First date

Bijna vier jaar geleden, in 2015, had ik een date met een meisje uit Dordrecht. We raakten via internet aan de praat, zij bleek in Utrecht gewerkt te hebben en vond het leuk om weer eens een kijkje te nemen in de oude stad. Ik haalde haar op bij het centraal station en stelde voor om eerst een kijkje te gaan nemen in het nieuwe stadskantoor, dat pas geopend was en vervaarlijk over haar aankomstperron heen hing. We gingen de roltrappen op van de eerste vijf verdiepingen, die voor het publiek toegankelijk zijn. Op de vijfde is een kleine trouwlocatie, een intieme cirkel met een vitrage-achtig gordijn er omheen en ik vroeg de aldaar aanwezige balienese of we er een kijkje mochten nemen. Dat mocht. We hadden nog maar net nieuwsgierig de vitrage opzij geschoven of de balienese kwam achter ons aan en vroeg met de blik van een visser die beet heeft: "Jullie willen trouwen?" Mevrouw, zei ik, ik heb haar net van het station opgehaald, zie haar voor het eerst van mijn leven en ken haar nog maar vijf minuten, ik vind het nog wat te vroeg. De ambtenaar was zichtbaar teleurgesteld, al leek ze wel te begrijpen dat wij er nog iets langer over na wilden denken. Inmiddels weet ik waar m'n date vroeger gewerkt heeft maar ik weet eigenlijk niet eens of ze vrijgezel is - je kunt niet meteen de meest intieme vragen stellen op een first date - want het ging ons om de liefde voor die mooie stad Utrecht. Daar is maar één dom, zeggen ze altijd, maar je weet niet wie van ons. Toen wij elkaar onlangs weer op het wereldwijde web spraken, wilden wij er vaart achter te zetten en vandaag hebben we dan na vier jaar weer een date. De liefde voor de oude stad blijft boeien.