De "horror" en "trauma" van dit busje was volgens mij collectieve angst, waarbij de leerlingen elkaar aansteken en de hele klas groepsangst krijgt. Ik denk dit omdat ik ook bang was als het busje daar de hele dag voor de school stond, terwijl ik er zelf niet heen hoefde. Het was facultatief, ouders moesten hun kinderen aanmelden en ik vermoed dat mijn ouders vonden dat ze beter zelf met hun kind naar hun eigen tandarts konden gaan. Ik ben maar één keer in dat busje geweest, in het laatste schooljaar, toen iedereen gecontroleerd werd.
Als kind had ik zelden of nooit gaatjes, ik had de boor niet zozeer te vrezen, maar ik was al bang van de stoel die omhoog en omlaag ging (niet eens plat, zoals tegenwoordig). Ik was als kleuter ook bang van het bewegende stoeltje op de weegschaal in het consultatiebureau en van liften. Het consultatiebureau lostte dit op door speciaal voor mij het stoeltje van de weegschaal te halen, zodat ik op de weegschaal kon gaan staan. Met het stoeltje in mijn handen, want de schaal was natuurlijk ingesteld met het gewicht van het stoeltje erbij. De tandarts loste mijn angst ook meteen op door zelf in de tandartsstoel te gaan zitten terwijl ik er naast stond en hij zo op de goede hoogte in mijn mond kon kijken.
Wat ben ik toch door goede mensen door mijn angsten geholpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten