De bijzondere moeder-dochterrelatie in het bericht 'Oudste Berlijnse zoek' van gisteren bracht een oude herinnering bij me boven. In 1979 was ik bijna Hagenees geweest. Ik wilde wat van de wereld zien, reed naar het Westen zover ik kon, kwam in het burgerlijke Den Haag terecht, parkeerde m'n besteleend - waar m'n vader een bed en keuken in had gebouwd - op Duinrell en nam een uitzendbaantje om de hoek van de koninklijke stallen. Een paar weken later vond ik een mooie kamer aan de Brandstraat voor 70 gulden per maand. Daarvoor kreeg ik eerst twee kamers met gebruik van keuken en bad, maar na een tijdje zou ik voor dezelfde prijs de hele bovenwoning erbij krijgen. Want, zo vertelde mij de 89-jarige verhuurster, dan gaat mijn dochter naar het bejaardenhuis.
We waren het snel eens, wel moest ik de gaskachel overnemen, ik deed een flinke aanbetaling en zou na het weekend intrekken. Maar daags voor de verhuizing begon ik ineens te twijfelen, bang mij aan de kachel te branden. Stel dat de oude dame... zonder haar geen huis, alleen een haard, en geen geld meer. Heel omzichtig vertelde ik haar dat ik van onze afspraak af wilde (hoe leg je een vrouw uit dat je haar te oud vindt?) en gelukkig kreeg ik mijn geld terug. Ik reed terug naar huis, ontmoette bij mijn volgende baantje een jonge vrouw met wie ik van kust tot kust tot het verre Westen van Amerika reisde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten