Vrijheid

Op Eerste Kerstdag ontving ik weer de nieuwsbrief van Tikkun, een Amerikaanse, joodse, progressieve beweging. De nieuwsbrief bevatte dit keer een artikel van Peter Gabel, één van de redacteuren van Tikkun, die een wat andere kijk geeft op de discussie over de film The Interview. In deze film krijgen twee journalisten toegang tot de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un om hem te interviewen en vraagt de CIA hen om hem te vermoorden. De film zou door Sony worden uitgebracht op Eerste Kerstdag, werd vervolgens onder druk van bedreigingen door hackers en Noord-Korea ingetrokken en is nu via andere kanalen (o.a. filmhuizen en internet) door velen toch te zien. Ik geef hier een beknopte vertaling van enkele gedachten van Peter Gabel. Ik ben het niet in alle opzichten met hem eens, maar deel zeker zijn visie dat vrijheid gepaard gaat met verantwoordelijkheid en dat moord op een in werkelijkheid levende persoon (dus geen historisch verhaal) zich niet leent voor een uitgesponnen satire (ik gebruik het woord "uitgesponnen", omdat het voor mij niet betekent dat je er nooit eens een grapje over zou kunnen maken).

Peter Gabel:

Afgaand op de enthousiaste reacties op sociale media is Sony’s beslissing om de film The Interview uit te brengen met Kerst een overwinning van de Amerikaanse ‘way of life’. Maar daarin schuilt een tragische ironie. Want deze way of life is verslaafd aan een visie op vrijheid die zegt dat je alles mag doen en zeggen waar je zin in hebt, ongeacht wat er gezegd wordt. In naam van de vrijheid.

Een film over een moord op een werkelijk levende persoon vind ik zelf niet “grappig” of echt bij Kerst passen. De film provoceert het van angst doordrenkte en gevaarlijke regime van Noord-Korea. Producenten en acteurs van de film vinden zo’n provocatie kennelijk een progressieve politieke daad. Maar ik denk dat het thema van de film beledigend en schokkend is voor wie respect heeft voor het menselijk leven. Wat is er grappig aan de moord van een met name genoemde persoon, die op dit moment leeft? En hoe draagt dit verhaal bij aan de betekenis van Kerst door zo’n film uit te brengen op de dag dat christenen de geboorte van Christus vieren en veel niet-christenen het samenzijn van de familie en liefdevolle menselijke contact?

Voor meer informatie: 
* Network of Spiritual Progressives 
* Tikkun
* Peter Gabel 
* Kim Jong-un

Simonis

Trouw en andere media, waaronder het NOS Journaal, berichtten vandaag over de biografie van voormalig Trouw-journalist Ton Crijnen over aartsbisschop Simonis. In de berichtgeving is iets vreemds aan de hand. Trouw schrijft: "In 2010 werd Simonis in het tv-programma 'Pauw en Witteman' bevraagd over het seksueel misbruik in de rooms-katholieke kerk. 'Wir haben es nicht gewusst', zei de kardinaal toen. In zijn biografie stelt hij nu het tegendeel."

Het vreemde dat ik opmerk, zit 'm in de beweerde tegenspraak die er zou zijn tussen Simonis' uitspraken in 2010 en de nu in alle media als 'onthulling' gepresenteerde uitspraak dat hij al veel eerder van het misbruik wist. Hij zou dus hebben gelogen. 

Mijn eigen herinnering aan de uitzending van Pauw en Witteman in 2010 en mijn interpretatie van Simonis' uitspraak indertijd is een andere, maar is intussen ook wel wat verschoven. Zijn beruchte uitspraak "Wir haben es nicht gewusst" vatte ik indertijd niet op als een verontschuldiging - sorry hoor, ik wist van niks - maar juist als een beschuldiging of kritiek, zij het op een abstract en collectief niveau. Je zou kunnen spreken van cultuurkritiek of een kritische benadering van de eigen groep. Immers, de Duitse uitspraak "Wir haben es nicht gewusst" is, net als Befehl ist Befehl, sinds 1945 veranderd van een verontschuldiging - we konden er niks aan doen, we wisten het niet, het lag niet aan ons, we móesten wel, we konden niet anders - in een beschuldiging: jij bent persoonlijk verantwoordelijk, je had het móeten weten, je kunt er altijd iets aan doen, het ligt op jóuw pad, je kunt zelf handelen.

Iemand die deze uitspraak doet, op Nederlandse televisie maar in het Duits en daarbij zelf al aangeeft dat het een beladen uitspraak is, kan toch niet anders bedoelen dan deze beladen betekenis: ik had het móeten weten, ik had móeten handelen. Ik kon Simonis' uitspraak toen ik naar de uitzending keek, niet anders dan zó, met die specifieke cultureel-historische betekenis, opvatten. Geen verontschuldiging, maar een beschuldiging. Mijn interpretatie was dus dat Simonis zich, zij het aarzelend, aansloot bij de terechte kritiek op de cultuur van verzwijgen, vergoeilijken en toedekken. Anders had hij toch wel gewoon in het Nederlands gezegd: "Ik wist het niet". Maar dat zei hij niet en in diezelfde uitzending zei hij dat hij persoonlijk van zo'n tien gevallen op de hoogte was. Dat er kritiek kwam op zijn uitspraak, verbaasde mij niks, maar ik was wel wat verbaasd dat de kritiek vaak uitging van de eendimensionele Nederlandse betekenis van "ik wist het niet". Een regelrechte ontkenning dus. 

Naar aanleiding van de kritiek op zijn beladen uitspraak bood Simonis enkele dagen na de uitzending van 23 maart 2010 zijn excuses aan. Na het onderzoek van de commissie-Deetman over seksueel misbruik in de rooms-katholieke kerk handhaafde hij deze excuses in een verklaring van 16 december 2011: "De lading van die Duitse zin had ik echt verkeerd ingeschat. Het ging om de vraag of de bisschoppen weet hadden van het relatief grote aantal misbruikgevallen in internaten. Ik heb toen geantwoord dat wij dat niet wisten", waarbij hij toelicht dat Deetman heeft aangetoond dat het onderwerp seksueel misbruik halverwege de jaren '50 van de agenda van de bisschoppen is verdwenen. "Als het om niet-weten gaat, dan geldt dat de generatie van bisschoppen waartoe ik behoor".

Verder stelt Simonis in zijn verklaring van 2011 dat hij tegenover Pauw en Witteman in 2010 vanuit zijn geheugen had gesproken over ongeveer tien gevallen waarvan hij persoonlijk wist, maar dat Deetman heeft aangetoond dat hij van iets meer dan tien heeft geweten. 

Na die verklaring ben ik over mijn interpretatie van Simonis' uitspraak "Wir haben es nicht gewusst" wel wat gaan twijfelen. Misschien bedoelde hij tóch te zeggen dat de bisschoppen het echt niet wisten, was het inderdaad een verontschuldiging en geen beschuldiging, maar probeerde hij met de verduitsing van zijn uitspraak de kritiek op deze verontschuldiging voor te zijn. Zo van: we wisten het niet, maar ik weet dat dit beladen is en dat mensen dit excuus niet zullen accepteren. Wel was mijn eerste interpretatie juist dat zijn uitspraak niet sloeg op het zelf persoonlijk wel of niet weet hebben van een aantal gevallen - hij gaf in hetzelfde gesprek kennis van tien gevallen toe - maar op de interne cultuur van een generatie bisschoppen, waartoe hij ook zelf behoorde. 

Daarom bevreemdt het mij hoe in de media vandaag - Trouw voorop - zijn uitspraken bij Pauw en Witteman in 2010 en de uitspraken in het boek van Ton Crijnen eendimensioneel tegenover elkaar worden gezet. De suggestie is: tóen zei hij dat hij het niet wist, maar hij loog, want nú wordt aangetoond dat hij het wél en al veel eerder wist. Ik denk dat dit niet te wijten is aan de auteur Ton Crijnen, die voor zover ik uit de recensie kan afleiden een aantal gevallen nauwgezet beschrijft waar Simonis daadwerkelijk had kunnen ingrijpen, maar aan de interpretatie door de media. Het nieuws van vandaag klinkt een beetje als het geval van een moordenaar die tien moorden heeft bekend, waarna een misdaadjournalist onthult dat hij liegt omdat het er minstens twee zijn geweest. De zaak zelf en de gevallen die Crijnen beschrijft zijn schrijnend genoeg zonder dit soort nep-onthullingen. 

Zie: Trouw 13.12.14 Kardinaal Simonis wist al veel eerder van misbruik. 
Zie de verklaring van Simonis op Katholiek.nl 16.12.11

-- Reactie Simonis: 'Oprechte excuses voor uitspraak 'Wir haben es nicht gewusst'
Uitzending Pauw en Witteman 23.03.10

Ton Crijnen: Kardinaal Ad Simonis, kerkleider in de branding, een biografie 

Valkhofpers, 2014; ISBN 978 90 5625 424 7; 592 blz. + 16 blz. ill.; € 39,50

Sociaal loket

Vanaf 1 januari 2015 zijn de gemeenten verantwoordelijk voor jeugdzorg, werk & inkomen en zorg aan ouderen en mensen met een beperking. Speciaal daarvoor is het sociaal loket in het gemeentehuis van op vrijdag 2 januari 2015 geopend van 09:00 tot 12:00 uur. De rest van het gemeentehuis is die dag dicht.

Inwoners die behoefte hebben aan informatie, advies of begeleiding rond voorzieningen van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO), werk en inkomen of jeugdhulp kunnen daarvoor terecht bij het sociaal loket.

Het sociaal loket is de lokale toegang tot de regionale sociale dienst Werk en Inkomen Lekstroom (WIL) en werkt ook nauw samen met andere partners, zoals MEE Utrecht, Gooi en Vechtstroom, Bureau Informatie en Advies Houten, de rechtswinkel en de voedselbank.

Het Sociaal Loket is te vinden aan het Onderdoor 25, ingang gemeentehuis. Tussen 9 en 12 uur kan men op werkdagen binnenlopen zonder afspraak of bellen (030) 63 92 611. Het e-mailadres is info@sociaallokethouten.nl.

Houten zonder postbus

De postbussen in Houten verdwijnen. De postbussen op bedrijventerrein De Schaft werden tot nu toe beheerd door ZuidamUithof Drukkerijen, maar die stopt met dit Business Point. Zuidam was ooit de huisdrukkerij van de Universiteit Utrecht. PostNL kon geen nieuwe partner vinden. De postbussen verhuizen naar bedrijventerrein Laagraven in Nieuwegein. PostNL heeft een contract afgesloten met Staples Office Center, Ravenswade 3 in Nieuwegein. De Houtense ondernemers zijn minder dan een maand van tevoren geïnformeerd: een brief van 4 december kondigt de verhuizing aan op 30 december. Op Facebook wordt verontwaardigd gereageerd: "Ronduit belachelijk dat er in een dorp met stadse groei er geen Business Point van PostNL meer beschikbaar zal zijn." Ondernemers zien er tegen op om elke morgen in de file te moeten staan om hun post op te halen in het tegen de stad Utrecht aan gelegen bedrijventerrein langs de A12. Op de fiets, het vervoermiddel bij uitstek in fietsstad Houten, is het zeker een half uur door weer en wind en dan nog weer terug. Ook vrezen zij dat ze hun postadres en postcode moeten veranderen. Postbushouders betalen € 160 per jaar voor een postbus. Zij bezinnen zich nu op actie: het indienen van klachten bij PostNL of het zoeken naar alternatieven.

Bron: Facebookgroep Houten (aanmelding vereist).
Brief PostNL 4.12.14

Routes Groene Hart

Op de website groenehart.nl kan je sinds 1 december wandel-, fiets- en vaarroutes bekijken en downloaden. Ook kunnen gebruikers zelf routes aanmaken. De routes kunnen worden bekeken op een interactieve kaart en worden gedownload voor GPS-navigatiesystemen. Ook kan men hier restaurants en Bed & Breakfast vinden. De kaarten bevatten ook vaarroutes en knooppunten van het sloepennetwerk. Er staan ondertussen al 70 routes online, waaronder de Hollandse IJsselroute, de Krimpenroute en de Molenfietsroute Kinderdijk.

Zie: Groenehart.nl/routes

Bron: Persbericht Stichting Merk & Marketing / Programmabureau Groene Hart, 8.12.2014

Religieuze vlaggen

Een derde van de 196 landen in de wereld, ofwel 64 landen, hebben religieuze symbolen in hun nationale vlag. Dit zegt het Amerikaanse onderzoeksinstituut Pew Research. Van deze 64 landen hebben 48% een christelijk symbool en 33% een islamitisch symbool.

De 'Union Jack' van het Verenigd Koninkrijk bevat drie kruizen: naast het Andreaskruis, de kruizen van St. Joris en St. Patrick. Een aantal landen van het Britse Gemenebest, waaronder Australië en Nieuw Zeeland, hebben de Union Jack in hun vlag opgenomen. Ook de vlaggen van onder andere Spanje, Griekenland, Zwitserland, Zweden en Noorwegen bevatten christelijke symbolen.

Islamitische symbolen zijn te vinden op de vlaggen van 21 landen. De vlag van Bahrein symboliseert met vijf witte driehoeken de vijf zuilen van de Islam. Algerije, Turkije, Brunei, Oezbekistan en veel andere landen hebben de Islamitische halve maan en ster in hun vlag. Ook Singapore heeft een halve maan en sterren in zijn vlag, maar deze hebben volgens dat land geen religieuze betekenis: ze symboliseren een jonge natie in opkomst en de vijf idealen van democratie, vrede, vooruitgang, rechtvaardigheid en gelijkheid.

Vijf landen hebben hindoeïstische en boeddhistische tekens op hun vlag. Alleen Israël heeft een joods symbool: de Davidster. De blauwe strepen op witte achtergrond symboliseren de traditionele joodse gebedssjaal. Zes landen hebben vlaggen met symbolen van andere religies. De Japanse rijzende zon representeert de Shinto-wortels van het land. De gouden zon op de vlaggen van Argentinië en Uruguay verwijzen naar de zonnegod Inti van de Inca's. Op de Mexicaanse vlag is een adelaar te zien met een slang in zijn snavel, symbool van een Azteekse god. Ook Mongolië en Zuid-Korea hebben religieuze tekens op hun vlag.

Voor een overzicht van alle 'religieuze' nationale vlaggen, zie de website van Pew Research.

Tumblr groeit snelst

Tumblr snelst groeiende sociale netwerk

Tumblr is het snelst groeiende sociale netwerk van dit moment. Het afgelopen jaar is het aantal actieve gebruikers om Tumblr met 120 procent toegenomen.

Dit blijkt uit cijfers van de Global Web Index dat het actieve gebruik van sociale media meet. Volgens hun metingen is Instagram niet langer het snelst groeiende medium. Ook Pinterest groeide het laatste half jaar sneller dan Instagram. Hieronder de groeicijfers:

1. Tumblr: + 120 procent
2. Pinterest: + 111 procent
3. Instagram: + 64 procent
4. LinkedIn: + 54 procent
5. Twitter: + 26 procent
6. YouTube: +25 procent
7. Google+: +16 procent
8. Facebook: +2 procent

Meest gebruikte sociale media
Facebook groeide met slechts 2 procent maar is met 1,35 miljard gebruikers nog steeds met afstand het meest gebruikte sociale medium. Ook in Nederland is Facebook het meest gebruikt. Twitter is in Nederland de nummer twee voor Google+.

Meer cijfers over het gebruik van sociale netwerken

Bron; Global Web Index via FanMail editie 522, 28-11-2014

't Kan!

Vandaag had ik bij het FestiWall in de Melkweg in Amsterdam willen zijn. Ik had het maanden geleden al in mijn agenda gezet, maar zag pas een paar dagen geleden dat ik mij vooraf had moeten opgeven en dat het festival inmiddels uitverkocht was. Vandaag wordt herdacht dat 25 jaar de Berlijnse Muur viel. Ik probeer mij te herinneren waar ik 25 jaar geleden was. Ik herinner mij nog goed de dag dat president Kennedy vermoord werd en wat ik deed tijdens de Bijlmerramp of de aanslagen van 11 september 2001. Maar hoewel ik nog een heel sterk gevoel heb bij 9 november 1989 en mij bijna niet kan voorstellen dat het al weer 25 jaar geleden is, weet ik niet meer wat ik die avond deed. Ik neem aan dat ik het nieuws gewoon thuis op de televisie volgde. De uiteindelijke doorbraak kwam pas laat op de avond: het zal toch niet zo zijn dat ik gewoon lag te slapen?

Vanmiddag heb ik een beetje door mijn dagboeken gebladerd om te zien of ik die dag iets geschreven heb, maar ik kon niets vinden. Mijn dagboekaantekeningen van zondag 18 juni komen nog het dichtst bij het tijdsgevoel van 1989. Kort daarvoor, op 4 juni, was de studentenopstand op het Plein van de Hemelse Vrede in Peking bruut neergeslagen. Ook daar was Gorbatsjow kort tevoren geweest en bejubeld. Maar succes bleek dus beslist niet verzekerd. Laat ik wat fragmenten uit mijn dagboek citeren.

Utr. ma. 5/6/89 
18.00u: (...) AD is vandaag voor de vierde dag niet uitgekomen vanwege een arbeidsconflict en NRC (óók NDU) zou ook niet verschijnen. Er is een compromis in de maak en NRC kwam toch. Vanmorgen nog had de directie van de NDU het verschijnen van beide kranten opgeschort. Daar kan volgens mij geen journalist mee leven! Zulke historische gebeurtenissen (China, de dood van Khomeiny in Iran) en je zou dit nieuws niet kunnen melden in je (kwaliteits)krant. 't Gevoel naast de historie te staan, het moment te missen. (...)
18.15u: Bij alle "historische" gebeurtenissen vergeet ik er nog één: in Polen gisteren verkiezingen. Het jarenlang verboden Solidarinosc wint. De wereld wijzigt. 

U. zo. 18/6/89, 19.15u: 
"Historische" dagen, tenminste dagen met veel nieuws. De ("contra-") revolutie in China met harde hand neergeslagen. "Gorbatsjow" bejubeld in West-Duitsland. (Een groot man, vind ik, maar het bejubelen vind ik eng. Hij is geen heilige en bovendien: zetten zijn hervormingen door? Wat als hij vermoord zou worden? Wat als de Sovjet-Unie door nationalisme uit elkaar valt? Wat als de conservatieven hun macht hernemen?) (...)
In Polen heeft Solidariteit verpletterend gewonnen. Té verpletterend, want ook Solidariteit kan Polen niet economisch redden. En laat de Communistische Partij dit over z'n kant gaan? En neemt de r.k. clerus in feite niet de machtspositie over? Polen als filiaal van Rome? 
't Milieu: verbazend hoe snel dat ineens in de aandacht is gekomen. Ik ben onthutst. Alles wat ik en velen sinds de 60-er jaren roepen (hoeveel opstellen heb ik er niet over geschreven op school) lijkt ineens na 20 jaar gemeengoed. 't Kabinet is er over gevallen. Het aantal reclamespots met een milieuclaim is niet meer te tellen! En dan nu de smog. De hele afgelopen week heeft de alarmfase gedreigd door 't fantastische weer en de zwakke oostenwind. 't Weekend is 't aardig schoon gewaaid, maar 't mooie weer houdt aan. Commissaris der Koningin van Z.-Holland speelt een sterke rol. "Als het om de volksgezondheid gaat, móet en zál ik ingrijpen", zegt hij. Dagelijks wordt gediscussieerd over stilleggen van het autoverkeer. Zéér ingrijpend en bijna onmogelijk. Toch zijn velen in m'n omgeving, en ikzelf, er voor. Als schok zal 't misschien effect hebben. Ikzelf heb al jong gekozen om niet auto te rijden als 't niet nodig is. Roken vergelijkbaar. En tegen m'n verwachting in wordt deze opvatting ineens door velen gedeeld. Terwijl ik allang de moed had opgegeven, veelal niet meer bewust leef. Pak 't weer op! 't Kan! 

Lost without me

Omdat ik geïnteresseerd ben in de Amerikaanse presidentsverkiezingen meldde ik mij in 2008 aan voor de mailinglist van de verkiezingscampagne van Barack Obama. Korte tijd later meldde ik mij ook aan voor de mailinglist van zijn wat minder digitaal actieve tegenstander John McCain. Internet, e-mail en sociale media speelden in die campagne een grotere rol dan ooit te voren. Zoals het jonge fenomeen televisie in 1959/1960 voor een doorbraak zorgde voor John F. Kennedy tegen Richard M. Nixon, zo zette in 2008 het Web Barack Obama met zijn grassroots campaign op voorstand. Ik ben de e-mails van Obama en zijn campagne tot op de dag van vandaag blijven volgen. Nee, tot op de dag van gisteren.

De e-mails gaven mij een inkijkje in de Amerikaanse politiek. Wat mij het meest opviel, is dat de campagne na de verkiezingen gewoon doorgaat. Voor elke belangrijke nieuwe wet of elke bedreigde bestaande wet for that matter moet het volk in stelling worden gebracht. De grassroots campaign van Obama lijkt heel nieuw, maar doet toch ook weer denken aan Nixon's Silent Majority en de My Fellow Americans televisietoespraken van Ronald Reagan. Cowboy & Indians. The War is On. 

Het is heel opvallend hoe het aannemen van wetten in Amerika een nogal onbeduidende fase in de Big Battle blijkt te zijn. De tegenstander trekt zich er niks van aan, organiseert na het aannemen van een Bill gewoon een tegenbeweging, organiseert het ene na het andere Fillibuster en vecht jarenlang voor een Repeal. Niemand wil iets te maken hebben met Washington, de bron van alle kwaad. Het is altijd oorlog. Altijd competitie. De Republikeinen hebben het gedaan. Er is paniek als The Other Side voor een campagne meer geld binnenhaalt - They Overspend Us - en er zijn altijd Deadlines. Vaak zijn er dreigende berichten: de gezondheidszorg wordt afgebroken, als ik niet vóór middernacht drie dollar overmaak. Ik moet mijn naam onder een online petitie zetten, mijn senator bellen, de buurt mobiliseren en altijd, altijd geld overmaken naar de Partij.

Soms zijn er ook leukere mailtjes. Vriendelijk zelfs. Regelmatig ontvang ik een uitnodiging om op kosten van de Partij naar de President gevlogen te worden voor een etentje met hem persoonlijk in zijn achtertuin. Maar als ik doorklik, dan moet ik eerst Amerikaan zijn, geld overmaken naar de Partij en winnen. Soms kreeg ik leuke uitnodigingen van Michelle, maar ik ben daar niet op ingegaan, omdat haar man dan altijd in de buurt bleek te zijn. Zie mijn eerdere blogs Groeten aan mijn man (28/7/2010), Michelle and Charlotte (1/2/2011) en Pretty New (23/1/2012).

Na meer dan zes jaar lief en leed van Barack & Michelle, de Democratische Partij en de grassroots campaign Organizing for America (OFA) gevolgd te hebben, werd het me gisteren te veel. Er schijnen weer verkiezingen op komst te zijn in Amerika. Complete paniek in de tent. Er zijn nu meer deadlines dan dagen in de maand, er moet elk uur geld overgemaakt worden om het land te redden, de Republikeinen naderen onze planeet met de snelheid van het licht. Ik ontving mailtjes van Barack, van Michelle, van John Biden, van Bill en Hillary Clinton. En natuurlijk van Debbie. Again & again. Debbie Who? Debbie Wasserman Schultz, de voorzitter van de Democratic National Committee (DNC). Wie kent haar niet? Er zijn dagen dat er bijna elk uur een mailtje van de DNC HQ binnenkomt en soms zelfs twee tegelijk. Nóóit gaat het over enige inhoud. Altijd gaat het over Dollars en the Risk of Losing. Nadat ik eerst gevraagd heb of het niet wat minder kon, heb ik mij gisteren voor alle mails afgemeld. Ja, ook ik kan Washington niet meer verdragen.

Ah, terwijl ik dit schrijf, komt er net weer een mailtje binnen van Michelle. Haar heb ik het nog niet durven vertellen. Ze laat me weten: "Right now, there are organizers on the ground in states like Iowa and North Carolina who haven't done laundry or eaten a homemade meal in weeks". Hongerige, vervuilde democraten gaan bedelend van deur tot deur. Let op de gulden regel: noem nooit Den Haag, maar altijd de Achterhoek en de Tukkers uit Twente. Noem altijd een plek die veel veel verder van Den Haag of Washington vandaan ligt dan Den Haag of Washington van die plek. "We are all in this together", schrijft ze. Ik voel mijn maag knorren en de kleren plakken aan m'n lijf. "I can't thank you enough for your commitment and all the hard work you've done" Ze heeft me op de voet gevolgd en alles gezien wat ik heb gedaan. "Now, can you step up one more time and chip in $10 or more before next week's deadline?" Step up. Daar is de Deadline weer. Michelle laat mij weten: "I appreciate you!". Het voelt als een laatste kus. Ik weet het, America is lost without me.

Washington Post

Ben Bradlee is overleden. Hij werd 93. Ben Bradlee was hoofdredacteur van de Washington Post tijdens de Watergate-affaire, die leidde tot het aftreden van president Nixon in 1974. Onder zijn leiding veranderde de Washington Post van een plaatselijke krant tot een luis in de pels van de nationale politiek. Als er kritiek kwam vanuit de autoriteiten dan stond hij pal voor zijn verslaggevers, die hij binnenskamers voortdurend maande de feiten te checken en te zorgen voor dubbele bevestiging: "Just get it right!". 


Toevallig vertelde ik gisteren een jonge vriendin (21) over het Watergate-schandaal. Zij is net aan een studie internationaal recht begonnen en we discussieerden over het Handvest van de Verenigde Naties, dat ze bij zich droeg in haar schoudertas. Nadat ik haar had geholpen met verhuizen en we de bestelbus hadden teruggebracht, liepen we te dwalen door de donkere stad tijdens een felle hagelbui op zoek naar een hapje eten. Toen we haar studieplannen bespraken, kwam mijn reis door Amerika ter sprake, die ik als 24-jarige in 1980 maakte met mijn toen 21-jarige vriendin.

Tijdens onze reis door Amerika werd één van mijn grote wensen vervuld: een rondleiding door de burelen en de drukkerij van de Washington Post. Een eerste poging, gewoon door de hoofdingang naar binnen en vragen bij de receptie, had niets opgeleverd. We logeerden bij een stel studenten die we bij toeval hadden ontmoet. Al snel kwamen de gesprekken op gebeurtenissen die toen, in 1980, nog vers in het geheugen lagen en grote indruk op ons hadden gemaakt, zoals de terroristische aanval op de Israëlische ploeg tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München. Ik bracht zelf het Watergate-schandaal ter sprake en vertelde hoe dit, eerst in kleine berichten en later als steeds groter wordend nieuws bijna dagelijks in het Nederlandse journaal te zien was geweest, met altijd die kenmerkende foto van het Watergate-gebouw op de achtergrond. "Loop eens mee naar buiten", zei één van de studentes. Vanuit de voortuin wees ze op een groot gebouw aan het einde van de straat: dáár lag het Watergate-gebouw, met z'n kenmerkende ringen en balkons. Ik was flabbergasted. 

Lange tijd heb ik gedacht dat het Watergate-gebouw het hoofdkantoor van de Democratische Partij was, maar die partij huurde daar slechts enkele kantoorruimtes. Het gebouw is een soort Hoog Catharijne, met een winkelcentrum, appartementen en kantoren. In 1972 vond er een inbraak plaats en vijf inbrekers werden gearresteerd. Klein, plaatselijk nieuws. De journalisten Bob Woodward en Carl Bernstein doken er in en wisten het nieuws steeds verder te ontrafelen tot ze uiteindelijk, na jaren, bij president Nixon uitkwamen, die gedwongen werd te vertrekken. Het was niet de politieke of nationale redactie van de Washington Post maar de stadsredactie, de City Desk, die de president ten val bracht. Hoofdredacteur Ben Bradlee en uitgeefster Katharine Graham bleven, met veel aarzelingen en tegenvallers, hun reporters door dik en dun steunen. Het verhaal wordt prachtig getoond in All the President's Men, de film naar het gelijknamige boek van Woodward en Bernstein.

Mijn vriendin en ik verbleven twee weken bij de studenten in Washington en we deden in die dagen onze boodschappen in het Watergate-gebouw. Daarna liftten we weer verder, onze reis zou bij elkaar negen maanden duren. Een paar weken later ontmoetten we het echtpaar Bob en Dale Searle in Charlottesville, Virginia, en ik vertelde over ons mislukte bezoek aan de Washington Post. Bob kende daar iemand en na één telefoontje waren we van harte welkom.

Bob's vriend David Maraniss werkte bij de City Desk van de Washington Post en we konden een weekendje bij hem en zijn gezin logeren. (*) Terwijl de ouders naar het theater gingen, heb ik op hun zoon en dochter gepast, twee pre-pubers, en ik herinner me dat ik de zoon moest controleren of hij na het douchen zijn haren en oren wel goed had afgedroogd. Gelukkig vond hij dat net zo eng als ik en vond hij zichzelf oud genoeg om deze taak zelf op zich te nemen.

In de jaren '90 tijdens de Clinton-jaren zag ik David Maraniss een paar keer terug op de Nederlandse televisie. Hij schreef een biografie over Bill Clinton en won de Pulitzer Prize met zijn verslaggeving over Clinton's campagne. David Maraniss werkt nog steeds bij de Washington Post en is daar inmiddels adjunct hoofdredacteur.

Die zaterdagmorgen leidde David ons rond door alle redacties en de drukkerij van de Washington Post. We spraken een oude drukker en ik liet mijn naam in lood zetten. Toen we aan het eind van de rondleiding zaten te praten op David's werkplek kwam Bob Woodward binnen. David stelde hem aan ons voor. Maar ik stond met mijn mond vol tanden. Als ik ooit dacht journalist te zijn, dan was dit moment het dieptepunt in mijn carrière.

Links: 
Wikipedia: Benjamin C. Bradlee
Wikipedia: David Maraniss
Website van David Maraniss
Google: Afbeeldingen Watergate 

(*) CORRECTIE. Hier heeft mijn herinnering aan dat weekend twee gezinnen in elkaar geschoven. Bob Searle introduceerde ons zowel bij David Maraniss, die ons de Washington Post liet zien, als bij Stanley Nollen en zijn gezin, waar we logeerden en oppasten. Stanley Nollen was - en is - economie-professor aan de Georgetown University in Washington DC. 

Ebola-informatiepunt

Maandag 20 oktober is het RIVM Ebola-informatiepunt gestart. Dit gratis landelijke telefoonnummer 0800 – 0480 is opengesteld voor mensen die vragen hebben over ebola. Het informatiepunt is bedoeld voor algemeen publiek en is op werkdagen geopend van 8.00 – 18.00 uur. Iedereen die vragen heeft over ebola kan dit gratis nummer bellen. Als het nodig is worden mensen doorverwezen. Mensen die vragen hebben over hun eigen gezondheid wordt geadviseerd telefonisch contact op te nemen met hun huisarts.

Tot een half jaar geleden was ebola een zeldzame ziekte die soms voorkwam in afgelegen dorpen in Afrika. Maar nu breidt de ebola-epidemie zich snel uit in drie West-Afrikaanse landen (Liberia, Sierra Leone en Guinee) en komen er ook gevallen buiten deze landen voor. Nu er een grote ebola-epidemie is in West-Afrika hebben mensen allerlei vragen over ebola. Om zulke vragen te beantwoorden is deze landelijke telefoonlijn geopend. Het Ebola-informatiepunt geeft antwoord op vragen als ‘hoe kan ik besmetting voorkomen’ en ‘hoe is Nederland voorbereid op ebola, ook om verspreiding te voorkomen’ tot ‘kan ik nog reizen naar Afrika’.

Bron: Rijksoverheid.nl

Insert

De afgelopen dagen had ik een onverwacht en hardnekkig probleem bij het schrijven van mijn e-mails. Als ik mijn cursor een eindje terug zette om een correctie aan te brengen, verscheen er een lange blauwe balk - of soms werd alleen maar één letter blauw geselecteerd - en alles wat ik daarna intypte overschreef de bestaande tekst. Het werd erg lastig om correcties uit te voeren en ik ging zelfs zo ver om mijn e-mails dan maar in Kladblok te typen en daarna in één keer in de mail-editor te plaatsen. Ik probeerde een andere muis: het probleem bleef. Ik probeerde andere programma's: dan deed het probleem zich niet voor. Dus het leek toch echt aan Gmail te liggen. Daardoor vergat ik te kijken naar de meest voor de hand liggende oplossing.

Ik zocht via Google naar "cursor problem insert select" en zag al gauw dat meer mensen last hebben van het probleem. In een forum las ik een lange rij mogelijke oplossingen en technische tests die ik zou moeten uitvoeren. Gelukkig las ik eerst even verder alvorens het probleem als een fulltime programmeur te benaderen. WDurham kwam met de simpele oplossing - en wat is iedereen daarna blij op dit forum en ik ook.

The problem is a simple one - you had tapped the Ins key on your keyboard, which toggles between Insert mode and Over-write mode in any Windows app. 

The blue "cursor" is the standard "selected" indicator, which in this case shows you that the next character is selected, and whatever you type will replace it. 

Ik ben Durham dankbaar en een beetje boos op mij zelf. Waarom - terwijl ik al had vastgesteld dat het een "insert"-probleem was - heb ik niet eerst zelf op de Insert-toets gedrukt? Maar in elk geval ben ik blij dat het probleem nu is opgelost.

Boos

Boos. Ik.

Vanmorgen een gerechtsdeurwaarder aan de deur voor mijn huisgenoot. In september vorig jaar heeft hij zijn auto verkeerd geparkeerd. Hij kreeg een bekeuring van € 90,00. Volgens de politie stond hij op het trottoir, volgens hemzelf stond hij juist. Hij heeft een bezwaar ingediend en dacht - ten onrechte - dat hij daardoor uitstel van betaling kreeg. Een reactie op zijn bezwaar heeft hij nooit gehad, wel een aanmaning om de boete te betalen en dat heeft hij vervolgens zo snel mogelijk gedaan. Dat was begin dit jaar. Daarna heeft hij er nooit meer iets van gehoord. Tot er vandaag dus iemand aan de deur stond namens koning Willem-Alexander. Een dwangbevel. Ik heb eerder zulke brieven gezien. Lappen onbegrijpelijke tekst, woorden waarvan ik mij afvraag of ze wel bestaan (ik leef van taal), zinnen zonder begin en eind, onnavolgbare berekeningen. De alien die zulke brieven schrijft, heeft nog nooit een mens gezien. Wat wel uit de berekeningen blijkt, is dat de boete keurig is voldaan en ontvangen. Maar de geldteller blijft lopen. Bovenop de boete van € 90,00 moet hij inmiddels - binnen twee dagen - € 325,07 betalen en daar bovenop de kosten van de uitvoering van het vonnis. Ik zeg tegen hem: zorg dat je geen dure spullen in je kamer heb staan, want ze kunnen nu alles komen halen. Of ze leggen beslag op het inkomen. We denken samen nog na over een verweer - als je iets moet betalen, moet dat je dan niet eerst worden meegedeeld? - maar hij pakt zijn mobieltje en schrijft het bedrag zonder klagen over. Verstandig. Hij is er klaar mee.

Maar ik ben boos. Ik. Mijn huisgenoot is geboren in een land waar corruptie welig tiert. Ik heb het eerder dit jaar met eigen ogen gezien. Een vreselijk probleem dat de ontwikkeling, de solidariteit en het rechtsgevoel in de weg staat. Gelukkig is bij ons alles keurig geregeld en houden overheidsdienaren zich aan redelijke wetten en regels. Maar even vroeg ik mij af welk land beter af is. Als je voor een boete van nog geen honderd euro honderden euro's moet neertellen en elke jurist een graantje mee pikt, kunnen we het dan niet beter gewoon onderling "als vrienden" regelen. Zoals ze het dáár doen.

Ik ben niet de enige die boos is. Vorige week zag ik de rijdende rechter op TV. Hij was boos op het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB). Het CJIB drijft goedwillige burgers het financiële moeras in. Boete op boete, schulden waar je nooit meer van af komt. En de rijdende rechter vertelde dat ook de Nationale Ombudsman boos is. Maar die heeft geen macht, zei hij, alleen de politiek kan nog ingrijpen.

Bekijk de uitzending van de Rijdende Rechter

Fort te koop

Het fortterrein aan de Overeindseweg in Nieuwegein is te koop. Nadat het terrein meer dan 100 jaar afgesloten is geweest, is de wens ontstaan de Nieuwe Hollandse Waterlinie met de forten voor het publiek toegankelijk te maken. De verkoop van het fortterrein Overeindseweg gebeurt via openbare inschrijving. Inschrijving staat voor iedereen open en de markt wordt uitgedaagd om met creatieve ideeën te komen.

Aan de Overeindseweg ligt een prachtig terrein met restanten van de Hollandse Waterlinie, zoals een houten artillerieloods en een betonnen bomvrij wachthuis. De ‘Batterijen aan de Overeindseweg’ werden in 1871-1873 aangelegd als voorpost voor Fort Jutphaas. Het fortterrein aan de Overeindseweg ligt aan de noordzijde van het Amsterdam Rijnkanaal, ter hoogte van de Plofsluis. Het terrein en de gebouwen zijn voor allerlei doeleinden geschikt. Te denken valt aan kleinschalige bedrijvigheid, zoals een architectenbureau, of buitensportvoorzieningen, zoals een scoutingclub of dagrecreatie. Dit zijn maar voorbeelden, de gemeente laat zich graag verrassen door een creatieve invulling.

Geїnteresseerden kunnen tot en met 17 november hun inspirerende visie bij de gemeente Nieuwegein indienen. Op vrijdag 31 oktober vindt er weer een kijkdag op het terrein plaats. Eind november maakt een vakkundige selectiecommissie de top drie van meest passende visies bekend. Uiteindelijk vindt half april 2015 de overdracht van het terrein aan de nieuwe eigenaar plaats.

Informatie, voorwaarden en contactgegevens zijn te vinden op de website: nieuwegein.nl/fortterreinovereindseweg

Bron: Persbericht gemeente Nieuwegein.

Windesheim Theologie

Met ingang van 1 september is de opleiding Godsdienst Pastoraal Werk (GPW) van hogeschool Windesheim verplaatst van het Johannescentrum in Utrecht naar de Vrije Universiteit in Amsterdam. Dit meldt directeur Peter de Haan in de e-mailnieuwsbrief van 8 oktober. De lerarenopleiding blijft in Utrecht, maar de studenten van deze richting zullen een aantal modulen in Amsterdam volgen samen met de studenten van GPW. 

De opleiding Godsdienst Pastoraal Werk werkt samen met de Vrije Universiteit en de Protestantse Theologische Universiteit te Amsterdam. Het vertrek uit de kleinschaligheid van het Johannescentrum roept bij studenten en medewerkers ook gevoelens van weemoed op. Generaties studenten hebben er hun studie voltooid, docenten hun onderwijs gegeven. Een tijdperk wordt afgesloten. 

Zelf heb ik (YL) een paar keer een conferentie of jubileumviering in het Johannescentrum bijgewoond, maar mijn "weemoed" gaat verder terug. De Utrechtse theologie-opleiding van Windesheim kwam voort uit het Nederlands Bijbel Instituut (NBI), waar ik in de jaren '70 het basisjaar middelbaar theologische opleiding volgde. Het NBI was toen nog gevestigd in de grote witte villa De Nieuwe Koppel in de bossen van Bosch en Duin, waar ik ook intern heb gewoond. Na mijn opleiding bleef ik trouw de gestencilde nieuwsbrief het Koppelteken volgen, waarin behalve nieuws over de opleiding ook altijd de nieuwe betrekkingen, huwelijken en gezinsuitbreidingen van oud-studiegenoten werden vermeld. Toen het NBI overgenomen werd door Windesheim werd het Koppelteken vervangen door eerst de papieren en later digitale nieuwsbrief van Windesheim. Zo ben ik alumni geworden van de HBO Windesheim - al heb ik daar nooit op gezeten. 

De nieuwsbrief bericht dat met ingang van 1 september de opleidingen Theologie en Levensbeschouwing opgenomen zijn in een nieuwe organisatiestructuur, de lerarenopleidingen voortgezet onderwijs en de opleidingen theologie en levensbeschouwing. Directeur Peter de Haan kijkt terug op de afgelopen vijf jaren. De Pinkster- en Evangelie-opleidingen van Azusa (Amsterdam) en de bachelor- en masteropleiding van de NHL-Hogeschool (Enschede en Leeuwarden) werden overgenomen en ingevoegd. Aan de bestaande route voor de opleiding van kerkelijk werkers voor de PKN werden minoren toegevoegd voor opleidingen van het Baptistenseminarie, Leger des Heils en Molukse kerken. Met de vestiging in het VU-gebouw komt een perspectiefvolle samenwerking met de faculteit Godgeleerdheid van de Vrije Universiteit en de Protestantse Theologische Universiteit in zicht.

Toekomstvisie 4 en 5 mei

Zie hier (wacht even als het niet direct verschijnt) de toekomstvisie over 4 en 5 mei.

Stadskantoor Utrecht

Dinsdag 7 oktober gaat het nieuwe stadskantoor van de gemeente Utrecht open. Vanaf die dag is dit het centrale punt waar inwoners en ondernemers terecht kunnen voor bijna alle gemeentelijke diensten. De gemeente Utrecht brengt ambtenaren van veertien verschillende locaties samen op deze strategische plek. In totaal zijn er 2500 werkplekken voor circa 3000 medewerkers. De functies voor het publiek zijn op de eerste verdiepingen rond de centrale hal in de noordelijke toren. De bouw vormde jarenlang dag en nacht een imposant schouwspel vanaf de perrons van het Utrechtse centraal station.

Bouwwereld (09-2014 p10-19) heeft een mooi, geïllustreerd artikel over het nieuwe gebouw. "Voor de bouw van het witte gebouw waren lichte constructies nodig omdat de zuidtoren boven het voetgangersgebied hangt. Dat resulteerde in een sculpturale vorm met constructieve diagonalen achter een compositietgevel", schrijft het blad. In verband met de voetgangersstromen van en naar het centraal station en de Jaarbeurs moest het gedeelte onder de zuidelijk toren open en toegankelijk blijven. De sprankelend witte gevels zijn samengesteld uit grote composiet-elementen van polyester. "NS kregen we mee door uit te leggen dat de voorzijde van de TGV- en hondenkoptreinen van NS ook van polyester zijn", aldus architect Dirk Jan Postel in Bouwwereld. Hij ontwierp het gebouw samen met Christian Müller.

Je zou verwachten dat een gebouw van zo'n allure te bezichtigen is voor het publiek tijdens een open dag of architectuurrondleidingen. Ook ken ik wel een paar gemeente-ambtenaren die mij hun werkplek zouden kunnen laten zien. Ik vroeg het de gemeente, maar het klantcontactcentrum van de gemeente Utrecht weet niets van publieksrondleidingen en waarschuwt mij dat medewerkers mensen natuurlijk niet zomaar een rondleiding mogen geven. Wel is het publiek welkom op de onderste verdiepingen van het gebouw, de publieksvloeren.

Vanaf 7 oktober is ook het Infocentrum Stationsgebied Utrecht CU2030 in het publieksgedeelte van het gebouw gevestigd. Het gebouw is open voor het publiek op maandag, woensdag, vrijdag van 08.00 tot 17.00 uur, dinsdag en donderdag van 08.00 tot 21.00 uur.

"Jaarbeursplein, de (rol)trap op of de lift in en je bent er. CU there!".

Adres: Stadsplateau 1, 3521 AZ UtrechtLinks: 
- Gemeente Utrecht: verhuizing naar het stadskantoor
- Bouwwereld 09-2014 p10-19: "Podium voor stadskantoor"
- CU2030.nl

Foto: Bouwwereld, Rob Hoekstra

Mensgerichte bèta

Ineke Dezentjé twitterde vorige week: "Een mooi voorbeeld van de ontkokerde toekomst: opleiding Technische Geneeskunde!" met daarbij een foto van een artikel over dit onderwerp.

Bron: Tweet van Ineke Dezentjé

Ineke Dezentjé Hamming-Bluemink (1954) is oud-kamerlid  van de VVD en nu voorzitter van werkgeversorganisatie FME-CWM. Het artikel staat in de Monitor, het blad voor externe contacten van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Het gaat over de driejarige bachelor-opleiding Klinische Technologie, die wordt aangeboden door de Technische Universiteit Delft, het Leids Universitair Medisch Centrum en het Erasmus MC. Die centra werken samen in Medical Delta. Deze nieuwe opleiding is in september van start gegaan. De verwante opleiding aan de Universiteit Twente heet Technische Geneeskunde.

Een paar maanden geleden hoorde ik voor het eerst van de studie Technische Geneeskunde doordat een kennis vertelde dat zijn dochter dat ging studeren in Twente. Het deed mij denken aan Medische Technologie, een vakgroep van de faculteit Natuurkunde van de Universiteit Utrecht waar ik in de jaren '80 als uitzendkracht werkte. Niet als medisch technoloog overigens, maar als assistent bij de facilitaire dienst. Ik liet mij indertijd uitleggen dat men daar de techniek van het menselijk lichaam bestudeerde, zoals de hefboomwerking van de arm. Zo nieuw is die ontkokering dus ook weer niet.

In het artikel "Op het grensvlak van geneeskunde en techniek" (Monitor, oktober 2014, p42) vertelt eerstejaarsstudente Anouk Corbeau: "Als het goed is heb ik straks niet alleen verstand van het menselijk lichaam en ziektebeelden, maar ben ik ook op de hoogte van de technische mogelijkheden om die te kunnen behandelen". Wat haar zo aanspreekt in de nieuwe opleiding: "Ik kan hiermee zowel in het bedrijfsleven terecht om nieuwe medische apparatuur te ontwikkelen als in het ziekenhuis waar je in een team werkt en adviseert over technische behandelingsmogelijkheden".

De tweet van Ineke Dezentjé stuurde ik door aan Joop Hazeleger, de kennis wiens dochter Technische Geneeskunde in Twente studeert. Hij mailde terug: "Mijn dochter is ondertussen lekker op gang gekomen. En inderdaad, het is een mooi voorbeeld van een opleiding met een multidisciplinair karakter. Het bevalt haar goed".

Joop Hazeleger is natuurkunde- en techniekdocent en sinds kort directeur van het Knooppunt Techniek in Ede. In Knooppunt Techniek komen initiatieven rondom kiezen, leren en werken in de techniek binnen de Food Valley bij elkaar. Het knooppunt ontwikkelt en steunt initiatieven om de instroom in de technische opleidingen te stimuleren. De regio Food Valley is een samenwerkingsverband van de gemeenten Wageningen, Ede, Barneveld, Nijkerk, Scherpenzeel, Renswoude, Rhenen en Veenendaal in de Gelderse Vallei. De regio telt veel agrarische bedrijven, maar natuurlijk ook de "landbouwuniversiteit" Wageningen.

Joop Hazeleger mailt mij verder: "In het Knooppunt Techniek werken we o.a. aan het verhogen van de instroom in de technische opleidingen. We maken daarbij gebruik van het zogenaamde Betamentality-model. Het model gaat uit van een viertal segmenten: concrete bèta's, mensgerichte bèta's, carrièrebèta's en non-bèta's. Mijn dochter is duidelijk een voorbeeld van de mensgerichte bèta: een groep waar tot enkele jaren terug helemaal geen aandacht aan gegeven werd."

Links:
- Wikipedia: Ineke Dezentjé Hamming-Bluemink
- Erasmus MC: Monitor
- Erasmus MC: Monitor oktober 2014 (pdf) (zie pagina 42)
- TU Delft bacheloropleidingen: Klinische Technologie
- Medical Delta
- LinkedIn: Joop Hazeleger, directeur Knooppunt Technologie in Food Valley
- Wageningen: Regio Food Valley
- FoodValley.nl
- Betamentality

Ebola

Data Is Me

Elke dag worden persoonlijke data, zoals e-mailadres en socialemediagegevens verkocht. Dit is echt handel. Vaak gebeurt dat zonder dat de 'eigenaar' van deze gegevens dat weet. Laat staan dat hij of zij daar toestemming voor heeft gegeven of dat het hem iets oplevert. Data-Is-Me, of kortweg Dime, wil daar verandering in brengen.

Dime is een initiatief van vier studenten van de Hogeschool van Amsterdam: Mariska van Bohemen, Aarnout Mettes, Fabiënne Koning en Martijn van Moock. Ze noemen hun concept fairtrade data. Gebruikers van Dime (Data is Me) ondersteunen een eerlijke markt waarin data worden verhandeld. Met hun platform bepalen mensen zélf welke data zij beschikbaar stellen voor verkoop en verdient iedereen zelf geld aan zijn eigen persoonsgegevens. Dat is tenminste het streven.

Mensen die hun gegevens willen verkopen melden zich aan op de website van Dime en zo ook de bedrijven die datasets willen kopen. De individuele aanbieder kan zijn gegevens uit Facebook, Twitter of LinkedIn koppelen aan zijn Dime-account en zelf aangeven welke gegevens mogen worden verkocht. De aanbieder krijgt alleen te horen aan welk bedrijf zijn gegevens zijn verkocht of waarvoor ze zijn gebruikt, als het aankopende bedrijf daar toestemming voor geeft. De aangeboden gegevens worden op een beschermde server binnen Nederland bewaard.

Voor meer informatie zie http://www.dataisme.com/

Geluksveer

Met mijn volle boodschappentas op weg naar huis lopend, passeer ik twee meisjes van een jaar of tien. Ze hebben hun fiets neergegooid bij het strandje in mijn wijk en struinend in het gras vinden ze een paar veren. Ik glimlach en loop door. Als ik een paar tientallen meters verder ben, word ik nageroepen: "Meneer! Wilt u een geluksveer? Deze veer brengt geluk." Ik loop terug en neem de veer dankbaar in ontvangst. Ik vraag hoe snel de veer werkt en hoe lang. De wonderlijke werking gaat direct in, weten ze me te vertellen. "Uw leven lang!", roept het ene meisje. De ander vindt dat te lang. "Een week!", zegt ze. Nu hoop ik maar dat ze niet allebei gelijk hebben, want dan is dit mijn weliswaar gelukkige maar laatste week.

De meisjes pakken hun fietsen op en gaan er van door. Vanaf grote afstand roepen ze naar me: "Veel geluk met uw veer!". "Dank je wel!, roep ik terug en steek de veer omhoog, "Ik voel me nu al gelukkiger". Het is waar. Terwijl ze uit het zicht verdwijnen, kan ik het ene meisje nog net tegen de ander horen zeggen: "Hij voelt zich nu al gelukkiger".

Jeu de pelote

Uit de kast

Het lot wijst een boek, bladzijde, zin en woord uit de kast
van Ytzen Lont

Laat ik een oude hobby weer eens oppakken. Een kort blogje schrijven over een woord of tekstfragment uit mijn boekenkast, aangewezen door het lot. Het lot valt dit keer op mijn Encyclopedie van het hedendaagse Friesland. Ik heb die tweedelige encyclopedie eens gekocht op een rommelmarkt, omdat mijn eigen grootvader er in staat: pake Ytzen Tamminga, naar wie ik ben genoemd. Het lot wijst het woord "België" aan in het lemma "Jeu de pelote". Wat heeft België met Friesland te maken?

Jeu de pelote - ik had er nog nooit van gehoord - is een vorm van kaatsen, een populaire sport in Friesland. Het wordt vooral in België en Noord-Frankrijk gespeeld, maar ook in Friesland. Kenmerkend voor het spel is de opgooi van de bal en de opslag met dezelfde hand, lees ik. Niet dat ik dat snap, maar ik noteer het maar even. Het wordt gespeeld op een 'veld' van 72 meter lang en tot 19 meter breed. Dat veld is meestal van steen of asfalt, wedstrijden worden op straat gespeeld. In het Friese dorp Oosterlittens is op het dorpsplein een officiële jeudepelote-baan ingestraat. Ook in Franeker, Grouw, Menaldum en Minnertsga liggen jeudepelote-banen op het asfalt. Door de jaren heen zijn er altijd veel contacten geweest tussen Belgische en Friese kaatsers. Meerdere malen hebben Belgen deelgenomen aan wedstrijden in Friesland en in de jaren '80 speelden enkele Friese spelers in de Belgische competitie. 

Keatsen in Easterlittens

Hoewel ik de Friese taal redelijk machtig ben, begrijp ik (als fervent sporthater, zoals ik hier al eens heb opgemerkt) weinig van sport en al helemaal niets van kaatsen. Efterline en foarline begrijp nog wel, maar dan zijn er ook nog een boppeline en kweapeallen en een foarminststuit en een foarbêststuit. De spelers zijn druk bezig als foarbêstopslagger, foarminstopslagger, voorinse en achterinse. Een bal die over de zijlijn geslagen wordt is kwea (kwaad). De punten worden bijgehouden door de telegraaf. Niet de wakkere krant van Nederland, maar een paal met zijtakken, waar bordjes op komen te hangen. Een half spel wordt "earst" (eerst) genoemd. Bovenin de telegraaf worden de "earsten" aangegeven met maximaal twee keer een "spul" (spel) en één "heal" (half spel). Onderaan hangen kegeltjes, die elk voor twee punten staan. De uitdrukking "alles aan de hang" wil zeggen dat van beide partijen "alles hangt" en de beslissende slag moet vallen. Eén van beide ploegen staat dan "op 'e dea" (de dood). Dat begrijp ik dan weer wel: met de dood is het afgelopen. 

Lees ook: Volkskrant 30.07.03, De dei is begûn. 

Bijenkorf mag niet uitbreiden

De Raad van State heeft het bestemmingsplan en de vergunning voor de uitbreiding van de Bijenkorf in Utrecht vernietigd. De Bijenkorf is gevestigd op de hoek van de Lange Viestraat en de Sint Jacobsstraat, schuin tegenover het Vredenburg. Stichting Wijk C Komitee en Hoog Catharijne BV waren tegen de plannen in beroep gegaan. Volgens hen komen er te weinig parkeerplaatsen. De Raad van State geeft hen daarin gelijk. Volgens het gemeentelijk beleid zijn er voor de uitbreiding 100 parkeerplaatsen nodig, maar de gemeenteraad stemde er mee in om dit met een factor 4 te verlagen. Dit betekent slechts 25 parkeerplaatsen. Daarvan zouden er 19 in de parkeergarage achter de Bijenkorf komen en 6 in de parkeergarage aan het Paardenveld. De Raad van State vindt dat onvoldoende is gemotiveerd waarom met zo weinig parkeerplaatsen kan worden volstaan. Tegen de uitspraak is geen beroep meer mogelijk.

Bron: persbericht Raad van State 18.06.14
(met link naar de volledige uitspraak)

Aan het werk

De uitzendbureaus Timing en Start People worden een vaste speler op de ‘beursvloer’ van Werk en Inkomen Lekstroom (WIL). Op de beursvloer kunnen mensen die staan ingeschreven bij WIL vacatures vinden en begeleiding krijgen van werkcoaches, Zij kunnen hierbij gebruik maken van computers en printers van WIL. Vanaf 10 juni kunnen werkzoekenden die zijn ingeschreven bij WIL op de beursvloer ook terecht bij de uitzendbureaus Timing en Start People. Door deze samenwerking zetten meer mensen zich gericht in om mensen aan het werk te helpen.

Dinsdag 10 juni om 15.30 uur tekenden Werk en Inkomen Lekstroom (WIL) en de uitzendbureaus Timing en Start People een contract om de samenwerking tussen partijen te bekrachtigen. Werk en Inkomen Lekstroom (WIL) is de uitvoeringsorganisatie op het gebied van werk, inkomensondersteuning en schuldhulpverlening van de gemeenten Houten, IJsselstein, Lopik, Nieuwegein en Vianen. Wie dat nodig heeft, kan een uitkering krijgen. De gemeenten streven er naar dat mensen zo kort mogelijk van een uitkering afhankelijk zijn door mensen die kunnen werken zo snel mogelijk weer aan werk te helpen.

Bron: Persbericht WIL 10.6.14. 

Barneveld

Met stijgende verbazing heb ik een poosje het trending topic #Barneveld gevolgd op Twitter. Volgens de twitteraars zouden in Barneveld de "juichpakken" van supermarkt Jumbo "verboden" zijn. Dit zou dan zijn gebeurd omdat ze naar de duivel verwijzen of omdat de ontwerper homo is. In werkelijkheid heeft één filiaalhouder naar aanleiding van de reacties van een aantal klanten besloten de borden (niet de pakken, want die zijn al op) weg te halen. Van verbieden was geen sprake. Er zijn in Barneveld meer Jumbo's, maar die hebben geen klachten ontvangen en het juichpak is er zeer gewild.

De Barneveldse Krant heeft proberen te achterhalen waar de verwijzing naar de duivel vandaan komt, waar sommige media van spreken, want plaatselijke gelovigen zien die verwijzing niet. Wel zouden leden van de gereformeerde gemeente (zo leert navraag in een ander, kleiner dorp in de gemeente) onweer en donder als een natuurverschijnsel zien, waar de mens geen invloed op heeft, maar die van God afkomstig is. De uitdrukking "op hun donder geven" wordt als groffe taal beleefd, die je je kinderen niet leert. Daar hebben een paar klanten de supermarkthouder op gewezen en die heeft daarop besloten de borden weg te halen.

Misschien heeft de filiaalhouder zich onder druk gezet gevoeld - dat is niet goed - of misschien heeft hij spontaan gereageerd. De leiding van het Jumbo-concern en de ontwerper Roy Donders vinden dat de plaatselijke filiaalhouders het gewoon zelf moeten weten. Filiaalhouders van Jumbo in verschillende andere plaatsen, zoals in Ouddorp in Zuid-Holland, hebben het promotiemateriaal vanwege de slagzin al vanaf het begin niet gebruikt. Maar filiaalhouders in andere 'zwaar gereformeerde' plaatsen, zoals Voorthuizen (gemeente Barneveld), Nijkerk of Rijssen hebben geen moeite met het materiaal. "Ik leg uit dat de slogan een kwinkslag is rond de naam Donders", zegt bedrijfsleider Klaver van Jumbo Rijssen in het Reformatorisch Dagblad. De klanten die de slagzin vervelend vinden, begrijpen meestal de verwijzing naar de naam van de ontwerper niet (laat staan dat ze weten dat hij homo zou zijn). Zelf moet ik ook toegeven dat ik tot een paar dagen geleden nog nooit van Roy Donders had gehoord.

Nou kan je dit alles bekrompen en kortzichtig vinden of je kan vinden dat deze plaatselijke kruidenier een paar klanten te veel als koning behandelt, of om den brode zijn principes verkwanselt. Je kunt er zelfs plezier om maken. En ja, er is veel hypocrisie. Maar ik maak mij toch een beetje zorgen over de achterlijkheid van het trending twittervolk en sommige media die de boel bij elkaar verzinnen, er de naam "Barneveld" op plakken, om er vervolgens onbeschaamd op te kunnen schelden.

Zie ook:
Barneveldse Krant
Reformatorisch Dagblad

Reisstijl

Vanmorgen ontving ik van de provincie Utrecht een persbericht. Zoals gebruikelijk stond onder het bericht een waarschuwing: "Openbaarmaking, vermenigvuldiging, verspreiding en/of verstrekking van deze informatie aan derden is niet toegestaan." Het publiceren van persberichten van de Provincie is dus strikt illegaal. Een soort verzetsdaad. Ik heb een grote hekel aan dit soort overgejuridiceerde standaard-teksten onderaan een mail. Ik noem het #disclaimerfetisjisme. Of je houdt je er aan - en publiceert dan dus ook geen persberichten van de Provincie meer - óf je trekt je er niks van aan - en dat is ook de bedoeling, maar dan zijn het loze teksten geworden. En dat zijn het ook. Loze teksten.

Dan nu (een fragment uit) het persbericht.

Rijdt u graag auto, bent u tevreden met uw stalen ros of is de bus uw favoriete vervoersmiddel? Bent u een autoverlanger of OV-liefhebber? Doe de Reisstijltest Midden-Nederland op GoedopWeg.nl en ontdek welk reistype u bent. U maakt dan meteen kans op een personal bike [dat is, neem ik aan: een eigen fiets] ter waarde van € 1.000. De online test bestaat uit 25 vragen en duurt ongeveer twee minuten. Op basis van uw antwoorden wordt u ingedeeld in één van de acht types: van bewust autoloze tot ontevreden reiziger. Meedoen kan komende periode via Goedopweg.nl/reisstijltest.

Ik heb de test gedaan en blijk een "gemotiveerde reiziger" te zijn. De beschrijving van mijn profiel slaat echter nergens op. Gewoon bizar. Ik zou, volgens mijn profiel, vinden dat ik te vaak de auto pak - terwijl ik geen auto heb - en ik zou een hekel hebben aan busreizen. Ik moest heel lang nadenken bij de eerste vraag of ik de laatste 12 maanden wel eens auto gereden heb. Ik beschik via MyWheels over een groot wagenpark, maar heb zelden een auto nodig, omdat ik loop, fiets en met het openbaar vervoer reis. Op mijn zeventiende heb ik gekozen voor "selectief gebruik van de vervoersmiddelen" (zo formuleerde ik dat toen en daar heb ik mij altijd aan gehouden). Verder geniet ik van elk busritje, of het nu een kort stukje door de Utrechtse binnenstad is of een rit naar Londen of Spanje.

Kortom, doe de test, maar geloof er niet in.

Vreemde ogen

De rechter buigt zich er over of het is toegestaan in het stemhokje een selfie te maken, een foto van je zelf, in dit geval met je stembiljet, een stemfie. Ik was nogal verbaasd toen ik bij de laatste verkiezingen een zelfgemaakte foto zag van D66-fractievoorzitter Alexander Pechtold in het stemhokje met zijn stembiljet in de hand. Ik vond dat een principiële doorbreking van het stemgeheim. Juist van D66, een partij die bescherming van privacy terecht hoog in het vaandel heeft staan, had ik dat niet verwacht. Ik was erg verbaasd dat dit was toegestaan en nog meer dat er door sommigen zelfs toe werd opgeroepen.

Vandaag hoorde ik iemand zeggen: "Maar het stemgeheim is toch geen plicht?" Weer was ik verbaasd. Het is nooit toegestaan iemand mee te nemen in het stemhokje. Zelfs al zou je dat willen. Ik ben mij bewust van die regel, al zolang ik stemrecht heb. Er is wel eens discussie over geweest of je je kind mee mag nemen het stemhokje in of dat een slechtziende of iemand met een andere beperking iemand mee mag nemen om te helpen. In principe mag dat niet - er zijn in bepaalde gevallen uitzonderingen mogelijk. Als iemand zonder hulp geen stem kan uitbrengen, is er een ander belang en recht in het geding. Uitzonderingen.

Door een 'selfie' nodig je anderen uit mee te gaan in het stemhokje. Je laat je stembiljet zien - het idee is om dit te doen zodra je gestemd hebt en op het biljet is dan mogelijk te zien op wie je gestemd hebt of in elk geval een groot deel van de kandidaten waarop je niet gestemd hebt. Weg van het stembureau mag je iedereen alles vertellen wat je wilt, dus ook wie je hebt gestemd. Maar het stembiljet in het stemhokje is een verplicht geheim. In het stembureau sta je er letterlijk en figuurlijk alleen voor. Een ander heeft niets met het uitbrengen van jouw stem te maken en je mag een ander daar ook niet bij uitnodigen. Ook niet via een camera. De voorzitter van het stembureau, en de wet, zouden dat niet moeten toestaan.

Er is een reden voor dat je niemand mag meenemen en die is gebaseerd op aloude wijsheid. Niemand mag druk op je uitoefenen of zelfs maar kunnen uitoefenen. Na alle politieke discussies en campagnes ben je op dat ene moment volledig vrij om te kiezen wie je wilt. Je echtgenoot, je kind, je ouders, je buren, je kerk, je partij, niemand mag enige druk kunnen uitoefenen op dat moment. Vreemde ogen kunnen dwingen. Daarom mogen vreemde ogen niet worden toegestaan in het stemhokje. Ook niet het oog van de camera. Ook niet die van jezelf.

In arren moede

Amira (*) heb ik in januari van dit jaar ontmoet in Sierra Leone, Afrika. Zij is 21 jaar oud en studeert voor accountant in de hoofdstad Freetown. Ze heeft net een stage op een bank achter de rug. Ik zeg: "Nu ben je bankier". Maar ze heeft geen rooie cent. Door de week woont ze op een klein kamertje tegenover het college, met drie studentes in één eenpersoons bed, en in de weekends is ze bij haar moeder. Haar moeder, die weduwe is en haar vijfjarige kleindochtertje opvoedt,  heeft ook geen rooie cent. Amira's broer, de vader van het meisje, studeert in Europa. Laat hem voor geld zorgen - maar hij heeft ook geen cent te makken. Soms hebben ze geen eten, maar vaak schijnen ze zich ook wel weer te redden. De moeder heb ik nooit ontmoet, maar verschillende keren aan de telefoon gesproken. Ik heb haar een goede gezondheid gewenst en gecomplimenteerd met haar dochter. Een paar keer heb ik moeder en dochter geholpen met wat geld. Op een keer had Amira geen geld om naar haar stageplek te gaan. Omdat ik een paar weken in Freetown ben geweest, kon ik zelf uitrekenen wat een taxi kost: vijf dagen in de week naar de bank en terug naar huis, 4000 leones per dag, 20.000 leones in een week. Dat is dan € 3,44. Dat heb ik aan haar overgemaakt. De kosten kon ik mij ook nog wel veroorloven: 1 euro, dus samen € 4,44. Probleem opgelost.

Geld overmaken naar Afrika is makkelijk. Via Western Union. Afrikanen vragen heel makkelijk om geld. Blank = rijk. Sparen en budgetteren doen ze zelden of nooit. Bonnetjes kennen ze niet. Maak je geen zorgen over de dag van morgen. Soms denk ik wel eens: Afrikanen kiezen voor armoede. Sierra Leone heeft een grote rijkdom aan bodemschatten, diamant, goud, maar het is één van de armste landen van de wereld. Soms geef ik geld - dat gaat, zoals gezegd, heel gemakkelijk - andere keren zeg ik "nee" - dat wordt even zo gemakkelijk geaccepteerd. Soms word je bedrogen, maar vaak zijn de problemen reëel.

Amira heeft mij al een paar keer verteld, dat haar moeder voor het einde van deze maand de huur moet betalen voor de volgende drie maanden. Anders wordt ze het huis uitgezet. En met haar natuurlijk het meisje van vijf. Ook de oudere kinderen kunnen dan niet meer thuiskomen. Of vindt ze wel weer een ander adres? Vanmorgen vroeg Amira mij concreet om geld. Ik had die vraag verwacht. Moeder moet 300.000 leones huur betalen voor drie maanden. Dat is een kapitaal. Welgeteld een kleine € 60,00. Ik heb dit keer "nee" gezegd. Waarom? Omdat ik pas een paar grote uitgaven heb gehad en ik afhankelijk ben van onzekere opdrachten. Omdat het een bodemloze put is. Want waar haalt ze over drie maanden opnieuw geld vandaan als ze geen eigen inkomen heeft? Omdat het een structurele oplossing niet dichterbij brengt. En toch, voor €60,00 kan je het probleem weer drie maanden voor je uitschuiven. Kan moeder nog in haar huis blijven wonen.

Nu gooi ik de vraag maar eens in de groep. Nee, ik hoef voor mijzelf geen advies. Ik weet - met alle twijfel - wanneer ik ja of nee moet zeggen. Dus als je met mij "nee" zegt, dan zijn we het daar wel over eens. Maar misschien voelt iemand zich geroepen, letterlijk of figuurlijk. Misschien weet iemand wel een oplossing, incidenteel of structureel. Toen Amira mij rondleidde op de campus vroeg ze mij binnen de kortste keren of ik haar "adoptive father" wilde worden. Ik heb direct duidelijk "nee" gezegd, omdat ik wist dat ik dat niet kon. Maar toch, als je nou eens studiekosten, huur van dochter of die van moeder geheel of gedeeltelijk voor je rekening zou nemen, zou dat dan niet...? Of staat dat een structurele oplossing juist in de weg? En als je Amira helpt, dan kan ik zo een dozijn anderen noemen die hulp nodig hebben. Of draagt elk gebaar van hulp, hoe klein ook, een weekje vervoer à € 3,44, bij aan een oplossing? En nee, ik ga geen stichting oprichten.  Die zijn er al zoveel.

Toen ik van luchthaven Lungi richting Freetown reed, zag ik ineens wat 'proletariaat' betekent: mensen die niets hebben dan hun kinderen (proles, kroost). Al die huisjes met veranda's met moeders en kinderen. Ik bedacht: ik hoef deze mensen niet te begrijpen en hun problemen niet op te lossen, ik ga hen alleen ontmoeten. En dat heb ik gedaan. Onder de indruk van hun oerkracht en hun naïviteit. Verder weet ik het ook niet. Mocht iemand iets willen doen of in contact willen komen met Amira of haar moeder of één van mijn vele andere Afrikaanse vrienden, laat het mij dan maar weten.

Reacties hieronder of via post@stylo.nl of via @ytzen op Twitter. 

(*) Dit verhaal heb ik gepubliceerd op 28 april, maar bij ander inzien bevatte het te veel herkenbare persoonlijke gegevens (voornaam, onderwijsinstelling, gezondheid). Via zoekmachines zou dit naar betrokkenen te herleiden zijn. Daarom heb ik de naam gewijzigd en enkele andere herkenbare gegevens geschrapt. 
Nieuwe versie 29 april 2014. 

Passie

In De Wereld Draait Door (Vara) kijkt presentator Matthijs van Nieuwkerk met regisseur David Grifhorst terug op de regie van het slotakkoord van de live-uitzending The Passion (EO/RKK). Regie met passie.

Anti anti-conceptie

In Afrika zijn veel mensen tegen het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Uit onderzoek van het Amerikaanse instituut Pew Research in veertig landen blijkt dat in Nigeria 54% en in Ghana 52% van de bevolking het gebruik van voorbehoedsmiddelen immoreel vindt. Alleen Pakistan (65%) kent een hoger aantal tegenstanders.

Ook in Oeganda (38%), Kenia (33%) en Senegal (28%) is het aantal tegenstanders hoog. In Zuid-Afrika, waar meer mensen met HIV/Aids wonen dan waar dan ook, is het aantal veel lager: 15% van de Zuid-Afrikanen vinden voorbehoedsmiddelen moreel fout. Ter vergelijking: in de Verenigde Staten is dit 7%. 

Een studie van de British Royal Society uit 2012 geeft aan dat het toegenomen condoomgebruik in Zuid-Afrika de "meest significante factor" is geweest voor het verminderen van de verspreiding van HIV in dat land. 

Bron: "Africans among the most morally opposed to contraception", Pew Research, 16.4.2014. 

Nota bene

In het verleden heb ik vanuit Stylo veel gewerkt voor 'de ruimtelijke ordening'. Ik ondersteunde projectgroepen en redigeerde beleidsnota's, stedenbouwkundige plannen, brochures en publiekskranten. Ik mis die wereld erg en onlangs heb ik een aantal gesprekken gevoerd om te zien of Nederland intussen helemaal 'af' is en er niet meer gebouwd wordt of dat er nog toekomstmuziek in zit. Ik hoorde dat de bouw weer langzaam aantrekt en dat er nog steeds plannen worden gemaakt. Misschien kan ik daarmee binnenkort weer aan de slag. Om mij alvast goed voor te bereiden, dook ik mijn archief in en daarin vond ik bij toeval onderstaande opdrachtbeschrijving. Het is één A4'tje zonder naam of toelichting. Ik denk dat ik het zelf verzonnen heb, jaren geleden, maar dat weet ik niet zeker (claims welkom). Voordat het blaadje weer het archief ingaat, wil ik de lezer er toch even van mee laten genieten. Sommigen, die bekend zijn in de politieke wereld, zullen zich er misschien wel in herkennen.

Opdracht:

Schrijf een nota over de toekomst van de gemeente.

Uitgangspunten:

De locatie ten westen van de stad dient te worden ontwikkeld als grootschalige woningbouwlocatie, waarbij er van wordt uitgegaan dat deze vrij zal blijven van bebouwing.
De locatie ten oosten van de stad wordt gereserveerd voor doorgroei van de werkgelegenheid na 2015, waarbij er van wordt uitgegaan dat deze locatie reeds voor 2005 zal zijn ontwikkeld.

Randvoorwaarden: 

1. De nota mag geen bestaand beleid bevatten, want dat kennen we immers al.
2. De nota mag niet afwijken van het bestaande beleid.
3. Woorden die voorkomen op de lijst van verboden woorden zijn verboden.
4. Indien tenslotte nog woorden in de nota resteren, dienen deze alsnog te worden geschrapt.
5. De nota dient voldoende dik te zijn om op te vallen.

Verboden woorden zijn onder andere: 
beter
bouwen voor anderen
bouwen voor iedereen
bouwen voor jezelf
bouwstenen
differentiatie
kwaliteit
kwaliteitsprong
meer van het zelfde
op de rem staan
scenario
schaalsprong

Nederlander

En wéér kon ik gisteravond een huisgenoot (kamerhuurder) meedelen, dat hij Nederlander geworden is. Hij was niet thuis en toen de post van de IND kwam, heb ik hem meteen gebeld. "Landgenoot!", sprak ik tot hem door de telefoon. Weet je wel welke nationaliteit je hebt? Hij had mijn hint niet door en gokte fout. Toen ik hem vertelde dat hij Nederlander was, geloofde hij het eerst niet. Ik moest de brief zelf ook wel een paar keer doorlezen voordat ik begreep wat er stond. De mededeling luidde als volgt: "Uw naturalisatieprocedure is nu afgerond. Ik heb uw dossier gesloten". De echte bevestiging stond eigenlijk alleen maar in de betreft-regel, waar onder zijn geboortedatum te lezen was: "Nationaliteit: Nederlandse". De procedure had bij hem langer geduurd dan normaal, omdat hij eerst bewijs moest leveren dat hij afstand had gedaan van zijn oorspronkelijke nationaliteit - hij had wat geaarzeld vanwege het familierecht in zijn geboorteland, maar dat was nu gebeurd.

De brief van de IND was nog zakelijker dan die aan mijn andere huisgenoot, nu tien jaar geleden. Op 24 december 2004 heb ik daar een blogje aan gewijd, dat ik hier als herinnering nog maar eens volledig herhaal:  

Abdul vroeg me de brief van Justitie te openen, want hij zou die avond niet thuis komen. "Bij Koninklijk Besluit is u het Nederlanderschap verleend". De tranen sprongen me in de ogen. Omdat ik Nederlander zijn zo belangrijk vind? Omdat mijn huisgenoot een oorlog overleefd heeft? Omdat hij nu in rust kan werken aan zijn toekomst? Ik weet het niet.
De brief zelf was gortdroog en 'machinaal aangemaakt en daarom niet ondertekend' en het besluit - zo bleek uit het datumstempel - was al een maand oud. Men pleit wel eens voor een ceremonie - met vlag en lied en eed. Ik heb het daar niet zo op, maar tòch.
Ik stuurde snel een smsje: "Abdul, je bent Nederlander!"

Economie Sierra Leone groeit

De economische groei in Afrika ten zuiden van de Sahara komt dit jaar uit op 5,2 procent, van 4,7 procent vorig jaar. Dat schrijft de Wereldbank in een rapport over het continent dat maandag is verschenen. De groei wordt gestimuleerd door stijgende investeringen in de grondstoffenindustrie en de infrastructuur, en sterkere consumentenuitgaven. Vooral in landen die rijk zijn aan grondstoffen, zoals Sierra Leone en de Democratische Republiek Congo, gaat de economie flink vooruit. Maar ook in Ethiopië en Rwanda, waar relatief weinig grondstoffen te vinden zijn, is sprake van een sterke groei.

Verscheidene Afrikaanse landen hebben nu een vaste plek in de club snelst groeiende landen ter wereld, aldus het rapport. „Dat komt onder meer door de macro-economische hervormingen die zijn doorgevoerd en het feit dat de rest van de wereld het continent is gaan zien als een plek waar veel mogelijkheden bestaan voor handel, investeringen, zakendoen, wetenschap en toerisme.” Buitenlandse investeringen stegen met 16 procent tot 43 miljard dollar in 2013, volgens Wereldbank.

Bron: Telegraaf 7.4.14

Tussen droom en daad

WILLEM ELSSCHOT: HET HUWELIJK

Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd
in d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,
haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven
toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.

Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard
en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren,
hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren
en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.

Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond
het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen.
Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen,
en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.

Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.
Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen
en rennen door het vuur en door het water plassen
tot bij een ander lief in enig ander land.

Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad
staan wetten in de weg en praktische bezwaren,
en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.

Zo gingen jaren heen. De kindren werden groot
en zagen dat de man die zij hun vader heetten,
bewegingsloos en zwijgend bij het vuur gezeten,
een godvergeten en vervaarlijke aanblik bood.