vrijdag 3 juni 2005

Crisis (2)

Reactie op mijn weblog Crisis (1 juni): "Met dit resultaat zijn heus niet de voorgaande verdragen afgewezen. Het eenvoudigste argument is dat de vraagstelling dat verhinderde. Natuurlijk moet het kabinet niet aftreden. Het parlement vraagt advies aan het volk. Dat het anders is dan ze gehoopt hadden is jammer. De regering heeft wel een mening, maar staat daar buiten."

In mijn ogen wordt de crisis in Nederland volledig onderschat. Natùùrlijk zijn de oude verdragen die het grootste deel van de grondwettekst uitmaakten door de bevolking afgewezen. Bovendien is de politiek van het Europese Parlement, de Nederlandse regering en de Nederlandse Tweede Kamer afgewezen. Bovendien is vijftig jaar consensuspolitiek afgewezen. Bovendien is er in Nederland een einde gekomen aan de puur vertegenwoordigende democratie. En dat alles met een overtuigende meerderheid. Nederland is op een belangrijk kruispunt een andere weg ingeslagen. Hoe kan je dan doen alsof er niets aan de hand is?
Hoe kunnen Balkenende en Bot een diametraal andere politiek gaan verdedigen in Europa dan die zij tot nu toe gevoerd hebben en die zij met hun handtekening in Rome hebben bekrachtigd?

Tenzij de vertegenwoordigende democratie er vanaf nu helemààl niet meer toe doet, is aftreden van het volledige kabinet en ontbinding van de Tweede Kamer de enige - daar ben ik heilig van overtuigd - de enige weg. De volksvertegenwoordiging vertegenwoordigt het volk niet meer of zij zou èlk besluit in een referendum aan de kiezers moeten voorleggen.

Zie ook Crisis (2005-06-01), Crisis (3) (2005-06-03)
Commentaar in forum

Geen opmerkingen:

Een reactie posten