De literatuurprijs van de Konrad Adenauer Stiftung (KAS) gaat dit jaar naar de Nederlandse auteur Cees Nooteboom. De stichting eert de schrijver voor de politieke en culturele Europese dimensie in zijn volledige oeuvre. De jury noemt hem een ironievolle en virtuose auteur van internationale klasse. De prijsuitreiking vindt plaats op 12 december 2010 in Weimar.
Bron: Newsletter der Konrad-Adenauer-Stiftung 29.04.10
(Pressemitteilung 08.04.10)
Lees literatuurexpert Michael Braun op www.kas.de
donderdag 29 april 2010
Journalistieke onafhankelijkheid
In De Nieuwe Reporter - een aanrader voor iedereen die in journalistiek is geïnteresseerd - las ik vandaag een interessant blog van Jan Bierhoff over het onverwachtse ontslag van de hoofdredacteur van NRC, onder de titel: "Het vertrek van Birgit Donker en de herverdeling van de mediamacht". Bierhoff ziet een "onstuitbare opmars van ‘stakeholder journalism’, belangengebonden journalistiek".
Al lezend, zat ik te overpeinzen dat ik nog uit de tijd kom van de subjectieve journalistiek. Het devies: ga met een open geest en open vizier op zoek naar de waarheid maar wees je er van bewust dat jouw interpretatie van de waarheid altijd gekleurd wordt door de bril die je draagt. Laat die kleur weten aan je lezers. Pure onafhankelijkheid is een fictie.
In de reacties onder het blog ontdekte ik een bijdrage 'naar mijn hart' van Gerard Smit, docent filosofie en journalistiek aan de Hogeschool Utrecht, die ik hier letterlijk citeer:
"Onafhankelijkheid is een groot goed. Maar fixatie op onafhankelijkheid is een vergissing. Onafhankelijkheid is een middel en geen doel. Het doel is zinvolle journalistiek. En wat je daaronder moet verstaan wordt niet altijd duidelijk gemaakt. Wat dat betreft zouden journalisten partijdiger moeten worden en hun partijdigheid beter moeten promoten. Bijvoorbeeld door duidelijk te maken dat ze de macht willen controleren, wat je daar als burger aan hebt, en hoe je dat als journalist voor elkaar denkt te krijgen. Om het vertrouwen in ‘het merk NRC’ te vergroten – en dat willen toch alle partijen – zou je niet moeten tamboereren op onafhankelijkheid – want daar koopt niemand wat voor – maar op wat je met die onafhankelijkheid wilt bereiken. De vergissing is te denken dat onafhankelijkheid vanzelf tot zinvolle journalistiek leidt, maar zo werkt het niet. Vandaar dat Jack Fuller in zijn boek ‘News Values, ideas for an information age’, er al voor pleitte het begrip ‘onafhankelijkheid’ in de journalistiek te vervangen door ‘intellectuele eerlijkheid’: maak duidelijke waar je voor staat, wat mensen daar aan hebben, en wees daar een beetje eerlijk in."
Lees verder:
De Nieuwe Reporter
Jan Bierhoff over vertrek Birgit Donker
Weblog Journalistiek & Filosofie van Gerard Smit
Al lezend, zat ik te overpeinzen dat ik nog uit de tijd kom van de subjectieve journalistiek. Het devies: ga met een open geest en open vizier op zoek naar de waarheid maar wees je er van bewust dat jouw interpretatie van de waarheid altijd gekleurd wordt door de bril die je draagt. Laat die kleur weten aan je lezers. Pure onafhankelijkheid is een fictie.
In de reacties onder het blog ontdekte ik een bijdrage 'naar mijn hart' van Gerard Smit, docent filosofie en journalistiek aan de Hogeschool Utrecht, die ik hier letterlijk citeer:
"Onafhankelijkheid is een groot goed. Maar fixatie op onafhankelijkheid is een vergissing. Onafhankelijkheid is een middel en geen doel. Het doel is zinvolle journalistiek. En wat je daaronder moet verstaan wordt niet altijd duidelijk gemaakt. Wat dat betreft zouden journalisten partijdiger moeten worden en hun partijdigheid beter moeten promoten. Bijvoorbeeld door duidelijk te maken dat ze de macht willen controleren, wat je daar als burger aan hebt, en hoe je dat als journalist voor elkaar denkt te krijgen. Om het vertrouwen in ‘het merk NRC’ te vergroten – en dat willen toch alle partijen – zou je niet moeten tamboereren op onafhankelijkheid – want daar koopt niemand wat voor – maar op wat je met die onafhankelijkheid wilt bereiken. De vergissing is te denken dat onafhankelijkheid vanzelf tot zinvolle journalistiek leidt, maar zo werkt het niet. Vandaar dat Jack Fuller in zijn boek ‘News Values, ideas for an information age’, er al voor pleitte het begrip ‘onafhankelijkheid’ in de journalistiek te vervangen door ‘intellectuele eerlijkheid’: maak duidelijke waar je voor staat, wat mensen daar aan hebben, en wees daar een beetje eerlijk in."
Lees verder:
De Nieuwe Reporter
Jan Bierhoff over vertrek Birgit Donker
Weblog Journalistiek & Filosofie van Gerard Smit
maandag 12 april 2010
Big brother
Een vriend van me liet mij zondag een brief lezen van Spitsscoren. Hij kan geld verdienen door de spits te mijden. Ik had daar wel eens van gehoord, maar het was niet zo tot mij doorgedrongen.
Zelf heb ik in 1972 op mijn 17e besloten om "selectief gebruik te maken van de vervoermiddelen", zoals ik dat toen formuleerde. Het is een gemakkelijk te handhaven principe. Ik ben lid van Wheels4All en heb altijd een buurtauto tot mijn beschikking. In mijn woonplaats staan zo'n 15 auto's voor me klaar. De dichtstbijzijnde staat op 5 minuten lopen van mijn huis, even verder staat ook een combi-busje en vlakbij zelfs een rolstoelbus. Maar ook elders in het land staat op veel plekken 'mijn' auto. Allemaal met een eigen vrije parkeerplaats. Vorige week nog reed ik met een auto uit de binnenstad van Harderwijk met mijn moeder uit Zeewolde heen en weer naar Friesland.
In de praktijk heb ik zelden een auto nodig. Eigenlijk alleen voor het vervoer van enkele familieleden die slecht ter been zijn. Ik reis vooral met de fiets en het openbaar vervoer. Dat is als je in het midden van het land woont en zelfstandige bent geen enkel probleem. Dit blog schrijf ik in de trein van Utrecht naar Nijmegen. Ik ben altijd online.
Maar goed, daar wilde ik het helemaal niet over hebben. De brief van Spitsscoren aan mijn vriend. Mijn mond viel open toen ik dit las: "Op basis van gegevens die wij van Rijkswaterstaat ontvingen, concluderen wij dat u regelmatig in de ochtendspits op de A15 rijdt."
Ik was echt geschokt. Waar is er onze privacy gebleven? Hier is nota bene een overheidsinstantie die het verkeer op de snelweg filmt, de kentekens vastlegt, een periode bewaart en analyseert. Kortom, een overheid die nagaat waar op welke tijdstippen wij ons bevinden en ons reispatroon analyseert, zonder dat er sprake is van een verdenking. Volautomatisch en onpersoonlijk natuurlijk en omgeven met allerlei wat men noemt 'privacywaarborgen'. Maar ver, vèr over de grens van hoe een overheid zich tegenover haar burgers zou behoren te gedragen. Nu oogt het nog onschuldig, maar hier kent 'het systeem' zijn plaats niet meer. Big brother is watching you.
In één seconde veranderde ik gisteren van een gematigd voorstander in een fel tegenstander van het rekeningrijden. Nee, ik wil geen kentekencontrole en geen kastjes in de auto die registreren waar ik rijd. Ook niet met protocollen omgeven. De overheid is niet blind te vertrouwen en moet haar grenzen kennen.
Zie: Spitsscoren.nl en Wheels4All.nl
Zelf heb ik in 1972 op mijn 17e besloten om "selectief gebruik te maken van de vervoermiddelen", zoals ik dat toen formuleerde. Het is een gemakkelijk te handhaven principe. Ik ben lid van Wheels4All en heb altijd een buurtauto tot mijn beschikking. In mijn woonplaats staan zo'n 15 auto's voor me klaar. De dichtstbijzijnde staat op 5 minuten lopen van mijn huis, even verder staat ook een combi-busje en vlakbij zelfs een rolstoelbus. Maar ook elders in het land staat op veel plekken 'mijn' auto. Allemaal met een eigen vrije parkeerplaats. Vorige week nog reed ik met een auto uit de binnenstad van Harderwijk met mijn moeder uit Zeewolde heen en weer naar Friesland.
In de praktijk heb ik zelden een auto nodig. Eigenlijk alleen voor het vervoer van enkele familieleden die slecht ter been zijn. Ik reis vooral met de fiets en het openbaar vervoer. Dat is als je in het midden van het land woont en zelfstandige bent geen enkel probleem. Dit blog schrijf ik in de trein van Utrecht naar Nijmegen. Ik ben altijd online.
Maar goed, daar wilde ik het helemaal niet over hebben. De brief van Spitsscoren aan mijn vriend. Mijn mond viel open toen ik dit las: "Op basis van gegevens die wij van Rijkswaterstaat ontvingen, concluderen wij dat u regelmatig in de ochtendspits op de A15 rijdt."
Ik was echt geschokt. Waar is er onze privacy gebleven? Hier is nota bene een overheidsinstantie die het verkeer op de snelweg filmt, de kentekens vastlegt, een periode bewaart en analyseert. Kortom, een overheid die nagaat waar op welke tijdstippen wij ons bevinden en ons reispatroon analyseert, zonder dat er sprake is van een verdenking. Volautomatisch en onpersoonlijk natuurlijk en omgeven met allerlei wat men noemt 'privacywaarborgen'. Maar ver, vèr over de grens van hoe een overheid zich tegenover haar burgers zou behoren te gedragen. Nu oogt het nog onschuldig, maar hier kent 'het systeem' zijn plaats niet meer. Big brother is watching you.
In één seconde veranderde ik gisteren van een gematigd voorstander in een fel tegenstander van het rekeningrijden. Nee, ik wil geen kentekencontrole en geen kastjes in de auto die registreren waar ik rijd. Ook niet met protocollen omgeven. De overheid is niet blind te vertrouwen en moet haar grenzen kennen.
Zie: Spitsscoren.nl en Wheels4All.nl
woensdag 7 april 2010
Koten
Nu ken ik wel het Vlaamse woord 'kot' voor studentenkamer. Maar ik zou gedacht hebben dat het meervoud 'kotten' is. Net zie ik in het Belgische televisienieuws een bericht over de brandveiligheid van studentenkoten. Het juiste meervoud is dus niet kotten maar koten.
CDA-lijsttrekker stapt op
CDA-lijsttrekker Hennie Boogaards van Zeewolde wordt wethouder in de gemeente Noordoostpolder.
Zij volgt hiermee het voorbeeld van de grote leider Balkenende, die de kiezers duidelijk heeft gemaakt dat je verkiesbaar stellen niet betekent dat je ook bereid bent om verkozen te worden.
Bron: Omroep Flevoland
Zij volgt hiermee het voorbeeld van de grote leider Balkenende, die de kiezers duidelijk heeft gemaakt dat je verkiesbaar stellen niet betekent dat je ook bereid bent om verkozen te worden.
Bron: Omroep Flevoland
dinsdag 6 april 2010
Tienminutengesprek
"Een. Wij gaan ons best doen omdat wij goed zijn.
Twee. Over een maand weten wij of zijn leven gaat lukken. Wij melden dat desgewenst schriftelijk.
Drie. Dit is een productafspraak."
Bron: Slotcouplet van het gedicht "Tienminutengesprek" van Esther Jansma (1958), archeoloog en dichter, gelezen in De Academische Boekengids (ABG) #79, maart 2010, p21.
Twee. Over een maand weten wij of zijn leven gaat lukken. Wij melden dat desgewenst schriftelijk.
Drie. Dit is een productafspraak."
Bron: Slotcouplet van het gedicht "Tienminutengesprek" van Esther Jansma (1958), archeoloog en dichter, gelezen in De Academische Boekengids (ABG) #79, maart 2010, p21.
vrijdag 2 april 2010
Goede Vrijdag
Toen ik vrijdagavond, Goede Vrijdag, bij station Houten-Castellum op de NS-bus stapte, kwamen er twee jongens aangerend. Ze hadden eten meegenomen voor de chauffeur. Met vis. Het waren moslimsjongens van mediterrane afkomst en de één legde aan de ander uit dat Goede Vrijdag een soort Ramadan is. Dan eten christenen geen vlees.
Onderweg ging het gesprek nog lang door over de feestdagen en de chauffeur waarschuwde de jongens dat vanwege Goede Vrijdag in het centrum alles dicht is . Daar hadden ze dan weer geen rekening mee gehouden. De chauffeur vertelde dat in zijn geboorteland Suriname alle bevolkingsgroepen de Goede Vrijdag respecteren, ook de moslims.
Toen ik uit de bus stapte, wenste ik de chauffeur goede paasdagen. Terwijl ik mijn weg vervolgde, riep hij me na: “De Heer is waarlijk opgestaan!”.
Onderweg ging het gesprek nog lang door over de feestdagen en de chauffeur waarschuwde de jongens dat vanwege Goede Vrijdag in het centrum alles dicht is . Daar hadden ze dan weer geen rekening mee gehouden. De chauffeur vertelde dat in zijn geboorteland Suriname alle bevolkingsgroepen de Goede Vrijdag respecteren, ook de moslims.
Toen ik uit de bus stapte, wenste ik de chauffeur goede paasdagen. Terwijl ik mijn weg vervolgde, riep hij me na: “De Heer is waarlijk opgestaan!”.
Abonneren op:
Posts (Atom)