Pas maandagmorgen las ik het bericht dat vrijdagmiddag 7 juli Rudi Carell op 71-jarige leeftijd in Bremen is overleden aan longkanker. Hij werd op 19 december 1934 in Alkmaar als Rudolf Wijbrand Kesselaar geboren. Als kind hing ik aan de buis als de Rudi Carell Show er was. Hij had een unieke vorm gevonden, waarmee hij jong en oud wist te boeien. Het hele toneel was omgebouwd tot een onbewoond eiland, een markt, een station, en daarin ontving hij zijn gasten en zong hij z'n liedjes. Kenmerkend was zijn lichtvoetige stijl, zijn gevoel voor understatement. Z'n grapjes waren vaak flauw, maar onschuldig en dat paste weer in die sfeer van 'wat doet het er toe, alles komt goed'. Ik vond het heel erg toen hij naar Duitsland ging, een echt gemis voor de Nederlandse televisie.
Achteraf verbaast mij de impact die hij op mij had: wij kregen in 1963 televisie, in 1964 ging Rudi Carell naar Duitsland, ik heb die show als kind van zeven dus amper een jaar of wat kunnen zien. Van zijn Duitse shows heb ik pas recent iets gezien in een terugblik op de Duitse televisie. Ik heb niets met grote televisieshows, van welke showmaster dan ook, met hun vele licht en glitter en de onvermijdelijke nutteloze trap achteraan het podium waarlangs de artiesten neerdalen en het verplichte applaus van de massa. Als Rudi Carell in Nederland was gebleven, was hij vast ook die kant op gegaan, een echte showmaster, en daar had ik niks aan gevonden. Zijn lichtvoetigheid ging later vaak gepaard met een air van belangrijkheid en verongelijkt zijn omdat anderen dat niet zagen.
Toch denk ik met plezier terug aan zijn oude hit, een kinderliedje eigenlijk, waarin zijn lichtvoetigheid in stem en tekst voluit tot uiting komt: een kleine muis op klompen, waar?, daar op de trap!, nee 't is geen grap, 't ging van trip trippeldetrap op de trap.
We zullen het de komende dagen nog wel eens horen, denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten