Eindelijk heb ik weer een Citroën HY. Deze kreeg ik onverwachts cadeau van de weer op hun eigen honk gearriveerde familie voor wie ik op de beestenboel paste. De Citroën HY staat ook wel bekend als patatwagen. Of in dit geval een mobiel PTT-postkantoor annex koektrommel. Vroeger reed de Franse politie ermee - je ziet ze in films van Louis de 'funest' - en ze werden ook wel als veewagen gebruikt. Zelf had ik halverwege de jaren '90 een Citroën HY kampeerwagen. Ik ben er in 1997 nog mee van Utrecht naar Houten verhuisd. Maar hij kwam toen al niet meer de helling op bij de Ikea in Utrecht, omdat één van de cilinders van de motor het had begeven. Ik probeerde het nog met een lange aanloop over de volle lengte van de parkeergarage, maar bijna bovenaan de helling moest ik de wagen terug laten zakken, druk zwaaiend naar de auto's achter mij dat ze ook terug moesten. Gelukkig mocht ik m'n meubeltjes ophalen aan de achterkant van het gebouw op de begane grond. Toen reparatie te duur bleek, heb ik in 1998 de wagen voor 200 gulden aan de garage verkocht, waar hij het HY-liefhebbende deel der mensheid nog jaren als orgaandonor heeft gediend.
In de jaren daarvoor heb ik erg veel plezier gehad van de wagen, al heb ik er niet eens zoveel mee gekampeerd. Hoewel het een Franse wagen is, begon hiermee mijn oriëntatie op Duitsland. Ik kocht de wagen - zodat ik mobiel zou zijn - voor mijn 'sabbatical', nadat ik mijn personeel om hunnentwil de laan had uitgestuurd, zodat ik mijzelf kon ontmanagen. Ik reed ermee naar Bonn, parkeerde op een braakliggend terrein tussen de Aldi en de Citroëngarage in Bonn-Beuel en plaatste een advertentie in de Bonner General Anzeiger: "Holländer (39) möchte Deutsch, Deutschland und die Deutschen kennen lernen". Eén van de reacties op die advertentie leidde er uiteindelijk toe dat ik ging wonen bij een moeder met drie dochters (de oudste van 11 en een tweeling van 6). De kampeerwagen stond een groot deel van de tijd geparkeerd in de Wendehammer (mijn favoriete Duitse woord) naast het huis. De Wendehammer (keerlus) was een uitham van de doodlopende weg met de vorm van een hamer, waar je kon keren maar waar ook een plekje was waar ik de wagen altijd kon stallen. Bij Wendehammer moet ik ook altijd denken aan de beelden van de mensenmassa die na de Wende met grote hamers de Berlijnse Muur probeerde te slopen.
Mijn Duitse vriendin Maria had de wagen Honk gedoopt. Een geniale vondst, al had ze dat zelf niet door. Ze vond het snuitje van de wagen lijken op het snuitje van Honk, haar favoriete stripfiguur uit de tekenfilmserie Ottifanten. Honk is een teddybeer met een kjoete snoet tussen een olifantenfamilie. Ik zag meteen de internationale potentie van deze doopnaam. In het Duits sloeg Honk dus op het kjoete snoetje, in het Engels duidde de naam op een automobiel, kinderen noemen een auto immers ook wel een 'toet toet', 'honk honk'. En in het Nederlands is een honk een thuisbasis, wat mijn kampeerwagen ook zeker was.
Dus ik was erg verguld toen ik deze week met een nieuwe Honk thuiskwam.
