Dazu aber

Er wordt kennelijk al een tijdje gesleuteld aan de spoorbrug in Keulen. Niet dat ik daar pas nog ben geweest, maar ik hoef niet ver van huis te gaan om op de hoogte te blijven. Elke keer dat ik op station Utrecht Centraal rondloop, luister ik weer met genoegen naar de omroeper, die in drie talen vloeiend vertelt dat de trein naar Keulen wegens werkzaamheden niet verder rijdt dan Köln Deutz en dat je daar moet overstappen op een andere trein naar Köln Hauptbahnhof. Station Deutz is bij het Messegelände, het beursterrein aan de oever van de Rijn, en als je dan de brug overgaat, rijdt je direct het Keulse centraal station binnen, aan de voet van de Keulse Dom mijn zijn imposante twee torens. Mijn genoegen is niet ingegeven door Schadenfreude, leedvermaak omdat de trein niet verder kan, maar door het mooie, troostrijke Duits waarmee de omroeper het vertelt. Net als je denkt dat je nooit in Keulen aan zult komen omdat de trein de brug niet over kan, volgt het verlossende "dazu aber...", in plaats daarvan kan je overstappen op een trein die je weer verder brengt. Niet dat ik vandaag naar Keulen moet, dazu aber stap ik met een glimlach in de sprinter naar Hilversum.