Goedkoop OV complex

Omdat ik arm, oud en zielig ben (dit in willekeurige volgorde) kom ik in aanmerking voor extra korting op bus en tram in de provincie Utrecht. Het is een project van de provincie. Eerst als pilot, toen als test en nu als proef. 

De uitvoering is dit jaar overgegaan naar de aangesloten gemeenten, die met verschillende regelingen bijdragen. Dat maakt het meteen wat ingewikkelder, als er iets misgaat of als je vragen hebt. 

Waar moet ik met mijn vragen heen: naar de provincie, mijn gemeente, de gemeenschappelijke sociale dienst Werk en Inkomen Lekstroom in Nieuwegein (waar men zich over de armen ontfermt) of bij de busmaatschappij U-OV of Syntus? 

Ik doe al vanaf het begin mee met de pilot en wat er op volgde. Eerst mocht ik een jaar gratis bussen in de provincie en dit gratis abonnement kon op dezelfde OV-chipkaart als mijn NS-abonnement. Te mooi om waar te zijn. Toen volgde er even niks en moest de provincie er nog eens goed over nadenken. Uitgedacht werd de proef vervolgd en kreeg ik weer een gratis jaarabonnement. Maar die kon niet op dezelfde kaart als het NS-abonnement. Dus kocht ik een nieuwe OV-chipkaart voor de somma van €7,50. Met viltstift schreef ik met grote letters op de kaart "Bus Utrecht", zodat ik mijn verschillende OV-chipkaarten niet door elkaar hussel. 

Eind vorig jaar volgde het bericht dat de regeling zou worden voortgezet door de gemeenten die meedoen. Niet elke gemeente hanteert dezelfde voorwaarden. In december vroeg ik het abo aan en binnen een paar weken, net voor het aflopen van m'n eerdere proefabonnement, kreeg ik het nieuwe abonnement toegekend. Hoe arm je moet zijn, weet ik eigenlijk niet, maar de regeling is redelijk royaal. 

Het is nu niet meer gratis maar het abonnement geeft een stevige korting. Voor reizigers tot 65 jaar is de korting 40%, de 65+-ers krijgen in de spits een korting van 34% en buiten de spits 60%. 

Een korting van 34% op bus, tram en metro geldt overigens voor elke 65-plusser. Veel mensen weten dat niet. Daar hoef je niks voor de doen: die korting gaat automatisch in vanaf je vijfenzestigste verjaardag, al moet je dan wel een persoonlijke OV-chipkaart hebben, want het systeem moet natuurlijk wel weten hoe oud je bent. 

Begin dit jaar begreep ik uit de instructies dat ik het nieuwe abonnement gewoon weer op mijn eerste kaart kon zetten, waar ook mijn NS-abonnement op staat. Ik ging ervan uit dat er voor dit technisch-administratieve conflict tussen trein en bus een oplossing was gevonden. Maar deze week viel mij op dat ik het daar niet terug kan vinden. Ik bestudeerde de website, het was een hele puzzel om na te gaan bij wie ik met welke vraag terecht kan, maar uiteindelijk besloot ik om U-OV te bellen. 

U-OV kon in het systeem nagaan en mij bevestigen dat mijn abonnement op de kaart staat, ook al zag ik het niet in de lijst 'producten' (via OV-Chipkaart.nl of de ticket-automaat).

Maar... het abonnement doet niks als je het op dezelfde kaart hebt staan als de NS. Net als vorig jaar dus, maar het was me zo niet verteld. De dame aan de telefoon raadde mij aan om de NS-producten eraf te gooien naar een andere kaart of weer op saldo te gaan reizen in plaats van op rekening. Dat ga ik zeker niet doen. 

Het Utrecht-abonnement overzetten naar een andere kaart is niet mogelijk. Opzeggen en opnieuw aanvragen kan ook niet. Erg ingewikkeld en irritant. Dit probleem wil ik bij iemand aan de orde stellen - niet alleen voor mijzelf - maar ik weet nog niet bij wie. 

De website https://www.kortingov.nl/ van de provincie lijkt intussen niet erg actief bijgehouden te worden. Als je via de 'veelgestelde vragen' naar de aanmeldpagina navigeert, krijg je te lezen: "Beste bezoeker, deze pagina is tijdelijk niet beschikbaar vanwege onderhoud. Vanaf 26 maart is deze pagina weer te gebruiken en kunt u een aanmeldcode aanvragen. Excuses voor de vertraging." Een andere aanmeldknop doet het wel, al kom je niet verder als je geen aanmeldcode van de gemeente hebt ontvangen of als je niet weet hoe je daar aan kan komen. 

Verder staan er nogal wat taalfouten op deze site van de Provincie, zoals: "Gemeenten biedt inwoners aan...", "korting tijdens de spituren" (rugpijn-uren of spuug-uren?).

Een contactadres op de website ontbreekt. In mijn ogen een digitale doodzonde. De "Projectgroep OV-kortingsabonnement" laat mij weten dit expres te hebben gedaan "om het voor inwoners niet onnodig moeilijk te maken". De contactgegevens staan wel in de brief die inwoners met recht op het abonnement hebben ontvangen. Dus als je geen brief hebt ontvangen, moet je contact opnemen met het adres dat in de brief staat. De provincie, die ik via het algemene mailadres heb gemaild, reageert overigens wel snel. 

Omdat ik niet weet, wie ik in deze wirwar moet aanspreken, eerst maar eens deze aantekeningen in mijn blog genoteerd, die ik afsluit met een paar suggesties die bij mij komen bovendrijven. 

• Onderhoud de website actief, haal taalfouten, dode links en achterhaalde mededelingen eruit. 
• Voorzie de website van een contactadres of webformulier. 
• Voorzie de website van contactgegevens van de aangesloten gemeenten en diensten.
• Maak het mogelijk om het abonnement op een andere kaart over te zetten (zo nodig door opzeggen en weer aanmelden), zodat ook bij verlies van de kaart of een niet werkend abonnement de korting alsnog kan worden ingesteld.

Aanvulling 24-06-25: De provincie stuurde mij een nieuwe aanmeldcode. Anders dan U-OV liet weten, blijkt het toch technisch mogelijk om een nieuwe aanmelding te doen met een andere kaart. 

Zo terug

> English

Koerier aan de deur. Zoals zo vaak en zo velen. Ik ben een beetje boos, omdat hij - zoals vaker - niet alleen aanbelt, maar meteen ook ongeduldig op het raam bonst. Daar is mijn raam niet voor en daar ben ik niet van. Ik zeg het hem knorrig en zet dan mijn glimlach weer op. Het is mooi weer.

Heb je een pakje voor mij? Het pakje blijkt voor nummer 4, terwijl ik op 20 woon. Maar bij 4 zou een briefje hangen dat het pakje naar 20 moet. Ik geloof er niks van - ik ken daar niemand - maar neem het pakje aan en zeg hem dat ik het wel uit zal zoeken.

 
Ik ben altijd al het postkantoor voor de halve buurt, de meeste pakjes zijn voor mijn kamerbewoner en ik heb gisteren nog een pakje aangenomen voor Nieuwegein (nou ja, voor de vorige kamerbewoner). Ik vind dat niet erg en 'we zijn een goede buurt'.

 
Met het pakje in de hand loop ik naar nummer 4. Mijn vermoeden is dat op het briefje staat dat het pakje bij de buren van nummer 2 bezorgd moet worden en dat daarbij een punt tot nul is uitgedijd.

 
Maar de werkelijkheid is mooier en maakt deze zonnige wandeling door de straat de moeite waard. De koerier is geen letterkundige maar herkent Arabische cijfers. Op nummer 4 hangt een briefje:

 
"Leg pakket maar neer zo terug".

Be right back

Translated from Dutch

Courier at the door. Like so often and so many. I'm a little angry, because - as often - he not only rings the doorbell, but also immediately knocks impatiently on the window. My window is not for that and I'm not into that. I tell him grumpily and then put my smile back on. The weather is nice.

Do you have a parcel for me? The parcel turns out to be for number 4, while I live at 20. But there should be a note at 4 that the parcel has to go to 20. I don't believe it - I don't know anyone there - but I accept the parcel and tell him that I'll sort it out.

I've always been the post office for half the neighbourhood, most parcels are for my roommate and yesterday I accepted a parcel for someone in Nieuwegein (the previous roommate). I don't mind that and 'we're a good neighbourhood'.

With the package in hand, I walk to number 4. I suspect that the note says that the package should be delivered to the neighbors of number 2 and that a point has expanded to zero.

But the reality is more beautiful and makes this sunny walk through the street worthwhile. The courier is not into letters but recognizes Arabic numerals. A note hangs on number 4:

"Leg pakket maar neer, zo terug"

"Just put the package down, Be right back". 

"Zo", meaning in an instant, reads like 20. He didn't get anything else.

Vertrokken naar Land Onbekend

Als betrokken burger en ook om te speuren naar nieuws neem ik altijd nauwgezet de officiële bekendmakingen door van mijn woongemeente Houten en ook van de buurgemeenten Utrecht, Bunnik, Nieuwegein, IJsselstein en Lopik. Wat mij daarbij opvalt, is dat de gemeente Bunnik heel vaak voornemens en besluiten publiceert over personen "Vertrokken naar Land Onbekend". 

Het is mij wel duidelijk waarom dergelijke berichten - inclusief naam en toenaam - moeten worden gepubliceerd. Als iemand zonder zich af te melden vertrekt van zijn ingeschreven huisadres en vervolgens onvindbaar is, schrijft de gemeente deze persoon ambtshalve uit. Daar zijn rechtsgevolgen aan verbonden - deze persoon bestaat dan administratief niet meer en kan officieel nergens meer terecht - dus hij of zij moeten kunnen reageren op het voornemen tot uitschrijving. 

Wat mij echter opvalt, is dat de gemeente Bunnik een constante stroom heeft aan vertrek naar land onbekend en de andere gemeenten zelden of nooit. Ik vroeg dit na bij de gemeente. Is Bunnik misschien bezig met een project voor het opschonen van de bevolkingsregistratie? Is Bunnik administratief zorgvuldiger dan de andere gemeenten of komt het in Bunnik vaker voor? Is er misschien net een grote groep buitenlanders vertrokken, zodat sprake is van een bijzondere gebeurtenis? "Het lijkt wel of de hele bevolking van Bunnik met onbekende bestemming is vertrokken", voeg ik er ironisch aan toe. 

De gemeente Bunnik laat weten dat er geen sprake is van het opschonen van de bevolkinsregistratie of een grote groep die vertrekt. De gemeente volgt gewoon de wettelijke procedure. Waarom dit bij andere gemeenten niet of zelden voorkomt, weet Bunnik ook niet. 

Getalsmatige vergelijking
Ik heb een kleine zoekactie gedaan door de officiële bekendmakingen van de gemeenten Utrecht, Bunnik, Nieuwegein, IJsselstein en Lopik op trefwoorden als Vertrokken naar Land Onbekend, Uitschrijving onbekend, Vertrek Onbekend Waarheen, VOW, Kennisgeving beslissing tot wijziging adresgegevens in de basisregistratie personen, artikel 2.22 Wet BRP [onbekend land], artikel 2.21 Wet BRP [bekend land] of alleen 2.21, 2.22 of BRP. 

Bij de gemeente Utrecht zie ik 221 resultaten en één resultaat bevat soms een hele lijst namen. Het oudste resultaat is van 7/8/2017, het nieuwste van 27/9/2021. Vreemd dat dit dus kennelijk in 2021 ineens is opgehouden. 

De gemeente Bunnik levert 211 resultaten, tussen 3/9/2015 en 6/6/2025. Zoals eerder opgemerkt, komt Bunnik met een vrijwel constante stroom van bekendmakingen met "Vertrokken naar Land Onbekend". 

De gemeente Nieuwegein lijkt twee hits op te leveren, maar dit blijkt te gaan om een  evenementenvergunning uit 2016 (waar ik het trefwoord vervolgens niet in aantref) en de bekendmaking van het privacybeleid in 2014. Netto nul dus. 

De gemeenten Houten, IJsselstein en Lopik komen met nul resultaten. 

Vertrekken er uit deze gemeenten geen mensen met onbekende bestemming of worden besluiten tot ambtshalve bekendmaking niet gepubliceerd (privacyredenen misschien?) of zoek ik hier toch op een verkeerd trefwoord? 

----------

Reacties en conclusie. De gemeente Bunnik volgt "zorgvuldig de wet" en publiceert zowel het voornemen als het besluit tot uitschrijving. Nieuwegein en IJsselstein publiceren de uitschrijvingen ook, vaak hele lijsten in één keer. Ik had op veel maar de verkeerde trefwoorden gezocht: ze zijn te vinden op het trefwoord Uitschrijving. Utrecht en Houten vinden publicatie niet nodig. Zij sturen het voornemen en besluit naar het laatst bekende adres. 

De Circulaire Adresonderzoek BRP (15 mei 2023) van het Ministerie van Binnenlandse Zaken geeft aan dat het voornemen tot uitschrijving "kan" worden gepubliceerd en dat publicatie van het besluit "voor de hand ligt". Het is dus niet geformuleerd als verplichting. 

Circulaire Adresonderzoek BRP 15-05-2023 Ministerie BZK (+ eigen archief)

4.6 Persoon informeren over voorgenomen besluit (p8) Als na het onderzoek een besluit wordt genomen (...). Het voornemen kan verzonden worden aan het laatst bekende adres van de persoon in de BRP. Het verdient aanbeveling om dit voornemen - als dat voor de gemeente mogelijk is - ook via mijnoverheid.nl (berichtenbox) bekend te maken [en beveiligde mail]. Ook kan de strekking van het voornemen worden gepubliceerd in een huis-aan-huisblad, dagblad of in het gemeenteblad op overheid.nl (officiële bekendmakingen).

4.8 Beslissingen naar aanleiding van het adresonderzoek (p11) Aangezien de nieuwe verblijfplaats van de persoon niet bekend is, ligt het voor de hand de strekking van het besluit bekend te maken via publicatie in een huis-aan-huisblad, dagblad of het gemeenteblad op overheid.nl

Gemeente Bunnik: "Wij volgen in deze gevallen zorgvuldig de wet. Het komt regelmatig voor dat mensen vertrekken zonder aangifte van adreswijziging of emigratie, vooral arbeidsmigranten. Dit kunnen ook meerdere mensen tegelijk zijn, bijvoorbeeld omdat ze samen zijn of veel samen optrekken. Als wij opmerken dat iemand is vertrokken, schrijven we de betrokkenen aan (bijvoorbeeld via de mail of een brief naar de verhuurder of hoofdbewoner). Mocht daar geen reactie op komen, dan sturen wij een Kennisgeving Voornemen ambtshalve uitschrijving (met publicatie). Als wij daarna na 4 weken nog geen aangifte van adreswijziging/emigratie hebben ontvangen, gaan we over tot een Besluit Vertrokken Onbekend Waarheen (VOW) (ook met publicatie). Vandaar dat de publicaties regelmatig voorkomen. Het gaat hier dus niet om een bijzonder verschijnsel, zoals een grote groep die vertrekt of het opschonen van de bevolkingsregistratie. Dit is een normale wettelijke gang van zaken als iemand zonder aangifte vertrekt. Hoe andere gemeenten dit proces exact aanpakken, weten wij niet. Ook hebben wij geen inzicht in de aantallen waar het in andere gemeenten om gaat. Een vergelijking kunnen wij daarom niet maken."

Gemeente Houten: "Ook uit Houten vertrekken inwoners 'onbekend waarheen'. Gemeente hebben de keuze hoe ze dit aan betrokkenen kenbaar maken. Houten kiest ervoor om dit met een brief aan betrokkenen te doen, bezorgd op het laatst bekende adres. Wij hebben geen zicht op aantallen per jaar."

Gemeente Nieuwegein: "Het niets vinden in de officiële bekendmakingen heeft inderdaad te maken met zoeken op het verkeerde trefwoord. Als je zoekt op de termijn "uitschrijving", dan geeft dit circa 40 hits, sinds 2023 zo'n twee keer per maand. Per publicatie wordt meestal een lijst uitschrijvingen vermeld." [Ik ben dit nagegaan en zie nu inderdaad 41 bekendmakingen inclusief van vandaag. - YL]

Gemeente IJsselstein: "De gemeente IJsselstein publiceert haar voornemens tot uitschrijving 'vertrokken onbekend waarheen' sinds begin van dit jaar via de officiële bekendmakingen op overheid.nl." [Ik heb dit nagekeken op trefwoord 'Uitschrijving' en vind nu inderdaad ruim 20 treffers, overigens ook al in 2024. - YL]

Gemeente Utrecht: In de Algemene wet bestuursrecht staat beschreven op welke wijze een besluit bekend gemaakt moet worden. In artikel 3:41 Awb staat dat een besluit bekend wordt gemaakt door uitreiking van het besluit of door versturen van het besluit aan de persoon om wie het gaat. Als dat niet mogelijk is, kan het ook op een andere wijze bekend gemaakt worden. Jurisprudentie wijst uit dat een andere geschikte wijze onder meer is het publiceren in een landelijk dagblad of in een huis-aan-huis-blad of het  (digitale) Gemeenteblad. Wat betreft de besluiten over uitschrijving naar Onbekend wijst jurisprudentie uit dat bekendmaking naar het laatst bekende adres mag, als het onduidelijk is waar de betrokken persoon nu woont. Utrecht schrijft wekelijks mensen uit met Onbekende bestemming. Deze besluiten worden niet gepubliceerd, maar worden verstuurd naar het laatst bekende adres. Wij merken dat we met deze werkwijze meer kans hebben de betrokken personen te bereiken dan wanneer we publiceren.

 

 

Muzieklicenties publieke omroep niet openbaar

Sena hoeft licentieovereenkomst met de publieke omroep niet openbaar te maken

De vereniging van commerciële radiostations wil dat Sena de licentieovereenkomsten met de publieke omroep (NPO en de regionale en lokale omroepen) openbaar maakt. Sena is de Stichting ter Exploitatie van Naburige Rechten, die het inkomsten van muziekmakers int van de muziek die op de radio en televisie wordt gedraaid. Sena is wettelijk verplicht om de standaard licentieovereenkomsten en tarieven op de website bekend te maken. De vereniging van commerciële stations vindt dat dit betekent dat ook de contracten met de publieke omroep openbaar gemaakt moeten worden. De rechtbank en de Raad van State gaan daar niet in mee. De publieke omroepen hebben een uitonderhandeld collectief contract met Sena en betalen een bedrag ineens (lumpsum). Die overeenkomsten hoeven van de rechter niet openbaar gemaakt te worden. 

Zie samenvatting met link naar de uitspraak hier. 

Internet is geen plein

De burgemeester van Utrecht mocht geen dwangsom opleggen aan een man die via Telegram in 2021 had opgeroepen tot een gewelddadige confrontatie met de politie in de Kanaalstraat. Dat staat in een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van vandaag (11 juni 2025). De burgemeester had de dwangsom opgelegd op grond van de Algemene plaatselijke verordening van Utrecht (APV), maar die biedt alleen de mogelijkheid om op te treden als iemand op een fysieke locatie oproept tot ordeverstoring, niet als die oproep digitaal wordt gedaan. De rechtbank Midden-Nederland kwam eerder al tot dezelfde conclusie.

Openbare plaats

In de APV staat kort gezegd dat het verboden is om op een openbare plaats door uitdagend gedrag aanleiding te geven tot wanordelijkheden. In de toelichting bij de APV staat dat met een openbare plaats een voor het publiek toegankelijke plaats bedoeld wordt, zoals een weg, plein of park. De vraag was of een groepschat op Telegram zo’n openbare plaats is. De Afdeling bestuursrechtspraak komt in de uitspraak tot de conclusie dat dit niet het geval is. De man heeft de APV dus niet overtreden.

De Afdeling bestuursrechtspraak gaat ook niet mee in het standpunt van de burgemeester dat het niet uitmaakt of de oproep digitaal of op locatie is gedaan, zolang de ordeverstoring zich maar op een fysieke plek afspeelt. Maar dit volgt niet uit de tekst van de APV, aldus de Afdeling bestuursrechtspraak. Er staat dat de gedraging die tot ordeverstoring leidt moet plaatsvinden op een openbare plaats, anders valt de gedraging niet onder het verbod in de APV.
Wat nu?

De Afdeling bestuursrechtspraak begrijpt dat de burgemeester wil optreden tegen mensen die via sociale media oproepen of aanzetten tot ordeverstoring. Maar dit APV-voorschrift kan daarvoor niet gebruikt worden. Het is ook niet aan de bestuursrechter om desondanks uit te gaan van de door de burgemeester gewenste uitleg van de APV. Het is aan de wetgever om een voorschrift vast te stellen dat op deze situatie toegesneden is.

Bron: Persbericht Raad van State 11-06-25

Zie hier de volledige uitspraak van de Raad van State

Albinismedag

Vrijdag 13 juni is het weer de International Albinism Awareness Day (IAAD), Albinismedag. Deze dag is ingesteld door de Verenigde Naties. De start was een resolutie op 13 juni 2013 van de Mensenrechtenraad, waarin werd opgeroepen tot bescherming van de rechten van mensen met albinisme. De eerste Albinismedag was 13 juni 2015. 

Albinisme is een genetische aandoening: een gebrek aan pigment of malanine, wat resulteert in een bleke huid, wit of kleurloos haar en ogen die roze of blauw lijken. Het woord albinisme en albino komt het van het Latijnse woord albus, wat wit betekent. Albinisme brengt verschillende risico's met zich mee. Het eerste is onvoldoende bescherming tegen zonlicht, met het risico op huidkanker. Het tweede risico is discriminatie. Beide risico's kunnen levensbedreigend zijn. 

In veel Afrikaanse landen worden aan "albino's" magische krachten toeschreven. Lichaamsdelen van mensen met albinisme zouden magische krachten bezitten, die rijkdom, geluk, succes en genezing kunnen brengen. Dit leidt tot een bloeiende en gruwelijke handel in lichaamsdelen. Sommigen geloven dat seks met een persoon met albinisme aids kan genezen, wat leidt tot seksueel geweld. Door hun afwijkende uiterlijk worden albino's soms gezien als geesten, niet-menselijke wezens. Mensen geloven dat albinisme een vloek is, een straf van de goden of het resultaat van ontrouw van de ouders. Dit kan leiden tot uitstoting, verstoten van een kind of zelfs kindermoord. 

Tanzania wordt vaak genoemd als een van de landen met de ernstigste problemen. Ook in Malawi is de situatie zorgwekkend. Volgens officiële cijfers zijn hier sinds 2014 meer dan 160 mensen ontvoerd of verminkt, waarvan 22 werden vermoord. Het werkelijke aantal ligt vermoedelijk hoger. 

De Nederlandse stichting Inside the Same bestaat deze maand tien jaar. De stichting richt zich vooral op Tanzania. De stichting werd opgericht door Gabriëlle de Graaf. Zij is moeder van vier kinderen, waarvan twee met albinisme. Na het zien van een documentaire over het leven met albinisme in Oost-Afrika besloot ze dat het tijd was voor actie. Sinds 2015 helpt de stichting kinderen met albinisme, onder andere door het door het verstrekken van zonnebrandcrème, brillen en vergrootglazen en het steunen van onderwijs. 

Xueli Abbing werd op driejarige leeftijd geadopteerd vanuit China. Ze was als kind waarschijnlijk verlaten vanwege haar albinisme. Als tiener werd ze mode-fotomodel. Toen ze hoorde van de gruwelijkheden waarmee "albino's" in Afrika te maken hebben besloot ze zich in te zetten voor de mensenrechten van mensen met albinisme, vooral in Tanzania. Na een verhaal van de BBC over haar dat viraal ging, werd ze Unesco's goodwill ambassadeur. Voor dit werk richtte ze ook een stichting op, de Open Eyes Foundation, die is gevestigd in Rotterdam. 

Organisaties en websites over albinisme: 

• Inside The Same: https://www.insidethesame.com/
• Under the Same Sun: https://www.underthesamesun.com/
• Open Eyes Foundation: https://openeyesfoundation.nl/
• Stichting Albinisme in Afrika: https://albinisme-afrika.nl/
• Oogvereniging: Oogvereniging.nl 
• Africa Albinsm Netwerk: africaalbanismnetwork.org
• Medical Assistance Sierra Leone (MSL): massieraleone.org.uk
• Sierra Leone Association of Persons with Albinism: albinismsierraleone.org
• National Organization for Albinism and Hypopigmentation Noah: IAAD 2025 albinisme.org/iaad

Lees ook: issafrica.org Tanzanians hard hit by trafficking in people with Albinism

Idem Rotterdam 26-02-24 Xueli Abbing: 'Onrechtvaardigheid maakt mij strijdbaar'

Still waiting for the boy

SONG

Listen here >>> Still waiting for the boy

LYRICS

[Verse]

I sit by the window where the sun sinks low

With a shadow of a dream from long ago

Your laughter haunts the air like a fleeting ghost

You were the fire and I was just the smoke

[Chorus]

Still waiting for the boy who never came

A name in the wind that I can't reclaim

The cradle stayed empty while the years grew cold

Your love slipped away before the story told

[Verse 2]

We painted our hopes on the walls of time

But the cracks ran deep in this heart of mine

I promised you the world but my hands were bare

You wanted forever but I wasn't there

[Chorus]

Still waiting for the boy who never came

A name in the wind that I can't reclaim

The cradle stayed empty while the years grew cold

Your love slipped away before the story told

[Bridge]

I see your face in the stars at night

But the sky is a thief that won’t make it right

I was blind to the hunger in your eyes

Now I’m chasing the echoes of goodbyes

[Chorus]

Still waiting for the boy who never came

A name in the wind that I can't reclaim

The cradle stayed empty while the years grew cold

Your love slipped away before the story told

Listen here >>> Still waiting for the boy

* Prompted by Ytzen * AI-generated in seconds by Suno

Bestreden betreden

Eind deze maand eindigt de waarschuwingsperiode voor de zero-emissiezones in Utrecht en Amersfoort, lees ik in een persbericht."Ondernemers en particulieren die vanaf 1 juli deze zones betreden met een bestelauto of vrachtauto die geen toegang heeft, riskeren een boete."

Betreden? Nee, ik ben geen taalnazi, iedereen mag van mij schrijven hoe hij wil. Maar het lukt mij al niet meer om verder te lezen na deze grandioze opening. Betreden (tred, stap) betekent lopen. Mijn hoofd tuimelt met associaties.

Wilt heden nu treden. Ik zie die chauffeurs naast hun busje lopen, het is flink duwen, zo'n bestelwagen vol pakjes. En waarom zou dat niet mogen? Wat als ze in de wagen springen, deze starten en met een walm van diesel om zich heen de binnenstad binnen rijden. Mag het dan wel? Zolang ze de stad maar niet betreden. Een bestreden betreden.

Het herinnert mij aan de eerste keer dat ik Utrecht binnenreed met mijn eigen wagen, mijn besteleend, mijn Citroën AK400. Met 400 kilo laadvermogen. En nou mag je raden hoeveel laadvermogen een AK250 heeft.

Mijn vernuftige vader had een handige tafel ingebouwd, die des daags naar achteren kon worden uitgeklapt tot keuken en des nachts naar voren kon worden uitgeklapt tot bed. Ik waggelde ermee naar de druivenpluk in Frankrijk. Maar zover was het nog niet, eerst reed ik ermee naar Utrecht. Vanaf de Biltse Rading over de rotonde richting Kardinaal De Jongweg.

Net voor de rotonde begon de eend te sputteren. Lege tank. Ik sprong uit de wagen. Op sokken nog wel. Ik ben achter het stuur tot op vandaag een held op sokken omdat ik bij rijles altijd mijn slippers uitschopte. Een slipcursus heb ik nooit gevolgd en nou kán ik niet meer autorijden met schoenen aan, want dan voel ik de pedalen niet.

Dus ik sprong uit de auto, op sokken, de auto nog in beweging van de laatste druppel fossiele brandstof en ik duwde mijn bestelwagen met tafel, bed en keuken over de rotonde van de Biltse Rading naar Kardinaal De Jong. Het verkeerslicht sprong op rood, maar ik trad moedig voorwaarts en ik hoopte zó dat ik geflitst zou worden. Ja, doet u mij meteen maar tien van die foto's.

Zo heb ik de eerste keer van mijn leven de stad Utrecht betreden met mijn bestelwagen.

No Truths

De slaande ruzie tussen Trump en Musk trekt zoveel aandacht dat Trump's eigen Truth Social is vastgelopen.

Daardoor toont het medium voor het eerst de waarheid en is op Trumps eigen pagina te lezen:

Geen waarheden.

Als deze gebruiker een waarheid vertelt, 

dan zie je het hier.

Moskee aan de Handboog en opvanglocatie aan de Molen

Oekraïeners op De Molen 77

Houten gaat op De Molen 77 zo'n negentig Oekraïense vluchtelingen ofwel ontheemden opvangen. Dat heeft het college van burgemeester en wethouders op 11 februari 2025 besloten. De buurt heeft overwegend positief gereageerd. Op 14 mei is de vergunningaanvraag ingediend voor de onmbouw van het kantoorgebouw tot woonruimte. Het betreft een aanvraag, dus de gegevens kunnen nog wijzigen. 

De Molen is de hoofdweg van het kantoorgebied de Molenzoom, dat deel uitmaakt van de deze maand vastgestelde gebiedsvisie Centrum, Molenzoom, Koppeling (CMK). De komende jaren zullen hier veel nieuwe woningen komen. 

Nieuwbouw moskee

De gemeente heeft vergunning verleend aan het Islamitisch Cultuur Centrum (ICC) om aan de Handboog 3 een definitief cultureel centrum met moskee te bouwen. Op die locatie is al enkele jaren een cultureel centrum en moskee gevestigd in een houten gebouw, dat nu zal worden gesloopt. De straat Handboog ligt achter de gereformeerde kerk op de Kruisboog, het gebied tussen de Rondweg en de Binnenweg, waar sport- en culturele functies zijn gevestigd. 

Van beide vergunningsprocedures heb ik de stukken opgevraagd en met een volledig overzicht en samenvattingen gepubliceerd in mijn 'schaduwarchief' van het Gemeentenieuws. 

Zie: 

• Molen 77
• Moskee
• Gemeentenieuws 04-06-25
• go.stylo.nl/gn

Samenwerking sociale adviesraad en gemeente loopt stroef

De samenwerking tussen de Adviesraad Sociaal Domein en de gemeente Houten verloopt stroef. Het is nodig dat de toegevoegde waarde van deze adviesraad opnieuw wordt bepaald, schrijft het College van B&W in een raadsinformatiebrief. De gemeente en de adviesraad hebben afgesproken dat deze "herijking van de gemeentelijke opdracht aan de Adviesraad Sociaal Domein" wordt begeleid door een externe partij, de Koepel Adviesraden Sociaal Domein. 

Bron: Raadsinformatiebrief. 

Gemeente gaat niet over gifspuit

Het College van Burgemeester en Wethouders van de gemeente Houten heeft vragen bentwoorden van raadslid Marije de Vries over de risico's van gewasbeschermingsmiddelen en gemeentelijke maatregelen om deze risico's te beperken.

De gemeente antwoordt dat het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen de laatste tientallen jaren al drastisch is gedaald. De gemeente is niet bevoegd om maatregelen te nemen of te handhaven voor het gebruik van deze middelen, daarvoor zijn de warendienst NVWA en waterschap HDSR bevoegd gezag. 

Bij ruimtelijke ontwikkelingen (bouwplannen of de aanleg van een boomgaard) hanteert de gemeente een 50 meter spuitzone. Bij verkoop of pacht van agrarische gronden wordt de voorwaarde opgenomen dat alleen biologische middelen mogen worden gebruikt.

Zie beantwoording schriftelijke vragen over de mogelijke gezondheidsrisico’s van bepaalde bestrijdingsmiddelen voor inwoners en met name voor jonge kinderen. 

Zie dossier Gif

PS. Niet alle "gewasbeschermingsmiddelen" zijn gif.
"Gif" is kort door de bocht maar vooral kort. Vandaar.
"Gif" is altijd nog beter dan hoe de gemeente
een avond over dit onderwerp aankondigde: 

Remonstrationsverfahren abgeschaft

Duitsland schaft de mogelijkheid tot "Remonstration" met ingang van 1 juli 2025 af. Remonstration is een direct en kostenloos verweer bij het afwijzen van een visumaanvraag, met ingang van 1 juli 2025 af. Dat bericht ontving ik van de Duitse overheid in een ingelaste nieuwsbrief. De afgelopen jaren heb ik verschillende keren iemand geholpen met ee nvisumaanvraag voor Duitsland. 

Remonstration is een mogelijkheid om bij het afwijzen van een visumaanvraag direct, binnen vier weken en zonder omwegen, de visumverstrekkende instantie - meestal een ambassade of consulaat - te vragen nogmaals naar de aanvraag te kijken, waarbij desgewenst ook nieuwe documenten en informatie kunnen worden aangevoerd. Deze mogelijkheid wordt per 1 juli afgeschaft. Het is de bedoeling dat de werkdruk en wachttijden op de ambassades daardoor minder wordt en mensen dus sneller een visum of afwijzing krijgen.

Het blijft wel altijd mogelijk om direct opnieuw een aanvraag in te dienen, eventueel ook met nieuwe informatie en argumentatie, en ook staat de gang naar de rechter open. Maar deze procedures zijn ingewikkelder en er zijn kosten aan verbonden. Het is dus nog meer zaak om bij bij een visumaanvraag de vereiste papieren en criteria goed te bestuderen en te zorgen dat alles compleet is.

Remonstrationsverfahren abgeschaft

Das Deutsche Auswärtige Amt hat angekündigt, das Remonstrationsverfahren gegen ablehnende Visabescheide zum 1. Juli 2025 weltweit abzuschaffen. Es läuft bereits ein Pilotprojekt, bei dem das Remonstrationsverfahren an zahlreichen deutschen Visastellen ausgesetzt ist. Es ist daher ratsam, sich vorab bei der zuständigen Auslandsvertretung zu informieren, ob die Remonstration in Ihrem speziellen Fall noch möglich ist. Alternativ kann man immer einen neuen Visumantrag stellen.

"Remonstration" ist ein Rechtsbehelf im deutschen Visumverfahren, den Antragsteller einlegen können, wenn ihr Visumantrag abgelehnt wurde. Es handelt sich dabei um eine spezielle Form der "Gegenvorstellung" oder "Beschwerde", die direkt bei der deutschen Auslandsvertretung (Botschaft oder Generalkonsulat), die den Visumantrag abgelehnt hat, eingereicht wird.

Was bedeutet Remonstration?

Erneute Prüfung: Das Hauptziel der Remonstration ist es, eine erneute Prüfung der ursprünglichen Ablehnungsentscheidung durch die zuständige Auslandsvertretung zu erwirken. Dabei wird der Fall oft von einem anderen Sachbearbeiter im sogenannten "Vier-Augen-Prinzip" überprüft.

 
Formloser Rechtsbehelf: Grundsätzlich ist die Remonstration ein formloser Rechtsbehelf, allerdings verlangt das Visumshandbuch, dass sie unterschrieben sein muss. Sie kann per Brief, Fax oder als unterschriebenes und eingescanntes Dokument per E-Mail eingereicht werden.

 
Kostenlos: Die Remonstration selbst ist gebührenfrei. Lediglich wenn ein Anwalt beauftragt wird, fallen dessen Honorare an.

 
Vorteile: Sie ist in der Regel schneller und kostengünstiger als eine Klage vor dem Verwaltungsgericht Berlin. Sollte die Remonstration abgelehnt werden, kann immer noch Klage eingereicht werden.

Wie funktioniert Remonstration?

Ablehnungsbescheid: Nachdem ein Visumantrag abgelehnt wurde, erhält der Antragsteller einen Ablehnungsbescheid, der die Gründe für die Ablehnung und eine Rechtsbehelfsbelehrung enthält.
Frist: Die Frist zur Einlegung der Remonstration beträgt in der Regel einen Monat nach Erhalt des Ablehnungsbescheids. Wenn keine Rechtsbehelfsbelehrung beigefügt wurde, kann die Frist bis zu einem Jahr betragen.

 
Inhalt des Remonstrationsschreibens: Das Schreiben sollte folgende Informationen enthalten: Name, Vorname, Geburtsdatum, Geburtsort und Passnummer des Antragstellers. Datum der Ablehnung und die fünfstellige Antragsnummer. Eine ausführliche Begründung, warum die Ablehnung nicht gerechtfertigt ist. Hierbei sollte gezielt auf die im Ablehnungsbescheid genannten Ablehnungsgründe eingegangen und diese entkräftet werden. Gegebenenfalls eine ausführliche Darlegung des Reisezwecks und warum der Aufenthalt wichtig ist. Neue Unterlagen: Es sollten alle relevanten Dokumente und Belege beigefügt werden, die dem ursprünglichen Antrag noch nicht vorlagen, aber die Argumentation stützen oder fehlende Nachweise erbringen können (z.B. stärkere Nachweise der Rückkehrbereitschaft, finanzielle Mittel, familiäre Bindungen im Heimatland).

 
Einreichung: Das unterschriebene Schreiben (und ggf. Anlagen) muss an die Auslandsvertretung gesendet werden, die den Antrag abgelehnt hat.

 
Bearbeitung: Die Auslandsvertretung prüft den Antrag erneut. Dies kann mehrere Wochen bis Monate dauern (in der Regel bis zu drei Monate, kann aber auch länger sein). Während dieser Zeit können Sachstandsanfragen meist nicht beantwortet werden.

 
Entscheidung: Die Auslandsvertretung informiert den Antragsteller unaufgefordert über die Entscheidung der Remonstration.

 
Erfolg: Wird die Remonstration stattgegeben, wird das Visum erteilt.
Ablehnung: Wird die Remonstration erneut abgelehnt, erhält der Antragsteller einen Remonstrationsbescheid, in dem die Gründe für die erneute Ablehnung ausführlicher dargelegt werden. In diesem Fall bleibt als nächste Option nur noch die Klage vor dem Verwaltungsgericht Berlin.

Wichtiger Hinweis: Das Auswärtige Amt hat angekündigt, das Remonstrationsverfahren gegen ablehnende Visabescheide zum 1. Juli 2025 weltweit abzuschaffen. Es läuft bereits ein Pilotprojekt, bei dem das Remonstrationsverfahren an zahlreichen deutschen Visastellen ausgesetzt ist. Es ist daher ratsam, sich vorab bei der zuständigen Auslandsvertretung zu informieren, ob die Remonstration in Ihrem speziellen Fall noch möglich ist. Alternativ kann man immer einen neuen Visumantrag stellen.

Biedt de politie in Sierra Leone genoeg bescherming?

>>> See English translation

Rechtbank Den Haag:
Asielaanvraag Sierra Leoonse muzikant onvoldoende gemotiveerd afgewezen

Den Haag, 27 mei 2025 – De rechtbank Den Haag heeft in een tussenuitspraak op 13 mei geoordeeld dat de afwijzing van de asielaanvraag van een muzikant uit Sierra Leone onvoldoende is gemotiveerd. De man zegt na de mysterieuze dood van zijn vriendin te zijn mishandeld en bedreigd door haar familie en hij vreest bij terugkeer vervolging en geweld van zowel dorpsgenoten als autoriteiten.

De man ging met zijn vriendin en zijn manager naar Liberia om een videoclip op te nemen voor zijn te lanceren nieuwe muziek. Na afloop gingen ze naar huis en de volgende dag bleek dat zijn vriendin, die bij hem in bed lag, overleden was. Er zijn geen aanwijzingen voor een geweldadige dood, maar het is onbekend of er sectie is verricht. De familie van de vriendin is boos en heeft hem aangevallen en mishandeld. Vervolgens is hij naar de Chief gebracht voor een oordeel, maar hij is er in geslaagd om te ontsnappen en heeft Sierra Leone verlaten. Nadien heeft de familie van de vriendin een videobericht verspreid waarin zij hem bedreigen. 

De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) acht de verklaringen van de asielaanvrager geloofwaardig, maar vind dat hij bescherming kan vragen bij de politie in zijn land. Een kernvraag die de rechter stelt, is of de politie in Sierra Leone, in dit door corruptie en armoede geteisterde land, voldoende bescherming kan bieden. De rechtbank concludeert dat onvoldoende is onderbouwd waarom de muzikant geen reëel risico loopt op onmenselijke behandeling bij terugkeer. Ook het standpunt dat hij zich elders in het land zou kunnen vestigen, werd als onvoldoende onderbouwd beoordeeld. De man is zowel als muzikant en als voetballer bekend in het land en kan zich dus niet eenvoudig aan de aandacht onttrekken. 

De rechtbank gaf de minister van Asiel en Migratie acht weken de tijd om de gebreken in het besluit te herstellen. 

Uitspraak: ECLI:NL:RBDHA:2025:8524

Does Sierra Leone police provide enough protection?

Translated from Dutch

The Hague District Court:
Asylum application of Sierra Leonean musician insufficiently motivated rejected

The Hague, May 27, 2025 – The Hague District Court ruled in an interim judgment on May 13 that the rejection of the asylum application of a musician from Sierra Leone was insufficiently motivated. The man says that after the mysterious death of his girlfriend he was abused and threatened by her family and he fears persecution and violence from both fellow villagers and authorities upon his return.

The man went to Liberia with his girlfriend and his manager to record a video clip for his upcoming new music. Afterwards they went home and the next day it turned out that his girlfriend, who was in bed with him, had died. There is no evidence of a violent death, but it is unknown whether an autopsy was performed. The girlfriend's family is angry and attacked and abused him. He was then taken to the Chief for judgment, but he managed to escape and left Sierra Leone. Afterwards, the girlfriend's family distributed a video message in which they threatened him.

The Immigration and Naturalization Service (IND) considers the asylum applicant's statements credible, but believes that he can seek protection from the police in his country. A key question posed by the judge is whether the police in Sierra Leone, in this country plagued by corruption and poverty, can provide sufficient protection. The court concludes that it has not been sufficiently substantiated why the musician does not run a real risk of inhuman treatment upon return. The position that he could settle elsewhere in the country was also judged to be insufficiently substantiated. The man is known in the country as both a musician and a footballer and therefore cannot easily avoid attention.

The court gave the Minister of Asylum and Migration eight weeks to remedy the flaws in the decision.

The Court's ruling, in Dutch: ECLI:NL:RBDHA:2025:8524

Banning

On Facebook I read a post, stating the American navy after Pentagon approval could put almost all almost 400 removed books back in their library. This, of course, started a discussion in the comments about 'bad books' and their bad influence, and the pro's and con's of censorship.

Someone quoted former chairman of the Joint Chiefs of Staff General Mark Milley: “I’ve read Marx as well, that doesn’t make me a communist”. The poster added: "Banning a book, any book - including Mein Kampf - says more about the lack of morality in the person banning the title than it does about the morality of the author."

I wrote a comment on that. 

At my conservative Christian highschool, for several months in a row once a week, we had rather factual history lessons about Marx, Marxism and Communism. The author of the textbook? His name is Banning. 

So when you wrote "Banning a book", for a moment I thought you were talking about him. I never noticed that pun before (and I'm 70 this year). So our textbook already had the word "Banning" printed on it.

Rev. Willem Banning was a well known Dutch 'left leaning' pastor in the Dutch Reformed Church. The textbook contained many quotes of Karl Marx' writings (like Das Kapital), Friedrich Engels and historic-materialist philosophy. I've learned a lot of those lessons, among other things the Christian background and prayers of Friedrich Engels, Marx' concept of "Verelendung" - capitalism would make the poorer poor, which in Europe was countered by revisionist socialist movements and especially in the Northern countries by Christian Democratic parties and Cooperatives in agriculture and insurance, also pope Leo XIII (taken as an example by the present America pope) played an important role in that movement - and "Selbstentfremdung", (the risk of) alienating from yourself when work and work-force is only ruled by money and by bosses without inherent sense and motivation, which are both from a psychological point as well as from a biblical point of view important discussions, and it helped me in thinking about my own work, as an employee as well as being self employed and being an employer for some time, and moreover how to be free and independent and inherently motivated in whatever role or state you are (a popular topic in the US as well).

Anyway, in fact I only wanted to react to the phrase "Banning a book": I recommend the book by Banning.

No intimidating trading relationship

The European People's Party EPP (the largest group in the European Parliament, consisting of Conservative and Christian Democratic parties, like the Dutch CDA) last week published a clear statement about the tariffs that president Trump wants to impose on the EU-countries. "Tariffs benefit no one.", "The EU cannot en will not accep a trading relationship based on intimidation". 

On Facebook this statement triggered a discussion about the recent agreement between the EU and the UK about trade. Several British people critized the deal, and stated that the EU had intimidated the UK to give in to unreasonable demands and unfavorable conditions. 

I couldn't help but to comment on the idea that the EU 'bullied' the UK, and commented: "The UK could have all the advantages of full membership but voted they didn't want that, nor anything close to that, so British negotiators have to bargain to get far less than the EU actually has on offer for them. Knowing you have to ask for less than you can get is not a strong position."

Desparate to fish in our waters

Paul from the UK commented that they didn't want to be tied up to "ridiculous" laws made by "unelected" EU-leaders, and said the EU was only "desparate to fish in our waters". I decided to give my view on that. 

<< Paul, I don't know where this view comes from. I gather you mean to say that you don't agree on many EU laws, but that doesn't make them ridiculous. Yes, in a democracy that recognises Rule of Law everyone is tied by laws. In my home country the Netherlands there are many laws that I don't agree on: that's called democracy, I am not "the majority". Same goes for the EU. I can discuss, "lobby" (in direct contact or through parties or organisations that stand up for my interests) and vote in the EU, just as I can in my own country, province or municipality. That's called democracy. There's much to be improved on all those levels: that's called democracy in progress and we have to continuously see to that. 

I voted in every election for the European Parliament since 1978. Before that the EP was elected by the national parliaments, but since then we have direct elections by the people and proportional representation. My country the Netherlands has a parliamentary system, the government is indeed not elected but the parliament is, with proportional representation, where every vote counts. Do you think countries like the Netherlands or Belgium are no democracy?

On fishing in "your" waters. No one is allowed to fish in British waters (territory). Those are within 12 miles off the coast. Until 1982 outside a nation's territory everyone was allowed to fish freely (law of the free sea). As you may remember it was Iceland that introduced first a 12, then a 50 and then a 200 miles economic zone, outside their territory, where others were not allowed to fish. The United Kingdom didn't want to recognise such zone, maintained the principal of the free see and fought several wars against NATO partner Iceland to defend the right of British fisherman to fish in the Icelandic economic zone. 

I remember these wars well, being quite anxious about it (espcially since it was an war between friends). In the end, after tough negotiations, the UK accepted the 200 miles economic zone and it became law in a worldwide international treaty, stating that fishing within this economic zone (outside national territory) permission is needed. 

Since the Northsea and especially the Channel aren't very wide, there's little "free sea" left, so negotiations and mutual agreements are inevitable. In the EU, also when the UK was still in the EU, this was decided in one package deal, following democratic procedures. Since the UK is outside the EU now, this must be negotiated and agreed separately in a bilateral agreement. I agree with you that this may not be ideal, and there's the continuous risk of overfishing, with too much competition.

Saying "The EU is desperate to fish in our waters" is a bit odd though, hearing it from a Brit, since it was Great Britain that fought wars over the right to fish in international waters without any negotiations or permission whatsoever, and if they hadn't lost that legal conflict, other countries could have fished in those waters freely without any barriers. So whether this is a good agreement on fishing is definitely a cause for debate, but a agreement with other countries had to be made one way or another (even if there was no EU), and this agreement follows democratic procedures on both sides of the water. >>

UK-EU agreement
In the same discussion a man called Bobby gave a pretty neat summary of the UK-EU agreement, that I like to quote here.

Bobby wrote:

<< In return for extending current fishing rules, the UK has secured a deal to reduce checks on food exports to the EU. The vast majority of routine border checks on animal and plant shipments to and from the EU will be dropped. The new sanitary and phytosanitary (SPS) agreement means the UK can sell raw burgers and sausages back into the EU for the first time since Brexit.

A formal UK-EU defence and security pact has been established. UK and EU officials will meet every six months to talk about defence and foreign policy. Both sides will coordinate on sanctions, share more information and develop a space-related security policy/ The UK will join the EU's PESCO project on military mobility, aimed at speeding troop and equipment movement inside and outside the bloc.

The UK and EU will link their carbon markets to avoid taxes on carbon-intensive goods like steel and cement travelling between the UK and EU. The government says it will save £800m in taxes and shield British steel from EU tariffs, thanks to a UK-only deal worth £25m a year.

British holidaymakers will be able to use e-gates at more European airports. When Brexit ended free movement, UK travellers were shut out from using EU e-gates. Now the EU Commission says the there is no legal barrier to stopping UK citizens using them after the roll-out of its long-awaited digital border checks system, which is due to come into effect in October. >>

Source: EPP-statement 20.05.2025 Tariffs undermine trust - Europe must stay united

Gwen Cash - Canadese journalistieke pionier

>>> English

In 1980 reisde ik - liftend met mijn vriendin - een jaar door Noord-Amerika. We hadden een enkeltje van Brussel naar Boston gekocht en reisden vanaf daar op de bonnefooi verder. In een kleine vier maanden reisden we van Coast to Coast en in juli van dat jaar kwamen we in Vancouver aan. Ik herinner mij nog hoe ik daar stond aan het strand van de Stille Oceaan en het intense gevoel had de rand van de wereld te hebben bereikt. Van Vancouver namen we na een paar dagen de veerboot naar Vancouver Island, een idyllisch pacific island eiland voor de kust van British Columbia, de meest westelijke provincie van Canada. Daar ligt ook de provinciehoofdstad Victoria. 

In Victoria ontmoetten wij Gwen Cash. We zagen een advertentie in de krant, waarin werd gezocht naar een "companion for woman writer". Vanuit de YMCA waar we verbleven, belden we het nummer uit de advertentie. We kregen geen gehoor, maar na een paar uur telkens blijven proberen werd er toch opgenomen door een jonge vrouw, Kathy. Zij legde uit dat het ging om een oude dame van 90, die in het ziekenhuis lag. Ze zou naar huis mogen als ze 24 uur gezelschap had in huis. We konden meteen komen voor een kennismakingsgesprek. 

Canada's first female reporter

We wandelen het lange eind langs de Gorge Road naar het Gorge Hospital. De oude vrouw ligt te slapen en de zuster maakt haar wakker. Haar naam is Gwen Cash en al snel weet iemand er ons op te attenderen dat zij de "eerste vrouwelijke reporter van Canada" is. Dat klopt niet helemaal, want er waren al veel langer vrouwelijke journalisten, ook al in de 19de eeuw, maar zij zou de eerste "algemene verslaggever" zijn, die niet alleen voor een vrouwenrubriek of specifiek vrouwelijke onderwerpen schreef. De claim vormt de ondertitel van haar boek, dat in 1977 verscheen maar dat ik pas vandaag (23 mei 2025) ontdekte: "Off the record : the personal reminiscences of Canada's first woman reporter". 

Gwen Cash wilde naar huis, maar dat mocht alleen als ze permanent gezelschap had. Dat probeerde ze nu zelf te regelen. Mijn vriendin en ik hadden een lang gesprek met haar. Zij was erg in ons geïnteresseerd. Ik herinner me nog dat ze me specifiek vroeg of ik er bezwaar tegen had om een ​​oude dame in bad te helpen. Nee, ik had geen bezwaar, maar ik voelde me wel een beetje onzeker over die verantwoordelijkheid. Na overleg met haar zoon Jack en haar vriendinnen Liz en Gladwell, stemden we er allemaal mee in dat mijn vriendin en ik een maand lang bij haar in huis voor haar zouden zorgen. 

It wouldn't work out
De volgende morgen wandelen we weer naar het ziekenhuis. Daar wacht ons een teleurstelling. Of misschien is het ook wel een beetje een opluchting. "It wouldn't work out", krijgen we te horen. De arts is het er niet mee eens en we zouden samen niet in haar appartement passen, het plan wordt afgezegd. In de tussentijd is er een oudere en ervaren dame gevonden die voor haar kan zorgen. 

Helaas ontging ons zo een unieke kans om haar beter te leren kennen. We reisden verder langs het landelijke kustgebied van Vancouver Island, waar nieuwe avonturen op ons wachtten. Vandaag moest ik aan haar denken. Ik wist eigenlijk niets van haar en kon zelfs niet op haar naam komen. Ik ging op het internet op zoek naar de "first female reporter of Canada", maar daarmee schoot ik veel verder terug de geschiedenis. Ik vond heel wat Canadese vrouwelijke journalisten van vroeger tijden, maar niet de vrouw die wij ontmoet hadden. Maar toen ik haar naam terugvond in onze dagboekaantekeningen en met de snelle hulp van Google's Gemini, had ik haar snel gevonden. 

Dit is haar verhaal (door mij geredigeerd op basis van een zoekrapport van Gemini). 

Gwen Cash - een Canadese journalistieke pionier

Gwen Cash werd geboren als Gwen Goldsmid in 1891 en overleed in 1983, dus drie jaar nadat wij haar op haar 90ste ontmoet hebben. Ze was inderdaad een belangrijke figuur in de Canadese journalistiek, lees ik. Haar carrière, die meerdere decennia besloeg, werd gekenmerkt door een onafhankelijke geest en baanbrekend werk als "algemeen verslaggeefster" in het begin van de 20e eeuw. 

Gwen was de dochter van Howard J. Goldsmid, een auteur en een leider van de linkse Young Liberal Party in Engeland. Ze volgde een lerarenopleiding aan het Stockwell Teachers Training College in Londen en emigreerde tijdens de Eerste Wereldoorlog met haar moeder naar Canada, om zich bij haar broer Gervas te voegen, die zich in 1912 in British Columbia had gevestigd.

In Vancouver kwam ze er al gauw achter dat ze niet kon doorgaan met lesgeven zonder aanvullende opleiding aan de kweekschool en daar had ze geen zin in. Ze begon als freelancer artikelen te schrijven voor lokale dagbladen over het door oorlog geteisterde Engeland. Onderwijs was een gerespecteerd beroep voor vrouwen, journalistiek was dat niet, maar bood wel een flexibele toegang voor anders-geschoolde vrouwen, omdat er geen strikte diploma-eisen golden. Als journalist werd ze al gauw succesvol door haar aangeboren talent en ongetwijfeld de literaire achtergrond van haar vader. 

Gwen Cash begon haar journalistieke carrière op 23 maart 1917 als beginnend verslaggeefster voor Walter Cameron Nichol, de invloedrijke eigenaar en uitgever van de Vancouver Daily Province. Haar aanstelling had wel als voorwaarde dat ze leerde typen. Ze begon te schrijven over de oorlog in Europa, maar breidde haar verslaggeving uit tot een breed scala aan onderwerpen, waaronder profielen van beroemdheden en reisverslagen. 

Naast haar werk voor de Vancouver Daily Province schreef ze ook voor Prince George Citizen, Victoria Times-Colonist, About Town, Canadian Home Journal, Maclean's Mayfair, Panorama, Post Intelligencer, Vancouver News Advertiser, Vancouver World en The Victorian. 

Naast  haar journalistieke werk heeft ze ook gewerkt als hoofd public relations van het prestigieuze Empress Hotel in Victoria en ze heeft een aantal boeken gepubliceerd:  I Like British Columbia (1938), Turkeys Have Charming Faces (ca. 1939), A Million Miles from Ottawa (1942) en haar memoires Off the Record: The Personal Reminiscences of Canada's First Woman Reporter (1977).

Ze was onafhankelijk en kritisch. Haar kritische blik op British Columbia in haar boek A Million Miles from Ottawa kostte haar de baan bij het Empress Hotel en ze leverde als socialiste ook stevige kritiek op de sociaal-democratische New Democratic Party. 

De claim in de ondertitel van haar memoires dat zij de eerste vrouwelijke reporter van Canada zou zijn - wat wij ook te horen kregen tijdens ons gesprek met haar in het ziekenhuis - is dubieus. ABC Book World stelt: "Ze was niet Canada's eerste vrouwelijke verslaggeefster, maar ze had wel een opmerkelijke carrière als een onafhankelijke journalist voor de provincie". Ze kan wel beschreven worden als "Canada's eerste vrouwelijke algemeen verslaggeefster". Vroege vrouwelijke journalisten werden vaak beperkt tot gespcialiseerde vrouwenpagina's, gericht op huishoudelijke zaken, mode en society nieuws. Deze werden vaak aangeduid als het "kantkraaggetto" ("lace-collar ghetto"). De claim in haar memoires de "eerste" te zijn geweest, heeft dus vooral betrekking op haar persoonlijke ervaring als pionier in deze brede rol in de nieuwsredactie. 

>>> Meer Vroege vrouwelijke journalisten in Canada

Bronnen:

1. Gwen Cash | Database of Canadian Early Women Writers, geopend op mei 23, 2025, https://doceww.dhil.lib.sfu.ca/person/779

2. Cash Gwen - ABC BookWorld, geopend op mei 23, 2025, https://abcbookworld.com/writer/cash-gwen/

3. Gwen Cash Archives | Eve Lazarus, geopend op mei 23, 2025, https://evelazarus.com/tag/gwen-cash/#:~:text=Gwen%20Cash%20(1891%E2%80%931983)&text=When%20Gwen%20Cash%20went%20to,in%20Victoria%20in%20January%201935.

4. Gwen Cash | CWRC/CSEC - Canadian Writing Research Collaboratory, geopend op mei 23, 2025, https://cwrc.ca/islandora/object/ceww%3Aff0059c7-d435-4544-bea1-27f72417f340

5. Meet the Queens of the Gilded Age Who Pioneered Women's Journalism in Canada, geopend op mei 23, 2025, https://www.sandstoneam.com/blog/meet-the-queens-of-the-gilded-age-who-pioneered-womens-journalism-in-canada

6. Women who made the news : female journalists in Canada, 1880-1945 - TCS Education System Libraries, geopend op mei 23, 2025, https://search.tcsedsystem.edu/discovery/fulldisplay?docid=alma991000287381106756&context=L&vid=01TCSEDSYSTEM_INST:TCSPP&lang=en&search_scope=TCSPP_and_CI&adaptor=Local%20Search%20Engine&tab=Everything_tcspp&query=sub%2Cexact%2C%20Journalists%20&offset=0

7. Female Journalists in Canada, 1880-1945, geopend op mei 23, 2025, https://ojs.library.ubc.ca/index.php/bcstudies/article/download/185218/184579/192179

8. Women who made the news : female journalists in Canada, 1880-1945 - TCS Education System Libraries, geopend op mei 23, 2025, http://search.tcsedsystem.edu/discovery/fulldisplay?docid=alma991000287381106756&context=L&vid=01TCSEDSYSTEM_INST:TCSPP&lang=en&search_scope=TCSPP_and_CI&adaptor=Local%20Search%20Engine&tab=Everything_tcspp&query=sub%2Cexact%2C%20Journalists%20&offset=0

9. Women Who Made the News: Female Journalists in Canada, 1880-1945: 9780773518384: Lang, Marjory - Amazon.com, geopend op mei 23, 2025, https://www.amazon.com/Women-Who-Made-News-Journalists/dp/077351838X

10. Women Who Made the News: Female Journalists in Canada, 1880-1945 9780773567740, geopend op mei 23, 2025, https://dokumen.pub/women-who-made-the-news-female-journalists-in-canada-1880-1945-9780773567740.html

11. Twenty Pioneering Newspaperwomen in Canada | The Canadian Encyclopedia, geopend op mei 23, 2025, https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/twenty-pioneering-newspaperwomen-in-canada

12. Helen Gregory MacGill | The Canadian Encyclopedia, geopend op mei 23, 2025, https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/helen-gregory-macgill

13. Famous Canadian Women's Historic Timeline - 1850-1899, geopend op mei 23, 2025, http://www.famouscanadianwomen.com/timeline/1850-1899.htm

14. Victoria Hayward (journalist) - Wikipedia, geopend op mei 23, 2025, https://en.wikipedia.org/wiki/Victoria_Hayward_(journalist)

15. City Research Online, geopend op mei 23, 2025, https://openaccess.city.ac.uk/4648/1/we%20agreed%20revised%20JS%20article.pdf

16. The Woman Journalist of the 1920s and 1930s in Fiction and in Autobiography - Image of the Journalist in Popular Culture, geopend op mei 23, 2025, http://ijpc.uscannenberg.org/uploads/files/Donna%20Born%20-%20Woman%20Journalist%20of%201920s%20and%201930s.pdf