Dat rode vlak? Da's Libanon. Een kwart Nederland zeg maar. Libanon vangt 1.033.513 Syrische vluchtelingen op. pic.twitter.com/JJ2K1M09E9— Tineke Ceelen (@Tinekeceelen) September 5, 2016
Nadat ik deze tweet op Facebook had gedeeld, vroeg iemand mij: "Wat stel je voor?"
Mijn reactie: ik stel niks voor maar heb alleen een tweet van Tineke Ceelen, directeur van Stichting Vluchteling, gedeeld zonder commentaar. Natuurlijk heb ik wel zo mijn gedachten.
Mijn eerste gedachte gaat niet zozeer over Nederland of wat Nederland al dan niet zou moeten doen. Ik maak me vooral zorgen over Libanon, dat in mijn jeugd het (vredige) Zwitserland van het Midden-Oosten werd genoemd, maar later werd verwoest door een gruwelijke burgeroorlog, waarbij de Syriërs één van de gelieerde partijen waren en Israël een andere. Zoals iemand opmerkte, Libanon heeft minder inwoners dan Nederland en de impact van deze aantallen is veel groter. Wat Europa betreft is het aantal Syrische vluchtelingen naar mijn mening helemaal niet het probleem. Het is slechts een tijdelijke piek en we vingen niet zo lang geleden meer vluchtelingen op. Dat is een kwestie van organisatie en dat zou Europa (qua aantallen) zeker aan kunnen. Zeker als de al afgesproken herverdeling inderdaad zou worden uitgevoerd. De noodopvang was vorig jaar nodig doordat er in Nederland net veel AZC's waren gesloten en de opvang elders stagneerde. De crisis in Europa wordt niet veroorzaakt door vluchtelingen maar ze leggen slechts onze interne onderlinge crisis bloot. Het is altijd pijnlijk als net tijdens een echtelijke ruzie er gasten aanbellen.. Het probleem is niet zozeer de aantallen maar de aard van de oorlog en de krachten en partijen die er aan meedoen en de impasse waarin de oorlog is geraakt. Die vormen een groot gevaar. De combinatie van betrokken zijn in een oorlog en de slachtoffers ervan opvangen is ook een moeilijke. Wat aantallen betreft, is illegale immigratie een veel groter probleem en die maakt (buiten het land van herkomst) ook veel meer slachtoffers. Ik ben voor een ruimhartig beleid, maar daar zijn per definitie altijd grenzen aan en dus afvallers en daarin is het verschil tussen voorstanders van een strikt beleid en die voor een ruimhartig beleid slechts gradueel (de haatdragers buiten beschouwing gelaten).
Nogmaals, toen ik het plaatje zag, dacht ik niet in de eerste plaats aan Nederland of aan wat wij zouden moeten doen (al zal Tineke Ceelen dat misschien wel bedoeld hebben) maar aan Libanon.
Wat mijzelf betreft, ik ben geen hulpverlener of vluchtelingenopvang, maar ik verhuur al 16 jaar een kamer aan mensen die hier als vluchteling gekomen zijn (zowel moslim als christen). Ik heb de gemeente een brief geschreven om - zeker waar het gaat om jonge alleenstaanden - ook te kijken naar kamerverhuur en alternatieve vormen van huisvesting en niet per se altijd direct een woning voor elke individuele erkende vluchteling (statushouder). Direct contact met 'de samenleving' is wel belangrijk. Ik heb gemerkt dat het samenleven wederzijds voordelen kan bieden.
Mijn eerste gedachte gaat niet zozeer over Nederland of wat Nederland al dan niet zou moeten doen. Ik maak me vooral zorgen over Libanon, dat in mijn jeugd het (vredige) Zwitserland van het Midden-Oosten werd genoemd, maar later werd verwoest door een gruwelijke burgeroorlog, waarbij de Syriërs één van de gelieerde partijen waren en Israël een andere. Zoals iemand opmerkte, Libanon heeft minder inwoners dan Nederland en de impact van deze aantallen is veel groter. Wat Europa betreft is het aantal Syrische vluchtelingen naar mijn mening helemaal niet het probleem. Het is slechts een tijdelijke piek en we vingen niet zo lang geleden meer vluchtelingen op. Dat is een kwestie van organisatie en dat zou Europa (qua aantallen) zeker aan kunnen. Zeker als de al afgesproken herverdeling inderdaad zou worden uitgevoerd. De noodopvang was vorig jaar nodig doordat er in Nederland net veel AZC's waren gesloten en de opvang elders stagneerde. De crisis in Europa wordt niet veroorzaakt door vluchtelingen maar ze leggen slechts onze interne onderlinge crisis bloot. Het is altijd pijnlijk als net tijdens een echtelijke ruzie er gasten aanbellen.. Het probleem is niet zozeer de aantallen maar de aard van de oorlog en de krachten en partijen die er aan meedoen en de impasse waarin de oorlog is geraakt. Die vormen een groot gevaar. De combinatie van betrokken zijn in een oorlog en de slachtoffers ervan opvangen is ook een moeilijke. Wat aantallen betreft, is illegale immigratie een veel groter probleem en die maakt (buiten het land van herkomst) ook veel meer slachtoffers. Ik ben voor een ruimhartig beleid, maar daar zijn per definitie altijd grenzen aan en dus afvallers en daarin is het verschil tussen voorstanders van een strikt beleid en die voor een ruimhartig beleid slechts gradueel (de haatdragers buiten beschouwing gelaten).
Nogmaals, toen ik het plaatje zag, dacht ik niet in de eerste plaats aan Nederland of aan wat wij zouden moeten doen (al zal Tineke Ceelen dat misschien wel bedoeld hebben) maar aan Libanon.
Wat mijzelf betreft, ik ben geen hulpverlener of vluchtelingenopvang, maar ik verhuur al 16 jaar een kamer aan mensen die hier als vluchteling gekomen zijn (zowel moslim als christen). Ik heb de gemeente een brief geschreven om - zeker waar het gaat om jonge alleenstaanden - ook te kijken naar kamerverhuur en alternatieve vormen van huisvesting en niet per se altijd direct een woning voor elke individuele erkende vluchteling (statushouder). Direct contact met 'de samenleving' is wel belangrijk. Ik heb gemerkt dat het samenleven wederzijds voordelen kan bieden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten