Alle dagen neem ik, als thuiswerker, pakjes aan voor de hele straat. Welaan, dacht ik, laat ik ook eens voor mijzelf een pakje uit China laten komen. Via Trek en Trees kan ik het pakje nauwgezet volgen op zijn lange weg. Eind december besteld, op 3 januari wordt mijn order uit het rek gepikt en gaat het door de handen van zo ongeveer de helft van de Chinese bevolking, op 5 januari wordt het verscheept naar Nederland. Dan ligt het drie weken lang te slapen in het donkere ruim van de pakjesboot of een hoge stapel scheepscontainers. Op zaterdag 25 januari is het aangekomen bij de Nederlandse douane. Voor de somma van € 25,22 brengt die klaarheid in de duisternis. Maandag krijg ik het bericht dat ik het pakje op kan halen "bij uw postkantoor". Nou weet president Xi natuurlijk niet dat Nederland geen postkantoren meer heeft en het laatst gesloten postkantoor van Nederland, aan de Neude in Utrecht, gaat pas in maart weer open als bibliotheek en winkelcentrum. Maar dinsdag krijg ik bericht dat de afhaallocatie de Jumbo aan de Odijkseweg in Houten is, vanouds bekend als de Dikke Boom. Ik naar de Dikke Boom. Daar is men niet geïnteresseerd in Trek noch Trees of barcodes maar alleen in mijn naam en huisnummer, Lont 20. Nee, er is geen pakje voor mij. De pakjes komen pas na drieën. De Balienese troost mij met de woorden dat pakjes er in Nederland soms nog wel weken over doen.
's Middags en de volgende dag ga ik nog eens kijken maar er ligt geen pakje voor mij bij de dikke boom. Dan zie ik in de postapp dat de bezorger opnieuw onderweg is naar uw afhaallocatie en het pakje vertraging heeft opgelopen. Busje komt zo. Woensdag aan het eind van de middag komt opnieuw het verlossende woord: ik kan het pakje ophalen in de winkel. Niet in mijn eigen woonplaats dit keer maar bij de Hema in Venray, slechts 120 kilometer van hier. Op een afstand van 7500 kilometer van het startpunt van het pakje is dat toch een mooie service van de post.
's Middags en de volgende dag ga ik nog eens kijken maar er ligt geen pakje voor mij bij de dikke boom. Dan zie ik in de postapp dat de bezorger opnieuw onderweg is naar uw afhaallocatie en het pakje vertraging heeft opgelopen. Busje komt zo. Woensdag aan het eind van de middag komt opnieuw het verlossende woord: ik kan het pakje ophalen in de winkel. Niet in mijn eigen woonplaats dit keer maar bij de Hema in Venray, slechts 120 kilometer van hier. Op een afstand van 7500 kilometer van het startpunt van het pakje is dat toch een mooie service van de post.
