Mijn eerste testervaring met de Noord-Zuid Lijn in Amsterdam. Mij maanden geleden al aangemeld bij het Gemeentelijk Vervoersbedrijf GVB. Het testen met passagiers werd een paar keer uitgesteld doordat de technische tests uitliepen. Maar vrijdagavond 20 april was het dan zover. ik zou als testpassagier mee met de nieuwe metro. Uiterlijk 19:00 moest ik op metrostation Centraal zijn, het speciale kaartje met QR-code op zak. Om mooi op tijd te zijn, vroeg gegeten bij vrienden op IJburg en om zes uur met tram 26 naar Centraal. Ruim op tijd.
Maar ik had niet met het Gemeentelijk Vervoersbedrijf gerekend. De bovenleiding van lijn 26 was eerder die middag geknapt, er waren bussen ingezet. De hele middag al, zo bleek. Om er zeker van te zijn dat ik nog op tijd zou komen, belde ik kort na zessen de klantenservice, legde uit dat ik aan het testen mee zou doen en vroeg wat ik moest doen. Op dat moment kon ik nog alternatief vervoer regelen. Nee, ik hoefde mij geen zorgen te maken, verzekerde het GVB mij. Er waren zeven pendelbussen onderweg, gewoon blijven staan waar je staat, op de halte Lumièrelaan. Het aantal wachtende passagiers groeide, druk bellend met bazen en partners, dat men probeerde op tijd te zijn. Ik voelde mij al een echte GVB-er en stelde iedereen gerust: er zijn zeven pendelbussen onderweg! De hele rit van Centraal naar het eindpunt op IJburg duurt minder dan een half uur, maar na 40 minuten was er nog steeds geen pendelbus te bekennen. Eindelijk om 18.43 uur verscheen de eerste. Maar kon ik nog op tijd komen? Het werd nu een race met lijn 326 tegen de klok. Weer gebeld met klantenservice, met een mevrouw die erg meeleefde, mijn naam noteerde en het testteam belde. Het ontmoetingspunt voor de test zou wat langer open blijven.
Om tien minuten over zeven was ik op Centraal. Ik rende naar de poortjes van het op 22 juli te openen metrostation. Bij de poortjes stond een vriendelijke dame van het GVB die mijn kaartje zag en zei dat ik gewoon kon inchecken en doorlopen. Maar toen kwam haar collega eraan: nee, dat mocht niet meer. Tijd is tijd. De dame nam het nog voor mij op bij haar collega, omdat ik had uitgelegd dat ik van buiten Amsterdam kwam en alleen door GVB zelf vertraagd was en daarover onderweg bij herhaling contact had onderhouden met de klantenservice. Maar de man was onverbiddelijk: ik moest weer naar huis. De vrouw verontschuldigde zich.
Nou kan ik mij voorstellen dat er een bovenleiding knapt en bij de test kan natuurlijk van alles misgaan. Maar wat ik niet begrijp is dat er in veertig minuten géén van de zeven ingezette bussen verschijnt en dat het GVB niet even regelt dat testers die van buiten komen kort kunnen worden opgevangen. Bovendien, als de dwarse collega om zeven uur nou maar koffie was gaan drinken, dan had de klantvriendelijke dame mij gewoon binnen gelaten en zat ik vrolijk in de metro te testen of te genieten van het "lunchpakket" dat het GVB mij deze avond had beloofd. Misschien had ik dan mijn geloof in GVB behouden.
Eerste testbevinding: het gemeentelijk vervoersbedrijf is nog niet rijp genoeg om passagiers naar de testlocatie te vervoeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten