Ben Pon

Ben Pon is vandaag op 82-jarige leeftijd overleden. Ben Pon - ook wel Mr. Porsche genoemd - werd in 1936 geboren in Leiden, als zoon van Ben Pon sr., de oprichter van familiebedrijf Pon Holdings.

Ben Pon was van 1965 tot en met 1988 directeur bij Pon Porsche Import. Hij zette zich onder andere actief in voor de verzelfstandiging en professionalisering van de Nederlandse Porsche-activiteiten en de uitbreiding van het dealernetwerk. Met name bij de Porsche-activiteiten van dealerbedrijf Autopon in Amsterdam was hij destijds nauw betrokken. Zo’n twintig jaar lang zette hij zich vol overgave in voor de opbouw van de Porsche-organisatie in Nederland.

Tot zover het persbericht van Pon Holdings, dat ik vanmiddag ontving. 

Pon herinner ik me uit mijn jeugd vooral van de lange autotreinen op het emplacement van station Amersfoort vol met Volkswagen Kevers. Pon (Amersfoort, later Leusden) was importeur van Volkswagen. Ben Pon senior, de vader van de nu overleden Ben Pon, was de eerste die een contract sloot om Volkswagens buiten Duitsland te verkopen. Hij was de bedenker van het Volkswagen-busje of VW Transporter. Zijn agenda waarin hij zijn idee schetste heb ik gezien in het museum van Volkswagen in Wolfsburg. 

Zoon Ben Pon was vooral de man van de snelle auto's en importeerde de Porsche in Nederland. De laatste jaren was hij wijnproducent in Californië. Met zijn fortuin was hij sponsor van de Formule 1 races volgend jaar in Zandvoort. De hoofdtribune zou naar hem genoemd worden. Dat kan hij nu niet meer zelf meemaken. 

Pon Holdings was ook niet onbelangrijk voor mijn huisgenoot. Die werkte - toevallig tot vandaag, morgen begint hij aan een nieuwe baan - bij voorheen Imtech Marine, later RH Marine. Toen Imtech failliet ging werd de succesvolle dochter RH Marine overgenomen door Pon Holdings.

Wijze vrouwen

Mijn nicht Riekje deelt op Facebook een artikel in dagblad Trouw van 30 september 2019: "Christelijke vrouwenbond viert eeuwfeest". De inleiding van het artikel stelt: "Op advies van mannen werd honderd jaar geleden de christelijke vrouwenbond NCVB opgericht. Morgen viert de christelijke-maatschappelijke vrouwenbeweging haar eeuwfeest. Hield zij vrouwen in hun traditionele rol of werkte ze aan hun emancipatie?" In een andere versie van het artikel luidt de kop: "Niet feministisch, wel geëmancipeerd".

Mijn nicht schrijft: "Ineens komt de herinnering weer bij me boven aan de keren dat mijn moeder (vrouw van de gereformeerde kleine aannemer/metselaar in Leiderdorp) als presidente van de vrouwenvereniging haar 'meditatie' ging voorbereiden voor de dinsdagavondbijeenkomst. Daar werd geleerd, gelachen, gedeeld, gebeden, gediscussieerd. Daar konden christelijke vrouwen (moeders van lastige pubers of ongehuwd samenwonende dochters, ongehuwde vrouwen, weduwes, ongewenst kinderloze vrouwen, echtgenotes van schooldirecteuren en van huisschilders) van hart tot hart spreken. De meesten hadden weinig tot geen opleiding, maar wel levenservaring! Misschien romantiseer ik enorm, maar mede door die avonden hadden wij een moeder die wist dat je het beter samen kon hebben over ontwikkelingen in de samenleving dan dat je je daartegen verzette. Herkennen jullie dit? Of verzin ik dat allemaal achteraf?"

Een vrouw die net als Riekje is opgegroeid in Leiderdorp reageert: "Nee hoor, Riekje. Dat verzin je niet. Deze betekenis heeft de NCVB en de Leiderdorpse afdeling van de Passage ook voor mijn moeder gehad. Ik las dit artikel ook vanmorgen bij het ontbijt. Veel herkenning."

Riekje antwoordt: "... en dan zegt mij 'de Passage' niks. In de tijd van mijn moeder heette hun vrouwenvereniging: 'De lampen brandende'."

Daarop heb ik gereageerd met wat persoonlijke opmerkingen over onze familie en de cultuur waarin wij zijn opgegroeid. Als kind ging ik vaak logeren bij mijn oom en tante in Leiderdorp. 

>>>>> De Passage is ontstaan uit een fusie in 1999 van de Nederlandse Christelijke Vrouwenbond (NCVB) en de Christelijke Plattelandsvrouwen Bond.

De vrouwenvereniging waar jouw moeder [mijn tante in Leiderdorp] lid van was, was de eigen binnenkerkelijke vereniging van de gereformeerde kerk, zoals je daar ook de jeugdclubs had (GJO), de jeugdvereniging (GJV) voor de oudere jeugd en de mannenvereniging in de kerk. Net als in Leiderdorp heette ook de vrouwenvereniging in Barneveld, waar mijn moeder lid van was, De Lampen Brandende, genoemd naar de gelijkenis van de vijf dwaze en vijf wijze jonge vrouwen die wachten op de komst van de bruidegom.

Net als jouw moeder heeft mijn moeder die open houding denk ik geërfd van het milieu waaruit zij kwamen, van hun ouders, onze pake Ytzen en beppe Jikke. Ik herinner mij nog dat ik als twaalfjarige thuis kwam van school en ik mijn moeder geschokt vertelde over wat ik geleerd had over de evolutie en dat niet alles precies zo zou zijn gebeurd als in de Bijbel stond. Die nieuwlichterij kon toch allemaal niet waar zijn. Mijn moeder (die alleen lagere school had gehad) hoorde mij geduldig aan en zei toen: "Maar het zóu toch zo kunnen zijn?"

Toen onze neef Symen op de boerderij aan mijn moeder en mij zijn nieuwe melkrobot demonstreerde, zei ik: "Wat zou pake Ytzen hier nou van gevonden hebben!?" Zonder aarzelen antwoordde ze: "O, die zou gezegd hebben 'kijk nou toch eens wat God nu weer in zijn schepping voor ons verborgen had!"

En toen ze al lang dementerend was en kort voor haar dood, zat ze op zondagmorgen bij de koffie in het verpleeghuis vol verve Karel Appel te verdedigen tegenover haar tafelgenoten die het maar geklieder vonden. Ik denk niet dat ze zich het uitje naar het Karel Appel Museum in Amstelveen van de week ervoor echt kon herinneren maar ik denk dat ze aansloeg op het gebrek aan begrip en openheid van haar tafelgenoten.

Daarbij moet ik wel aantekenen dat mijn moeder progressiever en 'meegaander' was dan haar zonen en jouw moeder nog een tikkie meer. Jouw moeder kon wel emotioneler reageren dan mijn bedaarde moeder. Ik hoor jouw moeder nog dwars door de kamer schreeuwen toen jullie net televisie hadden (1968) en er aangrijpende beelden in het nieuws getoond werden terwijl jouw oudste broer en ik wat zaten te ginnegappen: "Jongens, k ij k nou toch eens, al die honger in de wereld, dat is toch verschrikkelijk!" <<<<<

Riekje reageert: "Wat heerlijk zo'n neef die een wandelend en zittend geheugen is. Dank voor de beschrijving van die scène bij de TV in 1968. Zo was ze inderdaad. En van jouw moeder, mijn tante Griet, stel ik me ook helemaal voor hoe zíj was, ook op 't eind. En ja, godzijdank kwamen zij voort uit openminded mensen, die net als Paulus vooral 'alles wilden onderzoeken en het goede behouden', plus heel goed relativeren, dingen van meer kanten bekijken."

---

Trouw 30-09-2019 Christelijke vrouwenbond viert eeuwfeest

Wikipedia: Passage (vereniging)

Twitterpolitiek

Facebook herinnert mij aan mijn blog Twitterminister van tien jaar geleden over een twitterende minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen. Het getwitter had nog maar net zijn intrede gedaan in de politiek en ik moest er nog erg aan wennen - en eigenlijk nog steeds. Maxime Verhagen was een tamelijk unieke twitteraar in die tijd. Is met Twitter de balans tussen privé en publiek, de grens tussen formele communicatie en persoonlijke ontboezemingen, het respect voor formele besluitvorming en democratie nog wel voldoende te bewaren? We hadden toen nog geen staatshoofd aan de andere kant van de plas die Twitter dagelijks gebruikt om zijn eigen volk en volksvertegenwoordigers voor het oog van de wereld verrot te schelden. Zoals de apostel Paulus ooit nuchter vaststelde: "Alles mag. Maar niet alles is nuttig."

---

Van 2011 tot (voorlopig) 2018 registreerde ik allerlei nieuwe ontwikkelingen in tweets en bijzondere uitspraken op mijn blog Stylotweet. Leuk om door te bladeren.

Gekkenhuis Hoekse Lijn

Vandaag gaat na jaren vertraging de Hoekse Lijn van Rotterdam naar Hoek van Holland open. Sandy Struijs zingt er een liedje over. Een hit in de regio.

Onze grappige meester Rietkerk leerde ons: "Rotterdam, Schiedam, Vlaardingen, Maassluis... Gekkenhuis!"

Bij een repetitie met de blinde kaart wees de meester Hoek van Holland aan. Ik vulde het goed ingeprente antwoord in: "Gekkenhuis". De laatste jaren was dat woord zeker van toepassing op de Hoekse Lijn.

Op de middelbare school wist ik wel beter. In een proefwerk kregen we de vraag: "Met welke hoek moet de scheepvaart rekening houden?" Dat van de hoek van declinatie en hoek van inclinatie heb ik nooit zo begrepen. Dus heb ik maar ingevuld: Hoek van Holland. Dat is toch zeker een hoek om rekening mee te houden.

De Hoekse Lijn is een ombouw van de oude spoorlijn naar een metrolijn van de RET. Als baby en kleuter woonde ik in Schiedam Nieuwland, waar deze lijn ook langskomt. Je kon met de trein naar het strand bij Hoek van Holland en de veerboot naar Engeland.

Maar de eerste keer dat ik in Engeland ben geweest was met het vliegtuig van Dulles Airport bij Washington DC naar Londen, op 29 november 1980. Negen maanden eerder waren we met een enkeltje van Brussel naar Boston gevlogen, waarna mijn vriendin Marjan en ik 'het hele jaar' liftend van coast to coast door Noord-Amerika zijn getrokken.

Op 2 december kwamen we met de veerboot van Harwich naar Hoek van Holland weer aan in het moederland, net op tijd voor mijn moeders 55ste verjaardag op 3 december.

Van de boot liepen we naar het station. Eerst maar eens een kaartje kopen naar Rotterdam, waar Marjans ouders woonden. Marjan bij het loket van de NS: "Two tickets to Rotterdam, please". "Marjan", zei ik, "hier kan je weer Nederlands praten, hoor". Wat verward en met een Amerikaans accent schakelde ze over op haar moedertaal. Hoek van Holland. Gekkenhuis. Holland!

Te beluisteren op YouTube: Sandy Struijs - Op de metro

Garantievoorwaarde

Vandaag voor het eerst een review geschreven op Kieskeurig. Voor alles moet een eerste keer zijn.

"Een wasmachine Beko WTV71483CSB gekocht met drie jaar garantie. De wasmachine is vandaag (26/9/19) geleverd maar nog zonder de volgens mij bij aankoop overeengekomen garantie. Om deze garantie te 'claimen' moet ik eerst de volgende procedure doorlopen: "Schrijf een review op de website waar het product gekocht is of via www.kieskeurig.nl. Mail je naam, adres en woonplaats uiterlijk 10 december naar SmartSteam@Asogem.nl tezamen met een kopie van de aankoopnota, het serienummer van het apparaat en een screenshot van de review. Je ontvangt nu een garantiecertificaat (...)". Het was voor mij even puzzelen waar ik moest zijn, omdat ik dit nog nooit heb gedaan, maar bij deze dan mijn review. Ik vind dit een idiote procedure, die niet bijdraagt aan de goede naam en betrouwbaarheid van het merk en de service van Beko en daarnaast heb ik geen idee wie Asogem is, waar ik een screenshot van deze review naar toe moet sturen. Maar ik voldoe als klant desondanks graag aan de garantievoorwaarden, omdat de garantie voor mij erg belangrijk is. Van zijn kant is Beko juridisch gewoon verplicht de overeengekomen garantie te leveren, omdat het product onder deze bepaalde voorwaarde en voor een bepaalde prijs is aangeboden en door mij op die voorwaarde is gekocht. Ik heb geen idee waar de cijfers 1 tot en met 10 op slaan (een rapportcijfer maar voor wie of wat?), dus ik heb voor het gemak maar cijfer 1 aangeklikt. Ik beveel dit product niet aan, omdat ik geen kenner ben van witgoed en elektronica en het niet mijn gewoonte is om iets aan te bevelen waar ik geen verstand van heb. Het apparaat is nog maar net afgeleverd, dus ik heb er nog geen ervaring mee. Tot zover deze stap van de vereiste garantieprocedure.

PS. Inmiddels zie ik dat deze review kan worden goed- of afgekeurd door Kieskeurig.nl, wat ik op zich terecht vind, maar de procedure wordt hierdoor wel des te merkwaardiger, omdat Beko dan dus de garantie en service afhankelijk stelt van eventuele goedkeuring door Kieskeurig."

Aansprakelijk

In het AD van 10 september 2019 staat een opmerkelijk bericht. Een Franse werkgever is aansprakelijk voor de dood van een werknemer die tijdens een zakenreis seks had met een vrouw die hij ontmoette in het hotel. Hij overleed tijdens of kort na de seksuele daad.

AD: "Het Franse spoorwegbouwbedrijf TSO moet een fikse schadevergoeding betalen aan de nabestaanden van een werknemer die in 2013 tijdens een zakentrip aan een hartaanval overleed nadat de getrouwde man in zijn hotel seks had gehad met een vrouwelijke date. Volgens een Franse rechter werd de man het slachtoffer van een bedrijfsongeval en is zijn baas verantwoordelijk voor de financiële schade die zijn gezin na zijn dood heeft geleden."

Op Facebook reageren mensen met "moet niet gekker worden", "belachelijk", "absurd". Deze reacties zijn begrijpelijk. Toch voeg ik hier ook een nuance ter overweging aan toe.

Het gaat te ver, ja. Maar veel mensen beseffen volgens mij niet of onvoldoende hoe aansprakelijkheid tijdens het werk verschilt van particuliere aansprakelijkheid. Wie is wanneer aansprakelijk in huis, op bezoek, op de weg, op de werkvloer, school, tijdens een bedrijfsuitje, schoolreisje, jeugdkamp.

Een vergelijking van een andere orde ter overweging. Als zzp'er moest ik jarenlang twee aansprakelijkheids-verzekeringen hebben, een AVP (Particulier) en AVB (Bedrijf). Als ik op bezoek bij de buren de spreekwoordelijke vaas omstoot, valt dit onder de AVP,  maar precies dezelfde gebeurtenis terwijl ik "aan het zzp'en" ben is niet gedekt. Ook al zat ik even gezellig aan de koffie. Daarvoor heb ik een AVB nodig. Het stoorde mij dat ik dezelfde risico's twee keer verzekeren moest.

In 1975 ging ik met drie vrienden naar Noorwegen. Ik was 19, bijna 20 jaar en volgens de wetgeving van toen nog minderjarig. Slechts één van ons had een rijbewijs. We gingen met de Mercedes van de band waarvoor hij gewoonlijk reed. Maar onderweg werd hij ziek. Zijn maat had nog geen rijbewijs maar hij kon prima een auto besturen - misschien wel beter dan degene met het rijbewijs; dat geloofde ik wel. De anderen vonden dat hij het stuur wel over kon nemen, maar daartegen heb ik me heftig verzet. De anderen konden mijn argument maar moeilijk begrijpen. Ik geloof best dat je goed kunt rijden, zei ik, maar als er iets gebeurt ben je zonder rijbewijs onverzekerd, ik ben minderjarig, dus mijn ouders zijn zonder dat ze weten wat hier aan de hand is mede aansprakelijk. Ik vond dat ik dat mijn ouders niet kon aandoen.

Het is misschien  wel aardig om ook een 'meevaller' te noemen. Iets wat onverwachts wél onder mijn AVP viel zonder bijverzekeren. Op verzoek van vrienden heb ik mij eens garant gesteld voor het bezoek van een oma en een kleindochter van 13 die vanuit Afrika twee maanden naar Nederland kwamen om voor het eerst hun uit elkaar gereten familie weer te zien na een burgeroorlog. Ik wilde dat alleen doen als voor beiden de ziektekostenverzekering en aansprakelijkheidsverzekering goed geregeld was. Stel oma steekt onvoorzichtig over, komt ongeschonden aan de overkant maar ze veroorzaakt een ernstig ongeval doordat auto's moeten uitwijken. Dan zou ik aansprakelijk zijn - of ik er nou bij was of niet. Ik liet het uitzoeken door mijn verzekeringsagent. Het goede nieuws was dat mijn bestaande AVP zonder bijbetaling dit extra risico dekte. Het was nou eenmaal particuliere aansprakelijkheid, waarvoor deze verzekering bedoeld was.

De voorbeelden zijn van een heel andere orde dan het verhaal in het krantenbericht, waarbij een Franse ondernemer aansprakelijk is voor de dood van een werknemer door een seksueel uitstapje tijdens een bedrijfsuitstapje. Maar de moraal van mijn verhaal is, dat wettelijke aansprakelijkheid een strikte logica volgt (want die is er wel degelijk) waarbij een werkgever in beginsel verantwoordelijk is voor wat er tijdens de door hem bestemde tijd (! het basisbeginsel van werkgeverschap) gebeurt.

---
Link naar het bericht in AD 10-09-19: Baas verantwoordelijk voor werknemer die stierf na overspelseks tijdens zakentrip

Autovrij Londen

Reimagine is a new event to celebrate World Car Free Day on Sunday 22 September 2019. London's biggest celebrations will take place on more than 20 kilometres of closed and restricted roads in the City of London, Southwark and Tower Hamlets. Road closures will be in place between 07:00 and 19:00.

Surrounding roads will be very busy and delays are expected. Tower Bridge and London Bridge will be closed to general traffic. Buses will still run across London Bridge and there will be access for emergency services. Southwark Bridge may need to be closed northbound at short notice on the day to help manage traffic.

Avoid driving in central London unless absolutely necessary. For journey across the capital, avoid central London and use alternative routes such as the A406 or A205.

The best way to get to Reimagine will be by walking, cycling or by public transport.

Many bus routes will still be running over London Bridge, and there are a number of London Underground and rail stations just a short walk away from the celebrations: Bank (Central, Northern, Waterloo & City and DLR), Blackfriars (District and Network Rail), Cannon Street (District and Network Rail), Liverpool Street (Central, Hammersmith & City and Network Rail), London Bridge (Jubilee, Northern and National Rail), Mansion House (District), Monument (District), Moorgate (Northern and Network Rail), St Paul's (Central), Tower Gateway (DLR) and Tower Hill (District).

Santander Cycles is also offering free access to all bikes across London on the day. 

Visit the Car Free Day page for more information. 

Source: E-mail newsletter of Transport for London 16-09-19. 

No degree but property

Eerder gepubliceerd op Facebook 16-09-2017

Today I received this "letter to Sierra Leonean youths" in a WhatsApp group. The letter puzzles me, since it says: "Forget about education, a degree makes you work for minimum wages and you will still be poor. Not a degree but property will get you out of poverty. It's better to have a small business, like selling in the streets, than to get your degree."

I don't think this is a good idea, especially for the nation as a whole. I believe the country needs an educated new generation, especially women, to get out of mysery, but on an individual level it may be true that education doesn't prevent you from being poor. Or is this letter only inspired by envy?

To explain the amounts in the letter. Earlier this week I transferred € 22 (SLL 184,321.00) to a good friend who's taking care of four siblings and had gone completely out of food. That day the euro was around 8400 leones. One day later the euro is worth near 9000 leones and one dollar is 7500 leones. 

[* 16-09-2019 Western Union: € 1,00 = SLL 9602]

So what is wisdom? How to fight your way out of poverty? Small business, property, degree?

I don't know the answer to poverty, and most probably you do not know either.

I can think of love and mutual respect to start with, education, no corruption, no asking for bribes or (sexual) favours, proper tax system, infrastructure, use of hydro- and solar energy, tourism and hospitality, diaspora sending money home, diaspora bringing knowledge home, investing in profitable business, proper savings schemes, microcredits, crowd funding, fair trade agreements, multilateral international diplomacy, and what more..

Maybe you have some comment on the importance of higher education 'versus' small businesses to fight poverty.

Here's the letter that I received 16-09-17 through WhatsApp: 

"LETTER TO SIERRA LEONEAN YOUTHS!

Throw Away That Degree Otherwise You Will Die Poor ~~~~Think Ahead~~~~

Most of the educated people in Sierra Leone are poor. Majority of the educated earn less than Le2,500,000 for a salary before tax and other deductions.

When the deductions are put into consideration, the net salary comes to around Le1,800,000.

The net salary then suffers from loan deductions of up to Le500,000leaving the salary at around Le1,300,000.

The landlord then demands for his Le300,000 and monthly shopping takes away Le250,000 leaving one with a Le750,000.

The bus will demand for Le10,000 going to and from work and relatives get another Le150,000.

The whole salary is gone and borrowed money starts operating. The borrowed money includes short loans and salary advances.

The difference between poverty and prosperity is property. A prosperous person has property to his name while a poverty stricken person has no property to show.

Using this understanding, therefore, most of the degree holders are poverty stricken, borrowing money to buy chicken and chips, pizza, and a car.

The biggest excuse for getting paid such low amounts of money and having to sit and work for another person for 30 days is THE DEGREE that one possesses and that’s all.

This has made most of the degree holders very poor to poverty stricken and will die that way most likely. A degree holder does not know how to generate money unless that money is generated for the employer.

A degree holder is so dependent on the salary that he can do anything to get a job but will not think of starting a business of his own to employ others.

(...)"

First date

Bijna vier jaar geleden, in 2015, had ik een date met een meisje uit Dordrecht. We raakten via internet aan de praat, zij bleek in Utrecht gewerkt te hebben en vond het leuk om weer eens een kijkje te nemen in de oude stad. Ik haalde haar op bij het centraal station en stelde voor om eerst een kijkje te gaan nemen in het nieuwe stadskantoor, dat pas geopend was en vervaarlijk over haar aankomstperron heen hing. We gingen de roltrappen op van de eerste vijf verdiepingen, die voor het publiek toegankelijk zijn. Op de vijfde is een kleine trouwlocatie, een intieme cirkel met een vitrage-achtig gordijn er omheen en ik vroeg de aldaar aanwezige balienese of we er een kijkje mochten nemen. Dat mocht. We hadden nog maar net nieuwsgierig de vitrage opzij geschoven of de balienese kwam achter ons aan en vroeg met de blik van een visser die beet heeft: "Jullie willen trouwen?" Mevrouw, zei ik, ik heb haar net van het station opgehaald, zie haar voor het eerst van mijn leven en ken haar nog maar vijf minuten, ik vind het nog wat te vroeg. De ambtenaar was zichtbaar teleurgesteld, al leek ze wel te begrijpen dat wij er nog iets langer over na wilden denken. Inmiddels weet ik waar m'n date vroeger gewerkt heeft maar ik weet eigenlijk niet eens of ze vrijgezel is - je kunt niet meteen de meest intieme vragen stellen op een first date - want het ging ons om de liefde voor die mooie stad Utrecht. Daar is maar één dom, zeggen ze altijd, maar je weet niet wie van ons. Toen wij elkaar onlangs weer op het wereldwijde web spraken, wilden wij er vaart achter te zetten en vandaag hebben we dan na vier jaar weer een date. De liefde voor de oude stad blijft boeien.

Digitale TV

Onlangs digitale TV gekregen.
Wonder der techniek.
Ik kan Journaal kijken terwijl het er niet is.
En ik heb nu zelfs een aquarium.

 

Een vriend uit Hilversum reageert geschokt: "Ach, heb je toegegeven? De laatste van mijn principiële vrienden..."

Als laatste der Mohikanen of Asterix in dat ene Gallische dorpje ben ik tot nu toe nooit meegegaan met allerlei fratsen van digitale en commerciële televisie en duizend zenders. Maar nee, ik heb niet toegegeven, het werd mij te verstaan gegeven dat het analoge signaal zou worden afgesloten en dat een monteur een nieuwe kabel "langs de plint komt leggen" (de monteur rolde inderdaad een kabel langs de plint, soms wel op 60 cm afstand ervan, maar toch). 

Toen hij vertrokken was, was ik stomverbaasd - om niet te zeggen flabbergasted - wat mijn televisie ineens allemaal bleek te kunnen. Ik had dat nooit verwacht, want wist niet dat al die tovenarij in het kastje of het netwerk zit en niet in de TV zelf. 

Begrijpen is mij te wonderbaar maar ik kan nu de nieuwslezer stil zetten en even later weer verder laten praten. Het aquarium is ook heel bijzonder. De vissen weten precies na dertig seconden waar ze eerder waren en zwemmen allemaal telkens opnieuw precies hetzelfde rondje. Toen de monteur er nog was, heeft hij op mijn verzoek de belangrijkste nieuwe functie laten zien: hoe ik met de afstandsbediening voor elke commerciële zender een kruisje kan zetten, waarna ik deze zenders nooit meer te zien krijg.

Waar ik ook heel verbaasd over was (en nog niet snap) is dat ik door eenmalig een code in te voeren mijn eigen YouTube filmpjes op de TV kan zien (zonder Chromecast want dat heb ik dan weer niet). Ik heb dit allemaal niet gevraagd en heb er ook niet meer geld voor over maar voorlopig raak ik dus nog niet uitgekeken. Gelukkig werkt alles met één afstandsbediening, die zelfs ik snap.

Telfort: "De monteur legt de kabel langs de plint". 

Trillende oefening

Wonderbaarlijk hoe trillingen zich door de bodem of de lucht verplaatsen. Soms trilt de stellingkast naast m'n bed midden in de nacht. Als ik goed luister, hoor ik dan een zware goederentrein langskomen, op honderden meters van m'n huis. Deze week trillen m'n deuren telkens. De hele week is er in Houten een militaire oefening in civiele omgeving. Eén zware Chinook helicopter is continu in de lucht. Ik hoor hem regelmatig. Maar het meest opvallend is het trillen van m'n WC-deur, ook als ik de helicopter niet hoor, precies in het ritme van de rotor. De deur reageert dus op de trilling van de lucht, ook als ik zelf niets hoor of voel. Vanmiddag is de trilling continu en hoor ik de helicopter ook, omdat er geoefend wordt op een weiland op een paar honderd meter van m'n huis. In de veilige omgeving van m'n woonkamer kan ik de luchtdruk van de oefening volgen. Ik heb er overigens geen last van en, pacifist of militarist, als je een leger hebt is het essentieel dat het goed getraind is.

Afscheid van de Lindenhorst

Zondag afscheid genomen van De Lindenhorst, meer dan 45 jaar het hoofdkantoor van Youth for Christ Nederland aan de Hoofdstraat 260 in Driebergen. Het gebouw is verkocht en YfC verhuist later dit najaar naar het dienstencentrum van de PKN in Utrecht (in het voormalige militair hospitaal, waar ik ooit achttien nachten hebben mogen logeren vanwege een blindedarmontsteking). Ooit was de Lindenhorst ook een verpleeginrichting en dat is aan de achterkant van het originele bord in de voortuin nog steeds te lezen.

Mijn eerste baan was in dit pand. Ik coördineerde de najaarsactie van 1976, waarbij de plaatselijke comités elk voor hun eigen achterban - ouders en andere belangstellenden - een doordeweekse kerkdienst organiseerden. Samen met Bart van Empel maakte ik de liturgie ("niet Youth for Christ genoeg", vond men, ik dacht nogal liturgisch en kerkelijk) en ik verzorgde het drukwerk (gifgroen, wat ook niet helemaal m'n bedoeling was geweest). Ik schreef een brief vol tips (wat te doen als er een kogel door de kerk gaat en bedank netjes de koster na afloop, ook al wordt hij betaald). De plaatselijke organisatoren moesten eerst bij mij aankloppen alvorens een predikant en muziekgroep te benaderen, die ik inmiddels allemaal al om medewerking had gevraagd en op een keuzelijst had gezet, zodat dit een beetje geordend verliep en de populairste prediker niet honderd preken hoefde te houden. Directeur ds. George Brucks vertrok voor een sabbatical year naar Canada en ik kon zijn kantoor innemen. Direct aan de voorkant - de twee ramen op de eerste verdieping aan weerszijden van de hoek - met uitzicht op de inrit. De mooiste baan, met de mooiste werkgever op de mooiste plek in het mooiste pand. Ook later - tot vrij recent - ben ik in het pand terug geweest.

Heel veel mensen hebben hier in de loop van de jaren dierbare herinneringen opgedaan, zoveel ontmoetingen, gesprekken, activiteiten, leermomenten. Ik liet er het geloof van m'n jeugd maar maakte er vrienden voor het leven.

Kindervoeten

Tijdens de afscheidsdienst van Youth for Christ in de Grote Kerk in Driebergen hief ik mijn ogen op, niet naar de bergen (Psalm 121, vanwaar zal mijn hulp komen) maar naar het dak van de kerk en de galerij en dit is wat ik zag recht boven mijn hoofd. Om mijn angsten enigszins te onderdrukken, maakte ik deze toch wel vrolijke foto.