Maraniss

@davidmaraniss: I've watched close-hand how Bob Woodward works and have learned from him for 41years. He is a singularly meticulous gatherer of facts and documents and I would bet my life on his reliability. He is an American treasure.

Deze tweet roept sterke herinneringen bij mij op. David Maraniss gaf mij in mei 1980 een persoonlijke rondleiding door de burelen van de Washington Post. Dat was een bijzondere wens van mij toen ik met mijn vriendin een jaar door Noord-Amerika liftte. David werkte als jonge medewerker bij Bob Woodward op de City Desk van de Washington Post. Aan het eind van onze rondleiding kwam Bob Woodward binnenlopen en David stelde ons aan hem voor. Ik wist niets te zeggen, waar ik tot op de dag van vandaag nog spijt van heb.

Bob Woodward en Carl Bernstein onthulden stukje bij beetje het Watergate-schandaal, dat uiteindelijk in augustus 1974 leidde tot de val van president Nixon. Het was niet de nationale of politieke redactie maar de lokale stadsredactie die zich vastbeet in het kleine bericht in 1972 over een inbraak in het kantoor van de Democratische Partij.

Carl Bernstein is nu regelmatig te horen als commentator bij CNN. Bob Woodward publiceerde deze week zijn boek Fear, over de chaos en paleisrevolutie in het Witte Huis. President Trump richt regelmatig zijn woedende en denigrerende pijlen op het duo, waarna anderen nog maar eens benadrukken wat een geweldige journalisten het zijn.

David Maraniss heb ik later nog wel eens op de Nederlandse televisie gezien als biograaf van Bill Clinton en hij heeft ook een boek geschreven over Barack Obama. Hij werkt nog steeds bij de Washington Post, als associate editor.

David gaf ons indertijd het adres van zijn ouders in Madison, de hoofdstad van Wisconsin, waar zijn vader hoofdredacteur was van de Capital Times. We kwamen begin juli in Madison aan en konden een paar dagen logeren bij de familie Maraniss, wat mij opnieuw een boeiende rondleiding bij een gerenommeerde krant opleverde.

Daarna bracht vader Elliott Maraniss ons naar het 25 km westelijker gelegen Barneveld, Wisconsin. Een dorp van 500 inwoners. Meneer Maraniss durfde ons hier eigenlijk niet achter te laten. Maar wij stapten welgemoed een kroeg binnen en toen ik vertelde dat ik in Barneveld was opgegroeid, werd binnen een uur enthousiast een slaapplaats en een compleet programma voor ons geregeld. Ook kwam er een journalist van de regionale Dodgeville Chronicle aangesneld, die ons interviewde.

Helaas miste ik de bruiloft van mijn vriendje Jaap, die ik al sinds m'n vierde ken en die op 4 juli 1980 trouwde in Barneveld, maar deze feestdag werd ook in Barneveld, Wisconsin groots gevierd, met varken aan het spit en vuurwerk. "Barneveld has Visitors from Barneveld", kopte de Chronicle met onder het bericht: "It's the Glad Tidings We Aim to Bring to Your Home".