De spiegeltjes van Okkie Trooi

FNV: Rutte grijp in bij Europees Octrooibureau om schending rechten werknemers

De FNV heeft minister-president Mark Rutte en minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Wouter Koolmees in een brief opgeroepen om in te grijpen bij het Europees Octrooibureau (EPO). EPO overtreedt opnieuw de Nederlandse wet. Marieke Manschot, bestuurder FNV Overheid: 'Nederland is als gastland van buitenlandse ondernemingen (mede)aansprakelijk voor de rechten van de werknemers op haar grondgebied en moet daarom ingrijpen om de rechten van werknemers veilig te stellen. Om buitenlandse investeerders aan te blijven trekken en te behouden, dienen daar ook goede arbeidsvoorwaarden tegenover te staan.'

Directie voert schrikbewind
Het EPO is voornemens om vaste dienstverbandcontracten grotendeels af te schaffen, ook als de aard van het werk dit niet vraagt. De contracten voor toekomstige medewerkers worden vervangen door tijdelijke contracten met een maximale duur van 5 jaar, die verlengbaar is. Dit is in strijd met de Nederlandse Wet Werk en Zekerheid. Ook worden personeelsvertegenwoordigers, zoals bijvoorbeeld de ondernemingsraad of vakbondsvertegenwoordiging, niet meer betrokken bij het aannamebeleid van nieuwe medewerkers.

'De misstanden bij EPO stapelen zich op', zegt Tuur Elzinga, vicevoorzitter FNV. 'Eerder zijn we al samen met het personeel in actie gekomen omdat het management het personeel intimideerde en kritische mensen direct werden ontslagen. Nu wordt de werknemers ook de zekerheid van een vast contract afgenomen. De Nederlandse regering moet ingrijpen om dit schrikbewind van de directie te stoppen.'

Schending Europese regelgeving
Nederland heeft - net als alle andere lidstaten van de Europese Unie - een verantwoordelijkheid ten opzichte van werknemers die op haar grondgebied werkzaam zijn. Dit betekent onder andere dat werknemers in tijdelijk dienstverband niet slechter worden behandeld dan werknemers in vast dienstverband. Misbruik door over te stappen op bijvoorbeeld enkel opeenvolgende tijdelijke dienstverbanden moet dus worden voorkomen. De FNV wijst in dit verband ook op schendingen van de Europese regelgeving (Richtlijn 1999/70/EC).

Op 30 januari a.s. wordt in München het voornemen tot het afschaffen van vaste dienstverbandcontracten door EPO besproken. In maart wordt het voornemen voorgelegd aan de Raad van Bestuur van EPO. Elzinga: 'Nederlandse vertegenwoordigers bij EPO zullen bij beide bijeenkomsten aanwezig zijn. Het is bij uitstek het moment om de inbreuk op de rechten van de werknemers aan de orde te stellen.'

Bron: Persbericht FNV 26-01-2018

Dit persbericht kwam zojuist bij mij binnen en heb ik direct ongewijzigd geplaatst. De door mij aan het bericht meegegeven titel verwijst naar een kinderserie uit mijn jeugd over de uitvinder Okkie Trooi met zijn onafscheidelijke door hem uitgevonden toverkoffertje. Als hij het koffertje opent, komen er meestal krentenbollen uit. Maar wanneer hij daarmee op een keer het vege lijf probeert te redden als inboorlingen hem gaar willen koken in een grote pot, dan komen er alleen maar spiegeltjes uit de koffer. De inboorlingen bijten er in maar ze lusten de spiegeltjes niet en Okkie Trooi dreigt alsnog opgegeten te worden. Dan ineens zien ze voor het eerst zichzelf. Een primitief en denigrerend koloniaal verhaal, waar wij als kinderen van genoten maar dat wij inmiddels achter ons hebben gelaten. Helaas blijkt het Europees Octrooibureau het primitieve denken van Okkie Trooi nooit te zijn ontgroeid. - Ytzen

Zakelijk onbereikbaar

Actuele aanvulling. Na vanaf woensdag 17 januari 198 uren onbereikbaar te zijn geweest, is de nummerportering door Telfort eindelijk gelukt. Sinds donderdag 25 januari 16:30 uur doet mijn mobiele nummer het weer. De door Telfort aangekondigde 10 minuten service-onderbreking is toch nog onder de 200 uren gebleven.

--------------------------------------

Helaas ben ik sinds vorige week woensdag 17 januari voor langere tijd niet bereikbaar op mijn mobiele nummer. Na meer dan tien jaar storingsvrij en een tevreden klant te zijn geweest bij Dekatel  - recent overgenomen door Yes Telecom - heb ik afgelopen december de domme beslissing genomen om over te stappen naar Telfort Zakelijk. Met Dekatel had ik altijd een goede band, maar bij Yes voelde ik niet direct "Yes!". Oorspronkelijk had ik drie nummers voor de prijs van één, maar recent vervielen die extra nummers (waarover Yes nogal warrig communiceerde) en een nieuwe prijsaanbieding voor een contract van twee jaar viel tegen. Daarom besloot ik om rond te gaan kijken. Uiteindelijk kwam ik uit op een voor mij aantrekkelijk abonnement bij Telfort Zakelijk. Met nummerhoud. Op 17 januari zou het nummer worden overgezet. Dat dacht ik.

Woensdag 17 januari om 10.37 uur ontving ik een SMS'je van Telfort: "Beste klant, uw nummerbehoud is uitgevoerd. Zorg dat u uw Telfort simkaart gebruikt en zet uw toestel uit en weer aan. U bent dan bereikbaar op [het oude nummer]. Welkom bij Telfort en wij wensen u veel belplezier. Groet, Telfort."

Het nummer zou hooguit tien minuten uit de lucht zijn, had Telfort gezegd, maar meer dan twee uur later had ik nóg geen signaal en ik moest die middag weg - en bereikbaar zijn. Dus heb ik de klantenservice gebeld, die mij na het aanhoren van mijn probleem doorverbond met de technische dienst. Daar zei men eerst dat het overzetten van het nummer succesvol was afgerond, maar na wat gezoek en gepraat bleek dat het nog wat langer kon gaan duren. Het netwerk zou overbezet zijn. Ik moest de telefoon elk half uur uit- en aanzetten, dan zou het wel goed komen.

Maar aan het eind van de dag had ik nog steeds geen signaal en dus nam ik opnieuw contact op met de klantenservice. Dan zou het wel aan de simkaart liggen, dacht men, ik moest maar naar de Telfort-winkel gaan. Vanwege de storm kon ik daar donderdag niet heen, dus vrijdag. Daar testte men mijn simkaart, en ook een nieuwe, in verschillende toestellen, maar wat men ook probeerde: mijn nummer bleef onbereikbaar. Na een uur testen en langdurig contact met de technische dienst kwam het 'verlossende woord' van Telfort: het lag niet aan het toestel, de simkaarten of het netwerk, maar er was een storing in het systeem van Telfort geconstateerd, waar meerdere klanten door waren getroffen. Maar het goede nieuws was dat de storing aan het eind van de dag of uiterlijk zaterdag 20 januari zou zijn verholpen. Gegarandeerd, werd erbij gezegd. Ik moest gewoon doorgaan met elk half uur mijn telefoon uit- en aanzetten. Iets wat ik inmiddels al drie dagen deed.

Maar zaterdag aan het eind van de dag deed mijn nummer het nog steeds niet. In het weekend was Telfort gesloten - natuurlijk, ook meneer Telfort moet boodschappen doen en naar de kerk - dus nam ik maandag weer contact op met de klantenservice. Inmiddels zat ik al vijf dagen zonder mobiel nummer. Naast mijn vraag wat Telfort aan de storing dacht te doen, stelde ik het bedrijf schriftelijk in gebreke en wees ik op contractbreuk. Het ging immers niet om een onderbreking van de dienstverlening, maar Telfort had tot dan toe nog geen enkele van de toegezegde diensten geleverd.

Telfort Zakelijk reageerde koeltjes en weinig zakelijk. De klantenservice nam in de loop van de dag maar weer eens contact op met de technische dienst en liet weten dat de storing best nóg een volle werkweek kon duren. Maar maandag 29 januari zou het probleem wel afgehandeld moeten zijn. Of ik mijn telefoon maar steeds uit en aan wilde blijven zetten. Ik heb Telfort er nog eens op gewezen dat volgens hun eigen mededeling meerdere klanten door de storing waren getroffen en vroeg of het niet wijs zou zijn om de klanten op eigen initiatief te informeren. Maar Telfort Zakelijk zwijgt over de aard of de voortgang van de storing. Het probleem zit voor zover ik heb begrepen niet in het netwerk, maar in het systeem van nummerportering. Netwerk en telefoon doen het dus wel. Waarom biedt Telfort Zakelijk mij geen tijdelijk vervangend nummer aan, zodat ik bereikbaar ben totdat de nummerportering is geslaagd.

Telfort had van tevoren gezegd dat mijn nummer door de overzetting wel eens tien minuten zou kunnen worden onderbroken, maar dat kan dus ook tien dagen worden. Of meer? Maar dat lijkt Telfort Zakelijk niet te deren. Telfort gunt zijn zakelijke klanten graag een paar weken het genot van onbereikbaarheid.

PS. - daar waar wifi is ben ik bereikbaar via email en app - 

Held op sokken

In de supermarkt moet ik met mijn karretje uitwijken voor een jongetje van een jaar of vier. Hij komt onverhoeds met grote vaart om de hoek rennen, maar rent even snel weer terug, mijn karretje nogmaals omzeilend. Heel druk rent hij op zijn sokken tussen de schappen door heen en weer en dan telkens weer vrolijk giechelend en huppelend terug naar de speelhoek, zijn basiskamp. Van achter een grote stapel kratten pils bespiedt hij een tijdlang zijn vader en moeder, die rustig doorgaan met boodschappen doen en zogenaamd niks door hebben. Als papa hem na een tijdje komt halen in de speelhoek, geeft de held op sokken enthousiast en lachend uitleg van zijn spel. "Ik ging jullie de hele tijd volgen zonder dat jij het zag. Dan was ik niet bang, want als ik kwijtraak dan ging ik naar jou toe".

Vrouwelijke huisarts

In 1979 vestigde Selma Mogendorff zich als eerste vrouwelijke huisarts in Houten. Een tijd waarin het nog ongebruikelijk was dat vrouwen huisarts waren. Ze schreef een boek. De titel: 'Waar blijft die dokter nou?' is gebaseerd op een verhaal uit het boek. Het gaat om een ongeval in Houten, waar zij als jonge vrouw en huisarts in haar bloemetjesjurk bij het slachtoffer knielde en een omstander hoorde roepen: "Waar blijft die dokter nou?" In die tijd, we spreken dan over eind zeventiger jaren, verwachtte men een mannelijke arts."

Zelf heb ik dat beeld in mijn jeugd niet zo meegekregen. De eerste huisarts die ik mij kan herinneren en die indertijd nog bij elke kinderziekte op huisbezoek kwam, was onze dokter Helder, een vrouwelijke arts. Ik spreek dan over de eerste helft van de jaren '60 in het 'zware' Barneveld. Voor ons was dat heel normaal. Later heb ik wel begrepen dat zij de praktijk oorspronkelijk voerde samen met haar man, die in 1963 overleed, waarna zij de praktijk nog enkele jaren alleen voortzette. Ik herinner mij haar als een lieve oude dame. In 1965 (ik was 10) nam ze afscheid en in 1972 is mevrouw dokter Helder overleden.

Lees: http://houtensnieuws.nl/lokaal/waar-blijft-die-dokter-nou-334984

Carnavalvrij Nederland

Swinkels Family Breweries N.V. is de holdingmaatschappij van o.a. Bavaria NV, Palm NV en Holland Malt, zo lees ik in het persbericht dat ik zojuist ontving. Nou lust ik geen bier en toevallig hoorde ik onlangs dat bierdrinkers geen Bavaria lusten. Bavaria heeft daar wat op verzonnen en is een reclamecampagne begonnen. Iedereen - of je er nou aan doet of niet - moet met carnaval twee dagen vrij krijgen. Op kosten van de baas. Geen wonder dat al bijna 100.000 mensen de petitie hebben ondertekend, al dan niet onder invloed van Bavaria. Ik wil ook wel dagenlang feesten op kosten van de baas. Alleen heb ik geen baas. Helaas vermeldt Bavaria er ook niet bij waar de werkgevers dat geld vandaan moeten halen. Salarisverlaging? Op andere dagen harder werken? De twee kerstdagen inleveren? Van mij mag het. Maar zeg dat er dan bij.

De eerste keer dat ik de campagne voorbij zag komen, begreep ik de oproep voor "carnavalvrij" verkeerd. Ik dacht dat de initiatiefnemers pleitten voor een carnavalvrij Nederland. Maar om het feest nou helemaal uit te bannen, dat vond ik dan weer een beetje te ver gaan. Iedereen z'n feestje. 

In de campagne van het biermerk roept een oud-voetballer vertwijfeld: "Waarom moet ik voor mijn feest twee vrije dagen inleveren?" Kennelijk is zijn interesse voor dit feestje nou ook weer niet zo groot dat hij dat er voor over heeft. Hij wil wel carnaval vieren, maar dan moet iemand ánders er voor betalen.

Want echt, vrije dagen kosten geld. Jarenlange pleidooien om van Bevrijdingsdag een vrije dag te maken, zijn steeds op niets uitgelopen omdat het te duur was. En voorstellen om ook maar één traditionele christelijke feestdag in te leveren voor een ander feest, stuitten steeds op hevig protest. Dat weten de reclamemakers van het biermerk natuurlijk ook best. Zoals ze ook als geen ander weten dat reclame maken duur is. Tenzij het gratis kan. 

Eind jaren '70 - ik was begin 20 - maakte ik voor het eerst van m'n leven het carnaval mee, met een paar vrienden in Uden. Het is mijn ding niet en zal het nooit worden, maar toen ik een kind van vier zag meedeinen met de muziek drong ineens tot mij door wat een volksfeest het is. Sinds die dag bekijk ik carnaval altijd met respect. Respect is niet het eerste wat deze campagne voor feestvieren op kosten van een ander bij mij oproept. 

Misschien ga ik toch maar eens een petitie ondertekenen voor een carnavalvrij Nederland. 


---
P.S. Voor wie geen genoeg kan krijgen van (lezen over) vrije dagen: 
lees mijn 'verhandeling' over erkende feestdagen (blog 17.10.2006). 

Netzwerkdurchsetzungsgesetz

Sehe Deutsche Übersetzung

Mijn favoriete Duitse woord is Wendehammer. Het betekent keerlus, een wat breder deel aan het eind van een doodlopende straat, in de vorm van een hamer, waar auto's kunnen keren. Toen ik in de doodlopende Büchelgarten in Bonn woonde, parkeerde ik mijn oude Citroën kampeerwagen altijd in een hoekje van de Wendehammer. Wendehammer doet mij ook denken aan de drommen mensen die tijdens de Wende met grote hamers de Berlijnse muur slechtten en stukken steen meenamen als bewijs van herwonnen vrijheid.

Op school leerde ik dat Duitsers, zoals in mindere mate ook de Nederlanders maar in tegenstelling tot de Engelsen, eindeloos woorden aan elkaar plakken om nieuwe, samengestelde woorden te brouwen. Als voorbeeld schreef de leraar het niet echt bestaande woord voor 'vrouw van de wisselwachter' op het bord: Eisenbahnknotenpunkthinundherschieberin. Negenendertig letters horizontaal.

Vandaag las ik in de Tageschau een voor mij nieuw woord van zevenentwintig letters. Het zal mijn lievelingswoord Wendehammer en ook de vrouw van de wisselwachter nog niet van de troon stoten, maar het is een stevige uitdager.

Het Netzwerkdurchsetzungsgesetz is op 1 januari 2018 in werking getreden, maar binnen een week wordt al voor afschaffing gepleit. De wet bepaalt dat online media duidelijk strafbare inhoud binnen 24 uur moet verwijderen. De wet dreigt echter te ontaarden in overheidscensuur en zelfcensuur. Een minister heeft benadrukt dat de wet alleen duidt op "duidelijk strafbare inhoud". Maar kan een redactie - veelal in een ander land - beoordelen wat strafbaar is? En maakt het zich door niet te handelen zelf strafbaar?

De kritiek op de sociale media en de Duitse overheid is nogal tegenstrijdig of anders gezegd: zij moeten voldoen aan tegenstrijdige verwachtingen. Facebook en Twitter wordt vaak verweten dat kwalijke inhoud niet snel genoeg wordt verwijderd, maar een andere keer is een vlotte verwijdering weer te snel gegaan, ingegeven door politieke vooringenomenheid, onbegrepen satire of ronduit belachelijk. In een oogwenk moet een live suicide, hate speech en de erotische, seksistische of vanwege kanker afgezette vrouwenborst worden onderscheiden op bedoeling, effect en de wetten van het land.

Verwijderen is altijd een vorm van censuur. Maar laten staan leidt óók tot #ophef. De roep om censuur komt vaak van dezelfde mensen die censuur veroordelen. Aan de ene kant claimt men het recht op discriminatie en recht op belediging, aan de andere kant wordt soms al om ontslag of straf geroepen als iemand niet al twitterend afstand heeft genomen van tweets van een in ongenade gevallen twitteraar. Guilty by association. Tegelijkertijd geloof ik ook niet dat we kunnen samenleven zonder enige vorm van censuur, dat wil zeggen: bescherming en regulering. Maar het is de vraag of het verstandig is dat de Duitse overheid sociale media dwingt tot censuur onder dreiging van hoge boetes. De wet van zevenentwintig letters verandert weinig aan de al bestaande strafbaarheid van bepaalde uitingen, maar benoemt buitenlandse sociale media tot rechter. Nee, rechter is niet het juiste woord. Het worden honden die uit angst gaan bijten. Door ze te verzwakken, krijgen ze nog meer macht.

Lees: http://www.tagesschau.de/inland/netzwerkdurchsetzungsgesetz-101.html

Jesus likes you

Gisteren ontving ik een bericht van een dating site: Jesus likes you.

Jesus sprak mij direct aan, ik bedankte hem en vroeg hem meer te vertellen over waar hij vandaan komt.

Jesus is 24 jaar, woont in Venezuela en is chemisch ingenieur. Hij werkt bij een bedrijf dat mais verwerkt tot bloem. Ik dacht aan maizena, wat herinneringen opriep aan m'n moeder. Waar deed ze géén maizena bij? Volgens Jesus een goed en goedkoop product dat in Venezuela veel gebruikt wordt.

Jesus wil weg uit Venezuela. Alles is onbetaalbaar geworden, zelfs als je werk hebt kan je niks kopen. Voor jonge mensen is er geen toekomst.

Wat niet iedereen beseft, is dat 'wij' grenzen aan Venezuela: Bonaire, een Nederlandse gemeente, en Aruba en Curaçao, zelfstandige landen binnen het Koninkrijk. De Nederlandse defensie is verantwoordelijk voor de grens met Venezuela. De ABC-eilanden zijn ook populaire vakantiebestemmingen vanuit Venezuela. Jesus is er een paar keer geweest. In betere tijden.

Ik vertelde hem dat ik op televisie de beelden heb gezien van lange rijen mensen bij de grens die het land willen verlaten. Het land heeft mensen als Jesus nodig. Maar als ik hier blijf, kan ik niks voor m'n land en familie doen, antwoordde Jesus.

De armoede is het gevolg van mismanagement van de regering. Wij hebben hier nog een miniatuurstadje in Den Haag, Madurodam, wat misschien net passend is voor jullie president, opperde ik. Maar als zijn president naar Nederland zou komen, dan wist Jesus nog wel een ander adresje in Den Haag.

Volwassen eeuw

Nieuwjaarsdag dacht ik: de eeuw wordt meerderjarig. In een tweet van 1.1.2018 las ik deze gedachte wat breder uitgewerkt. Deze gaat wel uit van de veronderstelling dat alle meerderjarigen volwassen zijn (wat in mijn ervaring niet zo is) en dat de leeftijd van meerderjarigheid overal ter wereld 18 is (wat ik betwijfel, in mijn tijd ging meerderjarigheid nog in op 21). Maar toch een mooie gedachte om even bij stil te staan.

@cees_dekker: Leuk weetje:

Vandaag is de enige dag ooit dat alle volwassenen geboren zijn in de 20ste eeuw maar 

alle kinderen en jongeren in de 21ste eeuw…

Dus ~5 miljard mensen uit de 20ste eeuw, en ~2.3 miljard uit de 21ste.