Een huisman en zijn kostganger

Mijn kamerhuurder is op zoek naar een koopwoning en wij filosoferen wel eens quasi-serieus over de optie dat hij het huis zou kopen en ik bij hem een kamer zou huren. Hij wil dan ook wel wat voor mij zorgen op mijn oude dag als dat nodig is. De optie is aantrekkelijk maar niet realistisch, want het huis heeft maar twee slaapkamers - al valt daar wel wat aan te doen - en stel dat er kinderen komen, dan is het huis snel te klein en zou ik als huurder zijnde aan het kortste eind trekken en het pand alsnog in overspannen toestand moeten verlaten. Zover is het nog niet, maar van de week hoorde ik de vrolijke lach van een vrouw door het huis schateren en begon ik maar vast het schone gezang te neuriën "wat de toekomst brengen moge". Vanmorgen kreeg ik echter via Twitter dit krantenbericht uit 1885 onder ogen met een variant die toch óók wel aanlokkelijk klinkt.