Albinismedag

Vrijdag 13 juni is het weer de International Albinism Awareness Day (IAAD), Albinismedag. Deze dag is ingesteld door de Verenigde Naties. De start was een resolutie op 13 juni 2013 van de Mensenrechtenraad, waarin werd opgeroepen tot bescherming van de rechten van mensen met albinisme. De eerste Albinismedag was 13 juni 2015. 

Albinisme is een genetische aandoening: een gebrek aan pigment of malanine, wat resulteert in een bleke huid, wit of kleurloos haar en ogen die roze of blauw lijken. Het woord albinisme en albino komt het van het Latijnse woord albus, wat wit betekent. Albinisme brengt verschillende risico's met zich mee. De eerste is onvoldoende bescherming tegen zonlicht, met het risico op huidkanker. Het tweede risico is discriminatie. Beide risico's kunnen levensbedreigend zijn. 

In veel Afrikaanse landen worden aan "albino's" magische krachten toeschreven. Lichaamsdelen van mensen met albinisme zouden magische krachten bezitten, die rijkdom, geluk, succes en genezing kunnen brengen. Dit leidt tot een bloeiende en gruwelijke handel in lichaamsdelen. Sommigen geloven dat seks met een persoon met albinisme aids kan genezen, wat leidt tot seksueel geweld. Door hun afwijkende uiterlijk worden albino's soms gezien als geesten, niet-menselijke wezens. Mensen geloven dat albinisme een vloek is, een straf van de goden of het resultaat van ontrouw van de ouders. Dit kan leiden tot uitstoting, verstoten van een kind of zelfs kindermoord. 

Tanzania wordt vaak genoemd als een van de landen met de ernstigste problemen. Ook in Malawi is de situatie zorgwekkend. Volgens officiële cijfers zijn hier sinds 2014 meer dan 160 mensen ontvoerd of verminkt, waarvan 22 werden vermoord. Het werkelijke aantal ligt vermoedelijk hoger. 

De Nederlandse stichting Inside the Same bestaat deze maand tien jaar. De stichting richt zich vooral op Tanzania. De stichting werd opgericht door Gabriëlle de Graaf. Zij is moeder van vier kinderen, waarvan twee met albinisme. Na het zien van een documentaire over het leven met albinisme in Oost-Afrika besloot ze dat het tijd was voor actie. Sinds 2015 helpt de stichting kinderen met albinisme, onder andere door het door het verstrekken van zonnebrandcrème, brillen en vergrootglazen en het steunen van onderwijs. 

Xueli Abbing werd op driejarige leeftijd geadopteerd vanuit China. Ze was als kind waarschijnlijk verlaten vanwege haar albinisme. Als tiener werd ze mode-fotomodel. Toen ze hoorde van de gruwelijkheden waarmee "albino's" in Afrika te maken hebben besloot ze zich in te zetten voor de mensenrechten van mensen met albinisme, vooral in Tanzania. Na een verhaal van de BBC over haar dat viraal ging, werd ze Unesco's goodwill ambassadeur. Voor dit werk richtte ze ook een stichting op, de Open Eyes Foundation, die is gevestigd in Rotterdam. 

Organisaties en websites over albinisme: 

• Inside The Same: https://www.insidethesame.com/
• Under the Same Sun: https://www.underthesamesun.com/
• Open Eyes Foundation: https://openeyesfoundation.nl/
• Stichting Albinisme in Afrika: https://albinisme-afrika.nl/
• Oogvereniging: Oogvereniging.nl 
• Africa Albinsm Netwerk: africaalbanismnetwork.org
• Medical Assistance Sierra Leone (MSL): massieraleone.org.uk
• Sierra Leone Association of Persons with Albinism: albinismsierraleone.org
• National Organization for Albinism and Hypopigmentation Noah: IAAD 2025 albinisme.org/iaad

Lees ook: issafrica.org Tanzanians hard hit by trafficking in people with Albinism

Idem Rotterdam 26-02-24 Xueli Abbing: 'Onrechtvaardigheid maakt mij strijdbaar'

Still waiting for the boy

SONG

Listen here >>> Still waiting for the boy

LYRICS

[Verse]

I sit by the window where the sun sinks low

With a shadow of a dream from long ago

Your laughter haunts the air like a fleeting ghost

You were the fire and I was just the smoke

[Chorus]

Still waiting for the boy who never came

A name in the wind that I can't reclaim

The cradle stayed empty while the years grew cold

Your love slipped away before the story told

[Verse 2]

We painted our hopes on the walls of time

But the cracks ran deep in this heart of mine

I promised you the world but my hands were bare

You wanted forever but I wasn't there

[Chorus]

Still waiting for the boy who never came

A name in the wind that I can't reclaim

The cradle stayed empty while the years grew cold

Your love slipped away before the story told

[Bridge]

I see your face in the stars at night

But the sky is a thief that won’t make it right

I was blind to the hunger in your eyes

Now I’m chasing the echoes of goodbyes

[Chorus]

Still waiting for the boy who never came

A name in the wind that I can't reclaim

The cradle stayed empty while the years grew cold

Your love slipped away before the story told

Listen here >>> Still waiting for the boy

* Prompted by Ytzen * AI-generated in seconds by Suno

Bestreden betreden

Eind deze maand eindigt de waarschuwingsperiode voor de zero-emissiezones in Utrecht en Amersfoort, lees ik in een persbericht."Ondernemers en particulieren die vanaf 1 juli deze zones betreden met een bestelauto of vrachtauto die geen toegang heeft, riskeren een boete."

Betreden? Nee, ik ben geen taalnazi, iedereen mag van mij schrijven hoe hij wil. Maar het lukt mij al niet meer om verder te lezen na deze grandioze opening. Betreden (tred, stap) betekent lopen. Mijn hoofd tuimelt met associaties.

Wilt heden nu treden. Ik zie die chauffeurs naast hun busje lopen, het is flink duwen, zo'n bestelwagen vol pakjes. En waarom zou dat niet mogen? Wat als ze in de wagen springen, deze starten en met een walm van diesel om zich heen de binnenstad binnen rijden. Mag het dan wel? Zolang ze de stad maar niet betreden. Een bestreden betreden.

Het herinnert mij aan de eerste keer dat ik Utrecht binnenreed met mijn eigen wagen, mijn besteleend, mijn Citroën AK400. Met 400 kilo laadvermogen. En nou mag je raden hoeveel laadvermogen een AK250 heeft.

Mijn vernuftige vader had een handige tafel ingebouwd, die des daags naar achteren kon worden uitgeklapt tot keuken en des nachts naar voren kon worden uitgeklapt tot bed. Ik waggelde ermee naar de druivenpluk in Frankrijk. Maar zover was het nog niet, eerst reed ik ermee naar Utrecht. Vanaf de Biltse Rading over de rotonde richting Kardinaal De Jongweg.

Net voor de rotonde begon de eend te sputteren. Lege tank. Ik sprong uit de wagen. Op sokken nog wel. Ik ben achter het stuur tot op vandaag een held op sokken omdat ik bij rijles altijd mijn slippers uitschopte. Een slipcursus heb ik nooit gevolgd en nou kán ik niet meer autorijden met schoenen aan, want dan voel ik de pedalen niet.

Dus ik sprong uit de auto, op sokken, de auto nog in beweging van de laatste druppel fossiele brandstof en ik duwde mijn bestelwagen met tafel, bed en keuken over de rotonde van de Biltse Rading naar Kardinaal De Jong. Het verkeerslicht sprong op rood, maar ik trad moedig voorwaarts en ik hoopte zó dat ik geflitst zou worden. Ja, doet u mij meteen maar tien van die foto's.

Zo heb ik de eerste keer van mijn leven de stad Utrecht betreden met mijn bestelwagen.

No Truths

De slaande ruzie tussen Trump en Musk trekt zoveel aandacht dat Trump's eigen Truth Social is vastgelopen.

Daardoor toont het medium voor het eerst de waarheid en is op Trumps eigen pagina te lezen:

Geen waarheden.

Als deze gebruiker een waarheid vertelt, 

dan zie je het hier.

Moskee aan de Handboog en opvanglocatie aan de Molen

Oekraïeners op De Molen 77

Houten gaat op De Molen 77 zo'n negentig Oekraïense vluchtelingen ofwel ontheemden opvangen. Dat heeft het college van burgemeester en wethouders op 11 februari 2025 besloten. De buurt heeft overwegend positief gereageerd. Op 14 mei is de vergunningaanvraag ingediend voor de onmbouw van het kantoorgebouw tot woonruimte. Het betreft een aanvraag, dus de gegevens kunnen nog wijzigen. 

De Molen is de hoofdweg van het kantoorgebied de Molenzoom, dat deel uitmaakt van de deze maand vastgestelde gebiedsvisie Centrum, Molenzoom, Koppeling (CMK). De komende jaren zullen hier veel nieuwe woningen komen. 

Nieuwbouw moskee

De gemeente heeft vergunning verleend aan het Islamitisch Cultuur Centrum (ICC) om aan de Handboog 3 een definitief cultureel centrum met moskee te bouwen. Op die locatie is al enkele jaren een cultureel centrum en moskee gevestigd in een houten gebouw, dat nu zal worden gesloopt. De straat Handboog ligt achter de gereformeerde kerk op de Kruisboog, het gebied tussen de Rondweg en de Binnenweg, waar sport- en culturele functies zijn gevestigd. 

Van beide vergunningsprocedures heb ik de stukken opgevraagd en met een volledig overzicht en samenvattingen gepubliceerd in mijn 'schaduwarchief' van het Gemeentenieuws. 

Zie: 

• Molen 77
• Moskee
• Gemeentenieuws 04-06-25
• go.stylo.nl/gn

Samenwerking sociale adviesraad en gemeente loopt stroef

De samenwerking tussen de Adviesraad Sociaal Domein en de gemeente Houten verloopt stroef. Het is nodig dat de toegevoegde waarde van deze adviesraad opnieuw wordt bepaald, schrijft het College van B&W in een raadsinformatiebrief. De gemeente en de adviesraad hebben afgesproken dat deze "herijking van de gemeentelijke opdracht aan de Adviesraad Sociaal Domein" wordt begeleid door een externe partij, de Koepel Adviesraden Sociaal Domein. 

Bron: Raadsinformatiebrief. 

Gemeente gaat niet over gifspuit

Het College van Burgemeester en Wethouders van de gemeente Houten heeft vragen bentwoorden van raadslid Marije de Vries over de risico's van gewasbeschermingsmiddelen en gemeentelijke maatregelen om deze risico's te beperken.

De gemeente antwoordt dat het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen de laatste tientallen jaren al drastisch is gedaald. De gemeente is niet bevoegd om maatregelen te nemen of te handhaven voor het gebruik van deze middelen, daarvoor zijn de warendienst NVWA en waterschap HDSR bevoegd gezag. 

Bij ruimtelijke ontwikkelingen (bouwplannen of de aanleg van een boomgaard) hanteert de gemeente een 50 meter spuitzone. Bij verkoop of pacht van agrarische gronden wordt de voorwaarde opgenomen dat alleen biologische middelen mogen worden gebruikt.

Zie beantwoording schriftelijke vragen over de mogelijke gezondheidsrisico’s van bepaalde bestrijdingsmiddelen voor inwoners en met name voor jonge kinderen. 

Zie dossier Gif

PS. Niet alle "gewasbeschermingsmiddelen" zijn gif.
"Gif" is kort door de bocht maar vooral kort. Vandaar.
"Gif" is altijd nog beter dan hoe de gemeente
een avond over dit onderwerp aankondigde: 

Remonstrationsverfahren abgeschaft

Duitsland schaft de mogelijkheid tot "Remonstration" met ingang van 1 juli 2025 af. Remonstration is een direct en kostenloos verweer bij het afwijzen van een visumaanvraag, met ingang van 1 juli 2025 af. Dat bericht ontving ik van de Duitse overheid in een ingelaste nieuwsbrief. De afgelopen jaren heb ik verschillende keren iemand geholpen met ee nvisumaanvraag voor Duitsland. 

Remonstration is een mogelijkheid om bij het afwijzen van een visumaanvraag direct, binnen vier weken en zonder omwegen, de visumverstrekkende instantie - meestal een ambassade of consulaat - te vragen nogmaals naar de aanvraag te kijken, waarbij desgewenst ook nieuwe documenten en informatie kunnen worden aangevoerd. Deze mogelijkheid wordt per 1 juli afgeschaft. Het is de bedoeling dat de werkdruk en wachttijden op de ambassades daardoor minder wordt en mensen dus sneller een visum of afwijzing krijgen.

Het blijft wel altijd mogelijk om direct opnieuw een aanvraag in te dienen, eventueel ook met nieuwe informatie en argumentatie, en ook staat de gang naar de rechter open. Maar deze procedures zijn ingewikkelder en er zijn kosten aan verbonden. Het is dus nog meer zaak om bij bij een visumaanvraag de vereiste papieren en criteria goed te bestuderen en te zorgen dat alles compleet is.

Remonstrationsverfahren abgeschaft

Das Deutsche Auswärtige Amt hat angekündigt, das Remonstrationsverfahren gegen ablehnende Visabescheide zum 1. Juli 2025 weltweit abzuschaffen. Es läuft bereits ein Pilotprojekt, bei dem das Remonstrationsverfahren an zahlreichen deutschen Visastellen ausgesetzt ist. Es ist daher ratsam, sich vorab bei der zuständigen Auslandsvertretung zu informieren, ob die Remonstration in Ihrem speziellen Fall noch möglich ist. Alternativ kann man immer einen neuen Visumantrag stellen.

"Remonstration" ist ein Rechtsbehelf im deutschen Visumverfahren, den Antragsteller einlegen können, wenn ihr Visumantrag abgelehnt wurde. Es handelt sich dabei um eine spezielle Form der "Gegenvorstellung" oder "Beschwerde", die direkt bei der deutschen Auslandsvertretung (Botschaft oder Generalkonsulat), die den Visumantrag abgelehnt hat, eingereicht wird.

Was bedeutet Remonstration?

Erneute Prüfung: Das Hauptziel der Remonstration ist es, eine erneute Prüfung der ursprünglichen Ablehnungsentscheidung durch die zuständige Auslandsvertretung zu erwirken. Dabei wird der Fall oft von einem anderen Sachbearbeiter im sogenannten "Vier-Augen-Prinzip" überprüft.

 
Formloser Rechtsbehelf: Grundsätzlich ist die Remonstration ein formloser Rechtsbehelf, allerdings verlangt das Visumshandbuch, dass sie unterschrieben sein muss. Sie kann per Brief, Fax oder als unterschriebenes und eingescanntes Dokument per E-Mail eingereicht werden.

 
Kostenlos: Die Remonstration selbst ist gebührenfrei. Lediglich wenn ein Anwalt beauftragt wird, fallen dessen Honorare an.

 
Vorteile: Sie ist in der Regel schneller und kostengünstiger als eine Klage vor dem Verwaltungsgericht Berlin. Sollte die Remonstration abgelehnt werden, kann immer noch Klage eingereicht werden.

Wie funktioniert Remonstration?

Ablehnungsbescheid: Nachdem ein Visumantrag abgelehnt wurde, erhält der Antragsteller einen Ablehnungsbescheid, der die Gründe für die Ablehnung und eine Rechtsbehelfsbelehrung enthält.
Frist: Die Frist zur Einlegung der Remonstration beträgt in der Regel einen Monat nach Erhalt des Ablehnungsbescheids. Wenn keine Rechtsbehelfsbelehrung beigefügt wurde, kann die Frist bis zu einem Jahr betragen.

 
Inhalt des Remonstrationsschreibens: Das Schreiben sollte folgende Informationen enthalten: Name, Vorname, Geburtsdatum, Geburtsort und Passnummer des Antragstellers. Datum der Ablehnung und die fünfstellige Antragsnummer. Eine ausführliche Begründung, warum die Ablehnung nicht gerechtfertigt ist. Hierbei sollte gezielt auf die im Ablehnungsbescheid genannten Ablehnungsgründe eingegangen und diese entkräftet werden. Gegebenenfalls eine ausführliche Darlegung des Reisezwecks und warum der Aufenthalt wichtig ist. Neue Unterlagen: Es sollten alle relevanten Dokumente und Belege beigefügt werden, die dem ursprünglichen Antrag noch nicht vorlagen, aber die Argumentation stützen oder fehlende Nachweise erbringen können (z.B. stärkere Nachweise der Rückkehrbereitschaft, finanzielle Mittel, familiäre Bindungen im Heimatland).

 
Einreichung: Das unterschriebene Schreiben (und ggf. Anlagen) muss an die Auslandsvertretung gesendet werden, die den Antrag abgelehnt hat.

 
Bearbeitung: Die Auslandsvertretung prüft den Antrag erneut. Dies kann mehrere Wochen bis Monate dauern (in der Regel bis zu drei Monate, kann aber auch länger sein). Während dieser Zeit können Sachstandsanfragen meist nicht beantwortet werden.

 
Entscheidung: Die Auslandsvertretung informiert den Antragsteller unaufgefordert über die Entscheidung der Remonstration.

 
Erfolg: Wird die Remonstration stattgegeben, wird das Visum erteilt.
Ablehnung: Wird die Remonstration erneut abgelehnt, erhält der Antragsteller einen Remonstrationsbescheid, in dem die Gründe für die erneute Ablehnung ausführlicher dargelegt werden. In diesem Fall bleibt als nächste Option nur noch die Klage vor dem Verwaltungsgericht Berlin.

Wichtiger Hinweis: Das Auswärtige Amt hat angekündigt, das Remonstrationsverfahren gegen ablehnende Visabescheide zum 1. Juli 2025 weltweit abzuschaffen. Es läuft bereits ein Pilotprojekt, bei dem das Remonstrationsverfahren an zahlreichen deutschen Visastellen ausgesetzt ist. Es ist daher ratsam, sich vorab bei der zuständigen Auslandsvertretung zu informieren, ob die Remonstration in Ihrem speziellen Fall noch möglich ist. Alternativ kann man immer einen neuen Visumantrag stellen.

Biedt de politie in Sierra Leone genoeg bescherming?

>>> See English translation

Rechtbank Den Haag:
Asielaanvraag Sierra Leoonse muzikant onvoldoende gemotiveerd afgewezen

Den Haag, 27 mei 2025 – De rechtbank Den Haag heeft in een tussenuitspraak op 13 mei geoordeeld dat de afwijzing van de asielaanvraag van een muzikant uit Sierra Leone onvoldoende is gemotiveerd. De man zegt na de mysterieuze dood van zijn vriendin te zijn mishandeld en bedreigd door haar familie en hij vreest bij terugkeer vervolging en geweld van zowel dorpsgenoten als autoriteiten.

De man ging met zijn vriendin en zijn manager naar Liberia om een videoclip op te nemen voor zijn te lanceren nieuwe muziek. Na afloop gingen ze naar huis en de volgende dag bleek dat zijn vriendin, die bij hem in bed lag, overleden was. Er zijn geen aanwijzingen voor een geweldadige dood, maar het is onbekend of er sectie is verricht. De familie van de vriendin is boos en heeft hem aangevallen en mishandeld. Vervolgens is hij naar de Chief gebracht voor een oordeel, maar hij is er in geslaagd om te ontsnappen en heeft Sierra Leone verlaten. Nadien heeft de familie van de vriendin een videobericht verspreid waarin zij hem bedreigen. 

De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) acht de verklaringen van de asielaanvrager geloofwaardig, maar vind dat hij bescherming kan vragen bij de politie in zijn land. Een kernvraag die de rechter stelt, is of de politie in Sierra Leone, in dit door corruptie en armoede geteisterde land, voldoende bescherming kan bieden. De rechtbank concludeert dat onvoldoende is onderbouwd waarom de muzikant geen reëel risico loopt op onmenselijke behandeling bij terugkeer. Ook het standpunt dat hij zich elders in het land zou kunnen vestigen, werd als onvoldoende onderbouwd beoordeeld. De man is zowel als muzikant en als voetballer bekend in het land en kan zich dus niet eenvoudig aan de aandacht onttrekken. 

De rechtbank gaf de minister van Asiel en Migratie acht weken de tijd om de gebreken in het besluit te herstellen. 

Uitspraak: ECLI:NL:RBDHA:2025:8524

Does Sierra Leone police provide enough protection?

Translated from Dutch

The Hague District Court:
Asylum application of Sierra Leonean musician insufficiently motivated rejected

The Hague, May 27, 2025 – The Hague District Court ruled in an interim judgment on May 13 that the rejection of the asylum application of a musician from Sierra Leone was insufficiently motivated. The man says that after the mysterious death of his girlfriend he was abused and threatened by her family and he fears persecution and violence from both fellow villagers and authorities upon his return.

The man went to Liberia with his girlfriend and his manager to record a video clip for his upcoming new music. Afterwards they went home and the next day it turned out that his girlfriend, who was in bed with him, had died. There is no evidence of a violent death, but it is unknown whether an autopsy was performed. The girlfriend's family is angry and attacked and abused him. He was then taken to the Chief for judgment, but he managed to escape and left Sierra Leone. Afterwards, the girlfriend's family distributed a video message in which they threatened him.

The Immigration and Naturalization Service (IND) considers the asylum applicant's statements credible, but believes that he can seek protection from the police in his country. A key question posed by the judge is whether the police in Sierra Leone, in this country plagued by corruption and poverty, can provide sufficient protection. The court concludes that it has not been sufficiently substantiated why the musician does not run a real risk of inhuman treatment upon return. The position that he could settle elsewhere in the country was also judged to be insufficiently substantiated. The man is known in the country as both a musician and a footballer and therefore cannot easily avoid attention.

The court gave the Minister of Asylum and Migration eight weeks to remedy the flaws in the decision.

The Court's ruling, in Dutch: ECLI:NL:RBDHA:2025:8524

Banning

On Facebook I read a post, stating the American navy after Pentagon approval could put almost all almost 400 removed books back in their library. This, of course, started a discussion in the comments about 'bad books' and their bad influence, and the pro's and con's of censorship.

Someone quoted former chairman of the Joint Chiefs of Staff General Mark Milley: “I’ve read Marx as well, that doesn’t make me a communist”. The poster added: "Banning a book, any book - including Mein Kampf - says more about the lack of morality in the person banning the title than it does about the morality of the author."

I wrote a comment on that. 

At my conservative Christian highschool, for several months in a row once a week, we had rather factual history lessons about Marx, Marxism and Communism. The author of the textbook? His name is Banning. 

So when you wrote "Banning a book", for a moment I thought you were talking about him. I never noticed that pun before (and I'm 70 this year). So our textbook already had the word "Banning" printed on it.

Rev. Willem Banning was a well known Dutch 'left leaning' pastor in the Dutch Reformed Church. The textbook contained many quotes of Karl Marx' writings (like Das Kapital), Friedrich Engels and historic-materialist philosophy. I've learned a lot of those lessons, among other things the Christian background and prayers of Friedrich Engels, Marx' concept of "Verelendung" - capitalism would make the poorer poor, which in Europe was countered by revisionist socialist movements and especially in the Northern countries by Christian Democratic parties and Cooperatives in agriculture and insurance, also pope Leo XIII (taken as an example by the present America pope) played an important role in that movement - and "Selbstentfremdung", (the risk of) alienating from yourself when work and work-force is only ruled by money and by bosses without inherent sense and motivation, which are both from a psychological point as well as from a biblical point of view important discussions, and it helped me in thinking about my own work, as an employee as well as being self employed and being an employer for some time, and moreover how to be free and independent and inherently motivated in whatever role or state you are (a popular topic in the US as well).

Anyway, in fact I only wanted to react to the phrase "Banning a book": I recommend the book by Banning.

No intimidating trading relationship

The European People's Party EPP (the largest group in the European Parliament, consisting of Conservative and Christian Democratic parties, like the Dutch CDA) last week published a clear statement about the tariffs that president Trump wants to impose on the EU-countries. "Tariffs benefit no one.", "The EU cannot en will not accep a trading relationship based on intimidation". 

On Facebook this statement triggered a discussion about the recent agreement between the EU and the UK about trade. Several British people critized the deal, and stated that the EU had intimidated the UK to give in to unreasonable demands and unfavorable conditions. 

I couldn't help but to comment on the idea that the EU 'bullied' the UK, and commented: "The UK could have all the advantages of full membership but voted they didn't want that, nor anything close to that, so British negotiators have to bargain to get far less than the EU actually has on offer for them. Knowing you have to ask for less than you can get is not a strong position."

Desparate to fish in our waters

Paul from the UK commented that they didn't want to be tied up to "ridiculous" laws made by "unelected" EU-leaders, and said the EU was only "desparate to fish in our waters". I decided to give my view on that. 

<< Paul, I don't know where this view comes from. I gather you mean to say that you don't agree on many EU laws, but that doesn't make them ridiculous. Yes, in a democracy that recognises Rule of Law everyone is tied by laws. In my home country the Netherlands there are many laws that I don't agree on: that's called democracy, I am not "the majority". Same goes for the EU. I can discuss, "lobby" (in direct contact or through parties or organisations that stand up for my interests) and vote in the EU, just as I can in my own country, province or municipality. That's called democracy. There's much to be improved on all those levels: that's called democracy in progress and we have to continuously see to that. 

I voted in every election for the European Parliament since 1978. Before that the EP was elected by the national parliaments, but since then we have direct elections by the people and proportional representation. My country the Netherlands has a parliamentary system, the government is indeed not elected but the parliament is, with proportional representation, where every vote counts. Do you think countries like the Netherlands or Belgium are no democracy?

On fishing in "your" waters. No one is allowed to fish in British waters (territory). Those are within 12 miles off the coast. Until 1982 outside a nation's territory everyone was allowed to fish freely (law of the free sea). As you may remember it was Iceland that introduced first a 12, then a 50 and then a 200 miles economic zone, outside their territory, where others were not allowed to fish. The United Kingdom didn't want to recognise such zone, maintained the principal of the free see and fought several wars against NATO partner Iceland to defend the right of British fisherman to fish in the Icelandic economic zone. 

I remember these wars well, being quite anxious about it (espcially since it was an war between friends). In the end, after tough negotiations, the UK accepted the 200 miles economic zone and it became law in a worldwide international treaty, stating that fishing within this economic zone (outside national territory) permission is needed. 

Since the Northsea and especially the Channel aren't very wide, there's little "free sea" left, so negotiations and mutual agreements are inevitable. In the EU, also when the UK was still in the EU, this was decided in one package deal, following democratic procedures. Since the UK is outside the EU now, this must be negotiated and agreed separately in a bilateral agreement. I agree with you that this may not be ideal, and there's the continuous risk of overfishing, with too much competition.

Saying "The EU is desperate to fish in our waters" is a bit odd though, hearing it from a Brit, since it was Great Britain that fought wars over the right to fish in international waters without any negotiations or permission whatsoever, and if they hadn't lost that legal conflict, other countries could have fished in those waters freely without any barriers. So whether this is a good agreement on fishing is definitely a cause for debate, but a agreement with other countries had to be made one way or another (even if there was no EU), and this agreement follows democratic procedures on both sides of the water. >>

UK-EU agreement
In the same discussion a man called Bobby gave a pretty neat summary of the UK-EU agreement, that I like to quote here.

Bobby wrote:

<< In return for extending current fishing rules, the UK has secured a deal to reduce checks on food exports to the EU. The vast majority of routine border checks on animal and plant shipments to and from the EU will be dropped. The new sanitary and phytosanitary (SPS) agreement means the UK can sell raw burgers and sausages back into the EU for the first time since Brexit.

A formal UK-EU defence and security pact has been established. UK and EU officials will meet every six months to talk about defence and foreign policy. Both sides will coordinate on sanctions, share more information and develop a space-related security policy/ The UK will join the EU's PESCO project on military mobility, aimed at speeding troop and equipment movement inside and outside the bloc.

The UK and EU will link their carbon markets to avoid taxes on carbon-intensive goods like steel and cement travelling between the UK and EU. The government says it will save £800m in taxes and shield British steel from EU tariffs, thanks to a UK-only deal worth £25m a year.

British holidaymakers will be able to use e-gates at more European airports. When Brexit ended free movement, UK travellers were shut out from using EU e-gates. Now the EU Commission says the there is no legal barrier to stopping UK citizens using them after the roll-out of its long-awaited digital border checks system, which is due to come into effect in October. >>

Source: EPP-statement 20.05.2025 Tariffs undermine trust - Europe must stay united

Gwen Cash - Canadese journalistieke pionier

>>> English

In 1980 reisde ik - liftend met mijn vriendin - een jaar door Noord-Amerika. We hadden een enkeltje van Brussel naar Boston gekocht en reisden vanaf daar op de bonnefooi verder. In een kleine vier maanden reisden we van Coast to Coast en in juli van dat jaar kwamen we in Vancouver aan. Ik herinner mij nog hoe ik daar stond aan het strand van de Stille Oceaan en het intense gevoel had de rand van de wereld te hebben bereikt. Van Vancouver namen we na een paar dagen de veerboot naar Vancouver Island, een idyllisch pacific island eiland voor de kust van British Columbia, de meest westelijke provincie van Canada. Daar ligt ook de provinciehoofdstad Victoria. 

In Victoria ontmoetten wij Gwen Cash. We zagen een advertentie in de krant, waarin werd gezocht naar een "companion for woman writer". Vanuit de YMCA waar we verbleven, belden we het nummer uit de advertentie. We kregen geen gehoor, maar na een paar uur telkens blijven proberen werd er toch opgenomen door een jonge vrouw, Kathy. Zij legde uit dat het ging om een oude dame van 90, die in het ziekenhuis lag. Ze zou naar huis mogen als ze 24 uur gezelschap had in huis. We konden meteen komen voor een kennismakingsgesprek. 

Canada's first female reporter

We wandelen het lange eind langs de Gorge Road naar het Gorge Hospital. De oude vrouw ligt te slapen en de zuster maakt haar wakker. Haar naam is Gwen Cash en al snel weet iemand er ons op te attenderen dat zij de "eerste vrouwelijke reporter van Canada" is. Dat klopt niet helemaal, want er waren al veel langer vrouwelijke journalisten, ook al in de 19de eeuw, maar zij zou de eerste "algemene verslaggever" zijn, die niet alleen voor een vrouwenrubriek of specifiek vrouwelijke onderwerpen schreef. De claim vormt de ondertitel van haar boek, dat in 1977 verscheen maar dat ik pas vandaag (23 mei 2025) ontdekte: "Off the record : the personal reminiscences of Canada's first woman reporter". 

Gwen Cash wilde naar huis, maar dat mocht alleen als ze permanent gezelschap had. Dat probeerde ze nu zelf te regelen. Mijn vriendin en ik hadden een lang gesprek met haar. Zij was erg in ons geïnteresseerd. Ik herinner me nog dat ze me specifiek vroeg of ik er bezwaar tegen had om een ​​oude dame in bad te helpen. Nee, ik had geen bezwaar, maar ik voelde me wel een beetje onzeker over die verantwoordelijkheid. Na overleg met haar zoon Jack en haar vriendinnen Liz en Gladwell, stemden we er allemaal mee in dat mijn vriendin en ik een maand lang bij haar in huis voor haar zouden zorgen. 

It wouldn't work out
De volgende morgen wandelen we weer naar het ziekenhuis. Daar wacht ons een teleurstelling. Of misschien is het ook wel een beetje een opluchting. "It wouldn't work out", krijgen we te horen. De arts is het er niet mee eens en we zouden samen niet in haar appartement passen, het plan wordt afgezegd. In de tussentijd is er een oudere en ervaren dame gevonden die voor haar kan zorgen. 

Helaas ontging ons zo een unieke kans om haar beter te leren kennen. We reisden verder langs het landelijke kustgebied van Vancouver Island, waar nieuwe avonturen op ons wachtten. Vandaag moest ik aan haar denken. Ik wist eigenlijk niets van haar en kon zelfs niet op haar naam komen. Ik ging op het internet op zoek naar de "first female reporter of Canada", maar daarmee schoot ik veel verder terug de geschiedenis. Ik vond heel wat Canadese vrouwelijke journalisten van vroeger tijden, maar niet de vrouw die wij ontmoet hadden. Maar toen ik haar naam terugvond in onze dagboekaantekeningen en met de snelle hulp van Google's Gemini, had ik haar snel gevonden. 

Dit is haar verhaal (door mij geredigeerd op basis van een zoekrapport van Gemini). 

Gwen Cash - een Canadese journalistieke pionier

Gwen Cash werd geboren als Gwen Goldsmid in 1891 en overleed in 1983, dus drie jaar nadat wij haar op haar 90ste ontmoet hebben. Ze was inderdaad een belangrijke figuur in de Canadese journalistiek, lees ik. Haar carrière, die meerdere decennia besloeg, werd gekenmerkt door een onafhankelijke geest en baanbrekend werk als "algemeen verslaggeefster" in het begin van de 20e eeuw. 

Gwen was de dochter van Howard J. Goldsmid, een auteur en een leider van de linkse Young Liberal Party in Engeland. Ze volgde een lerarenopleiding aan het Stockwell Teachers Training College in Londen en emigreerde tijdens de Eerste Wereldoorlog met haar moeder naar Canada, om zich bij haar broer Gervas te voegen, die zich in 1912 in British Columbia had gevestigd.

In Vancouver kwam ze er al gauw achter dat ze niet kon doorgaan met lesgeven zonder aanvullende opleiding aan de kweekschool en daar had ze geen zin in. Ze begon als freelancer artikelen te schrijven voor lokale dagbladen over het door oorlog geteisterde Engeland. Onderwijs was een gerespecteerd beroep voor vrouwen, journalistiek was dat niet, maar bood wel een flexibele toegang voor anders-geschoolde vrouwen, omdat er geen strikte diploma-eisen golden. Als journalist werd ze al gauw succesvol door haar aangeboren talent en ongetwijfeld de literaire achtergrond van haar vader. 

Gwen Cash begon haar journalistieke carrière op 23 maart 1917 als beginnend verslaggeefster voor Walter Cameron Nichol, de invloedrijke eigenaar en uitgever van de Vancouver Daily Province. Haar aanstelling had wel als voorwaarde dat ze leerde typen. Ze begon te schrijven over de oorlog in Europa, maar breidde haar verslaggeving uit tot een breed scala aan onderwerpen, waaronder profielen van beroemdheden en reisverslagen. 

Naast haar werk voor de Vancouver Daily Province schreef ze ook voor Prince George Citizen, Victoria Times-Colonist, About Town, Canadian Home Journal, Maclean's Mayfair, Panorama, Post Intelligencer, Vancouver News Advertiser, Vancouver World en The Victorian. 

Naast  haar journalistieke werk heeft ze ook gewerkt als hoofd public relations van het prestigieuze Empress Hotel in Victoria en ze heeft een aantal boeken gepubliceerd:  I Like British Columbia (1938), Turkeys Have Charming Faces (ca. 1939), A Million Miles from Ottawa (1942) en haar memoires Off the Record: The Personal Reminiscences of Canada's First Woman Reporter (1977).

Ze was onafhankelijk en kritisch. Haar kritische blik op British Columbia in haar boek A Million Miles from Ottawa kostte haar de baan bij het Empress Hotel en ze leverde als socialiste ook stevige kritiek op de sociaal-democratische New Democratic Party. 

De claim in de ondertitel van haar memoires dat zij de eerste vrouwelijke reporter van Canada zou zijn - wat wij ook te horen kregen tijdens ons gesprek met haar in het ziekenhuis - is dubieus. ABC Book World stelt: "Ze was niet Canada's eerste vrouwelijke verslaggeefster, maar ze had wel een opmerkelijke carrière als een onafhankelijke journalist voor de provincie". Ze kan wel beschreven worden als "Canada's eerste vrouwelijke algemeen verslaggeefster". Vroege vrouwelijke journalisten werden vaak beperkt tot gespcialiseerde vrouwenpagina's, gericht op huishoudelijke zaken, mode en society nieuws. Deze werden vaak aangeduid als het "kantkraaggetto" ("lace-collar ghetto"). De claim in haar memoires de "eerste" te zijn geweest, heeft dus vooral betrekking op haar persoonlijke ervaring als pionier in deze brede rol in de nieuwsredactie. 

>>> Meer Vroege vrouwelijke journalisten in Canada

Bronnen:

1. Gwen Cash | Database of Canadian Early Women Writers, geopend op mei 23, 2025, https://doceww.dhil.lib.sfu.ca/person/779

2. Cash Gwen - ABC BookWorld, geopend op mei 23, 2025, https://abcbookworld.com/writer/cash-gwen/

3. Gwen Cash Archives | Eve Lazarus, geopend op mei 23, 2025, https://evelazarus.com/tag/gwen-cash/#:~:text=Gwen%20Cash%20(1891%E2%80%931983)&text=When%20Gwen%20Cash%20went%20to,in%20Victoria%20in%20January%201935.

4. Gwen Cash | CWRC/CSEC - Canadian Writing Research Collaboratory, geopend op mei 23, 2025, https://cwrc.ca/islandora/object/ceww%3Aff0059c7-d435-4544-bea1-27f72417f340

5. Meet the Queens of the Gilded Age Who Pioneered Women's Journalism in Canada, geopend op mei 23, 2025, https://www.sandstoneam.com/blog/meet-the-queens-of-the-gilded-age-who-pioneered-womens-journalism-in-canada

6. Women who made the news : female journalists in Canada, 1880-1945 - TCS Education System Libraries, geopend op mei 23, 2025, https://search.tcsedsystem.edu/discovery/fulldisplay?docid=alma991000287381106756&context=L&vid=01TCSEDSYSTEM_INST:TCSPP&lang=en&search_scope=TCSPP_and_CI&adaptor=Local%20Search%20Engine&tab=Everything_tcspp&query=sub%2Cexact%2C%20Journalists%20&offset=0

7. Female Journalists in Canada, 1880-1945, geopend op mei 23, 2025, https://ojs.library.ubc.ca/index.php/bcstudies/article/download/185218/184579/192179

8. Women who made the news : female journalists in Canada, 1880-1945 - TCS Education System Libraries, geopend op mei 23, 2025, http://search.tcsedsystem.edu/discovery/fulldisplay?docid=alma991000287381106756&context=L&vid=01TCSEDSYSTEM_INST:TCSPP&lang=en&search_scope=TCSPP_and_CI&adaptor=Local%20Search%20Engine&tab=Everything_tcspp&query=sub%2Cexact%2C%20Journalists%20&offset=0

9. Women Who Made the News: Female Journalists in Canada, 1880-1945: 9780773518384: Lang, Marjory - Amazon.com, geopend op mei 23, 2025, https://www.amazon.com/Women-Who-Made-News-Journalists/dp/077351838X

10. Women Who Made the News: Female Journalists in Canada, 1880-1945 9780773567740, geopend op mei 23, 2025, https://dokumen.pub/women-who-made-the-news-female-journalists-in-canada-1880-1945-9780773567740.html

11. Twenty Pioneering Newspaperwomen in Canada | The Canadian Encyclopedia, geopend op mei 23, 2025, https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/twenty-pioneering-newspaperwomen-in-canada

12. Helen Gregory MacGill | The Canadian Encyclopedia, geopend op mei 23, 2025, https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/helen-gregory-macgill

13. Famous Canadian Women's Historic Timeline - 1850-1899, geopend op mei 23, 2025, http://www.famouscanadianwomen.com/timeline/1850-1899.htm

14. Victoria Hayward (journalist) - Wikipedia, geopend op mei 23, 2025, https://en.wikipedia.org/wiki/Victoria_Hayward_(journalist)

15. City Research Online, geopend op mei 23, 2025, https://openaccess.city.ac.uk/4648/1/we%20agreed%20revised%20JS%20article.pdf

16. The Woman Journalist of the 1920s and 1930s in Fiction and in Autobiography - Image of the Journalist in Popular Culture, geopend op mei 23, 2025, http://ijpc.uscannenberg.org/uploads/files/Donna%20Born%20-%20Woman%20Journalist%20of%201920s%20and%201930s.pdf

Gwen Cash - Canadian journalistic pioneer

Translated from Dutch

In 1980, I traveled - hitchhiking with my girlfriend - for a year through North America. We had bought a one-way ticket from Brussels to Boston and travelled on from there on spec. In just under four months we travelled from coast to coast and in July of that year we arrived in Vancouver. I still remember standing there on the beach of the Pacific Ocean and having this intense feeling of having reached the edge of the world. After a few days we took the ferry from Vancouver to Vancouver Island, an idyllic Pacific island off the coast of British Columbia, the westernmost province of Canada. The provincial capital Victoria is also located there.

In Victoria we met Gwen Cash. We saw an advertisement in the newspaper, looking for a "companion for woman writer". From the YMCA where we were staying, we called the number in the advertisement. We got no answer, but after a few hours of trying, a young woman, Kathy, finally answered. She explained that it was for an old lady of 90, who was in the hospital. She would be allowed to go home if she had company at home for 24 hours a day. We could come straight away for an introductory meeting.

Canada's first female reporter
We walk the long way along the Gorge Road to the Gorge Hospital. The old woman is sleeping and the nurse wakes her up. Her name is Gwen Cash and soon someone points out to us that she is the "first female reporter in Canada". That is not entirely true, because there have been female journalists for much longer, even in the 19th century, but she is said to be the first "general reporter" who did not only write for a women's section or specifically female subjects. The claim is the subtitle of her book, which was published in 1977 but which I only discovered today (23 May 2025): "Off the record: the personal reminiscences of Canada's first woman reporter".

Gwen Cash wanted to go home, but that was only allowed if she had permanent company. She tried to arrange that herself. My girlfriend and I had a long talk with her. She was very interested in us. I remember her specifically asking me if I had any objection to helping an old lady in the bath. No, I didn't, but I did feel a little anxious about that responsibility. After consulting with her son Jack and her friends Liz and Gladwell, we all agreed that my girlfriend and I would take care of her in her house for a month.

It wouldn't work out
The next morning we walk to the hospital again. There we are met with disappointment. Or maybe it is a bit of a relief. "It wouldn't work out", we are told. The doctor does not agree and we would not fit in her apartment together, the plan is canceled. In the meantime, an older and experienced lady has been found who can take care of her. Unfortunately, we missed a unique opportunity to get to know her better. We traveled further along the rural coastal area of ​​Vancouver Island, where new adventures awaited us. 

Today I thought of her. I didn't really know anything about her and couldn't even remember her name. I went online to look for the "first female reporter of Canada", but that took me much further back in history. I found quite a few Canadian female journalists from the past, but not the woman we met. But when I found her name in our diary entries and with the quick help of Google's Gemini, I quickly found her.

This is her story (edited by me based on a search report from Gemini).

Gwen Cash - a Canadian journalistic pioneer

Gwen Cash was born Gwen Goldsmid in 1891 and she died in 1983, three years after we met her at the age of 90. She was indeed an important figure in Canadian journalism, I read. Her career, which spanned several decades, was marked by an independent spirit and pioneering work as a "general reporter" in the early 20th century.

Gwen was the daughter of Howard J. Goldsmid, an author and leader of the left-wing Young Liberal Party in England. She trained as a teacher at Stockwell Teachers Training College in London and emigrated to Canada with her mother during the First World War, joining her brother Gervas, who had settled in British Columbia in 1912.

In Vancouver she soon found that she could not continue teaching without additional training at the teacher training college, and she did not want to do so. She began writing freelance articles for local newspapers about war-torn England. Teaching was a respected profession for women, journalism was not, but it offered flexible access for educated women, as there were no strict qualification requirements. As a journalist she quickly became successful because of her innate talent and undoubtedly her father's literary background.

Gwen Cash began her journalism career on March 23, 1917, as a junior reporter for Walter Cameron Nichol, the influential owner and publisher of the Vancouver Daily Province. Her appointment was conditional on her learning to type. She began writing about the war in Europe, but expanded her reporting to a wide range of subjects, including celebrity profiles and travelogues.

In addition to her work for the Vancouver Daily Province, she also wrote for the Prince George Citizen, Victoria Times-Colonist, About Town, Canadian Home Journal, Maclean's Mayfair, Panorama, Post Intelligencer, Vancouver News Advertiser, Vancouver World and The Victorian.

In addition to her journalistic work, she also served as head of public relations for the prestigious Empress Hotel in Victoria and published a number of books: I Like British Columbia (1938), Turkeys Have Charming Faces (c. 1939), A Million Miles from Ottawa (1942) and her memoir Off the Record: The Personal Reminiscences of Canada's First Woman Reporter (1977).

She was independent and critical. Her critical view of British Columbia in her book A Million Miles from Ottawa cost her her job at the Empress Hotel and, as a socialist, she was also a strong critic of the social-democratic New Democratic Party.

The claim in the subtitle of her memoir that she was Canada's first female reporter - which we were also told during our interview with her in the hospital - is dubious. ABC Book World states: "She was not Canada's first female reporter, but she did have a remarkable career as an independent journalist for the province". She could be described as "Canada's first female general reporter". Early female journalists were often confined to specialized women's pages, focusing on domestic, fashion and society news. These were often referred to as the "lace-collar ghetto". The claim in her memoir to be the "first" therefore applies primarily to her personal experience as a pioneer in this broad role in the newsroom.

>>> More Pioneering female Canadian journalists

Sources:

1. Gwen Cash | Database of Canadian Early Women Writers, geopend op mei 23, 2025, https://doceww.dhil.lib.sfu.ca/person/779

2. Cash Gwen - ABC BookWorld, geopend op mei 23, 2025, https://abcbookworld.com/writer/cash-gwen/

3. Gwen Cash Archives | Eve Lazarus, geopend op mei 23, 2025, https://evelazarus.com/tag/gwen-cash/#:~:text=Gwen%20Cash%20(1891%E2%80%931983)&text=When%20Gwen%20Cash%20went%20to,in%20Victoria%20in%20January%201935.

4. Gwen Cash | CWRC/CSEC - Canadian Writing Research Collaboratory, geopend op mei 23, 2025, https://cwrc.ca/islandora/object/ceww%3Aff0059c7-d435-4544-bea1-27f72417f340

5. Meet the Queens of the Gilded Age Who Pioneered Women's Journalism in Canada, geopend op mei 23, 2025, https://www.sandstoneam.com/blog/meet-the-queens-of-the-gilded-age-who-pioneered-womens-journalism-in-canada

6. Women who made the news : female journalists in Canada, 1880-1945 - TCS Education System Libraries, geopend op mei 23, 2025, https://search.tcsedsystem.edu/discovery/fulldisplay?docid=alma991000287381106756&context=L&vid=01TCSEDSYSTEM_INST:TCSPP&lang=en&search_scope=TCSPP_and_CI&adaptor=Local%20Search%20Engine&tab=Everything_tcspp&query=sub%2Cexact%2C%20Journalists%20&offset=0

7. Female Journalists in Canada, 1880-1945, geopend op mei 23, 2025, https://ojs.library.ubc.ca/index.php/bcstudies/article/download/185218/184579/192179

8. Women who made the news : female journalists in Canada, 1880-1945 - TCS Education System Libraries, geopend op mei 23, 2025, http://search.tcsedsystem.edu/discovery/fulldisplay?docid=alma991000287381106756&context=L&vid=01TCSEDSYSTEM_INST:TCSPP&lang=en&search_scope=TCSPP_and_CI&adaptor=Local%20Search%20Engine&tab=Everything_tcspp&query=sub%2Cexact%2C%20Journalists%20&offset=0

9. Women Who Made the News: Female Journalists in Canada, 1880-1945: 9780773518384: Lang, Marjory - Amazon.com, geopend op mei 23, 2025, https://www.amazon.com/Women-Who-Made-News-Journalists/dp/077351838X

10. Women Who Made the News: Female Journalists in Canada, 1880-1945 9780773567740, geopend op mei 23, 2025, https://dokumen.pub/women-who-made-the-news-female-journalists-in-canada-1880-1945-9780773567740.html

11. Twenty Pioneering Newspaperwomen in Canada | The Canadian Encyclopedia, geopend op mei 23, 2025, https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/twenty-pioneering-newspaperwomen-in-canada

12. Helen Gregory MacGill | The Canadian Encyclopedia, geopend op mei 23, 2025, https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/helen-gregory-macgill

13. Famous Canadian Women's Historic Timeline - 1850-1899, geopend op mei 23, 2025, http://www.famouscanadianwomen.com/timeline/1850-1899.htm

14. Victoria Hayward (journalist) - Wikipedia, geopend op mei 23, 2025, https://en.wikipedia.org/wiki/Victoria_Hayward_(journalist)

15. City Research Online, geopend op mei 23, 2025, https://openaccess.city.ac.uk/4648/1/we%20agreed%20revised%20JS%20article.pdf

16. The Woman Journalist of the 1920s and 1930s in Fiction and in Autobiography - Image of the Journalist in Popular Culture, geopend op mei 23, 2025, http://ijpc.uscannenberg.org/uploads/files/Donna%20Born%20-%20Woman%20Journalist%20of%201920s%20and%201930s.pdf