Voetreis naar Hofplein

Op Facebook zag ik in de rubriek 'Nederlandse stations, heden en verleden' een foto van station Rotterdam Hofplein. Het station is al jaren geleden opgeheven, de Hofpleinlijn tussen Rotterdam Hofplein en Den Haag Centraal - over Berkel en Rodenrijs, Pijnacker, Nootdorp en Leidschendam - is nu de metrolijn E (vroeger ook bekend als Erasmuslijn) met een rechtstreekse aansluiting op Rotterdam Centraal. De lijn heeft ook een halte nabij vliegveld 'De Heek Rotterdem Airport', het vroegere Zestienhoven. 

Indertijd reisde ik vaak via station Hofplein vanuit Utrecht, waar ik woonde, naar mijn broer in Berkel en Rodenrijs. Als ik het retourtje kocht bij het loket op Utrecht Centraal zei ik er altijd bij "via Rotterdam Centraal naar station Hofplein te voet", anders rekende het systeem de iets langere en duurdere route over Den Haag. De loketistes keken vaak raar op, ik moest het uitleggen, zij moesten de routecode opzoeken, maar meestal kreeg ik dan wel het gewenste kaartje.

Op een gegeven moment tipte een loketiste mij de via-code die ze moest intoetsen, 754 ("Bonifatius bij Dokkum vermoord" onthield ik als ezelsbruggetje en dit was ook wel een beetje "bij Dokkum om"). Dus sindsdien zei ik het erbij: "Retour Berkel en Rodenrijs via Rotterdam Centraal naar station Hofplein te voet, dat is routecode 754". De meeste loketistes waren mij dankbaar voor deze service van de klant, dat waren ze niet gewend. Soms keek een loketiste mij ongelovig aan en moest ik haar aanmoedigen: ja, typ maar in, dan zult u het zien. Verrassing op het gezicht als wat ik zei daadwerkelijk op het scherm en als voetnoot onderaan het kaartje verscheen.

Maar één keer weigerde een loketiste alle medewerking. Ze raakte geïrriteerd toen ik haar nogmaals vroeg om de gewenste routecode in te typen. Uiteindelijk weigerde ze zelfs botweg en kreeg ik het duurdere kaartje. Ik betaalde zuchtend en liep daarna meteen door naar loket 10, het kantoortje van de klantenservice. Ik legde zo vriendelijk als ik kon uit dat de loketiste van loket 'zoveel' weigerde mij het gewenste kaartje te verkopen. Naar Hofplein te voet. Er stond een conducteur bij die lachend zei: "Voetreizen verkopen we niet bij de NS". Ik kon de humor er wel van inzien en zei lachend terug: "Jazeker wel, jullie verkopen een voetreis in Rotterdam. Probeer het maar." 

Aan de baliemedewerker legde ik uit wat hij moest intypen, "via: 754", en iedereen in het kantoortje en de aangrenzende loketten stonden stomverbaasd toen de gewenste voetreis naar Hofplein op het scherm en het kaartje verscheen. Ik kreeg het prijsverschil terug en de weigerachtige loketiste riep van drie of vier loketten verder met schaamte maar ruimhartig haar excuses aan mij door de hele ruimte heen.

Soms mis ik dat wandelingetje achterom "van Centraal naar Hofplein te voet" nog wel eens.