Op weg naar de open dag van Scouting Lunteren ter gelegenheid van het 70-jarig bestaan van de Hessengroep. Ik was daar welpenleider van 1971 tot 1973. Daarvoor was ik nooit padvinder geweest, het was de hobby van mijn broer. Voor vertrek vandaag spontaan m'n uniformbloes aangetrokken, dat al jaren te pronk hangt op zolder en ik sinds mijn 18de nooit meer heb aangehad. Ik ben eigenlijk niet zo uniform-minded maar ik vond het ineens een leuk idee. Bovendien moet ik straks misschien wel een beetje "bewijzen" dat ik er bij hoor, want ik weet niet of ik nog bekenden tegen kom. Het is geen officiële reünie maar een open dag. Het lijkt me heerlijk om weer even door de Lunterse bossen rond te lopen. We hadden het mooiste terrein van Nederland. We konden bij wijze van spreken de jongens opdracht geven om op kompas 25 kilometer of meer naar het Oosten te lopen zonder de bewoonde wereld te zien. Ik heb net vanaf Amersfoort de trein genomen naar Barneveld Zuid, in plaats van te wachten op de trein die doorgaat naar Ede, kijk daar even rond (opgegroeid in Barneveld) en stap dan op de volgende trein naar Lunteren. Intussen zit ik wel te zweten in de trein want vanwege mijn uniform durf ik mijn trui echt niet uit te trekken. Het is geen carnaval!
Aanvulling 1. Op speciaal verzoek de selfie. Voor Het Houten Hes, dat van steen is. Het houten Houten Hes (uit onze tijd) is afgebrand, evenals de opvolger. Deze prachtige derde versie is vijf jaar geleden geopend. Op de foto ontbreken mijn epauletten en de padvindersdas, besefte ik pas achteraf, die had ik afgedaan, maar deze foto is denk ik al afschrikwekkend genoeg.
Reactie: Overhemd past nog prima!
Mijn antwoord: Het grappige ... is dat de mouwen iets te kort blijken te zijn. Kennelijk ben ik na mijn 18de nog iets in lengte gegroeid maar in omvang niet veel. Toch is het 42 jaar geleden dat ik dit shirt aanhad en ben ik bijna 30 kilo zwaarder. Maar het gewicht is natuurlijk vooral in mijn sterk ontwikkelde hersenen gaan zitten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten