Boomsma Distilleerderij heeft Weduwe S. Joustra uit Sneek overgenomen, nadat de Dirkzwagergroep, het moederbedrijf van Joustra, onlangs uitstel van betaling heeft aangevraagd. Chantoine en Saskia Boomsma, de vijfde generatie Boomsma aan het roer, hebben alles op alles gezet om Weduwe Joustra binnen Friesland te houden, meldt hun persbericht. Beide bedrijven zijn bekend om hun Beerenburg.
Weduwe Joustra was een volledig zelfstandig opererend bedrijf binnen de Dirkzwagergroep en een gezond bedrijf, dat al 152 jaar wordt geleid door de familie, ook nadat in 1981 de aandelen zijn verkocht. Boomsma Distilleerderij is in 1883 opgericht in Leeuwarden en kwam al snel met het karakteristieke Friese kruidenbitter Beerenburger op de markt. Daarnaast brengt Boomsma tegenwordig een uitgebreid binnen- en buitenlandse dranken op de markt.
Bron: persbericht Boomsma 27.07.2016
donderdag 28 juli 2016
vrijdag 22 juli 2016
Proofing
Robbo Music hired me to do the proofing of audio recordings for two major projects. Both projects are commissioned by (two separate) American religious organizations. More information about the projects and organizations I may provide here when the projects are finished. The first project is a Dutch audio Bible, for which several voice actors read the full text of the Bible. The other project is the Dutch narration (voice over) for four gospel feature movies. My task is to listen carefully to all recordings and make note of any mistakes or disturbances to be fixed or give suggestions where needed. My linguistic skills as well as some basic theological education come together in this assignment. The American project coordinator asked me to elaborate on that in English, and some of that information may be useful here as well.
After secondary school I followed the basic year of a 'middle level' theological education, the Nederlands Bijbel Instituut (Dutch Bible Institute), which far later became part of the theological faculty of Windesheim university of applied sciences. I'm not an academic, but the curriculum provided all the subjects of an academic theological study, except classical languages, on a basic level. It gives me a basic understanding of theological context.
I have been self employed since 1984 as a secretary and text editor. Also I have followed a course in journalism. As a secretary and text editor I have often worked in project teams with academics (like city planners, environmental specialist, financial experts, human recource managers etc. etc.), 'holding' the pen, collecting, editing and proofing texts and so on. I have worked mainly for local governments and universities, editing policy and legal texts, minutes, reports, letters, municipal decisions and resolutions, as well as booklets, brochures and web texts for the general public. Besides that, I have been specialized in transcribing audio and video recordings for broadcasting companies and television producers (interviews, documentaries, discussions, talk shows etc.), which has made me a sharp listener. My skill is to quickly understand purpose and context, without being an expert in any specific field.
After secondary school I followed the basic year of a 'middle level' theological education, the Nederlands Bijbel Instituut (Dutch Bible Institute), which far later became part of the theological faculty of Windesheim university of applied sciences. I'm not an academic, but the curriculum provided all the subjects of an academic theological study, except classical languages, on a basic level. It gives me a basic understanding of theological context.
I have been self employed since 1984 as a secretary and text editor. Also I have followed a course in journalism. As a secretary and text editor I have often worked in project teams with academics (like city planners, environmental specialist, financial experts, human recource managers etc. etc.), 'holding' the pen, collecting, editing and proofing texts and so on. I have worked mainly for local governments and universities, editing policy and legal texts, minutes, reports, letters, municipal decisions and resolutions, as well as booklets, brochures and web texts for the general public. Besides that, I have been specialized in transcribing audio and video recordings for broadcasting companies and television producers (interviews, documentaries, discussions, talk shows etc.), which has made me a sharp listener. My skill is to quickly understand purpose and context, without being an expert in any specific field.
It may be clear from my background that I am "teacher nor preacher", no expert consultant or director, but that I have excellent skills as a proofer and playing my part in an expert team. My theological background gives me some basic understanding of hermeneutic principles, the context of a biblical text, and knowing the role of different translations: 'paraphrazing' like the Living Bible (adding modern words and expressions for clarification of the text), 'dynamic equivalent' (close to the source but looking for modern, literary expression), and 'concordant' like King James Version or the 17th century Dutch Statenvertaling (closely following the source text). During the proofing of the audio recordings I have permanently opened online versions of several translations of the Bible. Also I have access to a Bible version with Strong-codes, a number code with explanation for every single word in the source text. It's not that I am constantly checking all these translations, but I use them in case of doubt on the meaning, context and emphasis in the text, which is necessary for a correct reading. Actually, in every field I apply only one basic rule: "when in doubt, look it up".
This explanation may give some insight in my functional level and skills. if there are any questions I am happy to answer them.
This explanation may give some insight in my functional level and skills. if there are any questions I am happy to answer them.
maandag 18 juli 2016
Levend herinneren
Vandaag 130 jaar geleden (18.07.1886) werd mijn pake IJtzen Karsjens Tamminga geboren op boerderij Groot Humalda aan het Keegsdijkje in Leeuwarden. Dat ik iemand persoonlijk kan kennen en liefhebben die 130 jaar geleden geboren is...
De dochter van mijn vorige huurder, de (toen) 12-jarige Fatmata Daramy, die erg van verhalen en geschiedenis houdt, was diep onder de indruk toen ik haar vertelde dat ik iemand kende uit 1886!
We kwamen er op doordat ik haar een oude krant uit mijn verzameling liet zien met het nieuws van 1968 over de moord op haar held Martin Luther King. Ze was verrast dat King nog bij leven één van mijn helden was geweest en werd zich er van bewust dat een ouder iemand van nu zich iemand van vroeger nog levend kan herinneren.
Het graf van mijn pake Ytzen op de Noorderbegraafplaats aan het Schapendijkje 4 in Leeuwarden bezoek ik nog vrij vaak, ook dit jaar al weer, te meer daar er tot ons verdriet nog regelmatig familieleden naar dat adres verhuizen.
Op zijn honderdste geboortedag plaatste het Friesch Dagblad een artikel van mij over mijn grootvader. Het is te vinden op mijn weblog.
Zie ook de Tamminga-website
De dochter van mijn vorige huurder, de (toen) 12-jarige Fatmata Daramy, die erg van verhalen en geschiedenis houdt, was diep onder de indruk toen ik haar vertelde dat ik iemand kende uit 1886!
We kwamen er op doordat ik haar een oude krant uit mijn verzameling liet zien met het nieuws van 1968 over de moord op haar held Martin Luther King. Ze was verrast dat King nog bij leven één van mijn helden was geweest en werd zich er van bewust dat een ouder iemand van nu zich iemand van vroeger nog levend kan herinneren.
Het graf van mijn pake Ytzen op de Noorderbegraafplaats aan het Schapendijkje 4 in Leeuwarden bezoek ik nog vrij vaak, ook dit jaar al weer, te meer daar er tot ons verdriet nog regelmatig familieleden naar dat adres verhuizen.
Op zijn honderdste geboortedag plaatste het Friesch Dagblad een artikel van mij over mijn grootvader. Het is te vinden op mijn weblog.
vrijdag 15 juli 2016
Three strikes out
ChristenUnie en PvdA willen malafide incassobureaus aanpakken. Het gaat om unfaire praktijken als te hoge rente of kosten, facturen voor niet verleende diensten en intimidatie. Na drie overtredingen moet het bedrijf stoppen en wordt het voor vijf jaar uitgeschreven uit het incassoregister. Carola Schouten van de ChristenUnie noemt dit "three strikes out".
Het aanpakken van deze praktijken vind ik een goede zaak, maar ik heb een hekel aan de term "three strikes out". Om te beginnen heb ik weinig met sport. De term komt uit het baseball, een immens populaire sport in Amerika, maar in Nederland niet wijdverbreid. Toch zullen de meesten hier te lande de term wel kennen, ik leerde het principe al bij gym op de middelbare school. Maar al heb ik het niet zo op sporttermen en amerikanismen, daar ligt niet mijn bezwaar. Een term als "gele kaart", die uit onze eigen volkssport voetbal komt, wordt ook breed gebruikt in politiek en maatschappij.
Mijn weerzin tegen deze term is politiek. "Three strikes out" duidt ook op wetgeving in Amerika die het rechters verplicht om verdachten na drie overtredingen verplicht een voorgeschreven hoge straf op te leggen. Op deze conservatieve wetgeving kwam veel kritiek, omdat het de rechters geen ruimte meer gaf om een afweging te maken in concrete situaties, met individuele daders en slachtoffers van vlees en bloed. De term is wat mij betreft daardoor zwaarbeladen.
Met het principe van het opleggen van een hogere straf of uitsluiting na herhaalde overtreding en na het verknallen van een laatste kans, daar ben ik het wel mee eens. Maar een term die van straffen een sport of een automatisme maakt, mag wat mij betreft aan de andere kan van de oceaan blijven.
Het aanpakken van deze praktijken vind ik een goede zaak, maar ik heb een hekel aan de term "three strikes out". Om te beginnen heb ik weinig met sport. De term komt uit het baseball, een immens populaire sport in Amerika, maar in Nederland niet wijdverbreid. Toch zullen de meesten hier te lande de term wel kennen, ik leerde het principe al bij gym op de middelbare school. Maar al heb ik het niet zo op sporttermen en amerikanismen, daar ligt niet mijn bezwaar. Een term als "gele kaart", die uit onze eigen volkssport voetbal komt, wordt ook breed gebruikt in politiek en maatschappij.
Mijn weerzin tegen deze term is politiek. "Three strikes out" duidt ook op wetgeving in Amerika die het rechters verplicht om verdachten na drie overtredingen verplicht een voorgeschreven hoge straf op te leggen. Op deze conservatieve wetgeving kwam veel kritiek, omdat het de rechters geen ruimte meer gaf om een afweging te maken in concrete situaties, met individuele daders en slachtoffers van vlees en bloed. De term is wat mij betreft daardoor zwaarbeladen.
Met het principe van het opleggen van een hogere straf of uitsluiting na herhaalde overtreding en na het verknallen van een laatste kans, daar ben ik het wel mee eens. Maar een term die van straffen een sport of een automatisme maakt, mag wat mij betreft aan de andere kan van de oceaan blijven.
zaterdag 9 juli 2016
Eindelijk gerechtigheid
Zaterdagavond om vijf over zeven stopt er een grote witte bestelwagen voor de deur. Ik zie hem door het keukenraam en begrijp direct wat hij komt brengen. Vrijdagmiddag om vier uur ben ik namelijk gebeld door de secretaris van de rechtbank, met het bericht dat de rechter nog diezelfde dag uitspraak zal doen in de zaak die nu al een jaar loopt.
Ik zwaai de voordeur open en roep tegen de koerier: "U bent een jaar te laat!"
Hij kijkt wat verbouwereerd, maar ziet dan hoe blij ik reageer als hij mij de post overhandigt.
Het is een dunne envelop. Het vonnis heb ik snel gelezen.
Mijn beroep is gegrond verklaard.
Volgens de rechter valt niet in te zien dat een lagere dan de in de Wet op de Huurtoeslag genoemde basishuur geen commerciële huurprijs kan zijn. Dit volgt ook niet uit de wet. De verweerder heeft onvoldoende gemotiveerd dat geen sprake is van een commerciële huurprijs. De rechtbank draagt verweerder op binnen zes weken een nieuw besluit te nemen.
De rechtbank veroordeelt ten slotte de verweerder tot het vergoeden van de door mij opgevoerde proceskosten van €3. Ik heb de tegenpartij eens flink uitgeknepen door naar de zitting te reizen met de trein.
Ik zwaai de voordeur open en roep tegen de koerier: "U bent een jaar te laat!"
Hij kijkt wat verbouwereerd, maar ziet dan hoe blij ik reageer als hij mij de post overhandigt.
Het is een dunne envelop. Het vonnis heb ik snel gelezen.
Mijn beroep is gegrond verklaard.
Volgens de rechter valt niet in te zien dat een lagere dan de in de Wet op de Huurtoeslag genoemde basishuur geen commerciële huurprijs kan zijn. Dit volgt ook niet uit de wet. De verweerder heeft onvoldoende gemotiveerd dat geen sprake is van een commerciële huurprijs. De rechtbank draagt verweerder op binnen zes weken een nieuw besluit te nemen.
De rechtbank veroordeelt ten slotte de verweerder tot het vergoeden van de door mij opgevoerde proceskosten van €3. Ik heb de tegenpartij eens flink uitgeknepen door naar de zitting te reizen met de trein.
dinsdag 5 juli 2016
Wachten op recht
Het lange wachten op recht...
Sinds voorjaar 2015 heb ik een beroepsprocedure lopen tegen een besluit van de lokale overheid. Omdat dit besluit in mijn ogen niet strookt met de wet, grote gevolgen voor mij zou hebben (zozeer zelfs dat ik mijn huis en mijn verdiensten erdoor zou kunnen kwijtraken) en ik in een gesprek hierover met de wethouder geen enkel gehoor kreeg, ben ik naar de rechter gestapt. In eerste instantie had ik gehoopt en verwacht dat deze kwestie vóór de ingangsdatum van het besluit, 1 juli 2015, zou zijn opgelost. Daarom vroeg ik op 8 juni 2015 een voorlopige voorziening, die de rechter op 29 juli 2015 afwees, omdat er geen sprake was van acute "broodnood". Dat kon ik wel begrijpen.
Inmiddels was op 16 juli 2015 de inhoudelijke procedure bij de rechtbank gestart. Op 5 augustus 2015 ontving ik daarvan de bevestiging. De Rechtbank Midden-Nederland liet mij weten: "De rechtbank streeft er naar uw beroep ongeveer drie maanden na de indiening van het beroepschrift op een zitting te behandelen". Ik vond het jammer dat deze kwestie niet voor 1 juli 2015 kon worden opgelost, maar verwachtte nu wel dat deze zaak uiterlijk in oktober zou zijn afgerond.
Groot was mijn teleurstelling toen ik pas half november een brief van de rechtbank kreeg waarin stond dat de zitting zou plaatsvinden op 23 maart 2016. Deze zaak kostte mij veel aandacht en energie en ik had gehoopt op een snelle en redelijke oplossing. Nu zou ik de hele winter nog moeten wachten. Ik dacht - ten onrechte - dat de uitspraak zo'n twee weken na de zitting zou zijn, dus in april, maar aan het eind van een lange en vermoeiende zitting op 23 maart zei de rechter dat hij binnen zes weken uitspraak zou doen. Dat kon dus nog tot 4 mei duren.
Eind april kreeg ik een brief van de rechtbank dat de rechter meer tijd nodig had en dat de uitspraak nog eens zes weken op zich kon laten wachten. Dat kon dus duren tot 15 juni. Hoewel ik mij had voorgenomen heel rustig en geduldig af te wachten - het ligt nu immers bij de rechter - merk ik telkens weer dat ik bij elk geklepper van de brievenbus alles laat vallen waar ik mee bezig ben en in een paar seconden bij de voordeur sta. Maar sinds april heb ik nooit meer wat van de rechtbank gehoord. De uitstelbrief nog eens lezend, zag ik dat de toezending van de uitspraak daarna ook nog eens twee weken kan duren. Dan kom ik dus uit op 29 juni.
Maar nu is het juli en ik heb nog steeds niks gehoord. Omdat de kwestie per 1 juli toch echt acuut begon te worden en ik vreesde mijn lopende werk niet af te kunnen maken, heb ik de kwestie nu opgelost door mij ook zelf niet aan de wet te houden. (Het voert echt te ver om dit alles hier inhoudelijk uit te leggen.) Een raadscommissielid raadde mij aan: "als de regels absurd zijn, zul je ook absurd moeten reageren". Ik heb mijn 'wetsovertreding' keurig laten weten aan de lokale overheidsinstanties inclusief de verantwoordelijke wethouder. Iedereen tevreden. Sinds 1 juli ben ik dus geen 'wet-houder' meer en de wet en de rechter kunnen mij terzake eigenlijk ook niet zo veel meer schelen. Gelukkig is de overheid daar zelf ook niet in geïnteresseerd.
Sinds voorjaar 2015 heb ik een beroepsprocedure lopen tegen een besluit van de lokale overheid. Omdat dit besluit in mijn ogen niet strookt met de wet, grote gevolgen voor mij zou hebben (zozeer zelfs dat ik mijn huis en mijn verdiensten erdoor zou kunnen kwijtraken) en ik in een gesprek hierover met de wethouder geen enkel gehoor kreeg, ben ik naar de rechter gestapt. In eerste instantie had ik gehoopt en verwacht dat deze kwestie vóór de ingangsdatum van het besluit, 1 juli 2015, zou zijn opgelost. Daarom vroeg ik op 8 juni 2015 een voorlopige voorziening, die de rechter op 29 juli 2015 afwees, omdat er geen sprake was van acute "broodnood". Dat kon ik wel begrijpen.
Inmiddels was op 16 juli 2015 de inhoudelijke procedure bij de rechtbank gestart. Op 5 augustus 2015 ontving ik daarvan de bevestiging. De Rechtbank Midden-Nederland liet mij weten: "De rechtbank streeft er naar uw beroep ongeveer drie maanden na de indiening van het beroepschrift op een zitting te behandelen". Ik vond het jammer dat deze kwestie niet voor 1 juli 2015 kon worden opgelost, maar verwachtte nu wel dat deze zaak uiterlijk in oktober zou zijn afgerond.
Groot was mijn teleurstelling toen ik pas half november een brief van de rechtbank kreeg waarin stond dat de zitting zou plaatsvinden op 23 maart 2016. Deze zaak kostte mij veel aandacht en energie en ik had gehoopt op een snelle en redelijke oplossing. Nu zou ik de hele winter nog moeten wachten. Ik dacht - ten onrechte - dat de uitspraak zo'n twee weken na de zitting zou zijn, dus in april, maar aan het eind van een lange en vermoeiende zitting op 23 maart zei de rechter dat hij binnen zes weken uitspraak zou doen. Dat kon dus nog tot 4 mei duren.
Eind april kreeg ik een brief van de rechtbank dat de rechter meer tijd nodig had en dat de uitspraak nog eens zes weken op zich kon laten wachten. Dat kon dus duren tot 15 juni. Hoewel ik mij had voorgenomen heel rustig en geduldig af te wachten - het ligt nu immers bij de rechter - merk ik telkens weer dat ik bij elk geklepper van de brievenbus alles laat vallen waar ik mee bezig ben en in een paar seconden bij de voordeur sta. Maar sinds april heb ik nooit meer wat van de rechtbank gehoord. De uitstelbrief nog eens lezend, zag ik dat de toezending van de uitspraak daarna ook nog eens twee weken kan duren. Dan kom ik dus uit op 29 juni.
Maar nu is het juli en ik heb nog steeds niks gehoord. Omdat de kwestie per 1 juli toch echt acuut begon te worden en ik vreesde mijn lopende werk niet af te kunnen maken, heb ik de kwestie nu opgelost door mij ook zelf niet aan de wet te houden. (Het voert echt te ver om dit alles hier inhoudelijk uit te leggen.) Een raadscommissielid raadde mij aan: "als de regels absurd zijn, zul je ook absurd moeten reageren". Ik heb mijn 'wetsovertreding' keurig laten weten aan de lokale overheidsinstanties inclusief de verantwoordelijke wethouder. Iedereen tevreden. Sinds 1 juli ben ik dus geen 'wet-houder' meer en de wet en de rechter kunnen mij terzake eigenlijk ook niet zo veel meer schelen. Gelukkig is de overheid daar zelf ook niet in geïnteresseerd.
Abonneren op:
Posts (Atom)