maandag 30 november 2020

Waar ligt Scherpenzeel


Als het aan de provincie Gelderland ligt wordt de gemeente Scherpenzeel binnenkort opgeslokt door Barneveld, maar het kleine Gelderse dorp houdt tot nu toe moedig stand. Elsevier Weekblad doet verslag van de strijd, maar plaatst daarbij een foto van het Friese Scherpenzeel (gemeente Weststellingwerf). Familie van mij heeft in die contreien een boerderij en vanuit Barneveld, waar ik als kind woonde, kwamen wij daar wel.

Als het aan Elsevier ligt, is er dus binnenkort misschien een fusie te verwachten van de gemeenten Weststellingwerf (Wolvega) en Barneveld. Barnevelders die nu meteen al vast Fries willen gaan leren, moet ik even waarschuwen. In Scherpenzeel wordt niet overwegend Fries gesproken maar Stellingwerfs, een Nedersaksische streektaal. Of zoals 'wij Friezen' zeggen: Oertjongersk, Over de Tjonger, een riviertje dat vlak langs Scherpenzeel loopt. De Nederlandse naam van de Tjonger is Kuinder, een naam die je terugvindt in de Noordoostpolder.

De Provincie Gelderland vindt Scherpenzeel te zwak om zelfstandig door te gaan en zet het onwillige gemeentebestuur flink onder druk. Maar misschien hadden ze bij de provincie ook de verkeerde foto op hun bureau liggen.

(Foto gezien en afgebeeld door Jaco Hoeve, Twitter)

zondag 29 november 2020

Voor de puist weg


De meelfabriek bij station Barneveld-Centrum wil het laadperron voor de goederentreinen uitbreiden. Bij de provincie Gelderland ligt de aanvraag voor een omgevingsvergunning ter inzage. Het CDA en Lokaal Belang hebben, ieder voor zich, vragen gesteld aan het college van Burgemeester en Wethouders (1). We wilden die puist toch juist weg hebben? Lokaal Belang vindt het maar een lelijk ding, lees ik in de Barneveldse Krant en het is maar goed dat die krant er is, anders had ik niet geweten dat het ding lelijk is. De meelfabriek staat er al meer dan honderd jaar en het gebouw is - dat moet ik wel toegeven - er niet mooier op geworden sinds ik mijn Barneveldse jeugd achter mij heb gelaten. Ik was een kind en wist niet beter dan dat het nooit voorbij zou gaan. Het oorspronkelijke stenen pand zit weggedrukt tussen de uitbreiding en de fabriek is met wit metalen golfplaat omgeven. Oorspronkelijk had Barneveld drie meelfabrieken, bij de poorten van het dorp: de grote De Heus langs de Lunterseweg, de kleine De Heus langs de Amersfoortsestraat en bij het treinstation de coöperatie, in mijn tijd De Vallei, nu met de aan elkaar geplakte reeks fusienamen AgruniekRijnvallei. Als ik met de trein aankom en de Coöperatie zie, dan weet ik weer: 'ik ben er'. Wat je tegenwoordig noemt: een landmark. De Heuzen zijn gesloopt. Lokaal Belang is daar na bijna twintig jaar nog steeds enthousiast over en schrijft: "Een grote fabriek veranderde in een prachtige locatie om te wonen en te werken". Er staat op de plek van de grote De Heus nu inderdaad een prachtig appartementencomplex, maar de bedrijvigheid is verdwenen. 

Mijn punt is niet dat alles maar moet blijven zoals het is of dat er geen goede reden kan zijn om een bedrijf te verplaatsen. Als de fabriek op ontploffen of instorten staat of gevaarlijke stoffen verspreidt of gewoon stof, wat ook gevaarlijk is, dan kan er alle reden zijn om het te verplaatsen en daar ook het nodige geld voor neer te tellen. Mijn punt is wel... nee, twee punten. Ten eerste, denk goed na als je een bedrijf weg wilt hebben alleen maar omdat het een 'puist' is of omdat je vindt dat bedrijvigheid altijd onzichtbaar en verborgen moet zijn. Dat brengt mij op mijn tweede en belangrijkste punt. Maak van een levendig dorp geen slaapdorp en laat kinderen zien waar de grote mensen mee bezig zijn. Nou, dankzij corona gebeurt dat al: iedereen werkt thuis, maar alle papa's en mama's blijken hetzelfde werk te doen: de hele dag zitten ze te tikken achter de computer. Maar als ik iets van het leven in het dorp Barneveld geleerd heb, dan is het de bedrijvigheid. 

Aan de dorpszijde van het station (het prachtige oude station, dat zo nodeloos gesloopt is, maar laten we het daar maar niet over hebben) had je - ingeklemd in de driehoek tussen het spoor en de Kampstraat - de onvermijdelijke Van Gend & Loos en een grote houtzagerij, waar van die leuke treintjes over het terrein reden, die op een draaiende schijf van richting konden veranderen. Onvermijdelijk verdwenen. Over dit terrein is de vroegere Thorbeckelaan, nu Burgemeester Kuntzelaan, doorgetrokken. Op het station werd veel vracht en post overgeladen. Elke week gingen kisten vol kippen op de trein en het was geen ongewoon gezicht om mannen op klompen achter de ontsnapte kippen over het spoor te zien rennen om ze te vangen. 

Wij woonden aan de Nijkerkerweg (nu Schoutenstraat, nadat ik uit Barneveld vertrokken ben hebben ze snel alle straatnamen veranderd) tegenover garage Broekhuis. Daar zag ik de nieuwste dafjes uitgeladen worden en de eerste daffodil (pas jaren later kwam ik er achter dat dit het Engelse woord voor narcis is). Op een dag stapte de oude meneer Broekhuis onverwachts de straat over en duwde mij een doosje met een Dinky Toy DAF vrachtwagen in de handen. Alsjeblieft, die is voor jou. Een garagebedrijf met tankstation in een woonwijk, er is alle reden om dat niet meer te willen, maar waar het mij om gaat: ik hoefde als kind maar uit het raam te kijken en ik zag 'werk'. Ik zág wat de grote mensen aan het doen waren. Mijn vader had in die tijd een bouwbedrijf, kwam tussen de middag altijd thuis voor de warme maaltijd, de grote slaapkamer was kantoor, in de woonkamer konden we de telefoon aannemen en - heel modern - met een tuimelknop doorschakelen naar de slaapkamer. We bestelden drie kuub klapzand bij Vink (tegenwoordig regelmatig in het vizier van Zembla, want zand is niet altijd schoon). Naast Broekhuis aan de overkant woonde de familie Kap en daarnaast mijn vriendje Jaap Hazeleger. Meneer Hazeleger werkte buiten de deur, maar had ook een klompenhandel aan huis en een kippenhok en een immense groentetuin. Bedrijvigheid. 

Naast garage Broekhuis liep de Beekstraat, de weg naar school. Eerst (langs die enge hond, ik was niet bang voor honden, maar deze zat in een grote kooi naast het huis, sloeg altijd aan en sprong hoog op als je er langs liep) naar de kleuterschool aan de Kuyperstraat, een zijstraat halverwege de Beekstraat. Op de hoek een rijtje oude huisjes, elk met het bekende bordje 'Onbewoonbaar Verklaarde Woning'. Tussen de kleuterschool en de Barneveldse Beek was een stukje grasland met fruitbomen en als ik mij niet vergis, liep daar het peerd van Van de Weerd. Tegenover de kleuterschool een grote houtzagerij. Ja, met van die 'treintjes'! Bedrijvigheid. 

Na het afstuderen van de kleuterschool mocht ik de hele Beekstraat uitlopen. Langs de boomgaard aan de ene kant en de houtzagerij aan de andere kant en dan de meelhandel van Koudijs, die later naar Den Bosch verhuisde en toen nog de bronzen kip cadeau heeft gedaan die bij de ingang van het dorp staat, niet ver van het station. Langs de kruidenier, de fietsenmaker, de bakker - o, wat rook het daar altijd lekker, zo vlak naast de school - dan een café, waar ik eens stiekem naar binnen gluurde en toen de waardin achter mij aan kreeg, en dan onze School met de Bijbel. Toen ik even niet oplette, hebben ze die ook gesloopt zonder het mij te vragen.

Tegenover de school een meelhandel met een weegbrug, waar altijd vrachtwagens met meel gewogen werden (eerst natuurlijk zonder meel, want je moet eerst het ledig gewicht van de wagen weten voordat je kunt wegen met hoeveel meel de vrachtwagen er vandoor gaat), zichtbaar vanuit de voorste lokalen. Toen ik nóg wat ouder was en ook wel eens aan de school en het huis van de bovenmeester voorbij liep, zag ik een slager en een smederij, de smidse zichtbaar door de open deuren, later werd het een winkel. Bedrijvigheid. Aan de overkant Hotel de Roskam, inmiddels ook gesloopt. De Amersfoortsestraat, Schoutenstraat, Langstraat en Gasthuisstraat komen hier samen, aan de voet van de Schaffelaartoren. Aan de zijde van de Gasthuisstraat, met indertijd nauwelijks ruimte er langs voor het verkeer, stond een markthal, die later brandweergarage werd (waar ik in mijn tienerjaren nog eens zes avonden een brandweercursus heb gevolgd, waardoor ik gelukkig nog steeds het principe van de branddriehoek begrijp: brandstof + zuurstof + hoge temperatuur = brand, haal één van de drie hoeken weg en de brand kan niet verder). 

Direct achter onze school - met de rug tegen het schoolplein en gescheiden door een hoge stenen muur - zat transportbedrijf Van Amerongen, later verhuisd naar een industrieterrein, waarna de brandweer deze garage betrok. In de hoek van het schoolplein zat een wit houten hek, dat meestal op slot zat, maar als het eens open kon, leidde het via een smal pad naar het marktplein, met behalve de genoemde garage de Eierhal en de Pluimveehal, later omgebouwd tot sporthal en theater, de Veluwehal. Hier was op woensdag de pluimveemarkt (dan mocht je gerust een eitje snappen uit de kisten) en op donderdag de eiermarkt (dan moest je uiteraard van de handel afblijven). Met school gingen we collectief naar concours hippique Het Gouden Ei en als kinderen bezochten we ook ieder jaar de landbouwtentoonstelling Gallinova in de Pluimveehal, met meteen bij de ingang altijd een prachtig ingerichte tuin met een vijver en rond dartelende konijntjes en de mooiste raskippen. Elk jaar bestudeerde ik als kind ook de nieuwste eiersorteermachines van de Moba en we kwamen met tassenvol folders en vaklectuur thuis. Wat ik maar wil zeggen: alom en altijd bedrijvigheid om ons heen. 

Vanwaar deze ernstige aanval van nostalgia, die met wat gerichte therapie misschien nog wel in bedwang te houden is, al zou ik met gemak nog wel even door kunnen gaan. Maar daar gaat het mij nu niet om. Mijn punt is: stop niet alle bedrijvigheid bij voorbaat weg, het leven bestaat niet uit louter rijtjeshuizen en werken niet alleen uit typen (nou ja, voor mij wel eigenlijk). Mijn plotselinge aanval is uitgelokt door het gemak en enthousiasme waarmee het Barneveldse CDA en Lokaal Belang roepen: hoera, alle bedrijven weg uit het dorp. Als het weg moet, goed, dan moet het weg. Maar neem dan zo vaak als je kan je kinderen mee naar het werk, laat ze je constant voor de voeten lopen, niet alleen als je thuis zit te typen en toch al moeite hebt om de kat van het toetsenbord te houden, maar overal waar gewerkt wordt, ook met de handen en voeten in de modder. Maar goed, er komt natuurlijk een tijd dat we alleen nog maar virtueel leven en zelfs niet meer hoeven te typen en alleen de kinderen het nog snappen. 

(1) 23-11-20 Schriftelijke vragen * CDA * Lokaal Belang (PDF)

Foto fabriek: Pim van Tend (2013, licentie CC-BY-SA 3.0).
Foto school: via Facebook-pagina Barneveld Vroeger Of Later. 

vrijdag 27 november 2020

Toeslagenaffaire

Dossier Toeslagenaffaire (focus Houten)

Afgelopen week hield de Parlementaire Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag (POK) de laatste openbare verhoren. De commissie komt op 17 december met het verslag. (1) 

In de uitzending van het politieke radioprogramma ‘Daar Hou Ik U Aan’ kwam vorige week zaterdagmorgen (21/11) de vraag aan de orde of de ‘toeslagenaffaire’ ook inwoners van Houten heeft getroffen. Presentator Paul van Ruitenbeek stelde de vraag aan het Houtens raadslid Wayne Wilson van Houten Anders, maar die moest het antwoord schuldig blijven. Het is niet bekend. Om na te gaan of en in hoeverre Houtense ouders getroffen zijn, heb ik namens Omroep Houten vragen gesteld aan de gemeenschappelijke sociale dienst Werk en Inkomen Lekstroom (WIL) en aan de gemeente Houten. WIL antwoordde maandagmorgen (23/11) meteen per omgaande, het antwoord van de gemeente laat nog op zich wachten.

Toeslagenaffaire geen thema bij de sociale dienst
Actualisering zie Toeslagenaffaire (3) 17-12-20

De woordvoerder van WIL liet weten dat binnen deze dienst niet is gesproken over de toeslagenaffaire en een eventuele gerichte aanpak. Slachtoffers die bij WIL aankloppen worden niet als zodanig geïdentificeerd en geregistreerd. Het is dus ook niet bekend hoeveel het zijn.

Vraag 1. Is binnen WIL bekend of en hoeveel gedupeerden zich voor hulp (bijstand, schuldhulpverlening of anderszins) hebben gemeld?
WIL: Nee. Dit is geen ‘waarde’ die wij op enige manier uitvragen of registreren.

Vraag 2. Is binnen WIL (bestuur, beleid, uitvoering) gesproken over de toeslagenaffaire en een eventuele speciale aanpak/benadering?
WIL: Nee.

Vraag 3. Vraagt het feit dat aanvragers mogelijk onterecht als fraudeurs geregistreerd staan een aparte aanpak van WIL (of de gemeente)?
WIL: Nee.

Het antwoord op de laatste vraag verrast mij enigszins, omdat het Rijk wel geld beschikbaar stelt voor hulp aan slachtoffers van de toeslagenaffaire en WIL de uitvoerder is van de bijstand en schuldhulpverlening en daarbij ook een taak heeft bij de aanpak van fraude.

Bij WIL is dus onbekend hoeveel inwoners van Houten in de problemen zijn gekomen doordat zij door de rijksoverheid ten onrechte als fraudeur zijn bestempeld, waardoor zij van gemeentelijke schuldhulpverlening zijn uitgesloten terwijl ze door de hoge terugbetalingen vaak dik in de schulden zijn geraakt.

Belastingdienst: Negen Houtense gedupeerden

Volgens een door de Belastingdienst verstrekte lijst (2) hadden tot 12 oktober van dit jaar 9 gedupeerden uit Houten zich gemeld bij de Belastingdienst (plus 4 uit Lopik, 11 uit IJsselstein en 25 uit Nieuwegein, in totaal dus 49 mensen in het werkgebied van WIL). Vanwege de privacy mag de Belastingdienst zelf geen namen doorgeven aan de sociale dienst. De Belastingdienst raadt gedeputeerden aan om zelf bij de gemeente aan te kloppen voor hulp. (3)

Gemeentelijk meldpunt en rijksmiddelen voor hulpverlening

Het blad Binnenlands Bestuur (4) bericht dat een aantal gemeenten inmiddels een speciaal meldpunt of mailadres toeslagenaffaire hebben geopend, waar gedupeerde ouders zich kunnen melden voor hulp en ondersteuning van de gemeente. Tussen de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en staatssecretaris van Van Huffelen van Financiën is afgesproken dat gemeenten gedupeerden op diverse terreinen gaan helpen. Te denken valt aan hulp bij schulden, huisvestingsproblemen, opvoeding, werk en werkloosheid. Gemeenten hebben daarvoor alvast 11 miljoen euro gekregen. Een onafhankelijk bureau gaat de komende maanden onderzoeken welk bedrag nodig is om alle gedupeerden breed te ondersteunen.

Ook Slachtofferhulp is ingeschakeld (5).

Predicaat Opzet Grove Schuld ook bij geringe vorderingen

Net na het sluiten van de openbare verhoren maakte staatssecretaris Van Huffelen vandaag (27/11) bekend (6, 7) dat bij het nog lopende interne onderzoek op het ministerie van Financiën een nota is opgedoken waaruit blijkt dat ook mensen die minder dan 1500 euro terug moesten betalen het predicaat OGS (Opzet / Grove Schuld) konden krijgen, waardoor zij niet meer in aanmerking kwamen voor schuldhulpverlening of een betalingsregeling. Of en hoe vaak dit inderdaad is gebeurd, moet nog blijken. 

Na antwoord van de gemeente Houten op onze vragen zal ik de berichtgeving aanvullen.
> Zie blog Toeslagenaffaire (2) 15-12-2020

Aanvulling 4-12-2020: * Hulp aan slachtoffers door gemeeente en een speciale gezant *
Op 4 december heeft staatssecretaris Van Huffelen van Financiën een voortgangsrapportage naar de Tweede Kamer gestuurd. Daarin staat onder meer dat ouders die de kwalificatie Opzet/Grove Schuld hebben gekregen, een brief ontvangen waarin staat dat zij geen fraudeur waren, dat dit predicaat onterecht is geweest en dat de problemen niet door hen zijn veroorzaakt. 
De samenwerking met de gemeenten krijgt verder vorm door de benoeming van een speciale gezant. De gezant zoekt manieren om ouders die zich nog niet hebben gemeld te benaderen. Verder meldt de staatssecretaris dat het straks mogelijk is om gegevens van ouders met gemeenten uit te wisselen, zodat zij makkelijk contact kunnen leggen om aanvullende hulp te bieden. Daarvoor moeten de ouders wel zelf toestemming geven. 

Aanvulling 6-12-2020 (NOS):


Bronnen

(1) Openbare verhoren kinderopvangtoeslag afgesloten
(website van de commissie met link naar alle informatie)

(2) Toeslagenaffaire: Lijst per gemeente (PDF 8p)

(3) Belastingdienst: Hulp van de gemeente

(4) Binnenlands Bestuur: Gemeenten openen meldpunten toeslagenaffaire

(5) Slachtofferhulp:

(5a) Slachtofferhulp (nieuwsbericht)

(5b) Slachtofferhulp (meer informatie)

(6) NOS 27-11-20: Nieuw kindertoeslagmemo duikt op: ook 'fraudeur' met schuld lager dan 1500 euro 

(7) Video met uitleg van staatsecretaris Alexandra van Huffelen 27-11-20
Luister naar:
Omroep Houten
Daar Hou Ik U Aan
Elke zaterdag 11 tot 12 uur
HoutenFM: 107.3 FM

donderdag 12 november 2020

Eénvrouwsfractie Aanen

Het Houtense raadslid Marian Aanen heeft zich deze week afgescheiden van de CDA-fractie, omdat zij het niet eens is met het standpunt van de fractie over de Ruimtelijke Koers. In deze toekomstvisie staan plannen voor de bouw van nog eens zo'n 5000 woningen, na het voltooien van de 'Vinex-opgave'. Als de plannen doorgaan, komen er in het centrum rond 't Rond en de aangrenzende kantoorzone de Molenzoom meer appartementen en ook het huidige bedrijventerrein Doornkade langs de A27 wordt omgebouwd tot woonwijk met een stedelijk karakter. Vanuit de bevolking zijn er veel bezwaren tegen de 'hoogbouw' en de aantasting van het 'Houtens DNA', er zijn zo'n 400 bezwaren ingediend en er is een referendum over dit onderwerp aangevraagd. Het CDA is een coalitiepartij en steunt dus in beginsel de koers van het College, maar Marian Aanen is het daar niet mee eens. Volgens de berichtgeving zou zij wel ruimte hebben gekregen voor een afwijkend standpunt, maar waren de verschillen kennelijk niet te overbruggen en zag zij geen ruimte meer binnen de fractie van het CDA. Met het vertrek is het CDA niet meer de grootste partij in de gemeenteraad. Marian Aanen gaat verder als 'eenmansfractie'. 

Zie verder de berichtgeving in het AD en Houtens Nieuws van 11/11/2020. 

Op de website van het CDA stond tot gisteren een mooi portret van de nieuwe fractievoorzitter van de fractie Aanen, maar vandaag geeft dit webadres een adequate samenvatting van de politieke situatie: "Oeps, er is iets misgegaan". 

Voor zover ik weet, heeft de nieuwe eenvrouwsfractie nog geen website, haar bedrijf 50plusrecht heeft dat wel en daar staan ook haar contactgegevens. Om te weten wie zij is en als 'naslag', parkeer ik het portret dat op de CDA-site stond hieronder in mijn weblog. Let op, dit zijn háár woorden en die van haar 'ex', het CDA. 

Portret Marian Aanen, fractie Aanen, Houten

"Vanaf 1980 woon ik in Houten(-Noord). Ik heb Houten daarom “groot” zien worden: van 8.000 inwoners naar bijna 50.000.

Het is goed wonen in Houten. Veel groen, veel fietspaden, een goede treinverbinding. Alle soorten winkels, een theater, een bioscoop, veel verenigingen, levendige kerken, een mooi buitengebied. En: een dorpse sfeer. Dat maakt dat ik mij er als boerendochter, geboren en getogen in de Alblasserwaard, thuis voel. Ik ben me een échte Houtenaar gaan voelen en ben trots op dit dorp.

Dat is ook de reden dat ik me kandidaat heb gesteld voor de raad. In de politiek ben ik altijd geïnteresseerd geweest. Ik ben al lang lid van het CDA. Dat is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader was voorzitter van de lokale afdeling (eerst ARP).

Wat mij aan het CDA aantrekt is dat het een echte volkspartij is en geen partij van rangen en standen of van extremen. Met als gemeenschappelijke basis de C, dus met het Christelijk geloof als leidraad. Daarnaast sta ik vol overtuiging achter de vier basisuitgangspunten van het CDA:

a. Rentmeesterschap. Het is niet alleen maar “hier en nu”.

b. Solidariteit: betrokkenheid tussen generaties en arm en rijk.

c. Gespreide verantwoordelijkheid: het maatschappelijk middenveld en maatschappelijke initiatieven zijn de kurk waar de samenleving op drijft.

d. Publieke gerechtigheid: wij staan pal voor de rechtsstaat en streven naar een rechtvaardige samenleving.

Van mijn ouders heb ik mee gekregen dat je verantwoordelijkheid niet uit de weg moet gaan. Mijn vader nam die vooral buitenshuis met allerlei bestuursfuncties. Hij was een echte verbinder. Mijn moeder nam haar verantwoordelijkheid door het grootste deel van de opvoeding van haar kinderen op zich te nemen en te zorgen voor degenen die dat nodig hadden. Zo zorgde zij voor haar schoonouders toen die ernstig ziek werden en voor haar eigen moeder. Zij nam die in huis en niets was haar te veel. Van haar weet ik wat mantelzorg in de praktijk betekent. Mede daarom was het voor mij geen issue toen mijn moeder ook zelf mantelzorg nodig had. Die mantelzorger werd ik. Uit ervaring weet ik daarom dat je dan heel weinig ruimte hebt voor wat anders. Daarom heb ik een aantal bestuursfuncties (voetbalclub, KNVB, kerk) laten vallen en ben ik een dag minder gaan werken. Dat geeft ook het besef dat je je “alleen” kunt gaan voelen omdat je niet overal tijd voor hebt. Toch weegt dat laatste niet op tegen de voldoening die het zijn van mantelzorger geeft en wat je ervoor terugkrijgt.

Omdat mijn moeder inmiddels in een verzorgingshuis zit en goede zorg heeft, ben ik vrijer en is mijn zorg voor haar anders. Ik heb daarom een “nieuwe” start kunnen maken en ben een eigen bedrijf begonnen in de juridische dienstverlening. Daarnaast heb ik weer ruimte voor vrijwilligerswerk en bestuurswerk.

De politiek heeft mij dus altijd getrokken en nu vind ik er de tijd rijp voor om daarin ook echt actief te zijn.

Wat kunt u van mij verwachten? Geen geschreeuw of theater! Daarvoor zijn de onderwerpen waarom het in de politiek moet gaan te serieus. Wat mij betreft moet er meer dialoog zijn, zeker ook in de gemeentepolitiek. Met z’n allen moeten we de gemeente mooi en leefbaar houden en dat doen we niet door elkaar in de haren te vliegen of elkaar vliegen af te vangen. Als de coalitie een goed voorstel heeft zou de oppositie dat moeten steunen en andersom geldt dat ook voor de coalitie als de oppositie met een goed initiatief komt. Je moet dus niet bij voorbaat alles dicht timmeren. Dat is frustrerend en gaat ten koste van de geloofwaardigheid. Bovendien weet je niet alles van tevoren. Niet alles kan in een verkiezingsprogramma staan. Juist daarom zijn de kernwaarden van het CDA voor mij zo belangrijk.

Politici moeten leiderschap durven tonen en niet iedereen naar de mond praten. Je moet ook je eigen achterban durven trotseren. Je handelt in het algemeen belang en je zit er niet om alleen om de belangen van jouw eigen fans te behartigen.

Het is wat mij betreft ook de kunst om te luisteren naar de mensen die je niet hoort. Dat is nog altijd de overgrote meerderheid. Dus niet alleen luisteren naar de schreeuwerds, maar ook uitzoeken wat de zwijgende meerderheid vindt, opkomen voor degenen die het nodig hebben en lokale ondernemers steunen.

De leefbaarheid van Houten staat voor mij voor op. “De samenleving maak je samen” is mijn motto. We moeten elkaar zien en op elkaar letten. Samen met elkaar in de wijken en in de kernen. Wat verbindt moeten we koesteren."