Hobbelige busreis

See English translation: Bumpy bus ride

Vandaag 75 jaar geleden, 17 mei 1949, trouwden mijn ouders, Reinder Beert Lont en Grietje Tamminga, in Leeuwarden. Zij kregen vijf kinderen: Jikke, Dirk, Ytzen, Johan en Feikje. Vijfentwintig jaar geleden een groot feest en een familiereünie in de Open Haven in Zeewolde, het kerkelijk centrum van waaruit we later onze vader in 2001 en moeder in 2012 naar de begraafplaats aan de Dasselaarweg brachten.

Vanmorgen heb ik het graf gepoetst van mijn ouders in Zeewolde en vanmiddag het graf van mijn broer Johan in Barneveld. Misschien wordt dit plekje als het zover is ook mijn laatste adres, net als ik eerder voor hem heeft hij nog wel een plekje voor me vrij. Maar zover is het nog niet. Nu eerst het stof en de spetters van m'n kleren vegen en dan naar vrienden, m'n vriendje van de overkant, sinds wij in januari 1960 in Barneveld kwamen wonen.

Vanmiddag met een verenloos minibusje van Nijkerk naar Barneveld de meest hobbelige busreis van m'n leven meegemaakt. Ik vloog elke paar meter bij wéér een volgende verkeersdrempel hoog de lucht in en zonder parachute klapte ik dan keihard weer neer in m'n stoel, ik moest mij gedurig vasthouden aan een paal. Je zou van lijn 509 Nijkerk - Barneveld een avontuurlijk reisprogramma kunnen maken. De lijn wordt overigens gerund door EBS van de Israëlische busmaatschappij Egged en ik heb eerder veel avontuurlijke busreizen met Egged meegemaakt, chauffeurs die altijd met één hand aan het stuur een haarspeldenbocht nemen door de bergen of de Negev-woestijn, radio keihard aan, ik ben wel wat gewend. 

Maar vandaag is dus een slingerende en hobbelige reis naar mijn jeugd en verder verleden, waar ik vandaan gekomen ben.