Even Apeldoorn mailen

Zondag kreeg ik van verschillende bedrijven emails ter gelegenheid van mijn verjaardag. Aardig bedoeld, maar het is natuurlijk wel gewoon reclame en ik hou niet van reclame op zondag (en door de week, maar dat is een ander verhaal). Daar wilde ik in een 'bedank'-mailtje toch even vriendelijk op wijzen. Het waren weer eens no-reply-mailtjes, maar in het mailtje van Centraal Beheer zat een email-knop, zodat ik snel even kon reageren. Dacht ik. Maar ik kwam op een pagina terecht met allerlei manieren om informatie aan te vragen, maar ook na minutenlang zoeken kon ik geen emailadres vinden. Uiteindelijk zwom ik in de fuik van de virtuele assistent.

CB: Waarover wilt u contact opnemen?
YL: Ik heb een ongewenste email van u ontvangen en daarin op de email-knop gedrukt, maar ik kom daarmee niet bij uw emailadres of emailformulier uit. Wat is uw emailadres?
CB: Ik kan u ook meer informatie geven over het zien van uw gegevens in Mijn Centraal Beheer. Wilt u dit?
YL: Nee.
CB: Om welke verzekering, dienst of welk product gaat het?
YL: Geen.
CB: Wilt u informatie of juist een wijziging doorgeven?
YL: Ik wil informatie: wat is uw emailadres?
CB: Mijn collega's helpen u graag. Hierover kunt u bellen. Wilt u dat?
YL: Nee.
CB: Ik kan u op dit moment geen andere contactmogelijkheden aanbieden. Als u op een later moment contact wilt, kunt u altijd 'Even Apeldoorn bellen'.
YL: In uw email zit een knop "EMAIL"! Dus wat is uw emailadres?
CB: Als ik het goed begrijp, heeft u problemen met het zien van gegevens in Mijn Centraal Beheer?
YL: Nee. Ik wil uw emailadres.
CB: Wilt u contact opnemen met de klantenservice van Centraal Beheer?
YL: Ik wil een email sturen aan Centraal Beheer.
CB: Hmm, het lijkt erop dat we weer terugkomen op waar we het eerder over hadden. Wilt u contact opnemen met de klantenservice van Centraal Beheer?
YL: Mijn vraag is: wat is uw emailadres!?
CB: Het spijt me, kunt u alstublieft deze vraag met ja of nee beantwoorden? Wilt u contact opnemen met de klantenservice van Centraal Beheer?
YL: Nee.
CB: Het spijt me, ik heb u niet helemaal begrepen. Als virtuele assistent heb ik helaas niet overal een antwoord op. Wilt u misschien contact opnemen met mijn collega's?
YL: Per email.
CB: Ik raad u aan contact op te nemen met mijn collega's. Zal ik kijken hoe u hen kunt bereiken?
YL: Ja.
CB: Ik help u graag met uw vraag of opmerking. Ik geef u direct antwoord of verbind u door met mijn collega's. Waarover wilt u contact opnemen?
YL: Ja.
CB: Mijn excuses, ik heb nog geen onderwerp herkend. Waarover wilt u contact opnemen?
YL: Over uw emailadres.
CB: Om welke verzekering, dienst of welk product gaat het?
YL: Geen.
CB: Wilt u informatie of juist een wijziging doorgeven?
YL: Ja.
CB: Mijn collega's helpen u graag. Hierover kunt u bellen. Wilt u dat?
YL: Nee.
CB: Ik kan u op dit moment geen andere contactmogelijkheden aanbieden. Als u op een later moment contact wilt, kunt u altijd 'Even Apeldoorn bellen'. Kan ik u nog ergens anders mee helpen?
YL: Ik heb in een email van u op de knop 'email' geklikt, maar ik kan geen email sturen. Wat is uw emailadres?
CB: Ik kan even niks anders bedenken. Wilt u contact opnemen met de klantenservice van Centraal Beheer?
YL: Ja.
CB: Ik help u graag met uw vraag of opmerking. Ik geef u direct antwoord of verbind u door met mijn collega's. Waarover wilt u contact opnemen?
YL: Over een ongewenste email
CB: Ik kan u ook meer informatie geven over phishing. Wilt u dit?
YL: Nee.
CB: Om welke verzekering, dienst of welk product gaat het?
YL: Geen.
CB: Wilt u informatie of juist een wijziging doorgeven?
YL: Ik wil u een email sturen.
CB: Wilt u contact opnemen met de klantenservice van Centraal Beheer?
YL: Ja.
CB: Ik help u graag met uw vraag of opmerking. Ik geef u direct antwoord of verbind u door met mijn collega's. Waarover wilt u contact opnemen?
YL: Over een email. Wat is uw emailadres?
CB: Ik kan u ook meer informatie geven over het zien van uw gegevens in Mijn Centraal Beheer. Wilt u dit?
YL: Nee.
CB: Om welke verzekering, dienst of welk product gaat het?
YL: Geen.
CB: Wilt u informatie of juist een wijziging doorgeven?
YL: Ja.
CB: Mijn collega's helpen u graag. Ik zal samen met u een e-mail opstellen. Ik vraag u eerst om enkele persoonsgegevens. Daarna noteer ik uw vraag of opmerking en verstuur ik de mail voor u. U krijgt zo snel mogelijk, maar binnen uiterlijk 3 werkdagen een reactie.
CB/YL: Wat zijn uw voorletters en achternaam? [het systeem vraagt en krijgt mijn naam, adres, woonplaats, emailadres]
CB: U kunt nu uw vraag of opmerking intypen. Als u klaar bent, klikt u op de tekst 'Stuur'.
YL: [ik doe mijn verhaal]
CB: Het tekstbericht dat u heeft ingetypt is te groot voor het systeem. Ik kan het pas versturen als u het inkort. Als het niet mogelijk is uw bericht in te korten, kunt u ook zelf een mail sturen naar info@centraalbeheer.nl. Mijn excuses voor het ongemak.
[het systeem heeft de helft van mijn emailtekst weggegooid, ik probeer terug te gaan naar de tekst om het keurig in te korten maar dat kan niet]
CB: Zal ik uw e-mail nu versturen naar Centraal Beheer?
YL: [ik verlies m'n geduld] Gooi dit idiote virituele-assistent-systeem eruit. Dit kan écht niet.
CB: Weet u het zeker? Dan ga ik nu stoppen met het opstellen van een e-mail aan de klantenservice.
YL: Nee.
CB: Zal ik uw e-mail nu versturen naar Centraal Beheer?
YL: Nee, u vraagt mij de email te verkorten en dat probeer ik nu te doen, daarna wil ik graag de email versturen.
CB; Zal ik uw e-mail nu versturen naar Centraal Beheer?
YL: Ja, ik wil dat u mijn e-mail verstuurt naar Centraal Beheer, maar dan wil ik eerst weten met welke tekst. Kunt u mij dat nu aangeven?
CB: Ik heb uw e-mail verstuurd. U krijgt een ontvangstbevestiging per e-mail. We proberen uw e-mail zo snel mogelijk te beantwoorden, maar binnen uiterlijk 3 werkdagen. Kan ik nog iets anders voor u doen?
YL: Nee.

Via het algemene emailadres (volkomen uit het niets kreeg ik dus toch het antwoord op mijn vraag) heb ik mijn ervaring gedeeld met Centraal Beheer. Ik heb ze laten weten dat ik tevreden ben over mijn verzekering, maar niet over hun manier van communiceren, als je eens niet met Apeldoorn wilt bellen. Daarom ga ik nu misschien toch een andere verzekeraar overwegen: eentje die geen reclame stuurt op zondag, eentje die mij niet stoort op mijn verjaardag, eentje die geen nep-emailknop in z'n emails zet, eentje die niet eist dat je instemt met het verwerken van persoonlijke gegevens als je juist verzoekt om ze te verwijderen (*), eentje waar ik gewoon een email naar toe kan sturen, eentje zonder gestoorde virtuele assistent.


(*) PS. Ik heb verschillende bedrijven er al op gewezen (onder verwijzing naar de Algemene Verordening Gegevensbescherming) dat ze geen cookies moeten plaatsen op afmeldpagina's. Dan kan iemand zijn gegevens immers alleen maar afmelden door akkoord te gaan met aanmelding ervan. Organisaties reageren over het algemeen begripvol als je hun op deze inconsequentie attendeert.

----

Reactie Centraal Beheer 24.8.18:

"Wat vervelend voor u dat wij u ongewenste e-mail stuurden. Dat is natuurlijk niet onze bedoeling. Het versturen van alle reclame op uw naam heb ik gestopt. Ook uw signaal over het accepteren van cookies vinden we heel belangrijk. Goed dat u het doorgeeft."

Ooit

Een paar stoelen voor mij in de trein vraagt een meisje van een jaar of zeven: "Mama, heb jij ooit...?". Zodra ik een klein kind de codewoorden "ooit" of "vroeger" hoor gebruiken, laat ik alle fatsoensnormen vallen en spits ik mijn oren om mee te luisteren. "Mama, heb jij ooit zelf krentenbollen gebakken?" Als mama haar hoofd schut, noemt het meisje verschillende winkels waar je de ingrediënten kunt kopen en vertelt ze hoe het moet. Of mijn vooroordeel versterkt werd door hun Aziatisch uiterlijk weet ik niet, maar ik denk dat we over een paar decennia een goed restaurant, bakkerij of café tegemoet kunnen zien. Terwijl ik dit opschrijf, moet ik ineens terug denken aan mijn toen zevenjarige neefje Rens. Hij wilde graag pannenkoeken bakken en ik had geen idee hoe dat moest. Rens mocht van zijn voorzichtige oom niet aan het vuur maar hij stond naast me terwijl hij stap voor stap uitgelegde wat ik moest doen. Hij heeft daarna nog vaak in de horeca gewerkt.

Bot

Vandaag ontvang ik twee exact gelijke brieven (beide met kenmerk KM-TO-SDM-3) van netbeheerder Stedin. Daarin schrijft Stedin dat ik heb aangegeven dat ik mijn meterstanden automatisch wil laten doorsturen naar mijn energieleverancier en dat Stedin deze functie per 10 augustus 2018 voor mij heeft aangezet. Dat vind ik heel knap, want ik heb en wil helemaal geen slimme meter. Stedin verzint de boel dus bij elkaar. Ik wilde Stedin hier even over mailen, maar daar doet Stedin niet aan. Het valt mij op dat grote bedrijven steeds vaker niet per email bereikbaar zijn. Ook bij Stedin vang ik bot: ik heb mijn zegje daarom gedaan aan één of andere robot en ik hoop maar dat deze even naar het juiste bureau loopt om de betreffende medewerker op de vingers te tikken.

In de brief herhaalt Stedin weer eens diezelfde drogreden: dat een slimme meter zo handig is omdat je daarmee je energieverbruik nauwkeurig kunt volgen, waardoor het makkelijker is om energie en geld te besparen. Je kunt elke twee maanden een overzicht krijgen. Dat is wel nodig ook, want de cijfertjes van zo'n digitale meter zijn met het blote oog nauwelijks te lezen. Dan de oude meter: daarmee kan je dag en nacht op elk gewenst moment alle meterstanden duidelijk aflezen en noteren. Een technisch hoogstandje! Maar het liefst sloopt Stedin zo'n gemakkelijke meter zo snel mogelijk uit je woning.

Niet van jou

English

Voor mij lopen een moeder en haar peuter. Het jongetje ziet in het voorbijgaan in een voortuintje een kleine plastic glijbaan. "Die is niet van jou! Die is niet van jou!", roept hij enthousiast, terwijl hij er naartoe rent. "Ja", bevestigt zijn moeder en waarschijnlijk niet voor de eerste keer, "die is niet van jou".

 

Not yours

Translation from Dutch

A mother and her toddler are walking in front of me. The little boy sees a small plastic slide in the front yard of the house they are passing. "This is not yours! This is not yours!", the boy shouts enthousiastically, while he runs towards it. "Yes", the mom confirms, probably not the first time, "this is not yours".

Minimapolis

Zorgverzekeraar Menzis stopt in dertig gemeenten met de speciale zorgverzekering voor mensen met een minimum inkomen. Houten is één van die gemeenten, evenals de andere Lekstroom-partners Nieuwegein, IJsselstein, Lopik en Vianen. De ‘minima’ kunnen in 2019 nog gebruik maken van de verzekering. Werk en Inkomen Lekstroom (WIL) zoekt voor daarna naar een alternatief.

Menzis wil zich concentreren op regio’s waar de verzekeraar meer klanten heeft, een goed netwerk en eigen zorgkantoor, waardoor het mogelijk is betere contracten af sluiten met zorgaanbieders. Vanouds heeft Menzis, dat is ontstaan uit kleinere ziekenfondsen, veel verzekerden in de regio’s Noord, West en ook in Twente en de Achterhoek. In het midden van het land heeft Menzis niet zo’n intensief netwerk.

Mensen in de bijstand en anderen met een aantoonbaar laag inkomen kunnen gebruik maken van de collectieve verzekering via de gemeente. Daarvoor moet het inkomen lager zijn dan 150% van de bijstandsnorm. De gemeente betaalt mee aan de premie als het inkomen lager is dan 120%. Wel valt deze verzekering voor sommigen duurder uit dan een ‘gewone’ verzekering door de verplichte aanvullende en tandartsverzekering. Daarnaast kent de gemeente een tegemoetkoming in de hoge zorgkosten voor chronisch zieken.

Een woordvoerder van WIL laat weten: “Al onze klanten blijven tot 1 januari 2020, als zij dat willen, gewoon verzekerd via de collectieve verzekering van Menzis. Gemeenten en WIL gaan zo snel mogelijk op zoek naar een goed alternatief. Houten trekt hierin op met de overige Lekstroom­gemeenten.”

Bronnen: Nationale Zorggids 3.8.18; Barneveldse Krant 3.8.18; woordvoerders van Menzis en WIL in antwoord op vragen van Ytzen Lont voor Stylo, Omroep Houten en Houtens Nieuws. 

Trappen maar

Stella Fietsen in Nunspeet laat in een persbericht weten dat de elektrische fiets hipper wordt onder studenten en scholieren. Dat is goed nieuws voor Stella, want die verkoopt meer fietsen, maar het is een ontwikkeling waar ik niet blij mee ben.

Steeds vaker zie ik ouderen op hoge snelheid op het fietspad of de weg langs mij heen flitsen en nauwelijks afremmen bij een kruispunt. Nog nét even er voor glippen. Want remmen terwijl je aangedreven wordt, is vervelend en een inbreuk op je rijgenot. Het verkeersgedrag van veel ouderen wordt brutaler.

Tegelijkertijd begrijp ik wel dat de e-bike voor veel ouderen en anderen een zegen is. Dan denk ik vooral aan trapondersteuning. Gewoon rustig blijven trappen, geen hogere snelheid maar net dat beetje extra kracht. Maar tegelijkertijd hoor ik om mij heen ook al over meer valpartijen.

Zelf heb ik een fiets zonder versnelling. Bij gewone kruissnelheid is dat geen enkel probleem, maar bij stevige tegenwind of bij een helling wordt het lastiger. Zeker als ik bij een kruispunt uit stilstand op gang moet komen tegen een vals plat. De laatste maanden heb ik door gezondheidsproblemen minder energie en is een stevige fietstocht vermoeiend. Mijn volgende fiets wordt er dus weer één met een versnelling. En ooit ligt er een e-bike voor mij in het verschiet.

Maar nu de jongeren. "De opmars van het aantal verkochte e-bikes aan jongeren komt mogelijk door het veranderende imago van de elektrische fiets. De elektrische fiets wordt niet gezien als oubollig of alleen geschikt voor ouderen", aldus Stella. De e-bike is geschikt voor scholieren die een lange afstand afleggen naar school en bijna de helft van de Nederlanders vindt dat de elektrische fiets hipper wordt, volgens het persbericht.

Daar ben ik helemaal niet blij mee. Elektrische fietsen zijn een uitkomst voor wie een extra steuntje nodig heeft. Maar als je ook gewoon kan fietsen, dan kost een e-bike onnodig veel geld en onnodig veel energie. Ook elektriciteit komt ergens vandaan. Bovendien leidt de e-bike tot minder lichaamsbeweging. En was dat nu juist niet goed voor ons? Ik fietste vroeger - toen alles beter was - zes dagen in de week 18 kilometers naar school en terug (18x2x6 = 216 km/w).

Maar als 'iedereen' elektrisch gaat fietsen, dan moeten we bedenken dat ons verkeerspatroon en de verkeersveiligheid daardoor verandert. De e-bike wordt dan in feite gewoon een 'stiekeme' brommer die niet bromt. Stiekem omdat je hem niet hoort aankomen en stiekem omdat we net doen alsof het een gewone fiets is. Maar dat is het niet meer. Het is een stille brommer, die ook als zodanig behandeld moet worden.

Op Twitter zag ik vandaag weer eens dat prachtige filmpje van het World Economic Forum (WEF) over mijn woonplaats fietsdorp Houten, met daaronder de lovende commentaren van over de hele wereld. Maar enkelen zijn stomverbaasd en verontwaardigd dat fietsers bij ons geen helm dragen. Ik raakte hierover in discussie met een schrijver uit Zimbabwe en zei dat ik niemand ken die een helm draagt op de fiets. "But safety is important!", roept hij uit. Zeker, zeg ik, maar dan zouden ook voetgangers helmen moeten dragen. Zowel mijn zus, toen ze klein was, als mijn moeder, toen ze hoogbejaard was, zijn als voetganger aangereden door fietsers, met ernstige gevolgen. Bij ons dragen fietsers geen helmen, zei ik, maar dat kan veranderen door de opkomst van de e-Bike.

Het persbericht van Stella maakt mij dus helemaal niet blij en ik denk dat ik maar eens een vereniging ga oprichten tegen roekeloze ouderen en luie jongeren. Trappen maar!

Foto: Persbericht Stella Fietsen 7.8.18 * * * Bekijk het filmpje over Houten op Twitter

Met blote billen naar de basisschool in Barneveld

Een vriendin laat dolenthousiast weten dat ze onverwachts een nieuwe baan heeft als logistiek medewerker. Wel moet ze later deze maand nog geopereerd worden aan haar voet. Ik stuur haar dus een hartelijke felicitatie en spreek de hoop uit dat het goed gaat met haar gezondheid, inclusief haar logistieke extremiteiten ofwel de benenwagen. Ze antwoordt dat haar benen wel willen, maar dat haar voeten het probleem zijn. Ik besef dat mijn mensbeeld weer eens is beïnvloed door mijn Friese achtergrond. Ik zie de voet toch echt als een onlosmakelijk onderdeel van het been. Maar bij ons Friezen, leg ik haar uit, zitten alle lichaamsdelen op een wat andere plek dan bij de Hollanders.

De voeten zitten wat hoger en de billen wat lager.

Thuis noemden wij onze benen "fuotten", met als enkelvoud "foet". Het woordenboek zegt "skonken", een woord dat ik ook wel ken, maar dat wij thuis minder vaak gebruikten. Waar het Frysk Wurdboek en ik het in elk geval wel over eens zijn, is dat Friese dijen "billen" zijn. Het dijbeen heet "bilbonke" en de benenwagen is in het Fries een "billewein".

Het was bij ons dus heel normaal dat mijn moeder mij bij mooi weer met blote billen naar school liet gaan. Ik besefte wel dat ik dat tegen m'n Barneveldse vriendjes zo niet kon zeggen, dus dan zei ik netjes dat ik met blote voeten naar school ging. Maar ook dat werd niet goed begrepen.

Veel pijnlijker was het dat ik tijdens een pinksterkamp van de kerk bij de broodmaaltijd aan een lange houten eettafel om een "plasje" vroeg. Het kapje van het brood was bij ons het "plaske" (ploske). "Mei ik 't plaske, Mem", was bij ons een doodgewone vraag. We waren er dol op. Het woord komt van het gelijkluidende werkwoord "plaske", dat dik schillen of afsnijden betekent. Het Nederlandse woord "kapje" kende ik niet eens.

In de Engelse les - ik was 17 - vertelde de leraar over een spraakverwarring met zijn Friese vrouw. Zij wilde de kamerplanten in de modder zetten. De hele klas moest lachen en ik had geen idee waarom. Dat modder modderig moet zijn, dat wist ik nog niet. Gewone (pot)aarde noemde m'n mother ook modder. En waarom zou een modderschuit geen droge aarde kunnen vervoeren? Of je er nou een Friese of een Nederlandse vlag op zet.

Dig this

Seven temporary workers on a waterproject in Sierra Leone have succesfully finished their training to operate digger machines and cranes. A construction company called BAM, based in Bunnik near Utrecht in the Netherlands, works on a big project to improve the water supply of the Sierra Leonean capital Freetown. The water supply in Freetown is often interrupted due to lack of water and leakages. Access to water has hardly improved since the end of the civil war in 2002.

The project includes repairs and improvement of the Guma Valley water works and Guma Valley Dam as well as the main pipelines and water network of Freetown. It will reduce leakages and better manage the water pressure. The Guma Dam provides the biggest water reservoir for the Sierra Leonean capital.

This so called 'Engineering Management Services Project for the Rehabilitation of Freetown Water Supply' is funded by the UK government through the Department for International Development.

Construction company BAM sent seven of the local workers to Norfolk in England to get a training on all kinds of digger machines and cranes. With their diploma their chances to find a new job, after the project is finished, will be much better.

Text: Ytzen Lont, sources:
BAMinternational.com (English)
Cobouw.nl (Dutch)