Voor wie mijn tweets op Facebook leest (wat kennelijk kan): ik kom daar nooit en weet niet eens m'n wachtwoord, reactie kan dus even duren
— Ytzen Lont (@ytzen) April 28, 2010
Facebook herinnert mij vandaag, 29 april 2021, aan een tweet van elf jaar geleden. Met het programma dat ik indertijd gebruikte (ik denk Socialoomph) plaatste ik tweets automatisch door op Facebook, maar zelf keek ik daar nooit naar.
Er heeft dus een verschuiving plaatsgevonden. Twitter is voor mij nog steeds m'n belangrijkste nieuwsbron en de oorzaak van mijn eigen ontzuiling, zoals ooit de TV: in mijn kindertijd lazen we W.G. van der Hulst en Anne de Vries, terwijl Annie M.G. Schmidt voor ons volledig buiten beeld viel, totdat we TV kregen en we binnen drie jaar Ja zuster, Nee zuster keken bij de VARA en de ontzuiling een feit was. Het einde der tijden is begonnen met zuster Clivia, zeg ik wel eens.
Sociale media sluiten mensen op in hun bubbel? Ik weet wat algoritmes doen en je laten zien wat je al zag. Dat algoritme werkt het meest direct bij YouTube, minder direct maar nog steeds van grote invloed bij Facebook en bij Twitter minder sterk, zeker als je zoals ik alle berichten puur chronologisch laat binnenkomen. Hoewel sociale media dus meewerken aan het vormen van een bubbel, vind ik het omgekeerde effect vooralsnog veel sterker, namelijk het laten platzen van je eigen bubbel.
Vroeger las ik alleen 'eigen' kranten en literatuur, nu sta ik in contact met nieuwsbronnen en personen van ver buiten mijn eigen wereldje. Er is een wereld voor mij open gegaan.
Kortom, Twitter voorziet mij van nieuws uit de hele wereld, als ik wil dat mensen iets van mij lezen dan zet ik het op Facebook en als ik zeker wil zijn dat niemand het ziet, dan plaats ik het in mijn eigen weblog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten