In de trein heb ik er niet veel last van, behalve dat ik niet kan lezen of eten. In de winkel is het iets lastiger, omdat ik wel de producten en de zelfscanner moet kunnen lezen en de bril direct beslaat. Ik zet de leesbril op m'n voorhoofd en wip deze telkens kort op en neer. Bij de betaalzuil moet ik het mondkapje wel even afzetten om te kunnen betalen. Ik vraag me af hoe permanente brildragers dat doen (wat ik van kinds af aan eigenlijk ook ben, maar een paar jaar geleden vergat ik het op een dag en dat heb ik sindsdien toen maar zo gelaten). De standaard niet-medische mondkapjes sluiten niet luchtdicht af aan de bovenkant en dat zou bij het dragen van een bril wel moeten.
Maar over het algemeen heb ik geen moeite met het dragen van een mondkapje. Nu ik het (tijdelijk) vaker ga dragen moet ik het wel vaker wisselen (en eventueel wassen) om te zorgen dat ik niet met het virus op zak loop.
Intussen zie ik winkeliers op de televisie zeggen dat het allemaal zo onduidelijk is en ze smeken om het verplicht te stellen. Zelf vind ik een dringend advies juiste een goede weg, ik heb de overheid niet nodig om na te denken en als zoveel mogelijk verstandige mensen het op een verstandige doen dan heb je een maximaal haalbaar effect (het mondkapje blijft een beperkt middel en er kleven ook risico's aan, zie het als een permanente "hand voor de mond") zonder dat je met hoge boetes of politie dreigt, wat in dit geval volkomen zinloos is.
Wat me voor een winkelier veel lastiger lijkt, is de vraag of je je personeel constant mondkapjes laat dragen. Dat is tijdens het werk best zwaar, zeker bijvoorbeeld in een bakkerswinkel. Ik zou zeggen, doe wat je kunt. De nadruk zou daar denk ik moeten liggen op veel handen wassen en/of handschoenen dragen. Zelf neem ik bij het boodschappen doen trouwens vaak een pakje dettoldoekjes mee en voor het winkelkarretje een setje doorgeknipte kartonnen kokers van WC- of keukenpapier. Hulpmiddelen zijn nooit waterdicht maar alle beetjes helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten