Bij de ingangen van het plein voor de Klaagmuur staan borden waarop gevraagd wordt de sabbat en heilige dagen te respecteren. Wat en wanneer, daar moest je tot voor kort zelf achterkomen. Velen weten wel dat zaterdag de sabbat is, maar vergeten dat deze vrijdagavond bij het invallen van de duisternis begint. Zaterdagavond is de sabbat weer voorbij en breekt in Jeruzalem Saturday Night Fever aan als in elke andere moderne stad. En wanneer vallen de Joodse feestdagen? Wat mag dan wel en wat niet? Niet fotograferen, kon ik zelf nog wel bedenken. En roken doe ik nooit. Maar toen ik eens rustig op de sabbat een ansichtkaart zat te schrijven, kwam meteen de 'religieuze politie' tierend op mij af. O ja, niet schrijven op de sabbat.
Dit jaar zijn er voor het eerst borden bijgeplaatst, waarop vanwege Pesach het fotograferen, filmen, bellen, roken en schrijven duidelijk verboden worden verklaard. U bent gewaarschuwd. Een man in een shabby spijkerbroek, pistool onder de riem, loopt driftig heen en weer om zondigende toeristen op hun plicht te wijzen. Hij heeft het er maar druk mee.
Op een afstand blijf ik de man een tijdlang met mijn ogen volgen. Aan zijn dribbel zie ik wanneer hij beet heeft. Het lijkt me een mooi thema voor een documentaire. Volg de man een dag lang met een camera, terwijl hij filmers wegjaagt. Ik zit te wachten tot hij zijn pistool onder zijn broeksriem vandaan haalt en een roker neerschiet: "roken is dodelijk". Een man rookt en belt tegelijk: "grijp hem!" Soms mist hij er een paar en ik heb de neiging om hem te gaan helpen. Shame on you! Smile & shoot! Het lijkt me heerlijk om in naam van God op zo'n heilige dag te schelden op zondaars en toeristen, vooral de combinatie van beide, en op taxichauffeurs die deze arme zondaars afzetten bij de Heilige Stad.
Ik kijk om mij heen en vraag mij af wat er nog meer verboden is, of als 't wel mocht, niet zou mogen mogen. Het wegjagen van de duiven, met je handen in de zakken staan, shabby spijkerbroeken, het bezoeken van de Klaagmuur zonder jezelf te vereeuwigen.
Maar als de relipol even uit het zicht is verdwenen voor zijn aardse behoefte, zie ik dat zijn heilige taak onbegonnen werk is. Er staan al weer tientallen mensen te filmen en te fotograferen. Ze staan er gewoon bij te lachen! Ik besef dat de wereld reddeloos verloren is en spoedig ten onder zal gaan.
Gelukkig hebben we de foto's nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten