Helden

Op Facebook zag ik een filmpje over alle risico's die we vroeger als kinderen liepen zonder ons er al te zeer om te bekommeren. Een hoop beweringen in dit filmpje herken ik, met een glimlach, en met een groot deel ben ik het eens. Ik ben geen veiligheidsfreak en vind ook dat kinderen veel ruimte en vrijheid nodig hebben om evenwichtig en zelfstandig op te groeien. Zoals wij dat hadden. Ik ben geboren in 1955 en opgegroeid in een dorp. Toch vind ik dit filmpje te romantisch over vroeger of juist omgekeerd: te cynisch over het heden. Ja, we willen kinderen vrij laten, dat betekent risico's accepteren, maar we willen nu eenmaal ook graag dat ze overleven. Om maar eens het simpele voorbeeld uit het filmpje van autogordel en bromfietshelm te noemen. In mijn tienerjaren in de '70-er jaren heb ik twee schoolgenoten verloren die hadden kunnen overleven als ze een bromfietshelm hadden gedragen. In 1978 kwamen ruim 2400 mensen om in het verkeer, in 2013 minder dan 600, bij een sterke toename van het verkeer. Dankzij veiligheidsmaatregelen als helm, gordel, snelheidsbeperkingen en vooral ook de 'uitvinding' van de autosnelweg in plaats van tweebaans provinciale wegen. Het scheelt meer dan 1800 doden per jaar (meer dan 60.000 als ik dit doortrek over de hele periode sinds 1978). Papa's, mama's en kinderen die 's avonds weer heelhuids met elkaar aan tafel zaten. Dus ja, wij waren helden, zoals het filmpje zegt, maar ook al die mensen die zich bekommeren om onze veiligheid zijn helden. En ja, helden slaan wel eens te ver door. Daar zijn het nou eenmaal helden voor.

Bekijk hier het tekst-filmpje op Facebook