Afgelopen maand overleed Helen Jackson, voor zover bekend de laatste weduwe van iemand die in die burgeroorlog gevochten heeft, een Civil War Veteran.
Wie de Amerikaanse hoofdstad Washington DC aan de zuidkant uitrijdt en langs Arlington de zuidelijke staat Virginia binnenkomt (ik was indertijd verbaasd hoe noordelijk het Zuiden van de VS begint!) kan zich bij het zien van de vele Confederate oorlogsmonumenten afvragen of er ooit een einde is gekomen aan de burgeroorlog. Virginia schuurt nog steeds tegen de hoofdstad aan. En vandaag nog hoorde ik een aanhanger van Trump op televisie zeggen dat als 'zijn' onoverwinnelijke president Trump niet degene is die op 20 januari geïnaugureerd wordt, er opnieuw een burgeroorlog komt. President Trump heeft afgelopen maand nog zijn veto uitgesproken tegen een wet omdat daarin uitgesproken wordt dat zuidelijke legerplaatsen de namen van de helden van de verliezers kunnen verliezen. De burgeroorlog leeft nog altijd voort.
De komende tijd zal moeten blijken hoe de Verenigde Staten de huidige interne spanningen kunnen overwinnen.
Maar het is toch wel bijzonder dat zo'n lange tijd van de geschiedenis omspannen kan worden door de levens van één echtpaar. Helen Jackson trouwde in 1936 op 17-jarige leeftijd met de toen 93-jarige veteraan uit de Amerikaanse Burgeroorlog, waar zij op weg van school naar huis elke dag even langs ging om hem met klusjes te helpen. Hij had moeite met het accepteren van de gratis hulp en stelde haar voor te trouwen zodat ze zijn pensioen zou krijgen. Ze zei ja, maar heeft het pensioen nooit aangevraagd.
Vorige maand overleed zij op 101-jarige jarige leeftijd.
"Story & history lagen voor haar ineens heel dichtbij elkaar. (...) Ze begon na te denken over de tijd en sprong zowat tegen het plafond toen ik vertelde dat mijn grootvader - die andere persoonlijke held, naar wie ik genoemd ben - in 1886 geboren is. Wát!? In de 19de eeuw? And you knew him!?"
Wie de Amerikaanse hoofdstad Washington DC aan de zuidkant uitrijdt en langs Arlington de zuidelijke staat Virginia binnenkomt (ik was indertijd verbaasd hoe noordelijk het Zuiden van de VS begint!) kan zich bij het zien van de vele Confederate oorlogsmonumenten afvragen of er ooit een einde is gekomen aan de burgeroorlog. Virginia schuurt nog steeds tegen de hoofdstad aan. En vandaag nog hoorde ik een aanhanger van Trump op televisie zeggen dat als 'zijn' onoverwinnelijke president Trump niet degene is die op 20 januari geïnaugureerd wordt, er opnieuw een burgeroorlog komt. President Trump heeft afgelopen maand nog zijn veto uitgesproken tegen een wet omdat daarin uitgesproken wordt dat zuidelijke legerplaatsen de namen van de helden van de verliezers kunnen verliezen. De burgeroorlog leeft nog altijd voort.
De komende tijd zal moeten blijken hoe de Verenigde Staten de huidige interne spanningen kunnen overwinnen.
Maar het is toch wel bijzonder dat zo'n lange tijd van de geschiedenis omspannen kan worden door de levens van één echtpaar. Helen Jackson trouwde in 1936 op 17-jarige leeftijd met de toen 93-jarige veteraan uit de Amerikaanse Burgeroorlog, waar zij op weg van school naar huis elke dag even langs ging om hem met klusjes te helpen. Hij had moeite met het accepteren van de gratis hulp en stelde haar voor te trouwen zodat ze zijn pensioen zou krijgen. Ze zei ja, maar heeft het pensioen nooit aangevraagd.
Vorige maand overleed zij op 101-jarige jarige leeftijd.
De tijdspanne doet mij denken aan wat ik eerder in mijn weblog (*) heb beschreven - veel minder spectaculair maar tóch: hoe de twaalfjarige dochter van mijn huisgenoot van verbazing een gat in de lucht sprong toen ze hoorde dat ik persoonlijk iemand heb gekend en lief gehad die geboren is in 1886, mijn pake Ytzen.
"Story & history lagen voor haar ineens heel dichtbij elkaar. (...) Ze begon na te denken over de tijd en sprong zowat tegen het plafond toen ik vertelde dat mijn grootvader - die andere persoonlijke held, naar wie ik genoemd ben - in 1886 geboren is. Wát!? In de 19de eeuw? And you knew him!?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten