BNN en VPRO gaan in februari de pornofilm Deep Throat (1972) uitzenden. Ze maken er een thema-avond van. Vanuit de Tweede Kamer is er kritiek en sommigen vinden dat de regering moet proberen de uitzending te voorkomen. De verontwaardiging richt zich deels op het feit dat het gaat om de publieke omroep. De laatste jaren hoor je steeds vaker dat de politiek zich met de omroep mag bemoeien omdat deze uit belastinggeld gefinancierd wordt. Wie de lezersreacties op websites van kranten leest, ziet dat deze roep niet alleen van politici maar juist van 'het volk' komt. Alsof de minister van Verkeer mag bepalen waar je reis naar toe gaat. De overheid financiert de infrastructuur - om gelijke toegang tot het medium te garanderen - maar heeft zich met de inhoud niet te bemoeien. Ook de roep om 'kwaliteit' is vaak een uiting van bemoeizucht. De politici kunnen maar beter terughoudend zijn. Binnen de grenzen van de wet- en regelgeving mag een omroep zelf bepalen wat er op de buis komt. Als een commerciële omroep porno mag uitzenden, dan mag een publieke omroep dat wat mij betreft zeker ook.
De vraag of Deep Throat mag worden vertoond, moet los van het medium worden beantwoord. De film heeft in mijn ogen zeker een bepaalde cultuurhistorische betekenis. De film is een symbool en ten dele een instrument geweest van de seksuele revolutie. Hoe je die ook waardeert. Tenminste de titel van de film maakt deel uit van ons collectieve geheugen (ook via het Watergate-schandaal). Zo zeer zelfs dat ik dacht dat ik de film heb gezien, maar dat waren achteraf gezien fragmenten op televisie. Zeker de eerste jaren kende ik de film alleen van horen zeggen. Hetzelfde geldt voor Emmanuelle of Blue Movie, die zo spraakmakend was dat ik lange tijd gedacht heb dat ik 'm had gezien, totdat ik een paar jaar geleden deze film - met daarin een blote nog jonge "assistente van dokter Van der Ploeg" (Carry Tefsen) - op televisie zag en besefte dat deze beelden volslagen nieuw voor me waren. Zeg 'ns Aaaa is trouwens een passende Nederlandse titel voor Deep Throat. Wie 'm gaat zien, kan beter een kotszakje klaarleggen. Ik weet nog niet of mijn culturele belangstelling groot genoeg is om te gaan kijken.
Er is veel tegen de film in te brengen. De hoofdrolspeelster Linda Lovelace (Boreman) beschreef haar deelname aan de film de eerste jaren als een bevrijdende ervaring. Later vertelde ze dat haar toenmalige echtgenoot Chuck Traynor haar met geweld had gedwongen. "Vrijwel elke keer dat iemand de film ziet, zien ze mij verkracht worden" en "Het is een misdaad dat de film nog steeds draait”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten