Meld Misdaad Anoniem aan Iedereen?

De provincie Utrecht en de Utrechtse gemeenten gaan samenwerken met de stichting Meld Misdaad Anoniem. Zij hebben daarvoor op 27 augustus een samenwerkingsovereenkomst getekend. Meld Misdaad Anoniem of kortweg M. is een onafhankelijk landelijk meldpunt waar anoniem informatie kan worden gemeld over ernstige criminaliteit en misdaad. Wanneer gemeenten zich aansluiten op dit netwerk kunnen zij ook over deze informatie beschikken. Dit is te lezen in een persbericht van de provincie Utrecht.

Het persbericht geeft mij een wat ongemakkelijk gevoel. Laat ik voorop stellen dat ik het heel goed vind dat het meldpunt er is. Iedereen kan ook gewoon de politie bellen, tips doorgeven of aangifte doen, maar mensen die zich bedreigd of ongemakkelijk voelen, zowel slachtoffers als criminelen die uit de school willen klappen, is het goed dat er ook een kanaal is voor anonieme informatie. Ik zou denken dat dit meldpunt van de politie is, want daar moet informatie over criminelen terecht komen. Maar het is het onafhankelijke stichting, los van de politie. Waarom dit zo is weet ik niet, waarschijnlijk om de anonimiteit volledig te kunnen waarborgen. De politie zal immers altijd moeten kunnen rechercheren op de informatie die daar binnenkomt en heeft wettelijke middelen om de anonimiteit te doorbreken en dat is in dit geval nou juist niet de bedoeling.

Het meldpunt is dus niet de politie zelf, maar de informatie gaat vervolgens wel - onder de garantie van anonimiteit - naar de politie. Dacht ik. Maar het kan dus ook naar andere instanties gaan, zoals "de gemeente". Naar wie dan? Naar elke willekeurige ambtenaar, ongeacht zijn functie, de receptioniste? De burgemeester gaat over de openbare orde en maakt deel uit van de driehoek met politie en justitie. Maar in het persbericht wordt de burgemeester niet genoemd, alleen "de gemeente".

Het zal wel goed geregeld zijn, maar daar had ik in het persbericht wel graag wat meer over gelezen. Nu voel ik mij hierover wat ongemakkelijk. Als het meldpunt zelf niet aan opsporing doet en de informatie gaat rechtstreeks naar de gemeente, zonder tussenkomst van de politie, wie doet dán de opsporing en over welke informatie gaat het concreet? Bewoner A meldt dat buurman B een boef is? Wordt de informatie nog verder geanonimiseerd - dus niet alleen melder A blijft anoniem maar ook boef B - of juist concreet en gedetailleerd doorgegeven, zodat de ontvangende ambtenaar er ook echt iets mee kan. Maar hoe zijn dan de bevoegdheden geregeld? De privacy, de opsporing, het niet doorkruisen van een politieonderzoek of de bewijslast van een rechtszaak. 

Het persbericht roept bij mij dus meer vragen op dan het beantwoordt. Ik had deze vragen willen stellen aan de provincie, het meldpunt M. en mijn thuisgemeente Houten, maar omdat er ondertussen weer wat anders op mijn bordje kwam, laat ik het voorlopig bij dit ongemakkelijk-gevoel-blogje. 

Bron: Persbericht Provincie Utrecht 27-08-2020

Voor een uitgebreid vervolg zie mijn blogserie Meld Misdaad Anoniem van 16 april 2021. 

Polio bedwongen

Toen ik in de jaren '60 in Barneveld op de lagere school zat, was het beeld niet ongewoon dat er leerlingen mank liepen of met een zware beugel aan het been. Polio. De ziekte sloeg niet alleen toe in wat later de Bible Belt is gaan heten, waar sommige gemeenschappen om principiële redenen vaccinaties weigerden. Van mijn (ex-) vriendin in Bonn weet ik het verhaal dat toen zij in 1960 geboren werd, moeder met de baby in het ziekenhuis lag, vader door omstandigheden afwezig was, één van de kinderen getroffen werd door polio, het gezin zonder de ouders onder de hoede van de oudste van tien thuis in quarantaine moest en het eten dagelijks door de deur geschoven werd. 

Uitbraken komen hier niet meer voor en nu is de ziekte ook in Afrika bedwongen. 

We kunnen niet alle ellende uit de wereld helpen. Maar we kunnen een heel eind komen als we met elkaar - wetenschappers, beleidsmakers, medici en potentiële patiënten (iedereen dus) - ons best blijven doen.

Lees: Polio in Afrika bedwongen, NOS 25-08-2020

Geschapen

In een gesprek op een sociaal medium kreeg ik op deze zondagmiddag onverwachts een boeiende vraag voorgelegd: "Hoe ben je trouwens geschapen?"

Ik antwoordde dat ik zou willen dat ik het wist en begon over de zesde dag, het paradijs en de zondeval. Maar bij dat laatste aangekomen bleek mijn gesprekspartner niet zo geïnteresseerd in het grote geheel. De schepper had zich in zijn wondere werken net zo goed kunnen beperken tot een klein - nou ja, dat was nou ook weer niet de bedoeling, een wat groter - onderdeel van het menselijk lichaam, zodat hij wat meer tijd aan de sabbat had kunnen besteden.

CNN ziet het niet

Wat een vreselijk slechte live uitzending van CNN over de terugkeer van de SpaceX Dragon in de Golf van Mexico. Zondagmiddag heb ik ruim een uur zitten kijken. De 'landing' (eigenlijk 'zeeïng') verliep voorspoedig. Na een eerste controle werd de ruimtecapsule aan boord van het bergingsschip gehesen en daarna duurde het nog een uurtje of zo voordat de twee astronauten, Bob Behnken en Doug Hurley, de capsule mochten verlaten. Als kind zag ik de landingen van de Apollo-vluchten. De beelden waren dan meestal van grote afstand te zien vanuit een helikopter of het bergingsschip. Over de terugkeer van de rampvlucht van de Apollo 13 heb ik geschreven in mijn jeugddagboek.

De bemanning werd indertijd dobberend in zee uit de capsule gehaald en voer dan met een rubberboot naar het bergingsschip. Maar nu werd de capsule met bemanning en al aan boord gehesen, wat natuurlijk veel veiliger is. Aan boord stonden een paar vaste camera's van dichtbij op de capsule gericht. Het beeld was desalniettemin nogal slecht, waarschijnlijk omdat het een livestream was via een internetverbinding. Dat moet toch beter kunnen, dacht ik. Maar dat lag niet aan CNN, het waren de beelden die Nasa leverde.

Vervolgens zagen we een uur lang mannen in zwarte shirtjes met een mondkapje op druk heen en weer lopen. Ze waren kennelijk vooral bezig om gassen rond de capsule te meten die konden zijn vrijgekomen tijdens de terugkeer in de dampkring. Die moesten eerst onder een bepaalde waarde zijn voordat de capsule kon worden geopend. Ook dat lag niet aan CNN.

Intussen deed CNN waar de zender goed in is: een blik ratelaars opentrekken, commentatoren die de tijd vol moeten ratelen als er niets te vertellen is. Ze bleven een uurlang ratelen dat we in afwachting waren van het moment dat de astronauten de capsule mochten verlaten, dat het lange wachten beslist geen reden was voor ongerustheid en dat er dus geen reden was voor ongerustheid. O ja en dat er echt geen reden was voor ongerustheid. Dat konden we zelf ook nog wel zien, want de mannen rond de capsule hadden geen beschermende kleding aan, behalve mondkapjes, maar als we er van uitgaan dat de SpaceX openbaar vervoer is, dan vallen mondkapjes niet op. Het zag er helemaal niet zo spacey of spannend uit, het leek eerder op de backstage crew van een popfestival. Die hooguit wat spacecake hadden gegeten.

Omdat Amerikanen kennelijk niet tegen stilte kunnen (misschien was de terugkeer dáárom ook niet in de Stille Oceaan, zoals vroeger), schakelde CNN een deskundige bij, die wist te vertellen dat de astronauten na twee maanden verblijf in het internationale ruimtestation ISS graag hun gezin en de hond terug zagen. (De afgelopen maanden heb ik een paar keer vanuit mijn zolderraam naar de ISS gezwaaid, daardoor moeten ze zich toch minder eenzaam hebben gevoeld.) Intussen was het moment dáár, waar we een uur op hadden gewacht. Terwijl de deskundologe doorratelde over de kinderen en de hond, zagen we - dat wil zeggen: wie goed oplette - de eerste astronaut uit de capsule komen en in zijn ruimtepak op een stretcher getild worden. Was het Bob of Dough? Ging het goed of slecht? Wie zal het zeggen? Er was kennelijk niemand van de redactie, presentatie of regie van CNN die doorhad, dat dit het moment was waarop we hadden gewacht. Pas toen de astronaut op de stretcher al weer buiten beeld was afgevoerd, drong het kennelijk tot de Anchor van CNN door dat er iets aan boord was veranderd. De blinde presentatrice vroeg aan de ratelende deskundige: "Wat zien we hier?" "Het spijt me", was het antwoord van de deskundige, "ik werk vanuit huis, ik kan de beelden hier niet zien."

AOW

Het zag er lang naar uit dat vandaag een bijzondere dag voor mij zou worden. Want vanaf vandaag zou ik AOW ontvangen. Ware het niet dat ruim acht jaar geleden op dit punt de wet is veranderd. Eerst verschoof de ingangsdatum van het begin van de maand naar je feitelijke verjaardag en later werd deze gekoppeld aan de gemiddelde levensverwachting. Mijn AOW-datum is inmiddels verschoven naar 19 december 2021. Dat ik toch volgend jaar 'al' AOW krijg, zou ik dan weer te danken hebben hebben aan de griepepidemie van een paar jaar geleden. De ene z'n dood is de ander z'n uitkering. Dat er een relatie is tussen de ingangsdatum van de AOW en de gemiddelde levensverwachting vind ik trouwens niet onlogisch. Bij de invoering van de AOW leefden de mensen hier gemiddeld zo'n jaar of zeven van, inmiddels is dat zo'n twintig jaar en dit moet door de werkenden worden opgebracht. De AOW is geen spaarpot, zoals de particuliere en bedrijfspensioenen. In Duitsland is dit jaar na heftige discussies voor het eerst een vorm van AOW ingevoerd, de Grundrente, die veel lager is dan onze AOW en aan meer voorwaarden verbonden. Ook de invoering van het minimumloon levert bij onze Oosterburen nog steeds heftige discussies op. Een Duitse vriend en leeftijdgenoot van mij was heel verbaasd toen ik hem onlangs uitlegde dat je in Nederland ook voor de 'Grundrente" in aanmerking komt als je niet (of weinig) gewerkt hebt. Een Duitse 'Hausfrau' kan pensioen wel vergeten. Dan is er nog wel een soort bijstand als laatste vangnet. We hebben het hier dus zo slecht nog niet. Wat ik in mijn situatie wel weer vreemd vind, is dat ik niet de volle AOW-uitkering krijg omdat ik in 1980 negen maanden met m'n vriendin door Amerika heb getrokken. We hadden onze kamers opgezegd en dat keurig gemeld bij de gemeente, je persoonskaart gaat dan als expat volgens de regels naar de gemeente Den Haag. Had ik mij indertijd, ik was 24, weer bij mijn ouders ingeschreven, waar ook mijn spullen stonden en waar onze bankrekening en inkomen geparkeerd waren, dan had ik straks meer AOW gekregen. Maar goed, ook daardoor zal ik niet verhongeren. Intussen eet ik mijn eigen huis op en ik heb een heerlijk huis, waar Hans en Grietje nog van zouden smullen. 

Wel krijg ik hoogtevrees van dat getal 65. Het lukt mij niet om die leeftijd werkelijk met mijzelf in verband te brengen. Maar ach, dat was ook al zo toen ik 10 werd en niet kon geloven dat je twee cijfers oud kunt zijn.

Omdat ik nog maar een paar weken 64 ben en vanwege het actuele woordgrapje aan het eind (goed opletten, het is een tentamenvraag of gezien het onderwerp misschien eerder een vraag voor Max Geheugentrainer) zing ik nog één keer voor jullie "When I'm 64".

(link naar video: https://youtu.be/4e__dREjkZ4 )