Vals alarm

Maandag 16 augustus gingen de sirenes af. Mijn eerste gedachte: Is het al twaalf uur? Ik keek op de klok maar het was net een minuut over elf. Een uur te vroeg... Is het al weer de eerste van de maand? Nee, we zijn pas halverwege de maand. Het is als wakker worden uit een droom en je niet meteen weet wat voor dag het is of waar je bent. Anderen, zo las ik later, hadden precies diezelfde volgorde van verwarring. 

Nu vermoedde ik al dat het een vals alarm was. Ik zette de rampenzender RTV Utrecht aan en zag geen nieuws over een incident en ook andere relevante bronnen gaven geen informatie. Bij een ramp moet de brand of ontploffing of dreiging natuurlijk al even gaande en gemeld zijn voordat het alarm in werking wordt gezet. Ik kon er dus met een gerust hart van uitgaan dat het een vals alarm was. 

Een half uurtje later meldden RTV Utrecht en andere bronnen dat er sprake was van een vergissing. Er moest één sirene worden getest, maar per ongeluk waren alle sirenes in de hele provincie aangezet. Het grappige was dat ik dit bericht - de bevestiging dat het een vals alarm was met links naar de berichtgeving - van vakantiegangers in Frankrijk en Kroatië [vals! het was Bulgarije] ontving, nog voordat ik het zelf gezien had. Ik informeerde meteen ook een buitenlandse vriendin die hier in Nederland een jaar als au pair werkt en die ik de eerste maandag van januari ook het testalarm heb uitgelegd. 

Het bericht zette ik ook op Facebook met als commentaar "vergissen is geen ramp". 

Oud-collega Dinie reageerde: "Dan weet je meteen of mensen er wel gehoor aan geven. Niet dus. In plaats van dekking te zoeken, staan mensen verbaasd te kijken en geloven er niks van (wat in dit geval de juiste houding was). Ik was eens in Parijs in een hotel toen het brandalarm ‘s ochtends om 7 uur af ging. Samen met een collega was ik snel in de lobby. Ik had onderweg veel mensen gewekt en gewaarschuwd, maar pas na een kwartier kwamen mensen met hun koffer en aangekleed naar beneden. Toen begreep ik waarom bij hotelbranden vaak veel slachtoffers vallen."

Ik antwoordde:

"In een hotel of hostel check en loop ik voor de nacht altijd de vluchtroute. Ik neem in me op of ik links of rechts moet gaan. Toen de vluchtroute uitkwam bij een raam op de verdieping met daarbuiten een koker met een uittrekbare ladder, was de beheerder dankbaar dat ik bij haar kwam met het verzoek deze vluchtweg uit te leggen en het uittrekken van de ladder te testen.

Bij een (vals) alarm op een kantoor zal ik ook altijd reageren en zonder tegenbericht naar de verzamelplaats gaan. Bij de Universiteitsbibliotheek heb ik dat verschillende keren meegemaakt. Daar verscheen overigens ook direct de brandweer, ook bij een vals alarm. Eén keer ging door een storing in een deel van het gebouw de sprinklerinstallatie af en dan moet je sowieso voor je eigen veiligheid maken dat je weg komt en bij het aangaan van de gas- of poederblussing in serverruimtes of bij kostbare collecties heb je nog minder tijd."

Het alarm blijkt niet alleen in de provincie Utrecht, zoals ik dacht, maar ook in Den Haag afgegaan, waar kunstenaar Jan zijn atelier heeft. Hij schrijft:

"In Den Haag ging de sirene ook af. Ik heb onmiddellijk alle instructies opgevolgd en ben met een noodpakket direct dekking gaan zoeken. Na drie uur hoorde ik op de radio dat er niets aan de hand was. Gelukkig maar, want het noodpakket was ondertussen al op."

Voor de zekerheid heb ik hem even op de hoogte gebracht van de laatste stand van zaken: 

"FYI: World War 2 has ended. We won."