Spijlbus

Jan: "Zo mooi, zo mooi, maar oh zo duur!"

Jan zag een mooi volkswagenbusje te koop en zette de foto op Facebook. Zijn vrouw Dinie, een oud-collega van mij, herinnerde hem meteen subtiel aan zijn eerste liefde en zette bij de reacties de onderstaande foto zonder er iets bij te zeggen.

Jan en Dinie zijn echte eendenliefhebbers.

Ik moest glimlachen en schreef als reactie:

"Zo subtiel als vrouwen hun man kunnen herinneren aan hun first love en zich niet te laten verblinden door andere verleidingen".

Citroën HY

Zelf heb ik twee keer in m'n leven een auto gehad. In de jaren '70 een Citroën AK400 besteleend en in de jaren '90 een Citroën HY camper. Zo'n 'patatwagen'. 

Ottifant Bruno met beertje Honk

Mijn camper heette Honk. Dat zat zo. Ik reed er mee naar m'n Duitse vriendin Maria en daar stond de wagen vaak geparkeerd op de 'Wendehammer', de keerlus van de doodlopende straat waar ze woonde. Maria was dol op een bekende Duitse stripfiguur, Honk, een beertje met een stomp neusje en die herkende ze in mijn wagen. Ik vond het een geniale naam. In het Duits was het een lief beertje met een plat neusje, in het Nederlands was 'honk' mijn huis, mijn thuisbasis, en ik kon inderdaad wonen in deze prachtige oude kampeerwagen, met keuken, toilet, bed en eettafel, en in het Engels betekent 'honk' toeteren, dit was mijn 'toet toet', mijn eigen wagen waarmee ik als een kind zo blij was. 

Terug naar het Volkswagenbusje. In diezelfde Duitse periode halverwege de jaren '90, toen ik part time in Bonn woonde, bezocht ik een tentoonstelling over de verhouding tussen Nederland en Duitsland door de jaren heen in het Haus der Geschichte aan de Bonner Museumsmeile. De expositie heette 'Heiter bis wolkig' ofwel 'helder tot bewolkt' of 'wisselend bewolkt', waarmee de wisselende relatie tussen Duitsers en Hollanders werd aangeduid. In die tentoonstelling zag ik een op een grote wand geprojecteerde bladzijde uit de zakagenda van Ben Pon uit Amersfoort. Jaren later zag ik de originele agendapagina (of misschien een fascimilé) in het Volkswagenmuseum bij de VW-fabrieken in Wolfsburg.

De agenda van Ben Pon

Ben Pon wordt gezien als de bedenker van het volkswagenbusje. Hij was de eerste verkoper van Volkswagen buiten Duitsland. Hij sloot voor de oorlog al een contract met Volkswagen om de kever te importeren in Nederland. Toen hij kort na de oorlog op werkbezoek was in Wolfsburg zag hij op het fabrieksterrein open VW-kevers met een laadbak rondrijden voor het intern transport. Het bracht hem op een idee en in zijn agenda schetste hij voor zijn gesprekspartners een transportbusje, op basis waarvan het VW-busje, de Volkswagen Transporter, is ontwikkeld.

Ook het VW-busje was, net als mijn Honk, geliefd vanwege z'n snoezige smoeltje. Het kenmerkende VW-logo tussen de V-vormige naar beneden taps toelopende lijnen en daarboven de door een spijltje gesplitste voorruit. Dit model werd gemaakt tot 1967. Toen kwam VW met een ingrijpend nieuw ontwerp, een verbeterde uitvoering, maar tot op de dag van vandaag hebben we nog niet allemaal het verlies van het spijltje kunnen verwerken. 

Het Facebook-bericht van Jan en Dinie bracht een herinnering bij mij boven aan toen ik in 1980 een jaar met mijn vriendin door Amerika reisde. Na mijn eerste reactie - "Zo subtiel als vrouwen hun man kunnen herinneren aan hun first love en zich niet te laten verblinden door andere verleidingen" - noteerde ik deze herinnering als reactie onder Jan's bericht: 

Toch. Ook vrouwen kunnen de verleiding soms niet weerstaan. 1980. Mijn vriendin en ik liftend op Highway 1 van Toronto naar Vancouver. De avond valt. Weinig verkeer. Moeilijk een lift te krijgen. Dan. Een volkswagenbusje! Komt langzaam dichterbij. Mijn vriendin ziet het als eerste en gilt het uit: "Met spijltje!" Het busje stopt. Natuurlijk. Want het is een spijlbus. Bruce kweekt alfalfa. Zijn gezicht kleurt oranje in de ondergaande zon. Mijn vriendin verlekkert zich onbeschaamd aan Bruce met z'n spijltje. Ik heb haar nog nooit zo verliefd gezien. Ik geniet. We mogen blijven slapen bij Bruce. En zijn man. En zijn moeder wekt ons de volgende morgen. Ze brengt ons in één ongevraagde lift van vier dagen van Ontario naar de westkust. In een luxe Amerikaanse slee met air conditioning. Maar zonder spijltje.

_______________________
Kijk ook eens op: 
spijlbussen.nl

VS Transporter
Honk, het beertje uit de Ottifanten