Contactloos

Vandaag een jaar geleden, na het horen over het eerste coronageval in Nederland, kondigde ik bij mij in huis het 'virusprotocol' af: afstand houden en grondig handen wassen, bij het weggaan en thuiskomen en bij het wisselen van activiteit of contact. Ik was daarmee iets eerder dan de regering, die ik daarvoor ook helemaal niet nodig heb, maar ik baseerde mij op de ervaringen met de Mexicaanse griep en dierziektes. Het 'contactverbod' is iets dat ik op die manier, maar dan kleinschalig, al sinds mijn jeugd ken en des te meer tijdens de griepepidemie van 2009. In de basis is er maar één regel: overbreng-contacten doorbreken. Het is wel onwezenlijk om nu al een jaar geen direct 'fysiek' contact met andere mensen te hebben gehad, ook niet in huis. Maar tot nu toe daarmee het virus wel redelijk op afstand weten te houden. Mijn gedachten gaan uit naar alle mensen die de directe gevolgen ondervinden, de nabestaanden, ernstig zieken en mensen voor wie het economisch voortbestaan onzeker is geworden. Ik heb makkelijk praten. Ik knabbel alleen een jaartje wat harder aan mijn heerlijke huis dat ik toch al aan het opeten ben.