Omdat ik geïnteresseerd ben in de Amerikaanse presidentsverkiezingen meldde ik mij in 2008 aan voor de mailinglist van de verkiezingscampagne van Barack Obama. Korte tijd later meldde ik mij ook aan voor de mailinglist van zijn wat minder digitaal actieve tegenstander John McCain. Internet, e-mail en sociale media speelden in die campagne een grotere rol dan ooit te voren. Zoals het jonge fenomeen televisie in 1959/1960 voor een doorbraak zorgde voor John F. Kennedy tegen Richard M. Nixon, zo zette in 2008 het Web Barack Obama met zijn grassroots campaign op voorstand. Ik ben de e-mails van Obama en zijn campagne tot op de dag van vandaag blijven volgen. Nee, tot op de dag van gisteren.
De e-mails gaven mij een inkijkje in de Amerikaanse politiek. Wat mij het meest opviel, is dat de campagne na de verkiezingen gewoon doorgaat. Voor elke belangrijke nieuwe wet of elke bedreigde bestaande wet for that matter moet het volk in stelling worden gebracht. De grassroots campaign van Obama lijkt heel nieuw, maar doet toch ook weer denken aan Nixon's Silent Majority en de My Fellow Americans televisietoespraken van Ronald Reagan. Cowboy & Indians. The War is On.
Het is heel opvallend hoe het aannemen van wetten in Amerika een nogal onbeduidende fase in de Big Battle blijkt te zijn. De tegenstander trekt zich er niks van aan, organiseert na het aannemen van een Bill gewoon een tegenbeweging, organiseert het ene na het andere Fillibuster en vecht jarenlang voor een Repeal. Niemand wil iets te maken hebben met Washington, de bron van alle kwaad. Het is altijd oorlog. Altijd competitie. De Republikeinen hebben het gedaan. Er is paniek als The Other Side voor een campagne meer geld binnenhaalt - They Overspend Us - en er zijn altijd Deadlines. Vaak zijn er dreigende berichten: de gezondheidszorg wordt afgebroken, als ik niet vóór middernacht drie dollar overmaak. Ik moet mijn naam onder een online petitie zetten, mijn senator bellen, de buurt mobiliseren en altijd, altijd geld overmaken naar de Partij.
Soms zijn er ook leukere mailtjes. Vriendelijk zelfs. Regelmatig ontvang ik een uitnodiging om op kosten van de Partij naar de President gevlogen te worden voor een etentje met hem persoonlijk in zijn achtertuin. Maar als ik doorklik, dan moet ik eerst Amerikaan zijn, geld overmaken naar de Partij en winnen. Soms kreeg ik leuke uitnodigingen van Michelle, maar ik ben daar niet op ingegaan, omdat haar man dan altijd in de buurt bleek te zijn. Zie mijn eerdere blogs Groeten aan mijn man (28/7/2010), Michelle and Charlotte (1/2/2011) en Pretty New (23/1/2012).
Na meer dan zes jaar lief en leed van Barack & Michelle, de Democratische Partij en de grassroots campaign Organizing for America (OFA) gevolgd te hebben, werd het me gisteren te veel. Er schijnen weer verkiezingen op komst te zijn in Amerika. Complete paniek in de tent. Er zijn nu meer deadlines dan dagen in de maand, er moet elk uur geld overgemaakt worden om het land te redden, de Republikeinen naderen onze planeet met de snelheid van het licht. Ik ontving mailtjes van Barack, van Michelle, van John Biden, van Bill en Hillary Clinton. En natuurlijk van Debbie. Again & again. Debbie Who? Debbie Wasserman Schultz, de voorzitter van de Democratic National Committee (DNC). Wie kent haar niet? Er zijn dagen dat er bijna elk uur een mailtje van de DNC HQ binnenkomt en soms zelfs twee tegelijk. Nóóit gaat het over enige inhoud. Altijd gaat het over Dollars en the Risk of Losing. Nadat ik eerst gevraagd heb of het niet wat minder kon, heb ik mij gisteren voor alle mails afgemeld. Ja, ook ik kan Washington niet meer verdragen.
Ah, terwijl ik dit schrijf, komt er net weer een mailtje binnen van Michelle. Haar heb ik het nog niet durven vertellen. Ze laat me weten: "Right now, there are organizers on the ground in states like Iowa and North Carolina who haven't done laundry or eaten a homemade meal in weeks". Hongerige, vervuilde democraten gaan bedelend van deur tot deur. Let op de gulden regel: noem nooit Den Haag, maar altijd de Achterhoek en de Tukkers uit Twente. Noem altijd een plek die veel veel verder van Den Haag of Washington vandaan ligt dan Den Haag of Washington van die plek. "We are all in this together", schrijft ze. Ik voel mijn maag knorren en de kleren plakken aan m'n lijf. "I can't thank you enough for your commitment and all the hard work you've done" Ze heeft me op de voet gevolgd en alles gezien wat ik heb gedaan. "Now, can you step up one more time and chip in $10 or more before next week's deadline?" Step up. Daar is de Deadline weer. Michelle laat mij weten: "I appreciate you!". Het voelt als een laatste kus. Ik weet het, America is lost without me.
zaterdag 25 oktober 2014
woensdag 22 oktober 2014
Washington Post
Ben Bradlee is overleden. Hij werd 93. Ben Bradlee was hoofdredacteur van de Washington Post tijdens de Watergate-affaire, die leidde tot het aftreden van president Nixon in 1974. Onder zijn leiding veranderde de Washington Post van een plaatselijke krant tot een luis in de pels van de nationale politiek. Als er kritiek kwam vanuit de autoriteiten dan stond hij pal voor zijn verslaggevers, die hij binnenskamers voortdurend maande de feiten te checken en te zorgen voor dubbele bevestiging: "Just get it right!".
Toevallig vertelde ik gisteren een jonge vriendin (21) over het Watergate-schandaal. Zij is net aan een studie internationaal recht begonnen en we discussieerden over het Handvest van de Verenigde Naties, dat ze bij zich droeg in haar schoudertas. Nadat ik haar had geholpen met verhuizen en we de bestelbus hadden teruggebracht, liepen we te dwalen door de donkere stad tijdens een felle hagelbui op zoek naar een hapje eten. Toen we haar studieplannen bespraken, kwam mijn reis door Amerika ter sprake, die ik als 24-jarige in 1980 maakte met mijn toen 21-jarige vriendin.
Tijdens onze reis door Amerika werd één van mijn grote wensen vervuld: een rondleiding door de burelen en de drukkerij van de Washington Post. Een eerste poging, gewoon door de hoofdingang naar binnen en vragen bij de receptie, had niets opgeleverd. We logeerden bij een stel studenten die we bij toeval hadden ontmoet. Al snel kwamen de gesprekken op gebeurtenissen die toen, in 1980, nog vers in het geheugen lagen en grote indruk op ons hadden gemaakt, zoals de terroristische aanval op de Israëlische ploeg tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München. Ik bracht zelf het Watergate-schandaal ter sprake en vertelde hoe dit, eerst in kleine berichten en later als steeds groter wordend nieuws bijna dagelijks in het Nederlandse journaal te zien was geweest, met altijd die kenmerkende foto van het Watergate-gebouw op de achtergrond. "Loop eens mee naar buiten", zei één van de studentes. Vanuit de voortuin wees ze op een groot gebouw aan het einde van de straat: dáár lag het Watergate-gebouw, met z'n kenmerkende ringen en balkons. Ik was flabbergasted.
Mijn vriendin en ik verbleven twee weken bij de studenten in Washington en we deden in die dagen onze boodschappen in het Watergate-gebouw. Daarna liftten we weer verder, onze reis zou bij elkaar negen maanden duren. Een paar weken later ontmoetten we het echtpaar Bob en Dale Searle in Charlottesville, Virginia, en ik vertelde over ons mislukte bezoek aan de Washington Post. Bob kende daar iemand en na één telefoontje waren we van harte welkom.
Bob's vriend David Maraniss werkte bij de City Desk van de Washington Post en we konden een weekendje bij hem en zijn gezin logeren. (*) Terwijl de ouders naar het theater gingen, heb ik op hun zoon en dochter gepast, twee pre-pubers, en ik herinner me dat ik de zoon moest controleren of hij na het douchen zijn haren en oren wel goed had afgedroogd. Gelukkig vond hij dat net zo eng als ik en vond hij zichzelf oud genoeg om deze taak zelf op zich te nemen.
In de jaren '90 tijdens de Clinton-jaren zag ik David Maraniss een paar keer terug op de Nederlandse televisie. Hij schreef een biografie over Bill Clinton en won de Pulitzer Prize met zijn verslaggeving over Clinton's campagne. David Maraniss werkt nog steeds bij de Washington Post en is daar inmiddels adjunct hoofdredacteur.
Die zaterdagmorgen leidde David ons rond door alle redacties en de drukkerij van de Washington Post. We spraken een oude drukker en ik liet mijn naam in lood zetten. Toen we aan het eind van de rondleiding zaten te praten op David's werkplek kwam Bob Woodward binnen. David stelde hem aan ons voor. Maar ik stond met mijn mond vol tanden. Als ik ooit dacht journalist te zijn, dan was dit moment het dieptepunt in mijn carrière.
Links:
Wikipedia: Benjamin C. Bradlee
Wikipedia: David Maraniss
Website van David Maraniss
Google: Afbeeldingen Watergate
(*) CORRECTIE. Hier heeft mijn herinnering aan dat weekend twee gezinnen in elkaar geschoven. Bob Searle introduceerde ons zowel bij David Maraniss, die ons de Washington Post liet zien, als bij Stanley Nollen en zijn gezin, waar we logeerden en oppasten. Stanley Nollen was - en is - economie-professor aan de Georgetown University in Washington DC.
maandag 20 oktober 2014
Ebola-informatiepunt
Maandag 20 oktober is het RIVM Ebola-informatiepunt gestart. Dit gratis landelijke telefoonnummer 0800 – 0480 is opengesteld voor mensen die vragen hebben over ebola. Het informatiepunt is bedoeld voor algemeen publiek en is op werkdagen geopend van 8.00 – 18.00 uur. Iedereen die vragen heeft over ebola kan dit gratis nummer bellen. Als het nodig is worden mensen doorverwezen. Mensen die vragen hebben over hun eigen gezondheid wordt geadviseerd telefonisch contact op te nemen met hun huisarts.
Tot een half jaar geleden was ebola een zeldzame ziekte die soms voorkwam in afgelegen dorpen in Afrika. Maar nu breidt de ebola-epidemie zich snel uit in drie West-Afrikaanse landen (Liberia, Sierra Leone en Guinee) en komen er ook gevallen buiten deze landen voor. Nu er een grote ebola-epidemie is in West-Afrika hebben mensen allerlei vragen over ebola. Om zulke vragen te beantwoorden is deze landelijke telefoonlijn geopend. Het Ebola-informatiepunt geeft antwoord op vragen als ‘hoe kan ik besmetting voorkomen’ en ‘hoe is Nederland voorbereid op ebola, ook om verspreiding te voorkomen’ tot ‘kan ik nog reizen naar Afrika’.
Tot een half jaar geleden was ebola een zeldzame ziekte die soms voorkwam in afgelegen dorpen in Afrika. Maar nu breidt de ebola-epidemie zich snel uit in drie West-Afrikaanse landen (Liberia, Sierra Leone en Guinee) en komen er ook gevallen buiten deze landen voor. Nu er een grote ebola-epidemie is in West-Afrika hebben mensen allerlei vragen over ebola. Om zulke vragen te beantwoorden is deze landelijke telefoonlijn geopend. Het Ebola-informatiepunt geeft antwoord op vragen als ‘hoe kan ik besmetting voorkomen’ en ‘hoe is Nederland voorbereid op ebola, ook om verspreiding te voorkomen’ tot ‘kan ik nog reizen naar Afrika’.
Bron: Rijksoverheid.nl
Insert
De afgelopen dagen had ik een onverwacht en hardnekkig probleem bij het schrijven van mijn e-mails. Als ik mijn cursor een eindje terug zette om een correctie aan te brengen, verscheen er een lange blauwe balk - of soms werd alleen maar één letter blauw geselecteerd - en alles wat ik daarna intypte overschreef de bestaande tekst. Het werd erg lastig om correcties uit te voeren en ik ging zelfs zo ver om mijn e-mails dan maar in Kladblok te typen en daarna in één keer in de mail-editor te plaatsen. Ik probeerde een andere muis: het probleem bleef. Ik probeerde andere programma's: dan deed het probleem zich niet voor. Dus het leek toch echt aan Gmail te liggen. Daardoor vergat ik te kijken naar de meest voor de hand liggende oplossing.
Ik zocht via Google naar "cursor problem insert select" en zag al gauw dat meer mensen last hebben van het probleem. In een forum las ik een lange rij mogelijke oplossingen en technische tests die ik zou moeten uitvoeren. Gelukkig las ik eerst even verder alvorens het probleem als een fulltime programmeur te benaderen. WDurham kwam met de simpele oplossing - en wat is iedereen daarna blij op dit forum en ik ook.
The problem is a simple one - you had tapped the Ins key on your keyboard, which toggles between Insert mode and Over-write mode in any Windows app.
Ik ben Durham dankbaar en een beetje boos op mij zelf. Waarom - terwijl ik al had vastgesteld dat het een "insert"-probleem was - heb ik niet eerst zelf op de Insert-toets gedrukt? Maar in elk geval ben ik blij dat het probleem nu is opgelost.
Ik zocht via Google naar "cursor problem insert select" en zag al gauw dat meer mensen last hebben van het probleem. In een forum las ik een lange rij mogelijke oplossingen en technische tests die ik zou moeten uitvoeren. Gelukkig las ik eerst even verder alvorens het probleem als een fulltime programmeur te benaderen. WDurham kwam met de simpele oplossing - en wat is iedereen daarna blij op dit forum en ik ook.
The problem is a simple one - you had tapped the Ins key on your keyboard, which toggles between Insert mode and Over-write mode in any Windows app.
The blue "cursor" is the standard "selected" indicator, which in this case shows you that the next character is selected, and whatever you type will replace it.
Ik ben Durham dankbaar en een beetje boos op mij zelf. Waarom - terwijl ik al had vastgesteld dat het een "insert"-probleem was - heb ik niet eerst zelf op de Insert-toets gedrukt? Maar in elk geval ben ik blij dat het probleem nu is opgelost.
woensdag 8 oktober 2014
Boos
Boos. Ik.
Vanmorgen een gerechtsdeurwaarder aan de deur voor mijn huisgenoot. In september vorig jaar heeft hij zijn auto verkeerd geparkeerd. Hij kreeg een bekeuring van € 90,00. Volgens de politie stond hij op het trottoir, volgens hemzelf stond hij juist. Hij heeft een bezwaar ingediend en dacht - ten onrechte - dat hij daardoor uitstel van betaling kreeg. Een reactie op zijn bezwaar heeft hij nooit gehad, wel een aanmaning om de boete te betalen en dat heeft hij vervolgens zo snel mogelijk gedaan. Dat was begin dit jaar. Daarna heeft hij er nooit meer iets van gehoord. Tot er vandaag dus iemand aan de deur stond namens koning Willem-Alexander. Een dwangbevel. Ik heb eerder zulke brieven gezien. Lappen onbegrijpelijke tekst, woorden waarvan ik mij afvraag of ze wel bestaan (ik leef van taal), zinnen zonder begin en eind, onnavolgbare berekeningen. De alien die zulke brieven schrijft, heeft nog nooit een mens gezien. Wat wel uit de berekeningen blijkt, is dat de boete keurig is voldaan en ontvangen. Maar de geldteller blijft lopen. Bovenop de boete van € 90,00 moet hij inmiddels - binnen twee dagen - € 325,07 betalen en daar bovenop de kosten van de uitvoering van het vonnis. Ik zeg tegen hem: zorg dat je geen dure spullen in je kamer heb staan, want ze kunnen nu alles komen halen. Of ze leggen beslag op het inkomen. We denken samen nog na over een verweer - als je iets moet betalen, moet dat je dan niet eerst worden meegedeeld? - maar hij pakt zijn mobieltje en schrijft het bedrag zonder klagen over. Verstandig. Hij is er klaar mee.
Maar ik ben boos. Ik. Mijn huisgenoot is geboren in een land waar corruptie welig tiert. Ik heb het eerder dit jaar met eigen ogen gezien. Een vreselijk probleem dat de ontwikkeling, de solidariteit en het rechtsgevoel in de weg staat. Gelukkig is bij ons alles keurig geregeld en houden overheidsdienaren zich aan redelijke wetten en regels. Maar even vroeg ik mij af welk land beter af is. Als je voor een boete van nog geen honderd euro honderden euro's moet neertellen en elke jurist een graantje mee pikt, kunnen we het dan niet beter gewoon onderling "als vrienden" regelen. Zoals ze het dáár doen.
Ik ben niet de enige die boos is. Vorige week zag ik de rijdende rechter op TV. Hij was boos op het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB). Het CJIB drijft goedwillige burgers het financiële moeras in. Boete op boete, schulden waar je nooit meer van af komt. En de rijdende rechter vertelde dat ook de Nationale Ombudsman boos is. Maar die heeft geen macht, zei hij, alleen de politiek kan nog ingrijpen.
Vanmorgen een gerechtsdeurwaarder aan de deur voor mijn huisgenoot. In september vorig jaar heeft hij zijn auto verkeerd geparkeerd. Hij kreeg een bekeuring van € 90,00. Volgens de politie stond hij op het trottoir, volgens hemzelf stond hij juist. Hij heeft een bezwaar ingediend en dacht - ten onrechte - dat hij daardoor uitstel van betaling kreeg. Een reactie op zijn bezwaar heeft hij nooit gehad, wel een aanmaning om de boete te betalen en dat heeft hij vervolgens zo snel mogelijk gedaan. Dat was begin dit jaar. Daarna heeft hij er nooit meer iets van gehoord. Tot er vandaag dus iemand aan de deur stond namens koning Willem-Alexander. Een dwangbevel. Ik heb eerder zulke brieven gezien. Lappen onbegrijpelijke tekst, woorden waarvan ik mij afvraag of ze wel bestaan (ik leef van taal), zinnen zonder begin en eind, onnavolgbare berekeningen. De alien die zulke brieven schrijft, heeft nog nooit een mens gezien. Wat wel uit de berekeningen blijkt, is dat de boete keurig is voldaan en ontvangen. Maar de geldteller blijft lopen. Bovenop de boete van € 90,00 moet hij inmiddels - binnen twee dagen - € 325,07 betalen en daar bovenop de kosten van de uitvoering van het vonnis. Ik zeg tegen hem: zorg dat je geen dure spullen in je kamer heb staan, want ze kunnen nu alles komen halen. Of ze leggen beslag op het inkomen. We denken samen nog na over een verweer - als je iets moet betalen, moet dat je dan niet eerst worden meegedeeld? - maar hij pakt zijn mobieltje en schrijft het bedrag zonder klagen over. Verstandig. Hij is er klaar mee.
Maar ik ben boos. Ik. Mijn huisgenoot is geboren in een land waar corruptie welig tiert. Ik heb het eerder dit jaar met eigen ogen gezien. Een vreselijk probleem dat de ontwikkeling, de solidariteit en het rechtsgevoel in de weg staat. Gelukkig is bij ons alles keurig geregeld en houden overheidsdienaren zich aan redelijke wetten en regels. Maar even vroeg ik mij af welk land beter af is. Als je voor een boete van nog geen honderd euro honderden euro's moet neertellen en elke jurist een graantje mee pikt, kunnen we het dan niet beter gewoon onderling "als vrienden" regelen. Zoals ze het dáár doen.
Ik ben niet de enige die boos is. Vorige week zag ik de rijdende rechter op TV. Hij was boos op het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB). Het CJIB drijft goedwillige burgers het financiële moeras in. Boete op boete, schulden waar je nooit meer van af komt. En de rijdende rechter vertelde dat ook de Nationale Ombudsman boos is. Maar die heeft geen macht, zei hij, alleen de politiek kan nog ingrijpen.
Bekijk de uitzending van de Rijdende Rechter
Fort te koop
Het fortterrein aan de Overeindseweg in Nieuwegein is te koop. Nadat het terrein meer dan 100 jaar afgesloten is geweest, is de wens ontstaan de Nieuwe Hollandse Waterlinie met de forten voor het publiek toegankelijk te maken. De verkoop van het fortterrein Overeindseweg gebeurt via openbare inschrijving. Inschrijving staat voor iedereen open en de markt wordt uitgedaagd om met creatieve ideeën te komen.
Aan de Overeindseweg ligt een prachtig terrein met restanten van de Hollandse Waterlinie, zoals een houten artillerieloods en een betonnen bomvrij wachthuis. De ‘Batterijen aan de Overeindseweg’ werden in 1871-1873 aangelegd als voorpost voor Fort Jutphaas. Het fortterrein aan de Overeindseweg ligt aan de noordzijde van het Amsterdam Rijnkanaal, ter hoogte van de Plofsluis. Het terrein en de gebouwen zijn voor allerlei doeleinden geschikt. Te denken valt aan kleinschalige bedrijvigheid, zoals een architectenbureau, of buitensportvoorzieningen, zoals een scoutingclub of dagrecreatie. Dit zijn maar voorbeelden, de gemeente laat zich graag verrassen door een creatieve invulling.
Geїnteresseerden kunnen tot en met 17 november hun inspirerende visie bij de gemeente Nieuwegein indienen. Op vrijdag 31 oktober vindt er weer een kijkdag op het terrein plaats. Eind november maakt een vakkundige selectiecommissie de top drie van meest passende visies bekend. Uiteindelijk vindt half april 2015 de overdracht van het terrein aan de nieuwe eigenaar plaats.
Informatie, voorwaarden en contactgegevens zijn te vinden op de website: nieuwegein.nl/fortterreinovereindseweg
Geїnteresseerden kunnen tot en met 17 november hun inspirerende visie bij de gemeente Nieuwegein indienen. Op vrijdag 31 oktober vindt er weer een kijkdag op het terrein plaats. Eind november maakt een vakkundige selectiecommissie de top drie van meest passende visies bekend. Uiteindelijk vindt half april 2015 de overdracht van het terrein aan de nieuwe eigenaar plaats.
Informatie, voorwaarden en contactgegevens zijn te vinden op de website: nieuwegein.nl/fortterreinovereindseweg
Bron: Persbericht gemeente Nieuwegein.
Windesheim Theologie
Met ingang van 1 september is de opleiding Godsdienst Pastoraal Werk (GPW) van hogeschool Windesheim verplaatst van het Johannescentrum in Utrecht naar de Vrije Universiteit in Amsterdam. Dit meldt directeur Peter de Haan in de e-mailnieuwsbrief van 8 oktober. De lerarenopleiding blijft in Utrecht, maar de studenten van deze richting zullen een aantal modulen in Amsterdam volgen samen met de studenten van GPW.
De opleiding Godsdienst Pastoraal Werk werkt samen met de Vrije Universiteit en de Protestantse Theologische Universiteit te Amsterdam. Het vertrek uit de kleinschaligheid van het Johannescentrum roept bij studenten en medewerkers ook gevoelens van weemoed op. Generaties studenten hebben er hun studie voltooid, docenten hun onderwijs gegeven. Een tijdperk wordt afgesloten.
Zelf heb ik (YL) een paar keer een conferentie of jubileumviering in het Johannescentrum bijgewoond, maar mijn "weemoed" gaat verder terug. De Utrechtse theologie-opleiding van Windesheim kwam voort uit het Nederlands Bijbel Instituut (NBI), waar ik in de jaren '70 het basisjaar middelbaar theologische opleiding volgde. Het NBI was toen nog gevestigd in de grote witte villa De Nieuwe Koppel in de bossen van Bosch en Duin, waar ik ook intern heb gewoond. Na mijn opleiding bleef ik trouw de gestencilde nieuwsbrief het Koppelteken volgen, waarin behalve nieuws over de opleiding ook altijd de nieuwe betrekkingen, huwelijken en gezinsuitbreidingen van oud-studiegenoten werden vermeld. Toen het NBI overgenomen werd door Windesheim werd het Koppelteken vervangen door eerst de papieren en later digitale nieuwsbrief van Windesheim. Zo ben ik alumni geworden van de HBO Windesheim - al heb ik daar nooit op gezeten.
De nieuwsbrief bericht dat met ingang van 1 september de opleidingen Theologie en Levensbeschouwing opgenomen zijn in een nieuwe organisatiestructuur, de lerarenopleidingen voortgezet onderwijs en de opleidingen theologie en levensbeschouwing. Directeur Peter de Haan kijkt terug op de afgelopen vijf jaren. De Pinkster- en Evangelie-opleidingen van Azusa (Amsterdam) en de bachelor- en masteropleiding van de NHL-Hogeschool (Enschede en Leeuwarden) werden overgenomen en ingevoegd. Aan de bestaande route voor de opleiding van kerkelijk werkers voor de PKN werden minoren toegevoegd voor opleidingen van het Baptistenseminarie, Leger des Heils en Molukse kerken. Met de vestiging in het VU-gebouw komt een perspectiefvolle samenwerking met de faculteit Godgeleerdheid van de Vrije Universiteit en de Protestantse Theologische Universiteit in zicht.
maandag 6 oktober 2014
Toekomstvisie 4 en 5 mei
Zie hier (wacht even als het niet direct verschijnt) de toekomstvisie over 4 en 5 mei.
Stadskantoor Utrecht
Dinsdag 7 oktober gaat het nieuwe stadskantoor van de gemeente Utrecht open. Vanaf die dag is dit het centrale punt waar inwoners en ondernemers terecht kunnen voor bijna alle gemeentelijke diensten. De gemeente Utrecht brengt ambtenaren van veertien verschillende locaties samen op deze strategische plek. In totaal zijn er 2500 werkplekken voor circa 3000 medewerkers. De functies voor het publiek zijn op de eerste verdiepingen rond de centrale hal in de noordelijke toren. De bouw vormde jarenlang dag en nacht een imposant schouwspel vanaf de perrons van het Utrechtse centraal station.
Bouwwereld (09-2014 p10-19) heeft een mooi, geïllustreerd artikel over het nieuwe gebouw. "Voor de bouw van het witte gebouw waren lichte constructies nodig omdat de zuidtoren boven het voetgangersgebied hangt. Dat resulteerde in een sculpturale vorm met constructieve diagonalen achter een compositietgevel", schrijft het blad. In verband met de voetgangersstromen van en naar het centraal station en de Jaarbeurs moest het gedeelte onder de zuidelijk toren open en toegankelijk blijven. De sprankelend witte gevels zijn samengesteld uit grote composiet-elementen van polyester. "NS kregen we mee door uit te leggen dat de voorzijde van de TGV- en hondenkoptreinen van NS ook van polyester zijn", aldus architect Dirk Jan Postel in Bouwwereld. Hij ontwierp het gebouw samen met Christian Müller.
Je zou verwachten dat een gebouw van zo'n allure te bezichtigen is voor het publiek tijdens een open dag of architectuurrondleidingen. Ook ken ik wel een paar gemeente-ambtenaren die mij hun werkplek zouden kunnen laten zien. Ik vroeg het de gemeente, maar het klantcontactcentrum van de gemeente Utrecht weet niets van publieksrondleidingen en waarschuwt mij dat medewerkers mensen natuurlijk niet zomaar een rondleiding mogen geven. Wel is het publiek welkom op de onderste verdiepingen van het gebouw, de publieksvloeren.
Vanaf 7 oktober is ook het Infocentrum Stationsgebied Utrecht CU2030 in het publieksgedeelte van het gebouw gevestigd. Het gebouw is open voor het publiek op maandag, woensdag, vrijdag van 08.00 tot 17.00 uur, dinsdag en donderdag van 08.00 tot 21.00 uur.
"Jaarbeursplein, de (rol)trap op of de lift in en je bent er. CU there!".
Adres: Stadsplateau 1, 3521 AZ UtrechtLinks:
- Gemeente Utrecht: verhuizing naar het stadskantoor
- Bouwwereld 09-2014 p10-19: "Podium voor stadskantoor"
- CU2030.nl
Bouwwereld (09-2014 p10-19) heeft een mooi, geïllustreerd artikel over het nieuwe gebouw. "Voor de bouw van het witte gebouw waren lichte constructies nodig omdat de zuidtoren boven het voetgangersgebied hangt. Dat resulteerde in een sculpturale vorm met constructieve diagonalen achter een compositietgevel", schrijft het blad. In verband met de voetgangersstromen van en naar het centraal station en de Jaarbeurs moest het gedeelte onder de zuidelijk toren open en toegankelijk blijven. De sprankelend witte gevels zijn samengesteld uit grote composiet-elementen van polyester. "NS kregen we mee door uit te leggen dat de voorzijde van de TGV- en hondenkoptreinen van NS ook van polyester zijn", aldus architect Dirk Jan Postel in Bouwwereld. Hij ontwierp het gebouw samen met Christian Müller.
Je zou verwachten dat een gebouw van zo'n allure te bezichtigen is voor het publiek tijdens een open dag of architectuurrondleidingen. Ook ken ik wel een paar gemeente-ambtenaren die mij hun werkplek zouden kunnen laten zien. Ik vroeg het de gemeente, maar het klantcontactcentrum van de gemeente Utrecht weet niets van publieksrondleidingen en waarschuwt mij dat medewerkers mensen natuurlijk niet zomaar een rondleiding mogen geven. Wel is het publiek welkom op de onderste verdiepingen van het gebouw, de publieksvloeren.
Vanaf 7 oktober is ook het Infocentrum Stationsgebied Utrecht CU2030 in het publieksgedeelte van het gebouw gevestigd. Het gebouw is open voor het publiek op maandag, woensdag, vrijdag van 08.00 tot 17.00 uur, dinsdag en donderdag van 08.00 tot 21.00 uur.
"Jaarbeursplein, de (rol)trap op of de lift in en je bent er. CU there!".
Adres: Stadsplateau 1, 3521 AZ UtrechtLinks:
- Gemeente Utrecht: verhuizing naar het stadskantoor
- Bouwwereld 09-2014 p10-19: "Podium voor stadskantoor"
- CU2030.nl
Foto: Bouwwereld, Rob Hoekstra
zondag 5 oktober 2014
Mensgerichte bèta
Ineke Dezentjé twitterde vorige week: "Een mooi voorbeeld van de ontkokerde toekomst: opleiding Technische Geneeskunde!" met daarbij een foto van een artikel over dit onderwerp.
Ineke Dezentjé Hamming-Bluemink (1954) is oud-kamerlid van de VVD en nu voorzitter van werkgeversorganisatie FME-CWM. Het artikel staat in de Monitor, het blad voor externe contacten van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Het gaat over de driejarige bachelor-opleiding Klinische Technologie, die wordt aangeboden door de Technische Universiteit Delft, het Leids Universitair Medisch Centrum en het Erasmus MC. Die centra werken samen in Medical Delta. Deze nieuwe opleiding is in september van start gegaan. De verwante opleiding aan de Universiteit Twente heet Technische Geneeskunde.
Een paar maanden geleden hoorde ik voor het eerst van de studie Technische Geneeskunde doordat een kennis vertelde dat zijn dochter dat ging studeren in Twente. Het deed mij denken aan Medische Technologie, een vakgroep van de faculteit Natuurkunde van de Universiteit Utrecht waar ik in de jaren '80 als uitzendkracht werkte. Niet als medisch technoloog overigens, maar als assistent bij de facilitaire dienst. Ik liet mij indertijd uitleggen dat men daar de techniek van het menselijk lichaam bestudeerde, zoals de hefboomwerking van de arm. Zo nieuw is die ontkokering dus ook weer niet.
In het artikel "Op het grensvlak van geneeskunde en techniek" (Monitor, oktober 2014, p42) vertelt eerstejaarsstudente Anouk Corbeau: "Als het goed is heb ik straks niet alleen verstand van het menselijk lichaam en ziektebeelden, maar ben ik ook op de hoogte van de technische mogelijkheden om die te kunnen behandelen". Wat haar zo aanspreekt in de nieuwe opleiding: "Ik kan hiermee zowel in het bedrijfsleven terecht om nieuwe medische apparatuur te ontwikkelen als in het ziekenhuis waar je in een team werkt en adviseert over technische behandelingsmogelijkheden".
De tweet van Ineke Dezentjé stuurde ik door aan Joop Hazeleger, de kennis wiens dochter Technische Geneeskunde in Twente studeert. Hij mailde terug: "Mijn dochter is ondertussen lekker op gang gekomen. En inderdaad, het is een mooi voorbeeld van een opleiding met een multidisciplinair karakter. Het bevalt haar goed".
Joop Hazeleger is natuurkunde- en techniekdocent en sinds kort directeur van het Knooppunt Techniek in Ede. In Knooppunt Techniek komen initiatieven rondom kiezen, leren en werken in de techniek binnen de Food Valley bij elkaar. Het knooppunt ontwikkelt en steunt initiatieven om de instroom in de technische opleidingen te stimuleren. De regio Food Valley is een samenwerkingsverband van de gemeenten Wageningen, Ede, Barneveld, Nijkerk, Scherpenzeel, Renswoude, Rhenen en Veenendaal in de Gelderse Vallei. De regio telt veel agrarische bedrijven, maar natuurlijk ook de "landbouwuniversiteit" Wageningen.
Joop Hazeleger mailt mij verder: "In het Knooppunt Techniek werken we o.a. aan het verhogen van de instroom in de technische opleidingen. We maken daarbij gebruik van het zogenaamde Betamentality-model. Het model gaat uit van een viertal segmenten: concrete bèta's, mensgerichte bèta's, carrièrebèta's en non-bèta's. Mijn dochter is duidelijk een voorbeeld van de mensgerichte bèta: een groep waar tot enkele jaren terug helemaal geen aandacht aan gegeven werd."
Links:
- Wikipedia: Ineke Dezentjé Hamming-Bluemink
- Erasmus MC: Monitor
- Erasmus MC: Monitor oktober 2014 (pdf) (zie pagina 42)
- TU Delft bacheloropleidingen: Klinische Technologie
- Medical Delta
- LinkedIn: Joop Hazeleger, directeur Knooppunt Technologie in Food Valley
- Wageningen: Regio Food Valley
- FoodValley.nl
- Betamentality
Bron: Tweet van Ineke Dezentjé
Ineke Dezentjé Hamming-Bluemink (1954) is oud-kamerlid van de VVD en nu voorzitter van werkgeversorganisatie FME-CWM. Het artikel staat in de Monitor, het blad voor externe contacten van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Het gaat over de driejarige bachelor-opleiding Klinische Technologie, die wordt aangeboden door de Technische Universiteit Delft, het Leids Universitair Medisch Centrum en het Erasmus MC. Die centra werken samen in Medical Delta. Deze nieuwe opleiding is in september van start gegaan. De verwante opleiding aan de Universiteit Twente heet Technische Geneeskunde.
Een paar maanden geleden hoorde ik voor het eerst van de studie Technische Geneeskunde doordat een kennis vertelde dat zijn dochter dat ging studeren in Twente. Het deed mij denken aan Medische Technologie, een vakgroep van de faculteit Natuurkunde van de Universiteit Utrecht waar ik in de jaren '80 als uitzendkracht werkte. Niet als medisch technoloog overigens, maar als assistent bij de facilitaire dienst. Ik liet mij indertijd uitleggen dat men daar de techniek van het menselijk lichaam bestudeerde, zoals de hefboomwerking van de arm. Zo nieuw is die ontkokering dus ook weer niet.
In het artikel "Op het grensvlak van geneeskunde en techniek" (Monitor, oktober 2014, p42) vertelt eerstejaarsstudente Anouk Corbeau: "Als het goed is heb ik straks niet alleen verstand van het menselijk lichaam en ziektebeelden, maar ben ik ook op de hoogte van de technische mogelijkheden om die te kunnen behandelen". Wat haar zo aanspreekt in de nieuwe opleiding: "Ik kan hiermee zowel in het bedrijfsleven terecht om nieuwe medische apparatuur te ontwikkelen als in het ziekenhuis waar je in een team werkt en adviseert over technische behandelingsmogelijkheden".
De tweet van Ineke Dezentjé stuurde ik door aan Joop Hazeleger, de kennis wiens dochter Technische Geneeskunde in Twente studeert. Hij mailde terug: "Mijn dochter is ondertussen lekker op gang gekomen. En inderdaad, het is een mooi voorbeeld van een opleiding met een multidisciplinair karakter. Het bevalt haar goed".
Joop Hazeleger is natuurkunde- en techniekdocent en sinds kort directeur van het Knooppunt Techniek in Ede. In Knooppunt Techniek komen initiatieven rondom kiezen, leren en werken in de techniek binnen de Food Valley bij elkaar. Het knooppunt ontwikkelt en steunt initiatieven om de instroom in de technische opleidingen te stimuleren. De regio Food Valley is een samenwerkingsverband van de gemeenten Wageningen, Ede, Barneveld, Nijkerk, Scherpenzeel, Renswoude, Rhenen en Veenendaal in de Gelderse Vallei. De regio telt veel agrarische bedrijven, maar natuurlijk ook de "landbouwuniversiteit" Wageningen.
Joop Hazeleger mailt mij verder: "In het Knooppunt Techniek werken we o.a. aan het verhogen van de instroom in de technische opleidingen. We maken daarbij gebruik van het zogenaamde Betamentality-model. Het model gaat uit van een viertal segmenten: concrete bèta's, mensgerichte bèta's, carrièrebèta's en non-bèta's. Mijn dochter is duidelijk een voorbeeld van de mensgerichte bèta: een groep waar tot enkele jaren terug helemaal geen aandacht aan gegeven werd."
Links:
- Wikipedia: Ineke Dezentjé Hamming-Bluemink
- Erasmus MC: Monitor
- Erasmus MC: Monitor oktober 2014 (pdf) (zie pagina 42)
- TU Delft bacheloropleidingen: Klinische Technologie
- Medical Delta
- LinkedIn: Joop Hazeleger, directeur Knooppunt Technologie in Food Valley
- Wageningen: Regio Food Valley
- FoodValley.nl
- Betamentality
woensdag 1 oktober 2014
Abonneren op:
Posts (Atom)