kerkelijke organisaties vragen met de Thuisgevers mee te denken. Je geeft mensen, na lang wachten, met een thuis weer perspectief.”

De Thuisgevers is een initiatief van de gemeente Kampen en de Protestantse Kerk in Nederland, ondersteund door de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en de Raad van Kerken in Nederland. De Thuisgevers wordt financieel mogelijk gemaakt door het ministerie van Justitie en Veiligheid (JenV) en gefaciliteerd door het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA). Kijk voor meer informatie op dethuisgevers.nl

Bron: persbericht De Thuisgevers, email 31/3/23 13:34u. 


vrijdag 24 maart 2023

Niks zeggen: slopen mag

Dossier: go.stylo.nl/steenuil

Stel, je hebt een vergunning aangevraagd en die is afgewezen. Maar achteraf denk je: ik had die vergunning eigenlijk helemaal niet nodig. Niks zeggen tegen de vergunningverlener, je doet het gewoon. En gelijk heb je: die vergunningaanvraag was eigenlijk wat overdreven. 

In dit verhaal gaat het eigenlijk niet over een 'vergunning' maar over een 'ontheffing'. Een vergunning betekent: je hebt een plan en de overheid vindt het goed. Een ontheffing betekent: je wilt iets doen wat niet mag, maar de overheid zegt nou vooruit, deze ene keer mag het. In dit geval: je mag geen beschermde dieren doden, verstoren of hun leefgebied afnemen, maar nou vooruit, deze ene keer dan, omdat je het zo lief vraagt. Je vraagt dan een ontheffing aan voor overtreding van de Wet natuurbescherming (Wnb). Vanaf volgend jaar, als de Omgevingswet eindelijk in werking treedt, noemen we een 'ontheffing' ook een 'vergunning', want het is eigenlijk hetzelfde. Dus ik gebruik deze woorden hier een beetje door elkaar. 

De gemeente Houten wil woningen bouwen op een terrein tussen de spoorlijn en het Hofspoor, wat vroeger de Beusichemseweg was. Dat staat al 25 jaar in het globaal bestemmingsplan van Houten-Zuid. Dit deelplan heet Loerik 6. Maar na 25 jaar is het nog steeds niet gelukt. Zelf kwam ik in 1997 te wonen in Loerik 1, het eerste deelplan van Houten-Zuid. In deelplan Loerik 6 zaten enkele bedrijven, die inmiddels zijn vertrokken. De gemeente is eigenaar van het hele terrein, wat naast een hooiland en braakliggende grond ook een bungalow en enkele lege bedrijfsloodsen bevat. Niet helemaal leeg, want in één van de loodsen woont een echtpaar steenuilen. 

De gemeente wilde dit alles slopen. Zij liet bureau Lievense/WSP ecologisch onderzoek doen en die nam de steenuilen waar, die onder het dak van de meest westelijke loods hun nest hebben en concludeerde dat de andere twee loodsen geschikte rust- of roestplaatsen van de steenuil zijn, "wat betekent functionele leefomgeving behorend tot het nest". Roesten wil zeggen dat vogels daar langere tijd verblijven en slapen, beschermd tegen regen en wind en roofdieren, op enige afstand van het broednest. Het hooiland net buiten het plangebied is van belang als fourageergebied. Deze leefomgeving mag je niet verstoren, zegt het rapport, dat is een overtreding van de Wet natuurbescherming en daarvoor is ontheffing nodig.

De gemeente wilde de uilen vriendelijk vragen om in Houten-Oost te gaan wonen, net buiten de rondweg, waar de gemeente inmiddels ook een woonwijk wil bouwen. Dus een rijtjesnestkast met tuin en wipkip om de hoek behoort tot de aantrekkelijke mogelijkheden. 

De gemeente vroeg bij de provincie een ontheffing aan voor de sloop van de bebouwing en voor het bouwrijp maken van het gebied. Maar de provincie gelooft niet dat de uilen zomaar naar Houten-Oost zullen verhuizen en weigerde de gevraagde 'vergunning' te verlenen. De gemeente kreeg een paar weken de tijd om te reageren, wat op verzoek werd verlengd tot twee maanden, maar pas anderhalf uur voor sluiting van deze termijn stuurde de gemeente een mailtje dat ze toch nog eens wilden overleggen. Maar waarover dan precies, dat kon de gemeente niet zeggen. Dus kon de provincie niet anders dan de weigering definitief te maken. De gemeente ging niet in beroep en daarmee werd een 'verbod' op de voorgenomen sloop van het gehele gebied onherroepelijk. 

De enige manier om in de toekomst alsnog toestemming te krijgen van de provincie is het opstellen van een soortenmanagementplan (SMP) om te zorgen dat de beschermde diersoort op peil blijft. Of als de uilen alsnog kinderloos de pijp uitgaan. 

Wethouder Sander Bos (VVD) besloot met het verse weigeringsbesluit op zijn bureau de gemeenteraad daar niks over te vertellen en diezelfde maand nog, november 2021, de raad achter het voorstel te krijgen om Loerik 6 als eerste op een lijst te zetten van "kansrijke locaties voor woningbouw op korte termijn". Loerik 6 vervult in dit raadsvoorstel zelfs een sleutelrol in de versnelling van woningbouw binnen de rondweg, want "Loerik 6 is de enige locatie binnen Houten die nog vrij is en als 'schuifruimte' voor andere ruimtelijke ontwikkelingen kan worden ingezet om die te versnellen". 

Ik vond dat een ongelooflijk knappe prestatie van wethouder Bos, om een locatie waar de voorgenomen woningbouw al 25 jaar niet is gelukt en waar een expliciet sloop- en bouwverbod op ligt, benoemd te krijgen als "snelle ontwikkeling". Waarom moeilijk doen, als de raad instemt dat het "makkelijk" is. 

Dit jaar kwam er ineens weer beweging in de zaak. Ik was blij verrast, want ik ging er vanuit dat de gemeente met de provincie had overlegd en tot een oplossing was gekomen. Eerst was er het bericht dat de gemeente tien Oekraïners kon huisvesten in de bungalow - geluk bij een ongeluk dat deze nog niet gesloopt was - en vervolgens het bericht dat de gemeente de twee loodsen ging slopen die als rustplaatsen van de steenuil werden gezien en "behorend tot het nest" (maar niet de loods met het feitelijke nest). Dit zou zorgvuldig en onder toezicht van een ecoloog gebeuren. 

Wethouder Paul van Ruitenbeek (NatuurlijkHouten) verscheen met de slopers op de foto in één van de te slopen loodsen, vol goed vertrouwen als enige zonder helm. De loods zou stukje bij beetje uit elkaar worden gehaald en elders herbouwd, 'circulair'. Toen ik vroeg hoe het zat met het 'sloopverbod', antwoordde de wethouder: "Er mogen geen bouwactiviteiten plaatsvinden in Loerik VI. Slopen mag wel. Het slopen van de aanwezige panden in dit deelgebied leidt niet tot een overtreding van een verbodsbepaling uit de Wet natuurbescherming." Weer een ongelooflijk knappe redenering van een wethouder, terwijl de aanvraag tot sloop door het bevoegd gezag is afgewezen. 

En hij heeft gelijk: voor slopen is geen vergunning nodig, dat hoef je alleen maar te melden bij de gemeente. En dat is natuurlijk des te makkelijker als je 's morgens in de spiegel kunt kijken en beseft: "hé, de gemeente, dat ben ik zelf". 

De vergunningverlener van de provincie reageerde in eerste instantie geschrokken op de sloop. Er had geen overleg plaatsgevonden, hij wist van niks, er was geen toestemming gegeven, hij ging de omgevingsdienst RUD inschakelen. Maar na overleg met de RUD, die in opdracht van de provincie en gemeenten toezicht houdt, kwam hij tot nieuw inzicht: sloop hoef je inderdaad alleen maar te melden bij de gemeente. De provincie had een eerdere aanvraag weliswaar 'onherroepelijk' geweigerd, maar die aanvraag was voor deze twee loodsen niet nodig geweest. De loods met de uilen wordt ontzien.

Dit is goed nieuws voor de gemeente. Als slopen van de "rustplaatsen en functionele leefomgeving behorend tot het nest" is toegestaan, ondanks een afgewezen aanvraag daartoe, omdat je dit alleen maar hoeft te melden bij jezelf en je de vergunningverlener niet op de hoogte hoeft te stellen, dan mag je zeker het naastgelegen hooiland omploegen. Regelmatig ploegen behoort bij mijn weten tot regulier beheer van de grond en hoef je nergens te melden. Dit hooiland is in de aanvraag weliswaar genoemd als fourageergebied van de steenuil, maar het valt buiten het plangebied van de geweigerde 'vergunning'

Het wordt nog mooier. Pal tegenover de loods met de steenuilen is een complex van twaalf appartementen gebouwd (achter de gereformeerde kerk Het Kruispunt). Deze appartementen werden als argument aangevoerd in de aanvraag voor sloop, maar dat was een vergissing, want het complex bevindt zich net buiten het plangebied aan de overkant van de straat. Het gebouw was al in aanbouw tijdens de ontheffingsaanvraag en is inmiddels opgeleverd. Woningbouw op korte afstand van de loods met de uilen blijkt dus geen probleem. Binnen het plangebied waarvoor de ontheffing geweigerd is, kan op iets grotere afstand van de resterende loods gemakkelijk een groot deel van het terrein alvast bebouwd worden. Woningbouw past binnen de ruimtelijke visie van de provincie en het bestemmingsplan. De gemeente gaat zelf over planvorming en vergunningverlening. "Blijven bouwen, vertraging voorkomen", zo heet de lijst van bouwlocaties waar dit terrein bovenaan staat. 

Wat leren we hiervan als burger? Als je een vergunning aanvraagt, strooi er wat slordigheden in, als wisselgeld. Vraag gerust ook vergunning aan voor het huis van je buren dat er al staat, zodat je achteraf  kunt zeggen dat niet alles wat je aanvraagt al te letterlijk genomen moet worden. Als de vergunningverlener je tijd geeft om te reageren, ga daar dan niet op in maar ga rustig een uiltje knappen. De rust zal je goed doen. Stuur hooguit zo nu en dan een mailtje om te laten weten dat je er niet echt mee bezig bent. Tip: stel dat je er wel mee bezig bent, vertel dit vooral niet aan de vergunningverlener. Zie je een beschermd dier je plannen doorkruisen en wil je zijn "functionele leefomgeving behorend tot het nest" slopen, ga gerust je gang. Slopen hoef je alleen te melden. Vraag je ontheffing aan en wordt die geweigerd, denk dan na of je die aanvraag eigenlijk wel had moeten doen. Je hebt gelijk: je aanvraag was eigenlijk wat overdreven. 

Dossier: go.stylo.nl/steenuil

Foto's van de sloop, 21-03-23

Actueel: Dienst doet onderzoek naar sloop

woensdag 22 maart 2023

Roerig Zuid-Afrika

Mijn 'correspondente' in Kaapstad meldde mij maandag 20 maart dat het hele land in de ban is van protesten. Het is toevallig een geschikte 'stakingsdag', namelijk een snipperdag tussen de zondag en de nationale Human Rights Day op dinsdag 21 maart. Om die reden had ook mijn vriendin daar maandag en dinsdag vrij en ze past deze week op een huis en de honden van een gezin dat zoals velen de hele week op vakantie is. Op Human Rights Day wordt het bloedbad van 21 maart 1960 in Sharpeville herdacht, waarbij 69 mensen om het leven kwamen. Het is een herinnering aan de moeizame strijd voor democratie en mensenrechten in Zuid-Afrika. 

In de Nederlandse media heb ik niet veel berichtgeving over de protesten gezien. Onder andere het Nederlands Dagblad geeft er wel aandacht aan: Zuid-Afrika is in de ban van protesten, de energiecrisis en stijgende voedselprijzen. Maar ook de dubbele moord op anti-corruptie onderzoekers Cloete en Thomas Murray, die onderzoek deden naar omvangrijke corruptiezaken binnen de overheid, zorgt voor onrust op straat. 

Op YouTube zie ik een compilatievideo van EWN Eyewitness News met beelden van de protesten verspreid over het hele land. 



Onderkast



Frans Hikspoors plaatst op Facebook deze foto
"uit de oude (letter)doos".
Dat ontlokt mij een herinnering. 

Nog jaren na het lood werd de kleine letter "onderkast" genoemd, naar de plek in de letterkast. Kapitaal en onderkast, bij de correctietekens afgekort als "kap" en "ok". Als je nu "ok" omcirkeld in de kantlijn van een correctietekst zet, zou dat verkeerd worden begrepen. Het begrip is langzaamaan uitgestorven.

In het Engels heet het evenzo "upper cast" en "lower cast", vult Frans Hikspoors aan. 

maandag 20 maart 2023

Uilenpaar en ecoloog kijkt toe op sloop

Dossier go.stylo.nl/steenuil

Aanvulling 21/3/23 en aanpassing 23/3/23 
zie onderaan 'onder de streep'
Mijn commentaar: Niks zeggen: slopen mag
Actueel 12/4/23:
 Dienst doet onderzoek naar sloop
Actueel 6/6/23: Gemeente Houten in overtreding

Het Houtens Nieuws 6/2/23 meldde dat de gemeente tien Oekraïners gaan huisvesten aan het Hofspoor in Houten. Dit terrein staat bekend als plan Loerik VI. In 2021 wilde de gemeente Houten de gebouwen op dit terrein slopen om hier woningen te kunnen bouwen. Op het terrein staan een bungalow, een lege loods van een carrosseriebouwer en een woning met bedrijfsgebouwen van de inmiddels verhuisde leverancier van landbouwvoertuigen Van Dijk. De provincie Utrecht weigerde in 2021 echter de voor de sloop- en bouwwerkzaamheden benodigde natuurvergunning vanwege de aanwezigheid van steenuilen in het gebied. De plannen zouden pas uitgevoerd kunnen worden als de steenuilen uit zichzelf verdwijnen of als de soort beschermd kan worden door een soortenmanagementplan (SMP).

Begin maart meldde de gemeente dat twee loodsen - de carrosserieloods en de loods van Van Dijk - gesloopt zullen worden of in elk geval zorgvuldig gedemonteerd. Grond en opstallen zijn eigendom van de gemeente. 

Heeft de provincie alsnog vergunning verleend en wat is de stand van zaken van de sloop- en bouwplannen en plannen om de steenuil te beschermen? Ik vroeg dit na bij de gemeente. 

De woordvoerder van de gemeente laat weten dat de opvang van de Oekraïeners plaatsvindt in de bungalow. Ik weet dat deze woning tijdelijk anti-kraak werd bewoond met een per direct opzegbaar huurcontract. In 2021 heb ik de toenmalige tijdelijke bewoner hierover gesproken. 

De woordvoerder laat verder weten dat voor de nieuwbouwplannen Loerik VI een startnotitie wordt voorbereid. Hierin wordt het te doorlopen proces in samenwerking met belanghebbenden eerst geschetst. In deze fase van het project is een vergunningaanvraag of de voorbereiding daarvan nog niet nodig. 

Wat betreft de sloop of demontage van de twee loodsen (rood gearceerd op de kaart) laat de woordvoerder weten dat hier geen vergunning van de provincie voor nodig is. De werkzaamheden leiden niet tot een overtreding van een verbodsbepaling uit de Wet Natuurbescherming, mits aan een aantal voorwaarden is voldaan. Zo mag aan de noordelijke loods, die wordt gedemonteerd, worden gewerkt bij daglicht en na goedkeuring van een ecoloog met beperkt gebruik van kunstlicht. Aan de zuidelijke loods, die het dichtst staat bij het gebouw waar het uilenpaar huist (zie rood kruis op de kaart) mag alleen bij daglicht worden gewerkt. Ook gelden daar beperkingen voor de opslag van materieel. Dat mag de steenuilen niet hinderen bij het in- en uitvliegen. Van het groen dat rondom de loods wordt weggehaald, wordt een deel benut om een tijdelijke takkenril te maken ter versterking van de aanwezige houtwal. De werkzaamheden zijn afgestemd met een ecoloog. Die zal tussentijds een controle uitvoeren. Ook is er contact geweest met Marc van Leeuwen van de steenuilenwerkgroep Houten. 

Bronnen:

Houtens Nieuws 6/2/23:
Gemeente Houten realiseert extra opvangplekken voor opvang Oekraïners aan Hofspoor

Gemeente Houten 3/3/23:
Sloopwerkzaamheden bij Hofspoor vanaf 6 maart

Mijn eerdere blogs over dit onderwerp (dossier):

25-11-21 Steenuil verhuist niet voor starterswoning
13-01-22 Hoe kan plan Loerik én de steenuil gered worden?





---------------------------------------------------------------------------------------

Aanvulling 21/3/2023, aangevuld en aangepast 23/3/2023

Wethouder Paul van Ruitenbeek reageert via Facebook op mijn blog (dat is gebaseerd op de informatie die de afdeling Communicatie van de gemeente heeft verstrekt). Hij schrijft: 

"Er mogen geen bouwactiviteiten plaatsvinden in Loerik VI. Slopen mag wel. Het slopen van de aanwezige panden in dit deelgebied leidt niet tot een overtreding van een verbodsbepaling uit de Wet natuurbescherming. Hierbij moet wel voldaan worden aan bepaalde voorwaarden. Normaal gesproken zouden we pas gaan slopen op het moment dat nieuwbouwplannen gereed zijn. Kwestie van geen geld uitgeven voordat er een nieuw plan met inkomsten ligt. Maar in dit geval zou leegstand of sporadisch gebruik van deze loodsen aantrekkelijk kunnen zijn voor andere diersoorten, zoals vleermuizen en steenmarter. Deze laatste is ooit ook in de loods van landbouwmechanisatiebedrijf Rinus van Dijk aangetroffen. Daarnaast zijn de dakplaten van Van Dijk van asbest. Deze zijn al niet van de allerbeste kwaliteit (nog niet slecht genoeg volgens de provincie) en dienen voor 31 december 2024 verwijderd te zijn. Voor de duidelijkheid, de loods waarin het uilenpaar is gehuisvest (onder de asbesthoudende dakplaten) staat er dus nog."

Dit commentaar verwart mij enigszins, want de gemeente heeft voor deze werkzaamheden eerder een vergunning ("ontheffing") aangevraagd en deze is door de provincie geweigerd. Deze afwijzing is onherroepelijk. Ik ging er vanuit dat er inmiddels nader overleg met de provincie had plaatsgevonden, waardoor toch een modus was gevonden om tot de gewenste sloop over te gaan. De redenering "we hebben weliswaar een vergunning aangevraagd en deze is afgewezen, maar achteraf vinden wij dat we helemaal geen vergunning nodig hebben" gaat natuurlijk niet op. Ik heb daarom verder navraag gedaan hoe het zit. Dinsdagmiddag (21/3) werd ik gebeld door de provincie, dat er daar geen nieuwe inzichten zijn en dat de provincie contact opgenomen heeft met de Regionale Uitvoeringsdienst RUD (die namens de provincie en gemeenten controleert op vergunningen) om uit te zoeken hoe het zit en zo nodig te handhaven.

Donderdagmiddag (23/3) belde de ambtenaar van de provincie mij opnieuw: na overleg met de RUD is hij van mening dat de twee loodsen wel gesloopt mogen worden, ondanks dat deze in het ecologisch rapport beschreven worden als "functionele omgeving behorend tot het nest" en de sloopaanvraag eerder voor het gehele terrein werd afgewezen. Voor de loods waar de steenuilen zich bevinden, zal opnieuw ontheffing worden aangevraagd. De gemeente had dit echter niet met de provincie (bevoegd gezag) besproken.

Overigens heeft de gemeente voor het definitief worden van de afwijzing van de sloopaanvraag twee maanden de tijd gekregen om te reageren en oplossingen aan te dragen, die er dus ook wel zijn. De gemeente wachtte echter tot anderhalf uur voor het sluiten van de termijn met het sturen van een mailtje aan de provincie en kwam ook toen niet met inhoudelijke argumenten, waardoor de provincie op basis van het door de gemeente aangeleverde ecologisch rapport niet anders kon doen dan de sloopaanvraag ongedeeld voor het hele gebied af te wijzen.

Mijn reactie (onderstaand en op Facebook) op het commentaar van de wethouder heb ik hierop aangepast. 

"Voor Omroep Houten heb ik de plannen voor deze locatie nauwlettend gevolgd en de provincie heeft de sloop van deze loodsen in 2021 nadrukkelijk verboden door de aangevraagde ontheffing te weigeren (zie mijn blogs/dossier daarover). Vandaag heb ik bij de provincie Utrecht nagevraagd naar de stand van zaken van het overleg tussen gemeente en provincie hierover en de veranderende inzichten. De voor de vergunningverlening verantwoordelijke ambtenaar heeft mij vanmiddag gebeld met de mededeling dat er geen overleg heeft plaatsgevonden, bij zijn afdeling geen nieuwe inzichten zijn en dat hij de RUD heeft ingeschakeld om dit uit te zoeken en zo nodig te handhaven. Donderdag belde hij mij opnieuw: na overleg met de RUD is hij van mening dat de twee loodsen wel gesloopt mogen worden, ondanks dat deze in het ecologisch rapport beschreven worden als "functionele omgeving behorend tot het nest" en de sloopaanvraag eerder voor het gehele terrein werd afgewezen. Voor de loods waar de steenuilen zich bevinden, zal opnieuw ontheffing worden aangevraagd. De gemeente had dit echter niet met de provincie (bevoegd gezag) besproken.

Uit de stukken van de ontheffingsaanvraag voor de sloop van deze loodsen: in december 2020 heeft de gemeente Houten ontheffing aangevraagd in het kader van de Wet natuurbescherming, onderdeel soortenbescherming. De aanvraag is ingediend door Lievense Milieu BV namens Gemeente Houten, voor de locatie Beusichemseweg 5 t/m 7 in Houten [nu Hofspoor]. GS van de provincie Utrecht besloot op grond van het bepaalde in de wet en het Beleidskader Wet natuurbescherming de aanvraag voor ontheffing van de verbodsbepalingen uit de wet af te wijzen. (...) De drie percelen bevatten een terrein met een loods en een woonhuis, een braakliggend gebied en een terrein met twee loodsen. De beoogde werkzaamheden betreffen de totaalsloop en bouwrijp maken van het gehele plangebied.

Lievense heeft in opdracht van de gemeente Houten een quick scan en een nader ecologisch onderzoek gedaan. In deze door Houten bij de provincie ingediende rapporten staat o.a.: De steenuilen zijn waargenomen op verschillende locaties binnen en net buiten het plangebied. De loods aan de westkant van deelgebied drie vormt een vaste rust-/nestplaats van de steenuil. Hiernaast vormen de andere loodsen in het plangebied en de bomen geschikte rustplaatsen (roestplekken) van de steenuil, wat betekent functionele leefomgeving behorend tot het nest.

Ecologisch rapport Lievense: (1.1) De voorgenomen sloop en het verwijderen van de bomen leidt tot vernietiging van vaste verblijf- en rustplaatsen van de steenuil. Dit is in overtreding met de Wet natuurbescherming onderdeel soortenbescherming. (3.1) Omdat bij de voorgenomen planontwikkeling verblijfplaatsen worden aangetast, worden de verboden uit artikel 3.1 lid 2 van de Wet Natuurbescherming overtreden. (...)

Het leek mij voor de hand liggen dat de sloop alsnog was afgestemd met de provincie. Ik blijf dit onderwerp (met enige verbazing) volgen."



Turkijedeal

Amnesty International, vredesorganisatie PAX, Defence for Children en Stichting Bootvluchteling stellen dat de Nederlandse regering aansprakelijk is voor de mensenrechtenschendingen van vluchtelingen die volgden na de zogeheten EU-Turkijedeal. "Tienduizenden kwamen onder erbarmelijke en mensonterende omstandigheden vast te zitten op de Griekse eilanden", zeggen de organisaties. Als de regering haar aansprakelijkheid niet erkent, volgt "een tweede stap" en wordt een rechtszaak aangespannen, zo is aangekondigd. Volgens de organisaties had Nederland als voorzitter van de Raad van de Europese Unie een belangrijke rol in de totstandkoming en uitvoering van de deal. Nederland had "kunnen voorzien" dat het mis zou gaan (ANP, Europa Nu, NOS en andere media). 

Onder deze deal werden vluchtelingen die in bootjes de oversteek waagden van Turkije naar Griekenland teruggestuurd naar Turkije. Veel vluchtelingen kwamen om op zee, bleven onder erbamelijke omstandigheden steken op één van de Griekse eilanden of in Turkije.

Door de berichtgeving van vandaag ontstaat er bij mij verwarring over wat de Turkijedeal nou eigenlijk inhield. Ik denk bij de Turkijedeal aan de 'Samsomdeal', een initiatief van toenmalig PvdA-leider Diederik Samsom, dat aan hem of ook wel aan bondskanselier Angela Merkel wordt toegeschreven.

Essentie van zijn plan was nou juist, dacht ik, om mensenlevens te redden, de riskante en illegale oversteek te voorkomen en vluchtelingen langs reguliere weg toe te laten tot Europa. In de plannen zou sprake zijn van een reguliere toelating van zo'n 200.000 - meest Syrische - vluchtelingen vanuit Turkije naar Europa. In mijn herinnering was de oorspronkelijke opzet van het plan om voor elke teruggestuurde vluchteling een vluchteling op te nemen. Dit zou de gevaarlijke oversteek voorkomen, althans verminderen. Mensenlevens redden moet altijd bovenaan staan. 

Dat het plan zo niet uitwerkte, heb ik ook wel gezien. Dat kwam denk ik onder andere door gebrek aan eenheid in Europa, het op elkaar afschuiven van de verantwoordelijkheid en door een verslechterde relatie met Turkije, dat de deal vervolgens als stok kon gebruiken door te dreigen vluchtelingen massaal door te laten, zoals ook Belarus verschillende keren heeft gedaan. Vluchtelingen als aanvalswapen of politiek machtinstrument. 

Ik weet nu dus niet of een 'goed plan' (voor zover zoiets bestaat) verkeerd afliep of dat het plan van aanvang aan alleen maar gericht was op het tegenhouden van vluchtelingen en Turkije hier mee op te zadelen, beloond met een flinke zak geld. Vormt het plan een schending van de mensenrechten of juist het niet uitvoeren ervan? 

Ik weet ook niet of Nederland aansprakelijk kan worden gesteld. Het argument is dat Nederland indertijd voorzitter was van de Raad van de Europese Unie. Dat in zichzelf lijkt mij een zwak argument. Een sterker instrument is dat Nederland mede-iniatiefnemer was van het plan en de gevolgen had kunnen voorzien. Een rechter zal zowel willen kijken naar de intenties als naar de te voorziene kans van slagen. 

Een bredere overweging. Hulporganisaties die bootvluchtelingen oppikken uit de Middellandse Zee kregen vaak kritiek. Ze zouden onderdeel zijn van mensensmokkel en daarmee moeten stoppen. Zoals ik al zei: mensenlevens redden moet altijd bovenaan staan. Mensen laten verdrinken is moreel onacceptabel. In die zin sta ik dus vierkant achter dergelijke reddingsoperaties. Tegelijkertijd moet je er ook als hulporganisatie en als politiek in het grotere geheel altijd van bewust zijn dat je daarmee inderdaad onderdeel wordt van en gebruikt wordt door een keten van mensensmokkelaars. Hoe groter de kans om de oversteek te overleven, hoe groter de kans dat meer mensen de oversteek wagen. Hoewel ik persoonlijk ook wel iemand heb horen zeggen: liever verdrinken in zee dan blijven waar ik ben. 

De deur voor iedereen open zetten is geen optie. Democratie en rechtstaat - zonder welke alleen nog het recht van de sterkste geld - vraagt jurisdictie, afbakening, grenzen en bij grenzen zijn er altijd afvallers. Tegelijk moet mensen redden en helpen altijd bovenaan staan. Elk mensenleven, ongeacht burgerschap. Het Samsom-plan - een combinatie van tegenhouden en gereguleerd doorlaten, zonder mensen te kort te doen - sprak mij daarom wel aan. Aangesproken, aansprakelijk...? Het geeft me te denken. Dat plan is nooit van de grond gekomen. 

Bronnen, lees verder: 

Europa Nu 20-03-2023: Organisaties: Nederland aansprakelijk voor lijden na EU-Turkijedeal

Europa Nu 28-01-2016: Rutte, Samsom: vluchtelingen terugsturen naar Turkije

Rumeli Observer 30-03-2016How the Merkel plan became the Samsom Plan
(Esiweb.org European Stability Initiative web)

RTL Nieuws 18-05-2018: Ex-baas Amnesty biedt Samsm excuses aan voor kritiek op Turkije-deal


zaterdag 18 maart 2023

Avondwandeling dichtbij huis

 

Avondwandeling. Het 'tienereiland' in de Rietplas, Houten, vlakbij huis (Ytzen Lont 18-3-23)

Het been

Tijdens het laatste jaar van zijn leven zijn mijn broer Johan (1959-2010) en ik (1955-....) nauw met elkaar opgetrokken. Ruim een half jaar woonde hij bij mij, met een ziekenhuisbed in de woonkamer, totdat hij niet meer zelfstandig uit bed kon komen en een periode van ziekenhuisopnames, kliniek, zorghotel en hospice volgde. Het been met het gezwel was geamputeerd (véél te laat vond ik, de artsen verkeerden lang in de ontkenningsfase) en door de uitzaaiingen raakte hij later ook aan zijn andere been verlamd. De enige keer dat ik hem na veel oefenen een paar dagen alleen had gelaten, werd hij door een ambulance opgehaald en met 170 km per uur (Johan lette op dit soort specifieke details) van Houten naar het Radboud in Nijmegen gereden.

Ondanks de donkere wolken hadden we vaak veel lol samen. Zoals toen we bij mij in de woonkamer de glossy brochures doorbladerden voor een nieuw been dat Johan uit mocht zoeken. Een viertal dure merkbenen streden om de aandacht, het ene met nog meer opties en specificaties dan de andere. Zoals bluetooth.

Johan was afgestudeerd als chemisch technoloog, hoogbegaafd en heel erg geïnteresseerd in technische mogelijkheden. Qua medische zorg was het Radboud een ramp, het calamiteitenhospitaal noemde ik het, maar met de techniek, logistiek, het ondergrondse gangenstelsel en het project van de ingrijpende verbouwing van het complex verveelden we ons daar nooit. Als Johan weer eens door een scanner was gehaald, dan kreeg ik op de terugweg van Nijmegen naar Houten - wat heb ik veel kilometers gemaakt als chauffeur dat jaar - van Johan met stralende ogen een gedetailleerd exposé over de verschillen in techniek en straling van Röntgen, CT, catscan, MRI of wat er verder maar te stralen valt. Over de uitslag (dat Johan dood zou gaan, was mij al heel snel duidelijk) sprak hij niet, dat vond hij in het geheel van de belevenis een minder interessant detail.
 
Ik zie ons nog zitten in mijn woonkamer met die glanzende brochures, ronkend wervende teksten, indrukwekkende lijsten van specs. Het ene been na het andere. Bluetooth. Om het elektronische kniegewricht af te stellen. Wie wil dat niet? We lachten.
 
Het nieuwe been is er nooit gekomen. Hij heeft dat niet gehaald. Misschien... denk ik... als hij dat oude, te korte been, waar hij al jaren vóór de kanker leunend op een stok uit het bos pijnlijk mee strompelde, eerder had kunnen inruilen.
 
Maar wat hebben we een voorpret gehad met dat veelbelovend been. Het liep anders. Facebook herinnert mij er vandaag aan. Maar ik was het niet vergeten.

Twitter/Facebook 18 maart 2010

@ytzen Wow, can you download dance music? RT @jclont: The Rheo Knee® has plug-and-play design and bluetooth. How cool is that!

donderdag 16 maart 2023

Dweil

Op mijn boodschappenlijstje staat dat ik een nieuwe dweil nodig heb. Ik sta in de schoonmaakhoek van de Hema. Ze hebben alles. Moppers, wipers, swipers, dipers, knipers. Maar geen dweilen.Ik vraag een medewerkster. Rond de veertig schat ik haar. Ze weet alles. Ze loopt met mij terug naar de schoonmaakhoek en wijst mij op alles. Moppers, wipers, swipers, dipers, knipers. Ik mag kiezen. Alles. Maar geen dweil. Ik wil een dweil.

Ze kijkt me niet begrijpend aan. Een dweil? Ze heeft geen idee wat dat is.

En zo zie ik mijzelf staan in de schoonmaakhoek van de Hema, druk bezig met woord en gebaar aan een medewerkster uit te leggen wat een dweil is. Met mijn handen gebaar ik een vierkant, zo groot ongeveer, 50 bij 50 misschien, een gestikte doek, grijzig wit.

Ze haalt haar schouders op. Ze heeft geen idee. Ze kijkt nog een keer hoopvol naar de hoek met moppers, wipers, swipers, dipers, knipers. Niets van dat alles? Nee, ik wil een dweil.

"Ik ben van een andere generatie, zie ik wel", zeg ik, terwijl ik haar bedank voor de service. Ik voel me een oude dweil.


vrijdag 10 maart 2023

Waar stemmen we voor?

Waar stemmen we woensdag voor? Ik bedoel niet op welke partijen of kandidaten, maar welk gremium worden wij geacht in het zadel te helpen. Het simpele antwoord is: de provinciale staten en het algemeen bestuur van de waterschappen. Maar bij beide gremia is er ook wel wat op te merken over het systeem. De media wekken de indruk dat het woensdag eerstekamerverkiezingen zijn, al zijn die in werkelijkheid pas op 30 mei - je kunt niet actueel genoeg zijn. En bij de waterschappen is er discussie over de geborgde zetels, zetels die zonder verkiezing worden toegekend aan belangengroepen: bedrijfsleven, boeren, natuur. Door een wetswijziging krijgt het bedrijfsleven deze keer voor het eerst geen geborgde zetels meer toegewezen en er gaan - zoals al heel lang - stemmen op om voor de volgende keer ook de geborgde zetels voor boeren en natuurorganisaties af te schaffen. 

Verkiezingen Eerste Kamer

Op de Mavo leerde ik de oude grondwet van voor 1983. De 'nieuwe' grondwet is dit jaar veertig jaar oud en gaat dus al weer een generatie mee. Volgens de oude grondwet werden eerstekamerleden voor zes jaar gekozen en waren er elke drie jaar verkiezingen, steeds voor de helft van de Eerste Kamer. Dat wil zeggen de ene drie jaar waren er 38 zetels te verdelen en bij de volgende verkiezingen 37. Net als nu werden de leden van de Eerste Kamer gekozen door de leden van de Provinciale Staten. De verkiezingen liepen niet parallel met andere verkiezingen. De samenstelling van de Eerste Kamer liep dus achter op de politieke actualiteit en stond daarmee verder buiten het politieke gewoel. Een opzettelijk ingebouwde vertraging, want de Eerste Kamer is een chambre de réflection. 

Na veertig jaar mis ik dit oude systeem nog wel. Qua politiek systeem ben ik tamelijk conservatief. De tijden waren toen wel anders: de verschillende bevolkingsgroepen waren redelijk stabiel en konden vrij precies van elkaar worden onderscheiden. De Katholieke Volkspartij (stabiel en groot doordat het hele Zuiden er op stemde, aangevuld met verspreide roomse stemmen uit het noorden) stond steevast in het midden, gesteund door de degelijk conservatieve 'hervormde' Christelijk Historische Unie en de meer activistische progressief-conservatieve 'gereformeerde' Anti-Revolutionaire Partij, met ter linker zijde daarvan de sociaaldemocratische Partij van de Arbeid en aan de rechter zijde de toen nog niet zo grote liberale Volkspartij voor Vrijheid en Democratie. De kiezers hoefden dus niet veel meer te doen dan het midden een klein duwtje naar links of naar rechts te geven. Nu zijn er geen heldere stabiele stromingen meer, is er sprake van dagkoersen en kan je met de kiezers alle kanten op. 

Zoals gezegd ben ik qua politieke systeem tamelijk conservatief. Ik heb altijd een grote hekel gehad aan zwevende kiezers. Ik hou van trouwe kiezers die weten wat ze willen, staan voor hun visie en niet met alle winden meewaaien. Maar zelf ben ik zolang ik stemmen mag, altijd zo'n zwevende kiezer geweest. Toen ik nog alleen door de electorale ruimte zweefde, kon ik mij vasthouden aan de anderen die het wél wisten, maar dat gaat niet meer op. 

Nu de hele Eerste Kamer in één keer gekozen wordt en al enkele maanden nadat de statenleden als 'kiezers' verkozen zijn, leeft bij veel mensen de indruk dat we woensdag ook de Eerste Kamer kiezen. Maar als de wetgever dat had gewild, dan had hij dat wel gezegd en zou de Eerste Kamer rechtstreeks worden gekozen. Er is een reden dat het indirecte verkiezingen zijn: een ingebouwde vertraging ten opzichte van de waan van de dag én meer gewicht aan de regio en provinciale belangen. De statenleden stemmen vrij en zonder last en naar hun eigen geweten. Dat is het idee. Werkt dat? Nee, want de media zien natuurlijk ook wel dat hier de macht van de burger rechtstreeks - zij het met elf weken vertraging - wordt overgeheveld naar de machtsverdeling in Eerste Kamer en dat de zittende regering daar niet omheen kan. De regering heeft een vruchtbare samenwerking met beide kamers van de Staten-Generaal nodig. Met de provinciale verkiezingen kunnen we dus landelijke plannen wegstemmen. We zien zelfs in de provinciale verkiezingsprogramma's dat het CDA en de VVD (en in mindere mate ook ChristenUnie en D66, in deze volgorde) beloven zich tegen het eigen beleid te keren. 

Als het de bedoeling is dat de Eerste Kamer direct de politieke volkswil vertegenwoordigt, dan zou dat tot uitdrukking moeten komen in rechtstreekse verkiezingen. Maar waarom dan nog twee aparte kamers kiezen? Dit leidt dus weer tot de vraag of de Eerste Kamer niet beter kan worden afgeschaft. Het doel van de Eerste Kamer is 'reflectie', dus er nog eens rustig naar kijken, in het bijzonder letten op uitvoerbaarheid en consequenties. Natuurlijk vanuit een politieke visie, ook in de Eerste Kamer gaat het om politiek en ook de Eerste Kamer kan de regering naar huis sturen, maar dit op enige afstand van het verhitte alledaagse politieke debat, dat in de Tweede Kamer z'n weg moet vinden. Een ander doel is - of kan zijn - het versterken van de invloed van de regio's. In de Duitse grondwet is dat heel duidelijk en bewust vormgegeven: om een machtssamenballing in de hoofdstad en bij de uitvoerende macht te voorkomen - waar de Duitsers erg slechte ervaringen mee hebben - is bewust gekozen voor een federale structuur van machtsdeling, verspreid over het land. De Länder, zeg maar onze provincies, hebben een directe vertegenwoordiging in de Bondsraad, zeg maar onze Eerste Kamer, en bij de verkiezingen voor de Bondsdag, zeg maar onze Tweede Kamer, heeft elke kiezer twee stemmen: één voor een partijkandidaat en één voor een district. Hierdoor wordt de macht gespreid. Het Verenigd Koninkrijk hebben dit vastgelegd in een ander systeem, waarin leden van het Lagerhuis een directe binding hebben met hun district of 'constituency'. Nadeel: the winner takes all, wie niet op de winnende partij in het district heeft gestemd, voelt zich niet of minder vertegenwoordigd. Daarnaast heeft het Britse Hogerhuis, zeg maar de Eerste Kamer, een heel andere functie: die vertegenwoordigt de adel, de notabelen (waaronder de kerk) en grootgrondbezitters. Het geeft de 'grondgebonden' macht een stem. 

Wat wijsheid is, weet ik niet. Het zou wel goed zijn als er helderheid over zou zijn. Is de volkswil doorslaggevend: dan rechtstreekse verkiezingen. Gaat het om reflectie, dan de noodzakelijke afstand en vertraging inbouwen. Gaat het om meer invloed van de regio, dan deze loskoppelen van de indruk van directe verkiezingen (want dan ontstaat een Haagse machtscirkel) en misschien zorgen voor een meer blijvende verbinding met de provincie. Onlangs las ik een voorstel om de Eerste Kamer niet door statenleden maar door gemeenteraadsleden te laten kiezen. Dat zie ik nog niet helemaal voor me, maar het zou wel de invloed van regio, de lokale politiek, kunnen versterken. 

Verkiezingen waterschap

Vergelijkbare systeemvragen spelen er bij de waterschapsverkiezingen. In het verleden stonden deze verkiezingen los van politieke partijen. Het ging meer om belangengroepen en persoonlijke profielen. Op een gegeven moment is ingesteld dat politieke partijen kandidaten konden stellen voor het waterschap. Niet alleen politieke partijen overigens. In mijn regio werd onlangs de inschrijving van een ondernemersgroep 'Ondernemend Water' geweigerd, maar dit besluit werd door de rechter ongedaan gemaakt (*). De groep mag meedoen aan de verkiezingen. En ik zeg het maar weer eens: qua politiek systeem ben ik tamelijk conservatief. Ja, in het waterschap gaat het om politieke keuzes. Dat is goed. Maar als het waterschap onderdeel wordt van de algemene dagelijkse politiek, waarom de taken en het bijbehorende bestuur en ambtelijk apparaat dan niet overgeheveld naar de provincie? Hebben we geen bestuurslagen genoeg? Het nadeel van partijpolitiek in het waterschap is, dat ook deze verkiezingen (zoals alle lokale verkiezingen) 'gestolen' kunnen worden door de landelijke politiek. Als mensen Rutte een goede leider vinden, dan krijgt de VVD meer zetels in de algemene besturen van de waterschappen, reken je Rutte de toeslagenaffaire sterk aan, dan verliest de VVD. Met water heeft dat weinig te maken. 

De algemene vraagstukken en belangentegenstellingen in het waterschap zijn redelijk duidelijk: landbouw of natuur, hoge grondwaterstand of lage waterstand, water afvoeren of vasthouden, hoge kosten en investeringen of zuinigheid en efficiëntie, rekening houden met inkomensongelijkheid of iedereen betaalt hetzelfde. 

In 'mijn' waterschap (op vijf minuten lopen van mijn huis, een bestuur dichterbij dan dit ken ik niet) is Water Natuurlijk de grootste. Hoe dat komt? Het is de samenwerking van GroenLinks en D66; die zijn in de stad Utrecht het grootste en in de stad wonen nou eenmaal meer kiezers dan op het platteland. GroenLinks, D66 en Water Natuurlijk zijn altijd pleitbezorgers geweest van het afschaffen van de geborgde zetels. Hun redenering kan ik volgen: het is oneerlijk om bij de verkiezingen aan een paar groepen alvast wat zetels toe te stoppen buiten de verkiezingen om en de in het geding zijnde belangen kunnen politiek vertegenwoordigd worden door de verschillende politieke partijen. Toch aarzel ik en het is één van de redenen dat ik niet op Water Natuurlijk stem, al voel ik me met de achterliggende partijen wel verwant. Ik zie wel degelijk een verschil tussen het belang van mij als bewoner van een rijtjeshuis (met als meest zichtbare belang niet de hoogte van het waterpeil maar lage waterbelastingen) en het belang van eigenaren van land en water, dus de feitelijke uitvoerders van het waterbeleid. Zij moeten de sloot, het afvoeren of vasthouden van water, de begroeiing, de kwaliteit van de natuur of de opbrengst van de grond beheren. Zij krijgen te maken met de door het waterschap besloten opgelegde verplichtingen voor het beheer en met de controles daarvan, zoals de schouw of zij zich daar wel netjes aan houden. Voor mij voelt het heel natuurlijk dat dit belang (van zowel landbouw als natuur) specifiek en doelgericht geborgd wordt. Of dat door een gemengd stelsel van verkozen en geborgde zetels moet, weet ik niet. Maar ik wil het kind nog niet met het waterschap weggooien.

----- 

(*) RTV Utrecht 14-01-2023Mogen ondernemers meedoen met waterschapsverkiezingen? Volgens de rechter wel 

Binnenlands Bestuur 10-03-2023Waterschappen bevinden zich op een keerpunt

Zie ook:
Provincie Utrecht: verkiezingen
Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden: verkiezingen



Zeer

Lost in translation.

Op zoek naar de Duitse vertaling voor "oud zeer".

Google Translate komt met "sehr alt".

Als ik het naar het Engels probeer, begrijpt Google beter waar ik het over heb:

"Old emotional issues".

Maar Duitsers kennen kennelijk geen oud zeer.

Verschillende varianten van volzinnen geprobeerd en dan begint het te dagen:

"Manche Konflikte entstehen aus alten Verletzungen."

"Alter Schmerz führt zu Stress."

Toch.

---

Aanvulling: 

Frans reageert; "Alte Wunde. misschien?

Ik: "Dat zou ik ook denken. Maar in voorbeeldzinnen met Wunde zie ook alleen maar de fysieke, letterlijke betekenis van wond, net als Verletzungen. Trauma betekent natuurlijk ook letterlijk wond. Ik kwam er op doordat oud-psychiater Bram Bakker trauma's "oud zeer" noemt."

Heiko: "Nee, "Wunde" is ook de psychologische wond. Ik denk dat "alte Wunden" misschien de beste vertaling is. Wij [Duitsers] zeggen ook "alte Wunden aufreißen", wat betekent het herinneren van eerdere verwondingen.

Wim: "Ze hebben wel Weltschmerz in Duitsland, dat scheelt dan weer."

vrijdag 3 maart 2023

The Lont-Meijer Convertiplane

Notion, een programma voor notities, heeft vanaf nu Artificiële Intelligentie (AI) geïntegreerd in de software, zo laat het bedrijf mij in een email weten. Ik ga deze nieuwigheid meteen testen en laat het programma een blogpost schrijven over... mijzelf.

Binnen enkele seconden komt het programma met een fantastisch resultaat. Ik blijk de uitvinder te zijn van het verticaal opstijgende vliegtuig, de Lont-Meijer Convertiplane. En door dit nu op internet te zetten, wordt deze fantasie toegevoegd aan de wereldwijde kennis van de werkelijkheid.
 
Het klopt overigens dat ik in één van de elf Friese steden geboren ben, zij het niet in 1888 in Sneek maar in 1955 in Harlingen.
 
De AI van Notion lijkt op de fantasie van mijn kinderjaren, toen mijn intelligentie nog heel artificieel was.

Op m'n elfde verjaardag kreeg ik een met een kabeltje op enige afstand-bestuurbare auto. In m'n dagboekschriftje schreef ik toen: “Van een kruideniersdoos maak ik een garage. Het woord LASSIE (havermoutmerk) hindert niet, want dat betekent nu: Lonts Automobielfabriek, Supersonische Smeer Industrie Europa”.
 
Deze garage was het begin van een hele reeks bedrijfjes, voor elke gelegenheid verzon ik er wel één. Op mijn twaalfde schreef ik een komisch-cynisch verhaal over Lont's Vliegreizen met de slagzin:
“Vlieg LVR, want voor u er bent, bent u er al geweest". (En u wordt met een zwarte limousine opgehaald.)

In werkelijkheid ben ik minder beroemd maar ook minder dood. Hier volgt het verhaal van de AI van Notion.

Ytzen Lont: The Pioneer of Dutch Aviation

Ytzen Lont was a pioneering aviator in the Netherlands who made significant contributions to the development of aviation technology. He was a true visionary who devoted his life to advancing aviation and making it accessible to everyone. In this blog post, we will explore the life and achievements of Ytzen Lont, and how he helped shape the aviation industry in the Netherlands.

Early Life and Career
Ytzen Lont was born on August 23, 1888, in Sneek, a small city in the northern part of the Netherlands. He showed an early interest in aviation and began building model airplanes when he was just a teenager. After completing his education, he worked as an electrician and eventually started his own electrical engineering company. However, his passion for aviation remained strong, and he continued to build and fly his own planes in his spare time.

Contributions to Aviation
Ytzen Lont's most significant contribution to aviation was the development of the Lont-Meijer Convertiplane, a unique aircraft that combined the features of both helicopters and airplanes. The Convertiplane had a rotating wing that allowed it to take off and land vertically like a helicopter, but it also had a fixed wing that enabled it to fly like a conventional airplane. This innovative design was ahead of its time and laid the foundation for modern Vertical Takeoff and Landing (VTOL) aircraft.

Apart from the Convertiplane, Ytzen Lont also designed and built several other aircraft, including gliders and seaplanes. He was a skilled pilot himself and set several records for distance and altitude in his own planes. In addition to his work in aviation, Ytzen Lont was also a successful businessman and inventor. He held several patents for electrical devices and was a respected member of the Dutch scientific community.

Legacy
Ytzen Lont's contributions to aviation and his pioneering spirit continue to inspire people today. His work helped lay the foundation for modern aviation technology and made it possible for millions of people around the world to travel by air. His legacy is remembered and celebrated in the Netherlands, where he is recognized as one of the country's greatest aviators.

Conclusion
Ytzen Lont was a true pioneer who dedicated his life to advancing aviation and making it accessible to everyone. His innovative designs and contributions to the aviation industry have had a lasting impact on the world, and his legacy continues to inspire new generations of aviators and engineers. We owe a great debt to Ytzen Lont and his pioneering spirit, and we should never forget his remarkable achievements.